"Pero may kabayaran ang lahat ng 'yon. Wala akong ipagmamalaki kahit noon pa, at may kabayaran sa bawat pag-ikot ng buhay ko na parang isang tao, at sa pagdalo ng mga kasiyahan nang nakabihis na parang isang babae na may mataas na katayuan sa buhay. Bumalik ang ex-girlfiend niya at gustong patayin ako. Susuko na sana ako, Noah, sukong-suko na ako noon, pero natanto ko na ang tanging bagay na nagbibigay sa akin ng lakas ng loob para mabuhay ay ikaw at si Mom. Ikaw lang ang nagpakita sa'kin kung ano talaga ang isang asawa. Maaring hindi talaga tayo, pero sa tingin ko asawa kita mula sa kailaliman ng puso ko. At nandiyan si Mom, Nagkaroon ako ng sariling magulang noon, at maayos at buhay pa rin sila hanggang ngayon, pero hindi nila ako kailanman binigyan kahit katiting na init at pagmamahal. Ang mama mo lang ang nag-iisa na gumawa ng cotton na sapatos at pantalon para sa'kin. Dalawang buwan ang nakalipas, nagkaroon ako ng lagnat. Nag-alala si Mama na baka maapektuhan ang bata at, sa kabil
Nanlabo ang paningin ni Jane sa mga luha, pero hindi nagpapakita ng kahit anong takot ang ekspresyon niya patungo kay Alex. Umiling siya nang lumuluha at sabi, "Hindi... Hindi ko sinabi na masama ka, Master Alex. Nag... Nagmamakaawa lang ako na pakiusap ay pakawalan mo na si Noah. Wala siyang kinalaman dito. Wala talaga. May ina pa siyang kailangan niyang alagaan. Pakawalan mo na siya at sasama ako sa'yo. Sasama talaga ako, pinag-isipan ko na 'tong mabuti, sasama ako sa'yo... Pakiusap..."Ang kawalan ng pag-asa sa kanyang tinig ay walang hanggan, at si Alex, na humahawak sa kanyang baba, ay naramdaman ang pagdurog ng kanyang puso. Sa sandaling 'yon, nais niya nang labis na madurog niya ang babaeng ito hanggang sa kamatayan dito mismo. "Hayaan mong tanungin kita nito, sino ako?" pangngalaiti niya."Ikaw si Master Alex, ang kilalang Master Alex ng Kidon City," tumugon siya sa luha."Ikaw at ako, ano ba tayo? Ano tayo??"Tumulo ang mga luha sa mukha ni Jane papunta sa palad ni Alex.
"Mamatay ka na ngayon! Bugbugin ka sana ni Alex hanggang sa mamatay ka! 'Yang syota mo rin, parehas kayo!" Malupit na sabi ni Lily. Sa mga kalye, pansamantalang hinarang ang lugar, at ang mga tauhan lamang ni Alex ang naiwan sa pinangyarihan, para sa mga nagtataka pa rin sa nangyayari, nasisilip lang nila ang mga puwang ng kanilang mga pintuan.Sa kalye kung saan humihip ang hanging nagpapalamig ng buto, sina Alex, Jane at Noah, na nakahiga sa lupa, kasama ang mga tauhan ni Alex na nakapalibot sa kanila, ang tanging mga tao na natira. Narinig ng lahat si Jane nang tawagin niya si Alex na 'Hubby' nang malakas at malinaw.Kilala ng mga lalaking ito ang kanilang amo at masasabi niyang talagang galit si Alex at higit sa lahat, baliw na inggit. Sa sandaling iyon mismo, isa si Garrett sa mga taong nag-aalala nang husto tungkol kay Jane, ngunit ano ang kabutihan ng pag-aalala? Hindi nagdalawang isip ang kanyang amo na kumuha ng buhay. Ang kawalan ng awa ni Alex ay maihahambing sa kay Seba
Nang makitang hindi makasagot si Alex, naging sobrang miserable ang ngiti ni Jane. "Ikaw ang gumawa ng mga palatuntunin, Alex, at sinunod ko sa mga nagdaang taon. Alam mong tinatawag kitang 'Hubby' kapag nagtatalik tayo, at alam mo rin kung gaano kita kamahal, pero ganoon pa rin, tinapon mo ako ng walang babala, 'di ba? May kasabihan nga na sa araw na makagawa ng isang pagsasama ang mag-asawa doon lang sila magtatagal. Nagpakasal tayo nang walang mga titulo ng pitong taon, at asawa ang laging tingin ko sa'yo, at pamilya ang tingin ko sa pamilya mo. Pero ikaw? Asawa rin ba ang tingin mo sa'kin, kahit isang sandali lang? Kung nakita mo ako bilang asawa mo kahit sa isang maikling segundo, hindi ka tatahimik at tatanggi na gumawa ng kasunduan sa akin, 'di ba?""Hindi mo ba ako iniisip na isang laruan upang aliwin ka sa pagitan ng mga kumot mula sa araw na sinundan kita sa bahay? Hindi mo ba hinihintay ang ex-girlfriend mo sa buong oras sa puso mo? Sinubukan kong baguhin ang kalikasan ng r
