Sa lahat ng kanyang mga kaibigan, ang taong pinakanamimiss at gustong makita ni Jane ay si Sabrina. Sa katunayan, matapos ang lahat ng pinagdaanan, malinaw kay Jane na kung hindi dahil sa moral na suporta na ibinigay sa kanya ni Sabrina, hindi siya siguro makakatagal hanggang ngayon. Kaya naman, pagkatapos niyang manganak at muling maligtas mula sa bingit ng kamatayan, ang taong gusto niyang makita ng lubos ay si Sabrina. Gusto niyang sabihin kay Sabrina na tulad niya, naging isang tunay na matatag na ina na rin siya. Subalit, dumating ang lahat ngunit wala si Sabrina.Sa sandaling iyon, tumunog ang telepono ni Alex. Kinuha niya ito at sinilip. Tumatawag pala si Sabrina. Agad na sinagot ni Alex ang tawag, binuksan ang speakerphone at inilapit ito sa kama ni Jane. Agad na narinig ang kabado at nag-aalalang boses ni Sabrina mula sa kabilang dulo ng tawag. “Ginoo Poole! Ano ba talaga ang kalagayan ngayon? Nasaan si Jane? Nanganak na ba siya? Nasa panganib ba ang buhay niya? Napakarami ko
Naramdaman niya ang labis na emosyon at pagkaantig. Mula noon, siya na rin ay magiging isang tao na may pamilya at minamahal, na ang anak niya!“Jane, naging malakas ka na ngayon. Tunay na masaya ako para sa'yo,” sabi ni Sabrina mula sa kaibuturan ng kanyang puso. Siya ay labis na nag-aalala kay Jane, pero pagkatapos, siya ay medyo naging mas mapanatag.“Sabrina, mukhang pagod ka sa tono ng iyong boses. Ano ang problema sayo? May sakit ka ba?” Kung hindi sakitin si Sabrina, tiyak na nandyan siya para kay Jane para sa isang mahalagang kaganapan tulad ng pagbubuntis ni Jane. Sa sandaling iyon, si Jane, na kakatapos lamang gumaling ng kaunti, ay nag-aalala kay Sabrina sa kabaligtaran.Hindi sumagot si Sabrina kay Jane. Bigla niyang naramdaman na pumula ang kanyang mukha. Nang siya ay gumising nang maaga, may konting spotting siya. Napatakot siya sa sarili. Tumingin siya at nakita niya na wala si Sebastian sa tabi niya. Siya ay umalis ng maaga at umuuwi ng huli nitong mga nakaraang araw
"Sino ka? Bakit mo ako hawak? Pakawalan mo ako!" Tiningnan ni Aino ang batang lalaki na may kaba dahil sa kanya."Batang maliit, alam mo bang mahuhulog ka kapag mabilis kang tumakbo? Sa susunod, dapat mag-ingat ka at huwag masyadong mabilis tumakbo. Puro marmol ang sahig dito, masakit kapag nahulog ka," agad na sabi ng batang lalaki.Nag-smile agad si Aino. "Salamat po, Kuya.""Nasaan ang mga magulang mo? Ang bata mo pa. Bakit wala silang kasama?" tanong ng lalaki."Hmph!" Mayabang na sagot ni Aino, "Sobrang busy ng tatay ko, grabe kabusyhan niya. Malaki na ako, hindi na ako kailangan alagaan ng tatay ko. Kayang-kaya ko nang mag-alaga ng iba. Kaya kong alagaan si Mama, at kaya ko rin alagaan si Tita Jane."Pagkasabi niyon, bigla na lang tumakbo si Aino. Sa sandaling yun, bigla ring dumating sina Kingston at Zayn. Napunta sila sa harap ng batang lalaki, at pinagsabihan sila nito."Tawag niyo ba sa sarili niyo mga tagapag-alaga ng bata? Paano niyo pinaabot na magpatakbo-takbo ang b
Hinaplos ni Hana ang maliit na ilong ni Aino. "Ano ang masama sa pagkakaroon ng nakababatang kapatid na lalaki? Kapag lumaki na ang kapatid mo, hindi lang siya magiging tagasunod mo, ngunit maaari rin siyang maging bodyguard mo, iha!""Oo! Hehe, kung ang mama ko at ikaw ay magsisilang ng lalaki, magkakaroon ako ng maraming bodyguards sa hinaharap. Kapag lumaki na ako sa hinaharap, ako ang magiging reyna. Haha."Agad na ngumiti ang Tita niyang si Hana. “Mm-hmm. Si Aino ang pinaka-matinong at independiyenteng reyna na hindi nagpapabahala sa kanyang ina."Lalong nasiyahan si Aino matapos siyang purihin ng kanyang tiyahin. Gayunpaman, siya rin talaga ay isang matatag na batang babae na independiyente, matino, at hindi nagpapabahala sa kanyang ina. Alam ni Aino na ang kanyang ina ay nasa bedrest. Alam din ni Aino na abala ang kanyang ama kamakailan. Alam ni Aino na abala rin ang kanyang Tito Poole. Iniisip niya sa kanyang sarili na magiging abala rin siya sa hinaharap. Ito ay dahil kaila
