Hindi binenta ang maliit na bahay. Kasama ang tug, bumukas ang gate at naglakad sa loob si Gloria. Puno ang bahay ng amoy lumot. Luma ang bahay at hindi naayos. Iilang tubig ang bumuo kahit saan mula sa tumutulong tubo, at kahit ganoon, pwede pa rin itong tirhan. Pagkatapos magdesisyon na tumira rito, kumuha siya ng ilang guhit ng kanyang mommy sa wooden crates at binenta ang mga ito sa art gallery. Kumita lang siya ng maliit na halaga ng pera, pero sapat pa rin ito para sa kanilang dalawa na manirahan ng ilang buwan. Bilang lang araw na magiging masaya sila. Isang tanghali, pauwi sa bahay mula sa palengke, tinulak ni Gloria ang stroller ng anak niya pero tumigil nang makita ang bisita sa maliit na bakuran sa labas. Mula sila sa Shaw family. Pinalitan nila ang mga kandado at kinandado ang bahay. Tapos, nagtapon sila ng pang-araw araw na gamit sa bahay. Bago umalis, sabi pa nila, "Nitong mga aaw, puno ng iba't ibang tao ang mundo! Kahit maliit, ang bibigay na bahay na ganito
Si Gloria ay talagang wala nang magawa ngayon. Sa kanyang katalinuhan, gusto niya na talagang iwanan ang lahat ng problema sa likod niya pero, bago siya mamatay, kinailangan niyang linisin ang mga utang niya, lalo na't ang pinag-utangan niya ay isang taong tapat at matuwid gaya ng pagiging mahirap."Lincoln Lynn, kahit anong mangyari, mag-asawa tayo dati. Bigyan mo ako ng tatlong libong dolyar. Kailangan kong ibalik ang dalawang libong dolyar kay Mr. Scott. Ang natitirang isang libo, isipin mo na lang na kabayaran mo yun sa lahat ng taong ginugol ko sayo."Ngumisi si Lincoln, "Ang perpekto naman ng plano mo dyan! Hindi naman sa hindi ko kayang maglabas ng tatlong libong dolyar, pero kung nagsisinungaling ka sa akin...""Nasa ganitong sitwasyon na ako ngayon, kaya bakit pa ako magsisinungaling sayo?" Si Gloria ay nakakaawang tumawa."Sasama ako sayo! Kung hindi ka nagsisinungaling sa akin, bibigyan kita ng tatlong libong dolyar na hinihingi mo!" Walang awang sinabi ni Lincoln.Siya
Pero ang nanay niya ay nakapagtapos ng high school. Sa buong elementarya, ang nanay ni Sabrina ay tinuruan siya. Kaya naman ang mga resulta niya ay itinuturing na mahusay sa maliit na nayon ng pagsasaka.Bukod dito, ang lola ni Sabrina, ang yumaong Goldie Ziegler, ay isa talagang edukadong babae.Sa murang edad, pumunta siya sa ibang bansa para mag-aral at nagkaroon ng sarili niyang pangarap at layunin. Kaya niyang magpinta at gumawa ng kanta; siya ay isang babaeng maraming talento. Ang isang babaeng tulad niya hindi talaga ganun kasama; kaya naman ang anak niyang si Gloria, ay namana din ang karamihan sa mga ugali ng nanay niya.Halimbawa, si Gloria ay mahilig pumitas ng mga ligaw na bulaklak sa bundok at inaayos niya ito sa mga bote ng alak na walang laman sa bahay niya. Kahit luma at sira-sira na ang maliit na kubo ni Lame Scott, kaya pa ring disenyohan ni Gloria ang lugar at gawin itong isang magandang bahay na munti. Pakiramdam ni Lame Scott ay nakapangasawa siya ng isang diw
Kalmadong sinabi ni Gloria, "Bayaran mo ako ng sustento na utang mo sa akin sa nakaraang labindalawang taon, tapos bigyan mo siya ng pagkamamamayan sa South City, tapos ayusin mo yung pagpasok niya sa eskwelahan dito sa South City! Gusto kong maisagawa ang lahat ng mga kondisyon, at walang maiiwan kahit isa!"Sabi ni Lincoln, "Mangarap ka!"Ngumisi ulit si Gloria, "Lincoln Lynn, ako, si Amelia Yale, ay nabuhay ng mahigit tatlumpung taon. Walang bagay na hindi ko kayang gawin! Wala akong pakialam kung anong mangyayari sa buhay ko! Wala akong ibang hiling, ang gusto ko lang ay maging mas mabait ka sa anak mo! Siya ay totoo mong anak!"Walang sinabi si Lincoln kahit ano. "...""Siya ay labindalawa na. Siya nakatira sa nayon ng pagsasaka buong buhay niya, nang kahit isang piraso ng bagong damit sa katawan niya. Lincoln Lynn, hindi ba kumikirot ang malamig mong puso na makita siyang ganito? Ayaw mo bang tingnan ang sarili mong anak?" Malamig na sinabi ni Gloria.Nung oras na yun, nung
