“Kaya, walang pagkakaiba ang kapalaran ng aking lola at sa akin. Dahil walang pagkakaiba, kailangan kong tiyakin na ang kabataan ng aking anak na babae ay magiging iba sa akin, ang pait ng pagkakaroon ng isang ama, at gayunpaman, ay hindi kailanman nagawang tamasahin ang anumang mga pakinabang mula sa pagkakaroon ng isang ama."Sebastian Ford, dahil hindi mo maibibigay ang iyong pagmamahal sa iyong anak, kailangan mong gampanan ang responsibilidad na utang mo sa kanya. Nagkakahalaga ka ng trilyong dolyar! Kahit na ang iyong pang-araw-araw na kita ay kalkulado sa sampu-sampung milyon. Samakatuwid, ang ikasampung bahagi ng iyong pang-araw-araw na kita ay dapat ibigay kay Aino. Iyon ay bahagi lamang nito. At saka, ang kanyang mga bahagi! Kailangan mo rin ibigay sa kanya!"Pagkatapos ng maikling talumpati niya, humigop ng tubig si Sabrina saka siya tinignan ng mahinahon. Ang kanyang mga mata ay hindi nagtataglay ng isang katiting na matagal na pag-ibig at attachment para sa kanya. Para b
Itinaas ni Sabrina ang kanyang mga kamay at sinuntok ng malakas ang lalaki. "Anong ginagawa mo! Sebastian Ford, ibaba mo ako! Maghihiwalay na tayo bukas! Simula bukas, hindi na tayo mag-asawa, ibaba mo na ako! Ibaba mo ako! Sebastian Ford! Mangyaring huwag yurakan ang aking dignidad! Hayaan mo na lang akong mamatay! Kung pakakawalan mo ako, iuntog ko ang ulo ko sa pader! Sebastian Ford! Puntahan mo na si Lori Gibson! Pumunta ka na at makita ang iyong bagong kasintahan! Siya ay mas bata kaysa sa akin, mas maganda kaysa sa akin, mas edukado kaysa sa akin! Nakatira siya sa ibang bansa!"Ano ako! Ex-convict lang ako! Hayop ka! Isa kang**! Ibaba mo ako! Madumi ka! Nakakadiri ka! Ibaba mo ako!“Pumunta ka sa bago mong girlfriend! Isa lang akong nakakatakot na ex-convict! nakulong ako! Bakit mo pa ako kinikibo! Lumayo ka sa akin!”Malayang tumulo ang luha ni Sabrina sa kanyang mga mata, tumulo sa kanyang pisngi at sa kanyang buhok. Basang-basa ang mukha nito sa laway niya. Kahit na sa pama
Minahal niya siya! Patuloy niya itong sinipa, sinusumpa, kinukulit, lahat para bigyang babala ang sarili, na huwag mahulog sa kanya at sa kanyang paghipo.‘Wag kang mahulog sa kanya, Sabrina! Nawala mo ang lahat ngayon! Nakita mo siyang may kasamang ibang babae! Huwag kang mahulog!’ Paulit-ulit niyang binabalaan ang sarili. Hanggang sa nahulog siya sa kanya -- kawit, linya, at palubog.Tumulo ang kanyang mga luha sa mga punda ng unan. Sa huli, ang taong kinaiinisan niya ay ang kanyang sarili. Inubos niya ang lahat ng kanyang lakas hanggang sa siya ay maubos.Sa oras na magising siya, napagtanto niyang nakapulupot ang mga braso nito sa leeg nito.At siya?Sa sobrang tagumpay na pagngisi sa kanyang mukha, sinabi niya, “Babae! Eh ‘di, nagsisinungaling ka pala?"Paos ang boses ni Sabrina sa lahat ng kanyang pag-iyak. “Sebastian, wala na akong gusto. Kaya ko rin isuko si Aino. Pakiusap patayin mo na lang ako! Sebastian, ako... napakamura ko, napakawalang kwenta! Masyado akong nahihiya
Bumalot sa kanyang dibdib ang nakakadurog na kawalang pag-asa, na sinamahan ng hindi malilimutang sakit. Ngunit sa sandaling iyon, nawala siya. Sikolohikal, natalo siya. Sa pisikal, natalo din siya.Inihanda niya ang kanyang sarili sa buong hapon, ngunit ang kanyang mga depensa ay gumuho tulad ng isang sandcastle na tinamaan ng paparating na alon. Sa sandaling iyon, siya ay natalo nang husto; ni isang onsa ng kanyang pagmamataas at dignidad ay naiwan.Naisip niya sa kanyang sarili, ‘Sabrina, mas mahina ka kaysa anim na taon na ang nakalipas. Anim na taon na ang nakalipas, maaari ka pa ring tumakbo sa paligid ng buntis, tumakas mula sa lungsod patungo sa ibang lungsod. Ngayon, ang iyong mag-ina ay nasa kanyang mga kamay, kaya saan ka makakatakas? Hindi lang yan, natatakot ako na ayaw mong tumakas diba? Ikaw pa nga... Sa katunayan, handa kang makipagkompromiso para sa higit na kabutihan, at sabihin ang totoo, ayaw mong iwan siya. hindi ba? Napakamura mo, Sabrina Scott, napakawalang kwe