Noong papalapit pa lamang ang binatang nadapa ni Aino kanina para makipagpalitan ng ilang kalmadong salita kay Aino, itinaas niya ang kanyang ulo at nakita si Kingston. Karaniwan ay palakaibigan si Kingston kay Aino, at minsan kapag nag-aaway sila, nagpapakita siya ng pagka-bata. Subalit, mataas ang kahandaan ni Kingston. Tiningnan niya ang lalaki sa harap niya ng may kalmado at komposadong paraan, at tumango ng bahagya sa kanya ng may ngiti. Hindi na rin nagsalita pa ang lalaking iyon. Sa halip, ngumiti siya ng mahirap sa Kingston, saka lumiko at umalis.Pagkatapos ay hawak ni Aino ang kamay ni Kingston at sabay silang kumuha ng hapunan para kay Hana. Pinanood nila si Hana na kumakain ng kanyang hapunan bago sila bumalik sa ward ni Jane. Medyo mas masigla ito kaysa sa kina Hana, subalit walang sinuman ang naglakas loob na magsalita ng malakas dahil natatakot silang magambala ang sanggol.Kalahating oras mamaya, bukod kay Alex, lahat ng nasa ward ay umalis na. Umalis si Ryan kasama s
Sumandal si Sabrina sa balikat ni Sebastian. “Totoo 'yan. Nag-alaga rin sa'kin si Aino. Nung nasa Ciarrai County kami noon, madalas na nag-aaway siya sa iba para protektahan ako. Kapag abala ako sa trabaho sa Ciarrai County, kusa siyang umuuwi mag-isa. Talagang magaling siyang magtanda ng mga ruta. Hindi biro ang ginawa niya. Anim na taong gulang pa lang siya.”Bumuntong-hininga si Sebastian. “Pagkatapos magkalma ang lahat at kapag nanganak ka na, mag-abroad tayo para mag-relax bilang pamilyang apat. Kapag medyo lumaki na ang mga bata at bumalik na ang katawan mo, ikakasal tayo,” sabi ni Sebastian.Nagtampo si Sabrina. “Bakit kailangan pang maghintay hanggang bumalik ang katawan ko? Bakit hindi tayo ikakasal pagkatapos kong manganak at magpahinga ng isang buwan?”Hindi naman na-bother si Sebastian. Kahit anong itsura niya, handa siyang hawakan ang kamay nito at seryosong magpakasal sa kanya. Pero…“Sigurado ka bang ayaw mong magsuot ng wedding dress sa kasal natin? Kahit 'yung medy
Nagulat si Sebastian. Maayos na ang trato niya kay Holden. Pero, sa sandaling yun, hindi na niya kinaya at nagsabi siya ng malamig na tono, "Holden, tatlumpung kilometro mula silangan hanggang kanluran at limampung kilometro mula hilaga hanggang timog ang laki ng isla mo. Kasing laki lang ito ng kalahati ng Star Island. Sa palagay mo, kaya ko ba itong wasakin sa isang oras o kalahating oras?"Tumawa lang si Holden. "Sobra pa ang kalahating oras! Kung gusto mong ibagsak ako, sapat na ang labinlimang minuto para sa'yo, di ba? O, kung gusto mong patayin ako, baka hindi ko pa malaman at patay na ako. Hindi ba ganito ang trato mo sa iba mong kapatid? Ang tao tulad mo ay malamig ang dugo at maniakong pumapatay! May karapatan ba akong makipagusap sayo tungkol sa pagiging makatao?"Hindi galit si Sebastian, at ang tono niya ay napakakalmado. "Mm-hmm. Buti alam mo."Pagkatapos niyang sabihin yun, si Sebastian ang naunang binaba ang tawag. Pagkatapos niyang tapusin ang tawag, ginamit niya ang
Si Alex ay nag-iisa lang sa labas ng ward. Hindi gaanong matagal bago umuwi si Sebastian, at pagdating niya sa bahay, madaling gabi na. Sobrang bigat ng katawan ng babae kaya lalong nahihilo siya. Tulog na rin ang bata. Sa sandaling iyon, nang makita ni Sebastian ang kanyang babae at ang mukhang adultong baby, isang bagay lang ang nasa isip niya—kung sinuman ang kikidnap sa kanila, hahayaan niyang mamatay yung tao! Kahit na kapatid pa niya 'yun. Hindi naman ito ang unang beses na pinatay niya ang mga kapatid niya! Binuhat niya nang dahan-dahan ang babae at inakbayan ito, hanggang sa makatulog din siya.Kinabukasan, umalis na agad si Sebastian bago pa gumising si Sabrina. Ang ganda ng pakiramdam ni Sabrina ngayon, bunga siguro ng magandang tulog. Feeling niya, okay na siya, kaya nagpasyang bisitahin si Jane sa ospital at si sister-in-law na nasa bed rest para iwas miscarriage.Pero bago siya makaalis ng bahay, dumating ang doktor niya."Sige, Ma'am, okay ka na, pero mas mabuti pa rin
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu