"Alex..." Sumandal si Jane sa bintana at nawalan ng pag-asa na tinawag ulit siya.Malamig na tinitigan ni Alex si Jane. "Sabihin mo kung anong kailangan mong sabihin. Nakagawa na ako ng mga plano kaya hindi na ako magtatagal dito. Maraming bagay na naghihintay sa akin pabalik sa Kidon City.""Alex, ang nanay ko..." Napalunok si Jane sa kanyang mga luha, at biglang napagtanto na wala siya sa posisyon na humingi ng tulong kay Alex tungkol sa kanyang ina. Hiniling niya sa kanya na umalis sa harap ng napakaraming tao. "Ikaw... Ikaw... Ako...""Sabihin mo kung ano ang kailangan mong sabihin," sabi niya."Ikaw... Akala mo noon ay pinagsilbihan kita ng maayos, hindi ba?" Napatingin si Jane kay Alex nang may pananabik."...""Sa tingin ko ay wala nang ibang tao sa mundo na mas nakakaalam ng iyong mga pangangailangan kaysa sa akin; walang mas nakakaalam kaysa sa akin tungkol sa kung anong mga posisyon ang pinaka-enjoy mo; walang mas nakakaalam ng iyong katawan kaysa sa akin.""...""So
Mas lalong lumalim ang pamumula ng mukha ni Jane ng marinig ang mababa at paos na boses ni Alex. Alam niyang nililigawan siya ni Alex, at kahit na hindi siya ganoon, wala siyang naramdaman kundi isang pakiramdam ng seguridad.Pitong taon na niyang kasama si Alex, at noon pa man ay alam niyang maganda ang ugali nito. Kung hindi dahil sa pagdurog ng puso ni Alex sa magdamag, maituturing pa rin siya ni Jane bilang isang taong may magandang personalidad. Ang dahilan kung bakit siya tuluyang sumuko kay Alex ay bahagyang dahil sa katotohanan na pinalayas siya nito sa kanyang bahay ng biglaan, ngunit may higit pa rito na hindi niya nabanggit o sinabi sa sinuman; ito ay dahil nakaramdam siya ng sakit sa pagmamahal ni Alex kay Lily. Pito, halos walong taon ng pagsasama, sa pamamagitan ng kayamanan at kahirapan, kumain at namuhay silang magkasama, araw at gabi, ngunit wala iyon kumpara sa isang babae mula sa buong mundo. Walang awang pinalayas si Jane nang bumalik ang babaeng iyon, at iyon ang
"Alex," may pananabik na tawag sa kanya ni Jane."Hm?""Ang aking ina…"Alam ni Jane na ito na ang pinakamasamang pagkakataon para humingi ng tulong sa kanya, ngunit hindi ba ang kanyang ina ang dahilan kung bakit biglang nagbago ang isip niya?"Ikaw nanay? Anong nangyari sa matandang babae?" tanong ni Alex na alam niya ang sagot sa tanong na iyon.Hindi direktang sinagot ni Jane ang tanong niya, sa halip ay nagtanong, "Alex, paulit-ulit mo akong hinanap dahil naramdaman mong nagkamali ka sa akin, at dahil na-miss mo ang panahong magkasama tayo sa nakalipas na pitong taon, am Tama ako?""Syempre!""So deep down, iniisip mo pa rin na magaling ako, di ba?""Hindi ka mapapalitan sa aking puso, Jane. Pagkatapos mong umalis, napagtanto ko na walang ibang babae sa mundong ito ang kahit kailan na magiging mas magaling tulad mo."Biglang nagkusa si Jane na tatakan ng halik ang kanyang mga labi, at maging si Garrett sa driver's seat ay hindi maiwasang mapatingin sa malayo. Parehong ala
Dahil tinawag ni Alex si Ivy ay napaluhod siya sa takot. Sinimulan niyang iyuko ang kanyang ulo nang paulit-ulit. "Pakiusap, patawarin mo ako, Master Alex!" Hindi niya akalain na ang buntis na babae ay magkakaroon ng kakayahan na paikutin ang mga mesa.Hindi na ininda ni Alex ang pagmamakaawa ni Ivy at sinigawan ang driver sa unahan, "Garrett, nasaan ang mga taong nilibing mo noong nakaraan?""Master Alex, inilibing sila sa bukid sa Kanluran--""Alex!" Bigla naman siyang pinutol ni Jane."Ano yun, Jane?" malumanay niyang tanong."Alex, noong dalawang gabi at isang araw na ginugol ko sa Huron's, totoo na noong binu-bully ako ng lahat, binigyan ako ng dalagang ito ng isang pirasong tinapay para hindi ako magutom. Pero nang humingi siya ng tulong sa akin. , hindi ko siya niligtas. Okay lang. Hindi ako nagkikim ng galit laban sa kanya. Hindi kailangang pumatay para sa kapakanan ko." Saglit na huminto si Jane bago idinagdag, "Yung babaeng nagalit din sa akin pabalik sa restaurant. Ayok