Sa pag-iisip na ito, nakaramdam siya ng labis na pagkakamali na nais niyang ituwid ang kanyang ulo, gisingin siya upang siya ay mangatuwiran at makipagtalo sa kanya! Upang makita kung sino ang makatuwiran! Ngunit, sa pag-iisip kung paano siya nakatulog sa wakas, napagod siya mula sa kanyang pag-iyak at pag-sigaw, hindi niya kayang gisingin ito.Humiga siya sa kanyang tagiliran at tumingin sa kanya. May mga luha pa rin sa kanyang mga mata. Ang kanyang mga kilay ay mahigpit na pinagsama, ang kanyang ekspresyon bilang determinado tulad ng dati, sa sobrang determinado na handa siyang mamatay upang mapanatili ang kanyang dignidad. Pinagalitan niya ito at hiniling na lumabas.“ Ha! ” Bigla siyang tumawa sa dilim ng silid. Pag-isipan mo ito, mayroon bang pangalawang tao sa buong Timog Lungsod na sumubok na mang-inis sa kanya nang ganyan? Hindi sa pag-banggit ng mga kababaihan, kahit na ang mga kalalakihan, kabilang ang mga beterano ng Ford Group, tulad ng kanyang ama na si Sean, at ang kany
Ang galit na boses ni Sean Ford ay tumunog mula sa kabilang dulo ng telepono. “ Sebastian! Sobrang hirap mong kontakin! Kahapon, sinubukan kong tawagan ka ng buong hapon! ”Inulit lang ni Sebastian ang kanyang tanong noong nakaraan. “ Pa! Ano ito! ” “ Nagpunta ako sa iyong tanggapan kahapon ng hapon. Nais kong makipag-usap sa iyo ngunit hindi ako makakapasok sa gusali! ”“ Ano bang gusto mo? ”“ Nakalimutan mo na ba kung anong araw na ngayon? ” Tanong ni Sean.Sebastian: “ ... ” Wala siyang ideya kung anong araw ngayon; alam lang niya ngayon na ang araw na tumalikod sa kanya ang kanyang asawa. Siya ay nanirahan sa kanya ng higit sa isang taon, at hindi siya sumabog sa ginawa niya kagabi. Kung ngayon ay isang espesyal na araw, bibigyan niya ito ng bansag bilang ‘ Ang Araw na Ang Kanyang Asawa Ay Naging Baliw ’. Sa patuloy na katahimikan ni Sebastian, nagpatuloy ang kanyang ama, “ Noong nakaraang linggo sa iyong tanggapan, pareho kayong sumang-ayon na dumalo sa piging sa lumang t
Nakaupo sa tabi niya ay si Henry Ford at ang kanyang asawa. Nakikita niya na ang kanyang anak na lalaki sa ganoong kalagayan ng galit, si Old Madam Ford ay hindi makakatulong ngunit pinayuhan siya. “ Seany! Bakit ka nagagalit? Ngayon na si Sebastian at ang kanyang asawa ay nasa mabuting termino, hindi ba mas mabuti dapat ang mga bagay? ”“ Nanay! ” Hindi naglakas loob si Sean na hamunin ang kanyang anak ngunit nangahas siyang hamunin ang kanyang ina. “ Nanay, ano ang pinagsasabi mo! Sino si Sebastian? ” Galit na tinanong ni Sean ang kanyang ina.Sumagot ang matandang ginang, “ Siya ang aking apo, siyempre. ” “ Hindi lamang siya ang iyong apo, siya lang ang nag iisa ninyong apo! Ang tanging buhay na tagapagmana sa pamilya ng Ford! Hindi lamang siya kumakatawan sa pamilyang Ford, ngunit siya rin ang pinakamalakas na tao sa Ford Group! Ang pinaka-maimpluwensya at iginagalang na tao sa buong Timog Lungsod, ang Hari ng Timog Lungsod! ”Sumagot ang matandang ginang, “ Pinatunayan nito n
“ Sabrina! Hayop ka! ” Sa sandaling binuksan niya ang kanyang bibig, sinimulan ni Sean ang pagmumura sa kanyang manugang. Sabrina: “ ... ”Siya ay walang galang na ginising ni Sean sa kanyang tawag. Nang maglakad si Sebastian upang sagutin ang tawag, ni-lock niya ang pintuan sa likuran niya mula sa labas, naka-lock si Sabrina. Dahil hindi siya makalabas pa, siya ay nahiga lamang at patuloy na natulog. Sa loob ng sampung maikling minuto, nakatulog na ulit siya. At ngayon, sa isang iglap, siya ay walang galang na ginising ni Sean sa kanyang tawag. Ang buong katawan niya ay sumakit, na parang ang mga parte ng kanyang puso ay kumalat sa lupa. Sa sobrang ikling pagkakatulog na iyon, nagkaroon siya ng panaginip. Pinangarap niya na siya at si Sebastian ay diborsiyado, ngunit pagkatapos ng diborsyo, bawat solong araw, umiyak siya at humikbi. Ang kanyang puso ay hindi makayanan ang ideya na iwanan siya; siya ay labis na nalulumbay na naramdaman niya na parang ang kanyang puso ay sumasakit.