“ Sabrina! Hayop ka! ” Sa sandaling binuksan niya ang kanyang bibig, sinimulan ni Sean ang pagmumura sa kanyang manugang. Sabrina: “ ... ”Siya ay walang galang na ginising ni Sean sa kanyang tawag. Nang maglakad si Sebastian upang sagutin ang tawag, ni-lock niya ang pintuan sa likuran niya mula sa labas, naka-lock si Sabrina. Dahil hindi siya makalabas pa, siya ay nahiga lamang at patuloy na natulog. Sa loob ng sampung maikling minuto, nakatulog na ulit siya. At ngayon, sa isang iglap, siya ay walang galang na ginising ni Sean sa kanyang tawag. Ang buong katawan niya ay sumakit, na parang ang mga parte ng kanyang puso ay kumalat sa lupa. Sa sobrang ikling pagkakatulog na iyon, nagkaroon siya ng panaginip. Pinangarap niya na siya at si Sebastian ay diborsiyado, ngunit pagkatapos ng diborsyo, bawat solong araw, umiyak siya at humikbi. Ang kanyang puso ay hindi makayanan ang ideya na iwanan siya; siya ay labis na nalulumbay na naramdaman niya na parang ang kanyang puso ay sumasakit.
Kung ito ay Sabrina, hindi niya ito tatawagin. Gayunpaman, sumagot pa rin si Sebastian sa tawag. “ Kumusta? ”Sa kabilang banda, hindi inaasahang kalmado si Lori. “ Director Ford, ako ito ... Mayroon akong sasabihin sa iyo. ”Sumagot si Sebastian, “ Sige, ano yon? ” “ Uhm ... Noong nakaraang linggo ay inanyayahan ni Uncle Ford ang aking ina, ang aking lolo, at ako sa dating tirahan ng pamilya ng Ford. Sa araw na iyon, sinabi niya sa iyo, ang iyong asawa, at ang iyong anak na babae ay naroroon din. ” “ May problema ba? ” Itinapon ni Sebastian ang tanong sa kanya. Taos-puso ang tono ni Lori. “ Ito ay tulad nito, Direktor Ford; ayaw na ayaw sa akin ng asawa mo, kaya, sa palagay ko ... Siguro hindi ka dapat pumunta? ”Sebastian: “ ... ”“ Master Sebastian, huwag mong masamain. Hindi ko ibig na pigilan ka na pumunta sa iyong sariling tahanan. Ngunit dahil ... Dahil inanyayahan kami ni Uncle Ford, ang aking ina at ako ay walang pagpipilian kundi ang dumalo. Inaasahan namin ng nanay
Nang marinig si Sabrina na tumanggi, hindi na rin nagalit si Sebastian. Ang kanyang tono ay mas direkta kaysa sa kanya. “Pwede kang hindi na pumunta. ”Sabrina: “ ... ”“ Kung ganon wag mo akong sisihin kung wala akong awa kay Aino at sa iyong ina! ” Kalmado at walang malasakit ang kanyang tono. “ Ikaw! ” Umupo agad si Sabrina. “ Sebastian Ford, hindi ka tao! Hayop ka! Malamig na dugo na hayop! ” Dahil labis na nabalisa si Sabrina, nang bigla siyang umupo, nakalimutan niya na talagang hubad siya. Nang umupo siya bigla ng ganito, ang natural na silk quilt ay biglang bumagsak sa kanyang mga balikat. Ang kanyang magulo na buhok ay tinakpan ang kanyang maliit na mukha, kalahati lamang ng laki ng isang palad. Sa sandaling iyon, ang kanyang mga mata ay may dalawang patak ng luha, naging mas kaawa-awa ang kanyang hitsura. Ang kanyang balat na nakalantad matapos ang quilt ay nahulog mula sa kanyang mga balikat na naging dahilan kung bakit ang hitsura niya ay lalong naging malambot at masel
Masakit ba? Wala siyang sinabi, patuloy niyang nilinis ang mababaw na sugat sa balat nito. At ngayon tinutulungan niya siyang magbihis. Sa kanyang kasalukuyang mga aksyon, kumilos siya na parang siya ang kanyang kasintahan, ang kanyang kagustuhan, na bumalik sa kanyang imahe bilang isang mabuting ama at mapagmahal na asawa. Sino siya? Sino ang totoong siya? Sa sandaling iyon, nalilito si Sabrina. Sa kanyang pagkalito, nakapagbihis na si Sebastian. Matapos niyang dalhin siya sa kama, sinabi niya sa kanya gamit ang kanyang malalim at malambing na tinig, “ Alam kong masakit ang iyong mga paa, kaya wag magsuot ng takong ngayon, flat shoes lamang ang suotin mo. ”Sinagot niya ito, “ Okay. ” Pagkatapos ay lumakad siya papunta sa banyo at naghugas ng mukha. Noong nasa banyo na siya, ang kanyang maliit na mukha ay makinis at malinis, walang pahiwatig ng pulbos dito. Ang kanyang buhok, sa kabilang banda, ay nakatali ng isang bun sa tuktok ng kanyang ulo. Gayunpaman, ang kanyang kutis a
