"Syempre hindi kasi malamang hindi tao ang tingin mo sa'kin. Noong unang sinagip mo ako, malamang pinag-isipan mo na 'to bilang pagsagip ng isang mahinang hayop na malapit nang mamatay, imbes na tao, 'di ba? Iyon ang dahilan kung bakit wala kang ideya, noong tumakbo ka sa'kin nang walang identification card, hindi ako makahanap ng kahit anong hotel na matutuluyan kahit na may pera ako para rito. Para mabuhay, kailangan kong maglakad pabalik sa bahay o, umaasa na mabalik ko ang card ko at kuhain ang ilang damit na nasa'yo dahil wala akong matuluyan. Ayokong dumikit sa'yo. Ginugol ko ang buong gabi sa labas ng damuhan sa labas ng mansyon mo sa kabundukan, at may ideya ka ba kung paano ko nalagpasan 'yon? Alam mo ba na takot na takot ako at walang magawa? Hindi, dahil bagay ang tingin mo sa akin kesa tratuhin na isang tao. Magkasama tayo ng ilang taon na parang isang mag-asawa. Kilalang-kilala kita, at sasabihin ko sa'yo na ako ang babaeng minahal ka ng sobra sa mundo, iyon ang dahilan ku
"..." Hindi kailanman naisip ni Alex na isang marupok na babae na ngayon lang nagsabi ng 'Oo' o 'Oo, Alex" sa kanyang harapan; na tanging 'Aalis ako' nang nakangiti sa araw na hinabol niya siya. palabas, maaaring napaka lohikal at mahusay sa pagtatanggol sa kanyang kaso. Malinaw at organisado ang kanyang isip, na walang pagkakahawig sa babaeng nasa tabi niya sa nakalipas na pito hanggang walong taon. Higit pa rito, napagtanto ni Alex na lahat ng bagay sinabi ay totoo."'Tama! Sinisi ko siya sa paghahanap ng iba makalipas ang apat na buwang malayo sa akin, pero paano ko nakalimutan na ako pala ang nag- check out sa kanya ng walang pag- aalinlangan? Naisip ko na ba kung saan siya titira? O kaya nasabi niya ang mga direksyon? O kung gaano siya walang magawa nang ihagis ko siya ay lumabas nang hindi man lang binigay ang kanyang identification card? Hindi pa, kasi lagi kong iniisip na natural ang pagmamahal niya sa akin at kapag ipinakita ko sa kanya. kahit na katiting na pagsamba, iyon ay
Samakatuwid, patay o buhay, ang pananatiling magkasama ang pinakamahalagang bagay. Paulit- ulit na sigaw ni Noah kay Jane, ngunit tila hindi napigilan ni Jane ang pagpatak ng kanyang mga luha."Noah, huwag ka nang magsalita, Noah. Makinig ka sa akin. Kwarenta ka na lang; pagkatapos mag- ipon ng tatlo hanggang apat na taon, makakahanap ka pa rin ng ibang asawa. Gusto na ni Mommy ng apo, Noah, marami ka pang mabubuhay. para sa. Isang lalaking kasing bait ng puso mo ay mabubuhay ng mahabang buhay na may maraming anak at apo. Tandaan lamang na maglagay ng libingan sa aking pangalan noon at bumisita paminsan- minsan, at mas masisiyahan ako ," sabi ni Jane na may ngiti na nagniningning sa kasiyahan. Hindi niya kailangan ng marami. Siya ay nais na napakaliit, napakaliit, sa punto na magiging masaya siya basta may nag- iisip sa kanya sa mundong ito."Nga pala, Noah," dagdag ni Jane. "Maari mo bang ibalik ang perang ipinahiram sa akin ni Sabrina pagkatapos ng aking kamatayan? Siya ang aking t
"A-- Anong sabi mo?"Si Jane naman, inangat ang ulo para tingnan si Alex. "A-- Anong sinabi mo?""At hindi mo aaminin kapag sinabi kong mabisyo ka! Babae, tingnan mo ang gulo na ginawa mo. Nandito ako para mag- set up ng emergency defense at salamat sa iyo, nasayang ang lahat.""..."Dahil sa lakas ng loob, pinunasan ni Garrett ang kanyang mga luha at agad na sumugod para tulungan si Jane na makatayo. "Mrs. Poole, hindi... Ms. Sheen, ikaw... Hindi mo lang naintindihan si Master Alex. Hindi siya nandito para hanapin ka. Siya ay staking out dito para sa ibang bagay.""Ta--Talaga?" tanong niya."Halos walong taon mo na akong kasama, hindi mo ba talaga ako kilala? Kailan pa ako pumatay ng mga tao ayon sa gusto ko tulad ni Sebastian? Paano mo ako naiisip ng ganito? Pinuntahan mo pa nga at sinabi ang lahat ng mga bagay na iyon. tungkol sa kung paano kita pahihirapan! Buntis man o hindi, hindi ka naman mapapa- paranoid dahil diyan diba?""..."" Ang isang Poole ay hindi kailanman mag