Ang tanging alam niya lang ay tumugtog ng piano, pero kaya niya lang tumugtog at hindi pa siya ganun kagaling para magturo.Ni hindi niya kayang suportahan ang sarili niya, pero kailangan niya pa rin bantayan ang Shaw family at iwasan silang habang patuloy siyang hinahanap ng mga ito.Nung oras na yun, hindi naisip ni Gloria na hinahanap siya ng Shaw family. Sa halip, naisip niya na, kahit na mahanap siya ng mga ito, papatayin din siya ng mga ito.Si Gloria ay nasa kanyang katalinuhan at siya ay sobrang desperado. Kung meron pa siyang ibang paraan, hindi niya dadalhin ang anak niya kay Lincoln. Naisip niya na, bilang totoong ama ni Sabrina, kahit anong mangyari, hindi naman siya magiging malupit sa kanya, di ba?Hangga't makakatanggap ng edukasyon ang bata, makakapasok ng unibersidad at, sa hinaharap, ay kayang itayo ang sarili niya sa siyudad na ito, makakatakas na siya sa parehong tadhana na pinagdaanan ng nanay at lola niya bago siya.Si Gloria ay lumuhod at mahinahong sinabi k
Sa puntong ito ng istorya niya, ang mga luha ay tumulo sa pisngi niya nang may malalaking patak. Ang boses niya ay paos, tulad ng isang lumang orasan na matagal nang gumagana.Tumingin siya kay Lincoln, na mukhang natalo at parang isang malamya at mahinang tao sa gilid. Nanatili siyang kalmado at tinanong si Lincoln nang malamig, "Lincoln Lynn, pagkatapos ng maraming taon, ang anak ko ay halos tatlumpung taong gulang na. Gusto ko lang malaman, bakit galit na galit ka sa kanya?"Walang nasabi is Lincoln. "..."Sa oras na ito, masasabi ba niyang pinagsisihan niya ang kanyang ginawa?Nung nakilala niya si Amelia dati, ito ay dahil lang mukha siyang maganda. Siya ay praktikal at may kakayahan din, at ang pinaka importante sa lahat ay tahimik siya, matapat, at ginagawa niya nang maayos ang trabaho niya. Alam niya ang kaya niyang gawin at gayundin ang hindi niya kayang gawin.Higit sa lahat, si Lincoln ay isa ring banyaga. Nagkaroon siya ng masalimuot na kabataan, kaya nung oras na yun,
Biglang tumawa si Gloria at sinabi, "Ha...haha, talaga? Kung ganon bakit mo tinago ang katotohanan sa lahat at sinabi mo na si Selene ay ampon niyo ni Jade?"Sabi ni Lincoln, "Si Jade ay nagsilang ng kambal; isa sa kanila ay namatay ilang araw matapos siya isilang, pero si Selene ay nabuhay. Nung una, gusto naming maghanda ng isang malaking pagdiriwang, pero kalaunan nalaman ko na may meron pala tayong ari-arian. Iniwan mo ang kasal natin nang wala kang dala, pero ang ari-arian natin ay nakapangalan pa rin sa akin..."Ang ngiti ni Gloria ay mukhang malungkot nang sinabi niya, "Nag-alala ka na baka hingin ko sayo ang ari-arian; nag-alala ka na baka idemanda kita sa korte, at naging kayo ni Jade nung ako ay buntis na; kayong dalawang ay hindi man lang nagkaanak, kaya nag-alala ka na baka gamitin ko ang mga bata bilang ebidensya? Kaya nagsinungaling ka sa lahat at sinabi mong si Selene ay hindi mo totoong anak!"Tumango si Lincoln. Tumingin siya kay Gloria at umungol habang nagmamakaaw
Nang makita na si Jade ay sobrang kabado, si Sabrina ay tumawa nang malakas. "Haha!"Sobrang kinamumuhian niya si Lincoln, kaya siya ay determinadong isiwalat ang buong katotohanan. "Lincoln, dahil gusto mong protektahan ang pamilya mo, dahil sa relasyon niyo ni Jade na puno ng pagmamahalan, dahil minamahal at iniingatan mo ang iyong anak... Kaya, kayong pamilya ng tatlo, sinakripisyo niyo ako."Walang sinabi si Lincoln kahit ano. "...""Gusto mo bang malaman ang isang bagay? Si Sabrina ay tumingin kay Lincoln, na nakahiga lang sa sahig. Ang mata niya ay maliwanag nang may tuwa.Tinaas niya ang kanyang ulo at tumingin kay Sabrina.Dahan dahan niyang sinabi, "Isang araw, ako ay papunta na sa bahay niyo. Sa interseksyon bago ako lumiko, nakita ko si Jade na may kasamang ibang lalaki, sa loob ng maliliit na puno sa likod ng kotse. Sila ay nandoon sa loob ng mahigit isang oras."Ang mga mata ni Lincoln ay nanlaki sa galit at tumingin siya kay Jade. "Jade..."Agad siyang sumigaw, "Hi
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu