Nang nakita ni Goldie ang anak niya, nahirapan siyang umupo. "Dali! Pumunta ka na sa Shaw family. Naniwala sila sa akin. Naniwala sila sa akin dahil mamamatay na ako. Gloria, kailangan mong tandaan, kapag nasa residente ka na ng Shaw family, humanap ka ng paraan para sikretong kunin ang buhok ng kapatid mo, o kahit ang buhok ni Mrs. Shaw. "Humikbi si Gloria habang tinatanong ang kanyang ina, "Bakit kailangan ko ng buhok nila?""Sa halip lang na gumawa sila ng paternity test. Ikaw ang anak ng tatay mo, pero hindi ka anak ni Mrs. Shaw. Pwede ka lang sumali sa Shaw family kapag anak ka ni Mrs. Shaw. Kung hindi, hindi ka nila tatanggapin.""Mommy, ayokong sumali sa Shaw family...""Maging mabait na bata ka, Gloria. Ngayon, hindi ka nila kakamuhian. Iisipin nila na ikaw ang patay nilang anak, kaya hindi ka na rin kakamuhian ni Mrs. Shaw."Umiyak si Gloria sa kanyang mommy, "Mommy, hindi nila tayo tatanggapin. Hindi tayo makakasali sa Shaw family dahil ang lalaking tinatawag mong tatay
Ngayon na mayroon na silang ampon na anak, akala ng mag-asawa na mayroon na silang tao na susuportahan sila sa gintong taon ng buhay nila, pero sa hindi inaasahan, ang mahabang kamay ng batas ay nahuli sila kalaunan. Pagkatapos maaresto ang mag-asawa ng pulis, naging orphan si Gloria, sa lahat ng ulirat ng mga salita. Bago siya maging pulubi. Hindi niya sinubukang manatili sa hotel, o sinubukang mag-renta ng kwarto. Noong naghihirap siya nang sobra, halos matulog siya sa ilalim ng tulay. Natagpuan niya si Lincoln Lynn noong nakikipaglaban siya sa masasamang lalaki. Noon, isang white-collar worker si Lincoln ng maliit na factory at nagsimulang mag-date. Dalawang taon ang lumipas, nang mag-21 na siya, pinakasalan ni Amelia si Lincoln. Simple lang ang kasal nila. Laging inaakala ni Lincoln na banyaga si Amelia, isang batang babae sa maliit na lugar. Habang nagda-date sila, medyo mabait siya kay Amelia. Gayunpaman, pagkatapos nilang magpakasal, ang bossy na ugali niya at ang lala
Walang malay na pagala gala si Gloria sa daan, nawawala at walang mapuntahan. Ang alon ng sakit ay bumalot sa tiyan niya. Naghihinagpis siya at hindi niya alam kung makakaligtas pa siya, o ligtas bang makakarating ang anak niya sa mundong ito. Sa pagkakataong iyon, biglang naintindihan ni Gloria kung bakit pinagdaanan ng kanyang mommy iyon bago siya mamatay. Sa oras na mamatay ang mommy niya, siya na lang ang naiwan sa mundo, at ito ay sobrang hirap para sa kanya. Naiintindihan niya rin kung bakit gusto ng mommy niya na ipanganak siya. Hindi na niya sinisisi ang mommy niya sa mga aksyon niya, pumunta si Gloria sa libingan ng kanyang mommy at humikbi buong tanghali. Nang papalapit na ang gabi, may bigla siyang naramdaman, isang sakit sa kanyang tiyan. Sobrang sama ng sakit na halos hindi siya makalakad palabas ng sementaryo. Gumapang siya sa lupa gamit ang apat niyang galamay, mahinang tumatawag, "Tulong, tulong..."Isang lalaki ang dumating para tulungan siya. Isang lalaki na
Hindi binenta ang maliit na bahay. Kasama ang tug, bumukas ang gate at naglakad sa loob si Gloria. Puno ang bahay ng amoy lumot. Luma ang bahay at hindi naayos. Iilang tubig ang bumuo kahit saan mula sa tumutulong tubo, at kahit ganoon, pwede pa rin itong tirhan. Pagkatapos magdesisyon na tumira rito, kumuha siya ng ilang guhit ng kanyang mommy sa wooden crates at binenta ang mga ito sa art gallery. Kumita lang siya ng maliit na halaga ng pera, pero sapat pa rin ito para sa kanilang dalawa na manirahan ng ilang buwan. Bilang lang araw na magiging masaya sila. Isang tanghali, pauwi sa bahay mula sa palengke, tinulak ni Gloria ang stroller ng anak niya pero tumigil nang makita ang bisita sa maliit na bakuran sa labas. Mula sila sa Shaw family. Pinalitan nila ang mga kandado at kinandado ang bahay. Tapos, nagtapon sila ng pang-araw araw na gamit sa bahay. Bago umalis, sabi pa nila, "Nitong mga aaw, puno ng iba't ibang tao ang mundo! Kahit maliit, ang bibigay na bahay na ganito
