Ngunit hindi inaasahan ni Jane na sa sandaling siya'y dumating sa harap ng gynecology ward, bigla siyang nagsimulang manganak nang mas maaga sa inaasahan. Sa sandaling iyon, yumuko si Kingston at sinakay si Jane sa kanyang mga braso, at agad siyang nagtungo sa delivery room.Sinusuportahan ni Zayn si Sabrina. "Sabrina, okay ka lang ba?""Okay lang ako. Pero si Jane..." Labis siyang nag-aalala kay Jane. Lumingon siya kay Zayn, "Zayn, tumawag ka agad kay Mister Poole. Nasa Kidon City pa siya ngayon.""Sige, tatawagan ko siya kaagad." Agad na kumuha si Zayn ng kanyang cellphone at tinawagan si Alex.Nang marinig ni Alex ang balita, halos ibato niya ang kanyang cellphone. Matagal bago niya ito sinagot, at pagkatapos ay nagwalang-saysay kay Zayn. "Zayn! Walang hiya ka, ano bang pinagsasasabi mo? Hindi ka mapagkakatiwalaan! Trintay-singko ka na, wala ka pa ring asawa. Ngayon mo lang sinasabi sa akin na manganganak na ang asawa ko. Wala akong tiwala sa mga sinasabi mo!"Wala nang masabi
Pinanganak ang mga bata na may sobrang sensitibong pandama. Sa dulo ng lahat, mas malinis ang isip ng mga bata kaysa sa mga matatanda. Kahit yung mga taong tulad ni Kingston na may matalas na pandinig at paningin, baka hindi makapansin ng ganitong pagkilos sa paligid, lalo na si Zayn na mahinahon ang ugali. Pero, nakita ni Aino ang isang pares ng mata mula sa malayo. Grabe ang katarayan ng mga mata na yon. Biglang kinilabutan si Aino sa takot."Ano bang nangyari, Aino?" Agad napansin ni Zayn na parang may off kay Aino.Umiling lang si Aino at yumuko. "Wala, Tito Zayn. Baka nagkakamali lang ako."Bigla na lang nawala yung mabangis na mata, at hindi na ito nakita ulit ni Aino."Nagkakamali?" Tumawa si Zayn. "Bata ka pa, anim na taong gulang, tapos nagkakamali ka na?"Nainis si Aino at nag-ikot ang kanyang mata. "Hmph!"Ayaw niya magpaliwanag sa tito niya, na binabalewala lang siya! Trinatrato siya ng tito niya parang bata lang! Sa totoo lang, hindi na siya masyadong bata! Anim na t
"Oo nga." Agad na tumango si Aino nang maligaya.Sobrang saya ng batang babae na hindi siya makatulog. "Mama, nanganak na ba si Tita Jane?""Hindi pa.""Bakit hindi pa siya nanganak?"Napatahimik si Sabrina."Hinihintay ba niya si Tito Poole na dumating dito mula sa Kidon City, bago siya manganak?" tanong niya. "Kasi kung nanganak na siya nang mas maaga, hindi malalaman ni Tito Poole kung ano yung pinagdaanan ni Tita Jane habang nanganganak sa anak nila. Mahirap talaga manganak, di ba Mama?"Bigla na lang umiyak si Sabrina sa hindi malamang dahilan. Bata pa ang kanyang anak, pero alam na niya ang lahat. Alam niyang mahirap para sa mga ina ang manganak, at malapit na silang mamatay. Nung nanganak si Sabrina kay Aino, hindi siya sigurado kung siya'y pagmamalupitan habang nanganganak noong panahon na iyon, higit pa kung kasama niya ang ama ng bata."Matibay ang Tita Jane mo, kaya dapat maghihintay siya hanggang dumating ang Tito Poole mo, bago siya manganak, para makita ng Tito Poo
Halos pitong buwan nang buntis si Sabrina, kaya hindi naglakas-loob si Sebastian na maging pabaya. Nagmamaligo siya ng malamig na tubig tuwing gabi, at hindi niya hinayaang ang kanyang mga pagnanasa ay malampasan siya. Sa kabilang banda, madalas na nagpapakulit si Sabrina, gumagawa ng mga kalokohan at humihiling sa kanya paminsan-minsan. Kapag tunay na mahirap para sa kanila na pigilan ang sarili, kukuha lamang si Sebastian ng kaunting lasa para sa kanya at gagawin ang lahat para pagaanin ang pakiramdam niya at gawing prayoridad ang kanyang kasiyahan. Sa puntong iyon, si Sabrina ang nagsimula muli. Subalit, ramdam na ramdam ni Sebastian na may mali sa panahong iyon. Hinawakan niya ang mukha ni Sabrina at biglang napagtanto na umiiyak si Sabrina."Ano'ng nangyari?" Nagulat si Sebastian. Isa siyang matibay at napakakalmadong babae. Bihirang-bihira siyang makita na umiiyak. Marahil ay hindi matatag ang kanyang damdamin dahil sa kanyang pagbubuntis.Mulî tinanong ni Sebastian nang may la