"Oh, sige, kami... Aalis na kami ngayon din!"Nagtulungang tumayo sina Jane at Noah at nang humakbang paalis ang dalawa, biglang huminto si Jane at sinabing, "Teka.""Anong mali?" tanong ni Noah."Pagkain. Ang pagkain natin. Ang pagkain na ibinigay sa atin ng may- ari, Noah. Hindi ko magagawa ang trabahong ito dahil hinihiling tayo ni Master Alex na umalis sa lungsod na ito. Kailangan nating kumain bago tayo umalis, pagkain ko..."Noon lang sa wakas ay naalala ni Jane ang pagkain sa kanyang pouch. Napalingon siya bigla at tinitigan ang mga natira niyang itinapon sa lupa. Ang pagkain sa lagayan ay likido at natapon sa buong lupa, na walang gaanong naiwan sa loob ng lagayan. Gayunpaman, hindi napigilan ni Jane ang sarili na itapon ito. Makalipas ang pitong taon sa tabi ni Alex, nakalimutan na niya kung gaano kahirap ang buhay, pero noong makulong siya ng asawa, tatlong buong araw na siyang nagutom, at kahit ang alagang pagkain ay mala-langit na ang lasa noon. Nang tumakbo siya kasama
“Iyong isang milyon,” mahinahong sagot ni Alex.Dahil sa gulat ay napaatras si Jane. "Ako... hindi ako humingi ng pera sa iyo."Diba sabi mo sa sarili mo, halos walong taon ka nang nagtrabaho bilang kasambahay sa bahay ko? Dapat bayaran ang isang kasambahay kada buwan at hindi dapat sobra ang isang milyon sa nakalipas na pitong taon.""...""Kunin mo, kinita mo ito."Tumanggi pa rin si Jane na kunin ang card." Ako si Alex Poole, Hindi ko maaaring isipin ng mga tao na ako ay isang taong may utang sa isang kasambahay ng kanyang suweldo sa kabila ng aking napakalaking yaman, kaya kunin mo na lang."Dahil doon, sa wakas ay tinanggap ni Jane ang card na may pag-aalinlangan. Ngunit pagkatapos, naglabas siya ng isa pang card at iniharap sa kanya. Parehong nataranta sina Jane at Noah. Tumingala siya sa kanya at nagtanong, "B-bakit... binibigyan mo ako ng isa pa?""Alimony.""...""Ikaw na mismo ang nagsabi niyan. Ikaw ang laging may proteksyon at hindi ko pa ginawa. Ako ang may kasa
"Ayos lang," malumanay na sabi ni Alex kay Jane."Sa totoo lang..." Ang mga mata ni Jane ay nagningning sa kalungkutan sa maikling sandali. "Actually... Ikaw at si Ms. Park ay talagang maganda ang pagsasama. Sabay lumaki si Practical at sampung taon mo siyang hinintay. Kayong dalawa ay mula sa parehong makapangyarihang pamilya. Nalibot niya ang mundo at nakakita ng maraming. Ako isipin mo... Baka hindi ikaw ang nasa likod ng lahat nang si Ms. Park ang pumunta sa buhay ko, 'di ba? Medyo naiintindihan ko na ngayon ang intensyon ni Ms. Park, siya... Dapat talagang mahal ka niya para magselos siya sa akin. Alam ko na ngayon. Hindi na ako magagalit sa kanya. Kayong dalawa ay may basbas ko na. Sana ay magkasama kayo hanggang sa huling araw mo at uh... magkaroon ng maraming anak. Napakatangkad at gwapo mo, samantalang si Ms. Park ay napaka interesado, hula ko na... ang gaganda siguro ng mga anak mo. Um... Paalam. Hindi na ako muling haharap sa inyo. Magiging maayos ang ating buhay ngayong ma
"Anong sabi mo miss? Anong utos mo?" Tanong ng driver ni Lily. Nakatanggap siya ng napakagandang tubo mula sa kanya at nagpalipas ng gabi sa hotel kasama si Lily, at kasalukuyang ganap na inalipin nito hanggang sa puntong handa siyang maging asong iniingatan niya. Gayunpaman, medyo nalungkot siya nang makitang naghiwalay sina Jane at Alex, dahil ibig sabihin noon ay ikakasal na si Alex kay Lily sa Kidon City. Hindi inakala ng driver na matutupad ni Alex ang mga pangakong umuungal sa langit, at buong pananabik na tumitig kay Lily habang iniisip niya iyon."Sisirain ko ang kaligayahan ni Jane!" marahas na sabi ni Lily."Pero... Hiwalay na siya kay Master Alex, kaya bakit mo..." Nataranta ang driver na tumingin sa masamang babae sa kanyang harapan.‘Ano ang isang mahusay na babae! Muntik na siyang mamatay sa akin kagabi. Bakit hindi magkakainteres si Master Alex sa isang babaeng kasing gusto niya? Teka, parang sampung taon din siyang hinintay ni Master Alex, pero ngayon mas mahal na ni