Si Gloria ay talagang wala nang magawa ngayon. Sa kanyang katalinuhan, gusto niya na talagang iwanan ang lahat ng problema sa likod niya pero, bago siya mamatay, kinailangan niyang linisin ang mga utang niya, lalo na't ang pinag-utangan niya ay isang taong tapat at matuwid gaya ng pagiging mahirap."Lincoln Lynn, kahit anong mangyari, mag-asawa tayo dati. Bigyan mo ako ng tatlong libong dolyar. Kailangan kong ibalik ang dalawang libong dolyar kay Mr. Scott. Ang natitirang isang libo, isipin mo na lang na kabayaran mo yun sa lahat ng taong ginugol ko sayo."Ngumisi si Lincoln, "Ang perpekto naman ng plano mo dyan! Hindi naman sa hindi ko kayang maglabas ng tatlong libong dolyar, pero kung nagsisinungaling ka sa akin...""Nasa ganitong sitwasyon na ako ngayon, kaya bakit pa ako magsisinungaling sayo?" Si Gloria ay nakakaawang tumawa."Sasama ako sayo! Kung hindi ka nagsisinungaling sa akin, bibigyan kita ng tatlong libong dolyar na hinihingi mo!" Walang awang sinabi ni Lincoln.Siya
Pero ang nanay niya ay nakapagtapos ng high school. Sa buong elementarya, ang nanay ni Sabrina ay tinuruan siya. Kaya naman ang mga resulta niya ay itinuturing na mahusay sa maliit na nayon ng pagsasaka.Bukod dito, ang lola ni Sabrina, ang yumaong Goldie Ziegler, ay isa talagang edukadong babae.Sa murang edad, pumunta siya sa ibang bansa para mag-aral at nagkaroon ng sarili niyang pangarap at layunin. Kaya niyang magpinta at gumawa ng kanta; siya ay isang babaeng maraming talento. Ang isang babaeng tulad niya hindi talaga ganun kasama; kaya naman ang anak niyang si Gloria, ay namana din ang karamihan sa mga ugali ng nanay niya.Halimbawa, si Gloria ay mahilig pumitas ng mga ligaw na bulaklak sa bundok at inaayos niya ito sa mga bote ng alak na walang laman sa bahay niya. Kahit luma at sira-sira na ang maliit na kubo ni Lame Scott, kaya pa ring disenyohan ni Gloria ang lugar at gawin itong isang magandang bahay na munti. Pakiramdam ni Lame Scott ay nakapangasawa siya ng isang diw
Kalmadong sinabi ni Gloria, "Bayaran mo ako ng sustento na utang mo sa akin sa nakaraang labindalawang taon, tapos bigyan mo siya ng pagkamamamayan sa South City, tapos ayusin mo yung pagpasok niya sa eskwelahan dito sa South City! Gusto kong maisagawa ang lahat ng mga kondisyon, at walang maiiwan kahit isa!"Sabi ni Lincoln, "Mangarap ka!"Ngumisi ulit si Gloria, "Lincoln Lynn, ako, si Amelia Yale, ay nabuhay ng mahigit tatlumpung taon. Walang bagay na hindi ko kayang gawin! Wala akong pakialam kung anong mangyayari sa buhay ko! Wala akong ibang hiling, ang gusto ko lang ay maging mas mabait ka sa anak mo! Siya ay totoo mong anak!"Walang sinabi si Lincoln kahit ano. "...""Siya ay labindalawa na. Siya nakatira sa nayon ng pagsasaka buong buhay niya, nang kahit isang piraso ng bagong damit sa katawan niya. Lincoln Lynn, hindi ba kumikirot ang malamig mong puso na makita siyang ganito? Ayaw mo bang tingnan ang sarili mong anak?" Malamig na sinabi ni Gloria.Nung oras na yun, nung
Ang tanging alam niya lang ay tumugtog ng piano, pero kaya niya lang tumugtog at hindi pa siya ganun kagaling para magturo.Ni hindi niya kayang suportahan ang sarili niya, pero kailangan niya pa rin bantayan ang Shaw family at iwasan silang habang patuloy siyang hinahanap ng mga ito.Nung oras na yun, hindi naisip ni Gloria na hinahanap siya ng Shaw family. Sa halip, naisip niya na, kahit na mahanap siya ng mga ito, papatayin din siya ng mga ito.Si Gloria ay nasa kanyang katalinuhan at siya ay sobrang desperado. Kung meron pa siyang ibang paraan, hindi niya dadalhin ang anak niya kay Lincoln. Naisip niya na, bilang totoong ama ni Sabrina, kahit anong mangyari, hindi naman siya magiging malupit sa kanya, di ba?Hangga't makakatanggap ng edukasyon ang bata, makakapasok ng unibersidad at, sa hinaharap, ay kayang itayo ang sarili niya sa siyudad na ito, makakatakas na siya sa parehong tadhana na pinagdaanan ng nanay at lola niya bago siya.Si Gloria ay lumuhod at mahinahong sinabi k