Hindi sinasadya ni Sabrina na patayin ang kanyang telepono. Naubusan ng battery ang phone niya.Sa sandaling iyon, nakahiga siya sa sofa ng kanyang ina, umiiyak na walang salita. Hindi niya alam na patay na ang phone niya.Makalipas ang isang oras o dalawa, pagod na pagod siya sa pag-iyak, halos ma-dehydrate. Dinalhan siya ng kanyang ina ng isang mangkok ng sabaw ng gulay at mahinang tinawag siya. "Sabbie, bumangon ka at uminom ng kahit ano, anak."Umupo si Sabrina. Pinilit niyang mapawi ang bahagyang ngiti sa kanyang mukha. "Ma, ayos lang ako.""Alam ko." Inaliw siya ni Gloria. “Huwag kang malungkot. Kasama mo pa rin kami ni Aino.”Sa pag-iisip kay Aino, huminto si Sabrina, pagkatapos ay kinuha ang kanyang telepono upang tingnan ang oras. Noon niya lang nalaman na namatay ang kanyang telepono. Matapos i-charge ang kanyang telepono, natulala siyang nakaupo sa looban mag-isa.Ngunit hindi siya makaupo. Pagkaupo niya, napuno ng isip niya si Sebastian. Hindi niya napigilan ang saril
Ang bait talaga ni Jane.Kahit papaano ay nakatakas na siya ngayon sa bangin ng paghihirap at namuhay ng simple, ngunit may tapat na buhay kasama ang lalaking mahal niya.Sa sandaling iniisip niya si Jane, nag-ring ang telepono ni Sabrina. Itinaas niya iyon at nakita niyang tawag iyon ni Jane.Sa di malamang dahilan ay agad namang nabasa ang mga mata niya. Tumulo ang mga luha sa kanyang pisngi parang asa ilog. Isang malakas na pakiramdam ng pang-unawa at pakikiramay para sa katulad na pagtatagpo ng ibang babae sa kanyang dibdib. Halos hindi napigilan ni Sabrina ang kawalan ng pag-asa na kaakibat ng gayong realisasyon.Makalipas ang isang minuto, nang huminto na ang tugtog, matagumpay na kinalma ni Sabrina ang sarili at sumagot.Payapa at malinaw ang tono niya. "Jane, ikaw ba yan?"Ang boses ni Jane ay nanggaling sa kabilang dulo ng telepono. “Sabrina, tumatawag lang ako para ipaalam sa iyo na ligtas ako at malusog, at para sabihin din sa iyo na hindi kita mababayaran sa ngayon. D
Kaninang umaga sa Grand Sage International Hotel, nagmamadaling umalis si Holden, kaya walang oras si Sabrina na tanungin siya ng marami sa mga nag-aalab na tanong niya. Ngayon, nang makita siyang muli, pakiramdam niya ay lumipas na ang buong buhay niya."Umiiyak ka." Napansin ni Holden ang mapupulang mga mata ni Sabrina.Hindi sumagot si Sabrina. Malamig at mabagsik ang kanyang boses habang nagtanong, "Ikaw ang hindi kilalang lalaki na nagdudulot ng gulo sa South City kamakailan?"Ngumuso si Holden. “Hindi mo ba ako nakita kaninang umaga sa Grand Sage International Hotel? Kung hindi mo ako itinaboy, natalo ko na ang tangang simp na iyon na nang-aapi sa iyo hanggang sa kanyang kamatayan! Bubugbugin ko pa si Lori at ang nanay niya hanggang sa mamatay sila!”May bakas ng pagmamatigas, kawalan ng pag-asa, awa, at hindi maipaliwanag na kabigatan sa kanyang tono. Para siyang isang bata na hindi makakuha ng pag-ibig at gayundin ay umaarte, nagsusungit para ilabas ang kanyang emosyon."K
Holden: “…”Ang kanyang puso ay parang hiniwa ng isang libong kutsilyo, at bahagyang namumula ang kanyang mga mata. Matapos huminto ng ilang segundo, mataimtim siyang tumango at sinabi kay Aino, “Sige, makikinig ako sa iyo, pangako. Sa hinaharap, tiyak na makikinig ako sa iyo, okay?""Pumasok ka na, kailangan kong makausap ang iyong ina," sabi ni Holden.Masunuring nakaupo si Aino sa sasakyan.Sa labas ng sasakyan, tinignan ni Sabrina si Holden na may malamig na galit. "Kailan ka dumating dito!"“Isang oras na akong naghihintay dito. Ngayon ko lang nakita si Aino…”"Tinatanong kita pagdating mo sa South City!" tanong ni Sabrina.Saglit na tumawa si Holden, pagkatapos ay nagpatuloy, “Pagkatapos makatakas mula sa Star Island, nag-abroad ako at ibinenta ang aking mga ari-arian sa napakababang presyo. Pagkatapos, pumunta ako sa Middle East, bumili ng kailangan ko, at pumunta dito sa South City.”“Gusto mo ba akong patayin?” tanong ni Sabrina.Holden: “…”"Sa tuwing pupunta ka par