Napatingin si Alex sa malalaking bundok sa magkabilang gilid at biglang inutusan si Garrett, "Huminto!"Nagsimulang lumiwanag ang langit. Sa buong gabing pagmamaneho nila, tulog si Jane, palalim ng palalim ang paglubog sa kanyang panaginip. Noong una, yumakap siya sa mga bisig ni Alex. Pagkatapos noon ay nauna na si Alex at ibinaba ang upuan para makatulog siya ng maayos. Maging ang driver sa front seat ay hindi maiwasang makaramdam ng kirot sa kanyang puso habang sinulyapan niya si Jane ng ilang beses.‘Gaano na ba katagal mula nang mahimbing ang tulog ni Mrs. Poole? Gaya ng inaasahan sa Guro, talagang pinagplanuhan niya ang lahat. Hindi na natin siya papayagang makawala doon. Kahit kailan, mamamatay siya doon. Kahit na ang lahat ng ito ay pakana ng Guro, at least ginagawa niya ito para sa kanyang kapakanan,’ naisip niya.Noong panahong iyon, huminto ang sasakyan sa loob ng kabundukan, ngunit hindi pa nagigising si Jane, at hindi rin siya ginising ni Alex. Sumandal siya sa kanyang
Hindi akalain ni Jane na magigising siya para makarating sa lugar kung saan namatay ang kanyang manliligaw na si Noah. Namatay si Noah isang buwan lamang ang nakalipas, bago tuluyang nabulok ang kanyang katawan.‘Hindi, nandito pa ba ang katawan niya?’ naisip niya, habang nadapa siya sa lugar kung saan nahulog si Noah. Bago pa siya makaalis, hinawakan ni Alex ang kanyang mga braso at sinabing, "Dahan-dahan. Huwag mong saktan ang iyong sarili."Inalalayan niya ang kanyang bigat mula sa likuran, na parang inaalay niya ang kanyang mga braso para sa isang reyna. Hindi niya pinansin ang sinabi nito at nagmamadaling pumunta sa kabilang side. Bago pa man sila dumating ay narinig na ang tunog ng isang umiiyak at napansin ni Jane na boses iyon ng kanyang ina.Papalapit ng papalapit ang boses ng matandang babae. "Ano ang magagawa ng matandang hag na tulad ko para marapatin ito?? Namatay ang apo ko, at ngayon ang anak ko. Anak ko... Late dumating si Mommy. Bakit hindi na lang ako ang namatay
Natigilan ang matandang babae nang marinig niyang tinawag siya ng nangungunang elite ng Kidon City na 'Nanay'. Hindi niya inaasahan na si Alex ay isang taong napakadaling lapitan, at sa sandaling iyon, ang presensya ni Alex ay nagawang hugasan ang karamihan ng kawalan ng pag-asa na naramdaman niya sa pagkawala ng kanyang anak.Hindi napigilan ni Jane na mapasulyap kay Alex at sinamantala niya ang pagkakataong ngumisi ito sa paraang nakakabigay-puri."..." Hindi umimik si Jane."Matulog ka na anak. Pinagdaanan mo ang hirap nitong mga nakaraang buwan. Hindi ka talaga makatulog sa lahat ng oras na iyon at ang sasakyan ngayon ay malamang na hindi rin kumportableng matulog. May kama sa kotse na ito. Sige na matulog ka na. Babantayan ka ni Nanay," may pag-aalalang sabi ng matandang babae.Tumango si Jane. Pakiramdam niya ay nabaon siya sa kanyang ina sa tabi niya, at masunurin siyang nahiga, ngunit pagkatapos, umupo siya muli kaagad at isinusuot ang kumot.Tumingin siya kay Alex at napa
"A--Anong sinabi mo?" Hindi makapaniwala si Emma na iyon ang mga salitang nanggaling kay Jane. Kahit na ang kanyang ama at tiyuhin ay nag-aaway, si Emma ay miyembro pa rin ng pamilya Poole.‘Ako pa rin ang pinsan ni Alex. Pinsan niya! Magalang ako ng binati ko siya kanina at sinasabi niyang umalis ako?’ naisip niya.Sa nakalipas na pito hanggang walong taon, hindi napigilan ni Emma ang pagtingin kay Jane ng maayos. Walang mas nakakaalam kaysa kay Emma sa pamilya Poole at sa buong Kidon City na hinding-hindi pakakasalan ni Alex si Jane. Si Jane ay isa lamang kasangkapan sa kanya. Isang kasangkapan lamang.Binanggit ni Emma ang hindi mabilang na mga babae ng mayayamang pamilya sa elite na komunidad ng Kidon City, na nagsasabing, "Maghintay lang at tingnan! Balang araw ay itatapon ng pangalawang pinsan ko ang babaeng iyon na si Jane. Kung hindi magawa ng pinsan ko at ni Lily ang mga bagay, ipapakilala ko siya sayo."Ang mga salitang iyon ang dahilan kung bakit nagawa ni Emma na maging