Nang masira niya ang kanyang telepono sa lupa tulad nito, naramdaman ni Sabrina na parang itinapon niya ito mismo sa mukha ng bawat miyembro ng mas mataas na klase sa South City, pinahiya silang lahat.Nakaupo at pinapanood ang pagsabog, ang mga marangal na pamilya ay nabalisa habang ang telepono ay tumama sa lupa.Ngumisi si Sabrina sa kanila. "Nabili ko na ang aking tiket para sa tren pabalik sa aking bayan na aalis sa susunod na arae. Sa loob lamang ng isa at kalahating araw, aalis ako sa South City. Ang lungsod na ito ay pag-aari ninyong lahat, at kapag umalis ako, wala na itong magiging pag-aalala ko! Hindi na ako babalik dito. Kung ang iyong mga anak na lalaki ay hinihimok ng ibang babae sa hinaharap, wala itong kinalaman sa akin. Ngayon, Old Master Ford, mangyaring sabihin sa akin, naipaliwanag ko bang mabuti ang lahat? "Ang matandang mukha ni Henry ay tila nagyeyelo sa paninigas.Orihinal na ginusto niya si Sabrina na humingi ng paumanhin sa lahat sa bulwagan, at mangako n
"Napakatalino ng babaeng ito!""Gusto niya maglaro nang husto upang makakuha, nagpapanggap na hindi interesado! Kung ang aking anak na lalaki ay nasa harap ng isang babaeng ganoon, hindi niya mapigilan ang mga taktika niya. "“Buti na lang sinira niya ang telepono niya. Inaasahan ko talaga na aalis siya sa South City, at titigil na magdulot ng mas maraming kaguluhan dito. ""Siya ay isang batang walang pangalan, ngunit talagang nais na pasimulan ang hindi pagkakasundo sa itaas ng klase. Mabuti na nagpasya siyang tumigil ngayon, kung hindi, papahirapan natin siya! ""Ang ganitong uri ng babae ay dapat turuan ng isang aralin, at malaman na huwag itaas ang kanyang ulo ayon sa gusto niya!""Bah!"Karamihan sa kanila roon ay nagnanais na makita si Sabrina na nakaluhod sa harapan nila at mapagpakumbabang ikumpisal ang kanyang mga maling ginawa.Hindi ba iyan ang nangyari sa mga pelikula at drama?Ang isang kasuklam-suklam na babae tulad ni Sabrina ay dapat na naka luhod sa lupa, taim
"Sabrina ..." Hindi alam ni Marcus kung paano magsisimula."Sabihin mo sa akin, Mr Shaw, malapit ba ako sa iyo? Kilala ba natin ang isa't isa?" Si Sabrina ay tumingin kay Marcus na nagpatawa. "Inaamin ko, nanghiram ako ng pera sa iyo minsan. Kung tingnan ito ngayon, malinaw na hindi ko dapat ginawa iyon. Humingi ako ng paumanhin sa iyo, kaya ano pa ang gusto mo?"Anong kailangan mo sa akin?!"Dahil lamang sa paghingi ko sa iyo ng pera nang isang beses, sa palagay mo ay maaari mo akong patuloy na manira, kahit na hindi mo ako binigyan ng kahit isang sentimo sa huli. Isang bagay na para sa iyo na pagmalupitan mo ako, ngunit nakuha mo pa ang iyong kapatid na babae na pahiyain ako at sinama pa ang iyong lolo. Marcus, nasaktan ko ba ang iyong mga ninuno o ano ?! "Pakiusap ni Marcus, "Sabrina, pakinggan mo ako, pwede bang pakinggan mo lang ang sasabihin ko?""Sige! Magsalita ka, ano ang gusto mo?" Si Sabrina ay naiinip na."May tita ako." Nagsimula nang sabihin ni Marcus."Ano ang ga
Kung ito ay ang huli, hindi lang mukha ang namana ni Sabrina sa kanyang tiyahin, ang pagkatao niya ay pareho din.Habang pinapakinggan niya si Marcus na pinag-uusapan ang tungkol sa kanyang tiyahin mula sa pamilyang Shaw, biglang nakaramdam ng sakit si Sabrina sa kanyang puso.Sa mundong ito, ang bawat pamilya ay tila nakakaranas ng kani-kanilang mga kagalakan at kalungkutan.Si Tita Grace ay isang taong puno ng kalungkutan.Tulad na rin ng tiyahin ni Marcus.Ang tono ni Sabrina ay naging banayad. "Paumanhin, Young Master Shaw, nakakaawa ang kwento ng iyong tiyahin, ngunit wala itong kinalaman sa akin. Dalawampung taong gulang lamang ako sa taong ito, kaya walang paraan na maaari akong maging tiyahin. Mas magiging kapanipaniwala ito kung sasabihin mong anak ako ng iyong tiyahin."Gayunpaman, bago mo hayaan ang iyong imahinasyon na maging ligaw, hayaan mong tiyakin ko sa iyo na imposible!"Ang aking ina ay isang katutubong magsasaka, at mula sa probinsya."Bukod dito, namatay si