"Ikaw ... Jennie Gibson! Bakit mo ako tinawagan ulit? Kapag tumawag ka pa ulit, didiretso ako sa pulisya para mag-file ng harrassment!"Si Sabrina ay nakatitig nang blangko sa kanyang ina habang si Sebastian ay nanunuya.Gayunpaman, si Jennie ay hindi nagalit o nabalisa. Ang kanyang tono ay nanatiling kalmado tulad ng sinabi niya, "Gloria, hinuhulaan ko na ang iyong anak na babae ay nagpapanggap at nagsisinungaling sa iyo na walang nangyari. Ngunit alam mo ba kung gaano siya kahabag-habag sa naramdaman niya? Hindi, hindi mo alam! Maaari mong tanggihan na pupunta ka kung hindi mo pinapahalagahan ang iyong anak na babae."Agad na sumulyap si Gloria kay Sabrina. Hindi siya masyadong binibigyang pansin, ngunit sa mas malapit na pag-iinspeksyon, napagtanto niya na ang mga mata ng kanyang anak na babae ay namamaga, na parang matagal na siyang umiiyak."Kapag tumawag ka pa ay tatawagan ko ang pulis!" nagbabala siya bago siya tumambay."Nanay?" Si Sabrina ay mukhang bigo. "Nagdudulot ba n
Ang kanyang anak na babae ay dumaan sa labis na pagdurusa. Hindi niya mapanood na si Sabrina ay isang biktima at pinagtutulungan ng maraming tao. Hindi!Agad na tinawagan ni Gloria si Marcus.Samantala, nasa telepono si Marcus kasama si Yvonne. "Yvonne, huwag kang magalit. Kapag natapos na ang lahat, dadalhin kita sa Hong Kong para mamasyal at pwede kang mag-shopping hanggang mapagod ka, okay?"Sumingit si Yvonne. "Paano ako hindi magagalit? Sabihin mo, ano ang mali sa iyong lolo? Pinabayaan lang niya ang kanyang sariling kamag-anak at pinahihirapan ang mga ito sa lahat ng naiisip niya. Mas gusto niya ba na hindi related sa kanyang ang mga taong nasa paligid niya? Sa palagay ko ang iyong lolo ay ang pinaka matuwid na tao pagdating sa kanyang pamilya, dahil hindi niya tinatrato ang kanyang pamilya ng mabuti kaysa sa iba! Mm-hm! Ang iyong lolo ay tunay na isang taong may kakayahang magdala ng hustisya sa mundo!" Si Yvonne ay nanunuya ng may pagka-sarkastiko.Ang kanyang mga salita ay
Mula pa noong pinahiya ni Jennie si Gloria sa harap ng pintuan ng tirahan ng mga Shaw mga sampung araw na ang nakalilipas, hindi pa nakita ng matandang Master Shaw ang kanyang anak na babae hanggang ngayon. Parang ilang taon na ang nakalipas mula noong huling nakita nila ang isa't isa, at ang ekspresyon ni Gloria ay bahagyang kumplikado hanggang sa punto na mahirap sabihin kung ito ay pagkamuhi; habang ang matandang Master Shaw ay mukhang kalmado, na parang hindi niya kilala si Gloria, hanggang sa puntong nagalit kahit kay Marcus."Lola! Paano ka nakapunta rito kasama sina Tiya Jennie at Lori? Para ba mag-participate sa interbensyon ni Sabrina??"Natigilan ang matandang Master Shaw sa una, ngunit pagkatapos ay tinanong nang dahan-dahan, "Sino? Kaninong interbensyon?"Hindi nasagot ni Marcus ang tanong ng matandang Master Shaw. Bumuntong hininga siya at tumingin kay Jennie at Lori."Tiya Jennie, kung nais mong manatili sa aming bahay, dapat mo lang gawin ito nang mapayapa at walang
Sa gabi, hindi siya binabangungot dahil hindi siya sanay na natutulog sa ibang kama. Nagising si Aino sa isang umaga kasama ang kanyang lola sa tabi niya at tinanong siya, "Natulog ka ba sa tabi ko buong gabi, Lola?"Malumanay na inalog ni Gloria ang kanyang ulo. "Hindi. Nag-aalala ako na baka matakot si Aino na magising mag-isa, kaya napunta ako rito pagkatapos kong magising kaninang umaga. Aino, hulaan mo kung anong regalo ang inihanda ko para sa iyo.""Mga bulaklak! Ito ay sariwang piniling mga bulaklak!" Si Aino ay excited.Ginawan ni Gloria si Aino ng isang korona ng bulaklak, hindi na pinalampas ng maliit na bata ang kanyang ina o ang kanyang ama. Alam niya na ginagawa ng kanyang lola ang lahat ng kanyang makakaya upang alagaan si Aino, kahit na mas mahusay kaysa sa kanyang mga magulang at samakatuwid, hindi niya maiwasang mapalapit pa kay Gloria.Bago dumating ang kanyang mga magulang upang kunin siya, sinabi pa ni Aino sa kanyang lola na mananatili siya sa kanya bawat lingg
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu