Matibay ang paniniwala ng mga pulis dito.Gayunpaman, walang ebidensya na sumusuporta sa katotohanan na si Sabrina at ang lalaking naka-itim ay kasabwat. Kahit na matapos tanungin ang lahat ng naroroon sa lobby ng hotel, walang makapagbigay ng sagot.Sandaling nauutal naman ang ilang babae saka umiling. Gusto nilang sabihin na naramdaman nilang na-frame si Sabrina, ngunit sa huli, wala silang lakas ng loob na gawin iyon. Dahil ngayon, walang tiyak, at sa isang maling salita, maaari silang maging pampublikong kaaway na nila. Mas maganda kung itikom na lang nila ang kanilang mga bibig.Nang walang anumang ebidensiya, maaari lamang ipadala ng pulisya ang kalahating patay na si Steve sa ospital at pagkatapos ay habulin ang lalaking naka-itim.Para naman kay Sabrina, natural, hindi nila siya hinuli.Nang makitang nakatayo roon ang kanyang anak na walang pinsala, napaluha si Gloria sa kaligayahan. "Sabbie, ngayon lang ako nag-alala."Umiling si Sabrina. "Ayos lang ako, Ma."“Mabuti?”
Nang makita ni Sabrina sina Sebastian at Lori na naglalakad patungo sa kanyang sasakyan, tumatawa at nakangiti sa daan, ang kanyang dibdib ay parang tinamaan ng isang mapurol na bagay hanggang sa tumalsik ang kanyang dugo sa buong lupa.Ilang saglit pa ay namamanhid na siya sa sakit. Tulala niyang tinitigan silang dalawa habang paakyat sa sasakyan, at patuloy na nakatitig hanggang sa umandar na ang sasakyan.Alam niyang si Kingston ang nagmamaneho. Ipinaalala nito sa kanya ang tawag sa telepono ni Kingston dalawang araw na ang nakakaraan. Hindi niya talaga naiintindihan ang kahulugan ng biglaang at ilang na tawag sa telepono. Kahit na mukhang bastos at masiglang lalaki si Kingston, hindi siya naging pabaya.Ngayon, sa wakas ay naintindihan na niya.Nakipagsapalaran si Kingston para alertuhan siya sa katotohanang nagbago ang isip ni Sebastian.Pagtayo sa tabi ng sariling sasakyan, nakaramdam ng pagkahilo si Sabrina, para bang hindi kakayanin ng kanyang mga paa ang bigat ng kanyang
Ito ay inaasahan sa isang hari na sumakop sa buong South City. Gaya ng inaasahan sa anak ng isang maybahay na tumakbo, ang lalaking nagpabaligtad ng lahat sa magdamag.Ang isang lalaking tulad nito ay 10,000 beses na mas malakas kaysa sa mamantika at makalumang country bumpkin simp.Hindi! 100,000 beses na mas mahusay!Kahit na si Lori ay ginawaran ng sampung tulad niyang simps, si Lori ay hindi man lang nag takip ng mata.Kung ikakasal siya, siguradong mapapangasawa niya ang isang lalaking tulad ni Sebastian, ang cream of the crop!At ngayon, ang lalaking ito ay nakaupo sa parehong pribadong silid na kasama niya. Magkalapit silang nakaupo kaya iniisip niya kung naririnig ba nito ang sariling tibok ng puso.Sa wakas, sa loob ng isang buwan ng kanyang pagbabalik, ang lalaking ito ay nakaupo sa parehong mesa niya.Perpekto!Ha!Marahil, maaari siyang umakyat sa kama ni Sebastian ngayong gabi.“Master Sebastian…” Habang pinapanood si Sebastian habang binabasa ang kontrata nang w
Hindi sinasadya ni Sabrina na patayin ang kanyang telepono. Naubusan ng battery ang phone niya.Sa sandaling iyon, nakahiga siya sa sofa ng kanyang ina, umiiyak na walang salita. Hindi niya alam na patay na ang phone niya.Makalipas ang isang oras o dalawa, pagod na pagod siya sa pag-iyak, halos ma-dehydrate. Dinalhan siya ng kanyang ina ng isang mangkok ng sabaw ng gulay at mahinang tinawag siya. "Sabbie, bumangon ka at uminom ng kahit ano, anak."Umupo si Sabrina. Pinilit niyang mapawi ang bahagyang ngiti sa kanyang mukha. "Ma, ayos lang ako.""Alam ko." Inaliw siya ni Gloria. “Huwag kang malungkot. Kasama mo pa rin kami ni Aino.”Sa pag-iisip kay Aino, huminto si Sabrina, pagkatapos ay kinuha ang kanyang telepono upang tingnan ang oras. Noon niya lang nalaman na namatay ang kanyang telepono. Matapos i-charge ang kanyang telepono, natulala siyang nakaupo sa looban mag-isa.Ngunit hindi siya makaupo. Pagkaupo niya, napuno ng isip niya si Sebastian. Hindi niya napigilan ang saril