Sa harap nya ay ang isang babaeng buntis tulad niya. Hindi makapaniwalang tinitigan ni Sabrina si Selene. “Selene! Hindi ka pa ba pagod? Hindi ka ba nag-aalala na mawawala ang bata sa iyong tiyan? Sinabi mo pa na sumasakit ang iyong tiyan sa sambahayan ng pamilya Ford kaninang umaga, kumusta ka na? "Sa sandaling iyon, nasa magandang kalagayan si Selene.Umasta na tila walang sinabi ni Sabrina na maaaring makapagpagalit sa kanya.Nang umagang iyon, sa tirahan ng Ford, personal niyang napanood habang sinira ni Sabrina ang kanyang telepono, at nakita kung gaano ka-determinado ni Sabrina na wakasan ang mga bagay kay Sebastian. Kitang-kita niya ang galit sa mga mata ni Sebastian nang tumingin siya kay Sabrina noon.Kay Selene, hindi mahalaga kung ang galit ay nakadirekta sa pagiging matigas ni Sabrina.Basta galit si Sebastian sa kanya."Sabrina, ang pakiramdam ko ay hindi komportable kanina, ngunit mas mahusay ang pakiramdam ko ngayon pagkatapos kang tignan. Sa totoo lang, talagang
"Gusto mo na bang malaman ngayon?" Tanong ni Selene, puno ng saya.Tumingin si Sabrina kay Selene na may maitim na ekspresyon. "Sino siya?""Bakit hindi ka manghula?""Isang kriminal sa bilangguan, naghihintay para sa sentensya ng kamatayan?" Walang pahiwatig si Sabrina. Nang makilala niya ang lalaking iyon, malinaw na nakakulong siya.Umiling si Selene. "Sabrina, siguradong hindi mo mahuhulaan ito, kaya hayaan mong sabihin ko lang sa iyo. Bukas ng umaga, alas siyete. Magkikita tayo sa Forever Tea sa malapit, at pagkatapos ay sasabihin ko sa iyo ang lahat ng maayos, okay? ""Bakit hindi mo sasabihin sa akin ngayon ?!" Hiling ni Sabrina."Hoy, gumagabi na ngayon. Kung sasabihin ko sa iyo ang tungkol dito, kakailanganin kong magsimula sa simula pa. Alam mong buntis ako, tulad mo ngayon. Dala ko ang anak ng Young Master Sebastian, alam mo ba kung gaano kahalaga iyon? Hindi ko kayang maging pabaya, at kailangang bumalik bago ang langit ay ganap na madilim. Kung nais mo talagang malam
Biglang nagbago ang ekspresyon ni Sabrina. Naupo siya sa upuan, natigilan, at halos hindi marinig ang sariling boses. "Ikaw ... ano ang sinabi mo?"“Ang sabi ko, araw ng kasal ko ngayon. Ikakasal na ako sa pinakamakapangyarihang lalaki sa South City, si Sebastian at siya ang naging ama ng bata sa iyong tiyan, "pagbigkas ni Selene habang ngumiti ito kay Sabrina nang masama.Nang sabihin iyon ni Selene kay Sabrina, parang may kausap ito sa matalik niyang kaibigan.Nakatitig lang si Sabrina kay Selene, natigilan.Tumigas ang buong katawan niya habang nagmumukmok sa sarili, “Paano ito magiging posible? Paano ito naging posible? Paano ito naging posible? Hindi ba patay ang lalaking iyon?"Hindi ba siya patay?"Dahil sa ipinapalagay niya na ang lalaki ay namatay na, palaging iniiwasan ni Sabrina ang paksa hangga't maaari. Hindi niya ito kailanman dinala, sapagkat magsisimulang isipin niya na ang kanyang kapalaran ay masyadong malungkot sa iniisip lamang.Ang kanyang unang pagkakataon
Gusto niyang tumayo pero ang buong katawan niya ay nanghihina. Napansin ito ni Selene, ngumiti siya at sinabing, “Hoy Sabrina, sa huli ako pa rin ang ampon mong kapatid. Tumira ka sa bahay namin ng walong taon, pinakain at binihisan ka ng mga magulang ko na parang tunay nilang anak. Tinuring din kitang parang totoo kong kapatid. Ngayon ay nagsasabi ako nang totoo, sa tingin mo nagbibiro ako? Kasal ko ngayon, sa tingin mo nagbibiro ako?”Hindi nakapagsalita si Sabrina, alam niya na hindi nakikipagbiruan si Selene sakanya.Hindi kayang tanggapin ni Sabrina ang katotohanan sa sarili niya.Kinuha ni Selene ang telepono galing sa bag niya, pinakita niya ang recording kay Sabrina, “Tingnan mo ‘to.”Sumunod naman ang mga mata ni Sabrina at bigla itong nanlaki.Ang recording na ito ay noong nakaraan pang tatlong buwan sa mountainside manor kung saan siya pumunta. Ang manor ay isang luma at basura kaya naman napansin agad ito ni Sabrina. Ang camera ay mabagal na nag zoom in, pumasok ito sa