Sa kanyang linya, si Sebastian ay kalmado, na para bang buong hapon siyang nakaupo sa kanyang opisina. "Sabrina, nasaan ka?"Sumagot si Sabrina ng parang robot, "Sinundo si Aino.""Baka gabi na ako umuwi. Diretso ka na sa bahay pagkatapos mong sunduin si Aino. Huwag niyo na ako antayin para maghapunan,” patuloy ni Sebastian.“Sige.” Sinubukan ni Sabrina ang kanyang makakaya na pigilan ang kanyang mga hikbi, para maging mahinahon ang kanyang boses.Ngunit, sa kabilang dulo, masasabi ni Sebastian na palayo ng palayo ang kanyang boses. Parang ihip ng hangin, malapit nang ihip, malayo, malayo.Sebastian: “…”Pagkatapos ng isang pagtigil, nagtanong siya, “May…may nangyari ba sa iyo?”Hindi rin itinago ni Sabrina ang katotohanan, sa pagsasabing, “Oo!” Pagkatapos ay nagpatuloy siya. "Mag-uusap tayo pag-uwi mo mamayang gabi. Kung wala nang iba, Ibababa ko na. Alam mo namang hindi ako magaling magmaneho. Bye.”Dahil doon, mabilis niyang tinapos ang tawag, nang walang pag-aalinlangan. Ma
Aayusin niya ang lahat sa gabing iyon. Ayaw na niyang pahabain pa ang isyu. Gusto niyang putulin ang nasugatan na paa bago lumala ang sugat. Gaano man ito kalubha, kailangan niyang lutasin ang problema sa pinakamaikling panahon na posible. Ang kanyang pagmamataas ay hindi nagpapahintulot sa kanya na ibaba ito, kahit na para sa isa pang araw.Sa pag-iisip ng pagmamataas, ang kanyang isip ay napunta kay Holden. Kamakailan, si Holden ay nagdudulot ng gulo kay Sean at sa kanyang asawa. Kung tutuusin, matagal nang nahulaan nina Sabrina at Sebastian na siya iyon, ngunit hindi pa nila siya nakikita ng sarili nilang mga mata.Ngayon, nang sa wakas ay nakita niya ito, mayroong isang hindi maipaliwanag na kalungkutan sa kanyang puso. Ang mga tampok ni Holden ay tiyak na nagdadala ng walang kapantay na poot. Ngunit mayroong higit na kalungkutan kaysa anupamang bagay; nagkaroon ng matinding kawalan ng pag-asa na nauwi sa galit.Ngayon, kung hindi dumating si Holden sa oras at bugbugin ang lalak
Nang marinig ni Sabrina ang pagbabalik ng tanong sa kanya, natigilan din si Nigel. “Hin… hindi ikaw? Eh di pinsan ko ba? Pero hindi ko akalain na gagawa ng ganito ang pinsan ko. Kahit na gusto niyang maglipat ng isang milyong dolyar kay Minerva, hihilingin niya kay Kingston na direktang ipadala sa kanya ang pera, o ibigay ito sa akin."Sabrina: “…”Sigurado siyang hindi inilipat ni Sebastian ang pera kay Minerva. Bigla niyang naalala ang sinabi ni Holden sa kanya mahigit isang oras na ang nakalipas nang umalis ito na bibisitahin niya ang kanyang pamangkin. Noon, akala ni Sabrina ay si Aino ang tinutukoy niya. Ngayon naiintindihan na niya. Ang pangalan ng pamilya ni Holden ay Payne. Ganoon din ang kay Minerva. Si Minerva ay anak ni Harry Payne; tapos, ibig sabihin, pamangkin siya ni Holden, di ba?Sinabi niya kay Nigel sa telepono, "Hindi mo rin ito pinsan o ako. Sa tingin ko... alam ko kung sino iyon.”Sa kabilang banda, si Nigel ay natahimik ng mahabang panahon bago nagtanong, "Si
Nagtanong si Nigel, "Ano... Anong problema?"“Wala, ibababa ko na ngayon,” sagot ni Sabrina.Nigel: “…”Matapos tapusin ang tawag, saglit na pinag-isipan ni Nigel ang mga sinabi nito ngunit hindi pa rin niya mawari kung ano ang nangyari. Balak niyang tawagan si Sebastian para tanungin ito, ngunit takot na takot si Nigel sa kanyang pinsan. Kahit na ang Ford Group ay maraming nag-aalaga sa Conor Group, ito man ay mga isyu sa negosyo o staffing, ang Ford Group ay palaging tumitingin sa kanila. Isa pa, mas maganda ang ugali ni Sebastian kay Nigel kaysa dati. Ngunit gayon pa man, si Nigel ay nanatiling takot kay Sebastian; nakaukit sa kanyang mga buto ang kanyang takot sa kanyang pinsan. Kaya naman hindi man lang siya naglakas loob na tawagan siya.Matagal na pinag-isipan ni Nigel ang isyu ngunit nabigong makabuo ng anumang sagot. Siya ay sumuko, nagmamaneho patungo sa isang flyover sa mataong sentro ng lungsod.Dahil sinundan ng anak ni Harry Payne, si Minerva, sina Sebastian, Sabrina