Ang bait talaga ni Jane.Kahit papaano ay nakatakas na siya ngayon sa bangin ng paghihirap at namuhay ng simple, ngunit may tapat na buhay kasama ang lalaking mahal niya.Sa sandaling iniisip niya si Jane, nag-ring ang telepono ni Sabrina. Itinaas niya iyon at nakita niyang tawag iyon ni Jane.Sa di malamang dahilan ay agad namang nabasa ang mga mata niya. Tumulo ang mga luha sa kanyang pisngi parang asa ilog. Isang malakas na pakiramdam ng pang-unawa at pakikiramay para sa katulad na pagtatagpo ng ibang babae sa kanyang dibdib. Halos hindi napigilan ni Sabrina ang kawalan ng pag-asa na kaakibat ng gayong realisasyon.Makalipas ang isang minuto, nang huminto na ang tugtog, matagumpay na kinalma ni Sabrina ang sarili at sumagot.Payapa at malinaw ang tono niya. "Jane, ikaw ba yan?"Ang boses ni Jane ay nanggaling sa kabilang dulo ng telepono. “Sabrina, tumatawag lang ako para ipaalam sa iyo na ligtas ako at malusog, at para sabihin din sa iyo na hindi kita mababayaran sa ngayon. D
Kaninang umaga sa Grand Sage International Hotel, nagmamadaling umalis si Holden, kaya walang oras si Sabrina na tanungin siya ng marami sa mga nag-aalab na tanong niya. Ngayon, nang makita siyang muli, pakiramdam niya ay lumipas na ang buong buhay niya."Umiiyak ka." Napansin ni Holden ang mapupulang mga mata ni Sabrina.Hindi sumagot si Sabrina. Malamig at mabagsik ang kanyang boses habang nagtanong, "Ikaw ang hindi kilalang lalaki na nagdudulot ng gulo sa South City kamakailan?"Ngumuso si Holden. “Hindi mo ba ako nakita kaninang umaga sa Grand Sage International Hotel? Kung hindi mo ako itinaboy, natalo ko na ang tangang simp na iyon na nang-aapi sa iyo hanggang sa kanyang kamatayan! Bubugbugin ko pa si Lori at ang nanay niya hanggang sa mamatay sila!”May bakas ng pagmamatigas, kawalan ng pag-asa, awa, at hindi maipaliwanag na kabigatan sa kanyang tono. Para siyang isang bata na hindi makakuha ng pag-ibig at gayundin ay umaarte, nagsusungit para ilabas ang kanyang emosyon."K
Holden: “…”Ang kanyang puso ay parang hiniwa ng isang libong kutsilyo, at bahagyang namumula ang kanyang mga mata. Matapos huminto ng ilang segundo, mataimtim siyang tumango at sinabi kay Aino, “Sige, makikinig ako sa iyo, pangako. Sa hinaharap, tiyak na makikinig ako sa iyo, okay?""Pumasok ka na, kailangan kong makausap ang iyong ina," sabi ni Holden.Masunuring nakaupo si Aino sa sasakyan.Sa labas ng sasakyan, tinignan ni Sabrina si Holden na may malamig na galit. "Kailan ka dumating dito!"“Isang oras na akong naghihintay dito. Ngayon ko lang nakita si Aino…”"Tinatanong kita pagdating mo sa South City!" tanong ni Sabrina.Saglit na tumawa si Holden, pagkatapos ay nagpatuloy, “Pagkatapos makatakas mula sa Star Island, nag-abroad ako at ibinenta ang aking mga ari-arian sa napakababang presyo. Pagkatapos, pumunta ako sa Middle East, bumili ng kailangan ko, at pumunta dito sa South City.”“Gusto mo ba akong patayin?” tanong ni Sabrina.Holden: “…”"Sa tuwing pupunta ka par
Sa kanyang linya, si Sebastian ay kalmado, na para bang buong hapon siyang nakaupo sa kanyang opisina. "Sabrina, nasaan ka?"Sumagot si Sabrina ng parang robot, "Sinundo si Aino.""Baka gabi na ako umuwi. Diretso ka na sa bahay pagkatapos mong sunduin si Aino. Huwag niyo na ako antayin para maghapunan,” patuloy ni Sebastian.“Sige.” Sinubukan ni Sabrina ang kanyang makakaya na pigilan ang kanyang mga hikbi, para maging mahinahon ang kanyang boses.Ngunit, sa kabilang dulo, masasabi ni Sebastian na palayo ng palayo ang kanyang boses. Parang ihip ng hangin, malapit nang ihip, malayo, malayo.Sebastian: “…”Pagkatapos ng isang pagtigil, nagtanong siya, “May…may nangyari ba sa iyo?”Hindi rin itinago ni Sabrina ang katotohanan, sa pagsasabing, “Oo!” Pagkatapos ay nagpatuloy siya. "Mag-uusap tayo pag-uwi mo mamayang gabi. Kung wala nang iba, Ibababa ko na. Alam mo namang hindi ako magaling magmaneho. Bye.”Dahil doon, mabilis niyang tinapos ang tawag, nang walang pag-aalinlangan. Ma