“Kaya, walang pagkakaiba ang kapalaran ng aking lola at sa akin. Dahil walang pagkakaiba, kailangan kong tiyakin na ang kabataan ng aking anak na babae ay magiging iba sa akin, ang pait ng pagkakaroon ng isang ama, at gayunpaman, ay hindi kailanman nagawang tamasahin ang anumang mga pakinabang mula sa pagkakaroon ng isang ama."Sebastian Ford, dahil hindi mo maibibigay ang iyong pagmamahal sa iyong anak, kailangan mong gampanan ang responsibilidad na utang mo sa kanya. Nagkakahalaga ka ng trilyong dolyar! Kahit na ang iyong pang-araw-araw na kita ay kalkulado sa sampu-sampung milyon. Samakatuwid, ang ikasampung bahagi ng iyong pang-araw-araw na kita ay dapat ibigay kay Aino. Iyon ay bahagi lamang nito. At saka, ang kanyang mga bahagi! Kailangan mo rin ibigay sa kanya!"Pagkatapos ng maikling talumpati niya, humigop ng tubig si Sabrina saka siya tinignan ng mahinahon. Ang kanyang mga mata ay hindi nagtataglay ng isang katiting na matagal na pag-ibig at attachment para sa kanya. Para b
Itinaas ni Sabrina ang kanyang mga kamay at sinuntok ng malakas ang lalaki. "Anong ginagawa mo! Sebastian Ford, ibaba mo ako! Maghihiwalay na tayo bukas! Simula bukas, hindi na tayo mag-asawa, ibaba mo na ako! Ibaba mo ako! Sebastian Ford! Mangyaring huwag yurakan ang aking dignidad! Hayaan mo na lang akong mamatay! Kung pakakawalan mo ako, iuntog ko ang ulo ko sa pader! Sebastian Ford! Puntahan mo na si Lori Gibson! Pumunta ka na at makita ang iyong bagong kasintahan! Siya ay mas bata kaysa sa akin, mas maganda kaysa sa akin, mas edukado kaysa sa akin! Nakatira siya sa ibang bansa!"Ano ako! Ex-convict lang ako! Hayop ka! Isa kang**! Ibaba mo ako! Madumi ka! Nakakadiri ka! Ibaba mo ako!“Pumunta ka sa bago mong girlfriend! Isa lang akong nakakatakot na ex-convict! nakulong ako! Bakit mo pa ako kinikibo! Lumayo ka sa akin!”Malayang tumulo ang luha ni Sabrina sa kanyang mga mata, tumulo sa kanyang pisngi at sa kanyang buhok. Basang-basa ang mukha nito sa laway niya. Kahit na sa pama
Minahal niya siya! Patuloy niya itong sinipa, sinusumpa, kinukulit, lahat para bigyang babala ang sarili, na huwag mahulog sa kanya at sa kanyang paghipo.‘Wag kang mahulog sa kanya, Sabrina! Nawala mo ang lahat ngayon! Nakita mo siyang may kasamang ibang babae! Huwag kang mahulog!’ Paulit-ulit niyang binabalaan ang sarili. Hanggang sa nahulog siya sa kanya -- kawit, linya, at palubog.Tumulo ang kanyang mga luha sa mga punda ng unan. Sa huli, ang taong kinaiinisan niya ay ang kanyang sarili. Inubos niya ang lahat ng kanyang lakas hanggang sa siya ay maubos.Sa oras na magising siya, napagtanto niyang nakapulupot ang mga braso nito sa leeg nito.At siya?Sa sobrang tagumpay na pagngisi sa kanyang mukha, sinabi niya, “Babae! Eh ‘di, nagsisinungaling ka pala?"Paos ang boses ni Sabrina sa lahat ng kanyang pag-iyak. “Sebastian, wala na akong gusto. Kaya ko rin isuko si Aino. Pakiusap patayin mo na lang ako! Sebastian, ako... napakamura ko, napakawalang kwenta! Masyado akong nahihiya
Bumalot sa kanyang dibdib ang nakakadurog na kawalang pag-asa, na sinamahan ng hindi malilimutang sakit. Ngunit sa sandaling iyon, nawala siya. Sikolohikal, natalo siya. Sa pisikal, natalo din siya.Inihanda niya ang kanyang sarili sa buong hapon, ngunit ang kanyang mga depensa ay gumuho tulad ng isang sandcastle na tinamaan ng paparating na alon. Sa sandaling iyon, siya ay natalo nang husto; ni isang onsa ng kanyang pagmamataas at dignidad ay naiwan.Naisip niya sa kanyang sarili, ‘Sabrina, mas mahina ka kaysa anim na taon na ang nakalipas. Anim na taon na ang nakalipas, maaari ka pa ring tumakbo sa paligid ng buntis, tumakas mula sa lungsod patungo sa ibang lungsod. Ngayon, ang iyong mag-ina ay nasa kanyang mga kamay, kaya saan ka makakatakas? Hindi lang yan, natatakot ako na ayaw mong tumakas diba? Ikaw pa nga... Sa katunayan, handa kang makipagkompromiso para sa higit na kabutihan, at sabihin ang totoo, ayaw mong iwan siya. hindi ba? Napakamura mo, Sabrina Scott, napakawalang kwe