“Oo," sagot ni Sebastian nang mahinahon, habang tinatago niya ang kanyang saloobin. Hinayaan niya na lang ang kanyang asawa na mahimbing na matulog sa kanyang mga bisig, na may mga luha na nagbabadya sa kanyang mga mata.Hindi niya maaaring ibalik ang mga panahong iyon, ngunit sa pangalawang pagkakataon na ito, hindi na niya hahayaang maulit ang mga nangyari. Kahit na dapat sana ay kumportable at malasakit ang mga araw na ito para sa kanya, hindi niya maiwasang malungkot dahil sa mga nagdaang kahapon."Mahal na mahal kita, Sabrina. Hindi kita pababayaan ulit," bulong ni Sebastian sa kanyang sarili, habang patuloy na yakap ang kanyang mahimbing na natutulog na asawa. Hindi malayo ang kanyang isip sa mga araw na iyon, na siya mismo ang nagdala sa kanyang asawa sa ospital para manganak. Hindi siya makakalimot sa takot na nadama niya, na hindi makakalimot sa pangamba na nadama niya para sa kanya. Sa mga sandaling iyon, naramdaman niya ang tunay na kahalagahan ng buhay, ang halaga ng ka
"Siyempre! Ako ang asawa mo at ang pinakamalapit na pamilya mo. Kapag ikaw ay nanganganak na ngayon, sigurado na sasamahan kita at malapit sa iyong tabi," mahinahong sinabi ni Sebastian.Nagtapon si Sabrina sa kanyang mga bisig. "Mahal, sobrang saya ko.""Matulog ka na."Sa oras na ito, napakabilis na nakatulog si Sabrina. Iniyakap siya ni Sebastian mula sa likod niya, at napakabilis din niyang nakatulog.Kinabukasan, gumising si Sebastian ng alas-singko ng umaga. Marami talaga siyang bagay na kailangan harapin. Kailangan niyang asikasuhin ang mga negosyo ng Smith Group, pati na rin ang mga bagay ni Alex. Sa pamamagitan ng sinabi ni Sabrina kahapon, lalo na niyang naintindihan na may isang buwan pa at dapat nang manganak si Sabrina. Kailangan niyang tapusin lahat ng mga bagay na kailangan niyang asikasuhin sa panahong ito, para makaspend siya ng 24 oras sa isang araw para samahan ang kanyang asawa kapag malapit na ang due date niya.Ng alas-singko'y kinse ng umaga, umalis si Sebas
"Sagad mo na sa gas!" sabi ni Alex na walang pasensya.Inutos ni Sebastian sa driver at lalong tumulin ang takbo ng kotse. Isang oras mamaya, dumating sila sa ospital. Dali-dali silang tumakbo papuntang department ng gynecology. Si Yvonne, Ruth, Ryan, at Marcus ay tulog sa bangko sa labas ng delivery room. Ginising nina Sebastian at Alex ang apat na tao at pinakain muna bago muling magpahinga. Sapat na si Alex lang ang mag-isa doon. Nang makitang dumating na si Alex, saka lang umalis ang apat.Sa mga sandaling iyon, wala pang aktibidad sa loob ng delivery room. Hindi hanggang matapos ng sampung minuto si Alex na nakatayo sa labas ng delivery room saka lumabas ang nars mula sa loob. Nakitang isa na lang ang nasa labas at iba na ito sa kanina, tinanong ng nars, "Nasaan ang pamilya niya?""Ako ang asawa niya," sagot agad ni Alex.Agad na sinabi ng nars, "Mabilis! Napakalambot ng katawan ng buntis. At ito ang una niyang anak at medyo makitid ang kanyang pelvis, kaya talagang mahirap an
Napakalakas at maliwanag ng iyak ng sanggol na iyon.Napatulala si Alex. Iyon ang kanyang anak. Matapos mabuhay ng mahigit tatlumpung taon, may sarili na siyang anak. Ligtas na ipinanganak ang kanyang anak! Ginamit ng ina ng bata ang lahat ng kanyang lakas para mailuwal ang kanyang anak! Ngunit, sa sandaling iyon, hindi rin nakita ni Alex ang kanyang anak. Ang bagong silang na sanggol ay duguan at inaalagaan ng nars. Hindi pa tiningnan ni Alex kung lalaki ba o babae ang kanyang anak. Tinitignan lang niya si Jane, na wala nang lakas. Siguradong hindi na siya makakapagbukas ng kanyang mga mata. Lubos na napagod siya.Mayroong humigit-kumulang limang doktor sa harap niya at nagbibigay sila ng emerhensiyang paggamot. May mga tunog ng magkakasalpukang hemostats at iba pang gamit medikal. Lahat ay nakasuot ng sterile na damit, kaya walang nagpataboy kay Alex sa silid. Hindi niya tiningnan ang kanyang anak, tinitignan lang niya si Jane. "Jane, magiging okay ka! Kahit mawalan ka ng maraming