"Syempre hindi kasi malamang hindi tao ang tingin mo sa'kin. Noong unang sinagip mo ako, malamang pinag-isipan mo na 'to bilang pagsagip ng isang mahinang hayop na malapit nang mamatay, imbes na tao, 'di ba? Iyon ang dahilan kung bakit wala kang ideya, noong tumakbo ka sa'kin nang walang identification card, hindi ako makahanap ng kahit anong hotel na matutuluyan kahit na may pera ako para rito. Para mabuhay, kailangan kong maglakad pabalik sa bahay o, umaasa na mabalik ko ang card ko at kuhain ang ilang damit na nasa'yo dahil wala akong matuluyan. Ayokong dumikit sa'yo. Ginugol ko ang buong gabi sa labas ng damuhan sa labas ng mansyon mo sa kabundukan, at may ideya ka ba kung paano ko nalagpasan 'yon? Alam mo ba na takot na takot ako at walang magawa? Hindi, dahil bagay ang tingin mo sa akin kesa tratuhin na isang tao. Magkasama tayo ng ilang taon na parang isang mag-asawa. Kilalang-kilala kita, at sasabihin ko sa'yo na ako ang babaeng minahal ka ng sobra sa mundo, iyon ang dahilan ku
"..." Hindi kailanman naisip ni Alex na isang marupok na babae na ngayon lang nagsabi ng 'Oo' o 'Oo, Alex" sa kanyang harapan; na tanging 'Aalis ako' nang nakangiti sa araw na hinabol niya siya. palabas, maaaring napaka lohikal at mahusay sa pagtatanggol sa kanyang kaso. Malinaw at organisado ang kanyang isip, na walang pagkakahawig sa babaeng nasa tabi niya sa nakalipas na pito hanggang walong taon. Higit pa rito, napagtanto ni Alex na lahat ng bagay sinabi ay totoo."'Tama! Sinisi ko siya sa paghahanap ng iba makalipas ang apat na buwang malayo sa akin, pero paano ko nakalimutan na ako pala ang nag- check out sa kanya ng walang pag- aalinlangan? Naisip ko na ba kung saan siya titira? O kaya nasabi niya ang mga direksyon? O kung gaano siya walang magawa nang ihagis ko siya ay lumabas nang hindi man lang binigay ang kanyang identification card? Hindi pa, kasi lagi kong iniisip na natural ang pagmamahal niya sa akin at kapag ipinakita ko sa kanya. kahit na katiting na pagsamba, iyon ay
Samakatuwid, patay o buhay, ang pananatiling magkasama ang pinakamahalagang bagay. Paulit- ulit na sigaw ni Noah kay Jane, ngunit tila hindi napigilan ni Jane ang pagpatak ng kanyang mga luha."Noah, huwag ka nang magsalita, Noah. Makinig ka sa akin. Kwarenta ka na lang; pagkatapos mag- ipon ng tatlo hanggang apat na taon, makakahanap ka pa rin ng ibang asawa. Gusto na ni Mommy ng apo, Noah, marami ka pang mabubuhay. para sa. Isang lalaking kasing bait ng puso mo ay mabubuhay ng mahabang buhay na may maraming anak at apo. Tandaan lamang na maglagay ng libingan sa aking pangalan noon at bumisita paminsan- minsan, at mas masisiyahan ako ," sabi ni Jane na may ngiti na nagniningning sa kasiyahan. Hindi niya kailangan ng marami. Siya ay nais na napakaliit, napakaliit, sa punto na magiging masaya siya basta may nag- iisip sa kanya sa mundong ito."Nga pala, Noah," dagdag ni Jane. "Maari mo bang ibalik ang perang ipinahiram sa akin ni Sabrina pagkatapos ng aking kamatayan? Siya ang aking t
"A-- Anong sabi mo?"Si Jane naman, inangat ang ulo para tingnan si Alex. "A-- Anong sinabi mo?""At hindi mo aaminin kapag sinabi kong mabisyo ka! Babae, tingnan mo ang gulo na ginawa mo. Nandito ako para mag- set up ng emergency defense at salamat sa iyo, nasayang ang lahat.""..."Dahil sa lakas ng loob, pinunasan ni Garrett ang kanyang mga luha at agad na sumugod para tulungan si Jane na makatayo. "Mrs. Poole, hindi... Ms. Sheen, ikaw... Hindi mo lang naintindihan si Master Alex. Hindi siya nandito para hanapin ka. Siya ay staking out dito para sa ibang bagay.""Ta--Talaga?" tanong niya."Halos walong taon mo na akong kasama, hindi mo ba talaga ako kilala? Kailan pa ako pumatay ng mga tao ayon sa gusto ko tulad ni Sebastian? Paano mo ako naiisip ng ganito? Pinuntahan mo pa nga at sinabi ang lahat ng mga bagay na iyon. tungkol sa kung paano kita pahihirapan! Buntis man o hindi, hindi ka naman mapapa- paranoid dahil diyan diba?""..."" Ang isang Poole ay hindi kailanman mag