Sa pag-iisip na ito, nakaramdam siya ng labis na pagkakamali na nais niyang ituwid ang kanyang ulo, gisingin siya upang siya ay mangatuwiran at makipagtalo sa kanya! Upang makita kung sino ang makatuwiran! Ngunit, sa pag-iisip kung paano siya nakatulog sa wakas, napagod siya mula sa kanyang pag-iyak at pag-sigaw, hindi niya kayang gisingin ito.Humiga siya sa kanyang tagiliran at tumingin sa kanya. May mga luha pa rin sa kanyang mga mata. Ang kanyang mga kilay ay mahigpit na pinagsama, ang kanyang ekspresyon bilang determinado tulad ng dati, sa sobrang determinado na handa siyang mamatay upang mapanatili ang kanyang dignidad. Pinagalitan niya ito at hiniling na lumabas.“ Ha! ” Bigla siyang tumawa sa dilim ng silid. Pag-isipan mo ito, mayroon bang pangalawang tao sa buong Timog Lungsod na sumubok na mang-inis sa kanya nang ganyan? Hindi sa pag-banggit ng mga kababaihan, kahit na ang mga kalalakihan, kabilang ang mga beterano ng Ford Group, tulad ng kanyang ama na si Sean, at ang kany
Ang galit na boses ni Sean Ford ay tumunog mula sa kabilang dulo ng telepono. “ Sebastian! Sobrang hirap mong kontakin! Kahapon, sinubukan kong tawagan ka ng buong hapon! ”Inulit lang ni Sebastian ang kanyang tanong noong nakaraan. “ Pa! Ano ito! ” “ Nagpunta ako sa iyong tanggapan kahapon ng hapon. Nais kong makipag-usap sa iyo ngunit hindi ako makakapasok sa gusali! ”“ Ano bang gusto mo? ”“ Nakalimutan mo na ba kung anong araw na ngayon? ” Tanong ni Sean.Sebastian: “ ... ” Wala siyang ideya kung anong araw ngayon; alam lang niya ngayon na ang araw na tumalikod sa kanya ang kanyang asawa. Siya ay nanirahan sa kanya ng higit sa isang taon, at hindi siya sumabog sa ginawa niya kagabi. Kung ngayon ay isang espesyal na araw, bibigyan niya ito ng bansag bilang ‘ Ang Araw na Ang Kanyang Asawa Ay Naging Baliw ’. Sa patuloy na katahimikan ni Sebastian, nagpatuloy ang kanyang ama, “ Noong nakaraang linggo sa iyong tanggapan, pareho kayong sumang-ayon na dumalo sa piging sa lumang t
Nakaupo sa tabi niya ay si Henry Ford at ang kanyang asawa. Nakikita niya na ang kanyang anak na lalaki sa ganoong kalagayan ng galit, si Old Madam Ford ay hindi makakatulong ngunit pinayuhan siya. “ Seany! Bakit ka nagagalit? Ngayon na si Sebastian at ang kanyang asawa ay nasa mabuting termino, hindi ba mas mabuti dapat ang mga bagay? ”“ Nanay! ” Hindi naglakas loob si Sean na hamunin ang kanyang anak ngunit nangahas siyang hamunin ang kanyang ina. “ Nanay, ano ang pinagsasabi mo! Sino si Sebastian? ” Galit na tinanong ni Sean ang kanyang ina.Sumagot ang matandang ginang, “ Siya ang aking apo, siyempre. ” “ Hindi lamang siya ang iyong apo, siya lang ang nag iisa ninyong apo! Ang tanging buhay na tagapagmana sa pamilya ng Ford! Hindi lamang siya kumakatawan sa pamilyang Ford, ngunit siya rin ang pinakamalakas na tao sa Ford Group! Ang pinaka-maimpluwensya at iginagalang na tao sa buong Timog Lungsod, ang Hari ng Timog Lungsod! ”Sumagot ang matandang ginang, “ Pinatunayan nito n
“ Sabrina! Hayop ka! ” Sa sandaling binuksan niya ang kanyang bibig, sinimulan ni Sean ang pagmumura sa kanyang manugang. Sabrina: “ ... ”Siya ay walang galang na ginising ni Sean sa kanyang tawag. Nang maglakad si Sebastian upang sagutin ang tawag, ni-lock niya ang pintuan sa likuran niya mula sa labas, naka-lock si Sabrina. Dahil hindi siya makalabas pa, siya ay nahiga lamang at patuloy na natulog. Sa loob ng sampung maikling minuto, nakatulog na ulit siya. At ngayon, sa isang iglap, siya ay walang galang na ginising ni Sean sa kanyang tawag. Ang buong katawan niya ay sumakit, na parang ang mga parte ng kanyang puso ay kumalat sa lupa. Sa sobrang ikling pagkakatulog na iyon, nagkaroon siya ng panaginip. Pinangarap niya na siya at si Sebastian ay diborsiyado, ngunit pagkatapos ng diborsyo, bawat solong araw, umiyak siya at humikbi. Ang kanyang puso ay hindi makayanan ang ideya na iwanan siya; siya ay labis na nalulumbay na naramdaman niya na parang ang kanyang puso ay sumasakit.
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu