Naghihintay pa rin siyang dumating sina Yvonne at Ruth at pag-usapan ang tungkol kay Sabrina. Dumating sina Yvonne at Ruth ng ilang sandali pagkatapos. Nakarating sila sa mansyon kung saan nananatili sina Jane at Alex, na siyang nasa kalagitnaan ng kabundukan at malapit sa mga tubig. Kahit na maganda ang kapaligiran, walang oras sina Yvonne at Ruth para humanga rito. Pumasok ang dalawa sa sala at kinausap si Jane tungkol sa bagay na gustong kuhain ni Lincoln ang bato ni Sabrina. Galit na galit si Jane na malagim na namutla ang kanyang mukha. "Jane, anong sa tingin mo ang tungkol dito? Mga kaibigan tayo ni Sabrina, at hindi lang dapat natin pinapanood na apihin si Sabrina ng ganito." Pula ang mga mata ni Yvonne sa kakaiyak. Nang hindi pa niya nakikita ang itsura ni Sabrina, hindi pa ganoon kalala ang galit ni Yvonne. Gayunpaman, nang makita niya si Sabrina na nakahiga sa kama at sinusubukan na huwag maghinagpis, nangngalaiti ang mga ngipin ni Yvonne sa pagkamuhi. Bumuntonghi
Tumango si Alex. "'Yon ang pinag-usapan namin ni Sebastian sa opisina ngayon."Tanong ni Jane, "Anong plano niyo? Sinabi ng lahat na sobrang makatarungan ang matandang Master Shaw, pero bakit kailangan niyang apihin si Sabrina?"Hindi nakapagsalita si Alex. Mukhang may kailangan siyang sabihin kay Jane. Gayunpaman, nang nakita niya na ang lahat ng atensyon ni Jane ay may pagpapahalaga kay Sabrina, hindi siya nagsalita ng kahit ano."Alex!" tawag ni Jane. Sabi ni Alex, "Hmm?""Nagplano na ba kayo ni Sebastian sa mga Lynn? Inaapi nila si Sabrina!" hindi pa naging ganitong mapilit si Jane sa harap ni Alex. Nilagay siya ni Alex sa kanyang mga bisig. "Sobra ka bang nag-aalala kay Sabrina?"Sabi ni Jane, "Kaibigan ko siya!"Ngumiti si Alex at sinabi, "Gaano katagal mo na siyang nakilala?""Hindi naman sa tagal ng panahon ang pagkakaibigan. Bihira lang magkaroon ng pagkakatiwalaan," sabi ni Jane. Pagkatapos ng ilang saglit, sinabi niya ulit, "Kahit na nakilala namin ni Sabrin
Mahigpit siyang hinawakan ng lalaki sa kanyang mga bisig at hinalikan siya ng malupit sa mahabang oras. Sa dulo, diretsong bumagsak siya sa braso ni Alex. Nang makita na wala man lang siyang katiting na lakas para laban. malupit na sinabi ng lalaki sa malalim at malamig na tono, "Babae! Kalimutan ko nang nakauwi ka nang gabing-gabi ngayon, pero binabanggit mo ang tungkol sa problema ng ibang tao pagkabalik mo. Ano? May iba na ba diyan sa puso mo, at hindi mo na gusto ang asawa mo ngayon?"Tumawa si Jane na parang tuwang tuwa siya. "Anong sinasabi mo? May seryoso akong problema..."Bago niya matapos ang kanyang sinasabi, ang mga labi niya ay hinarangan ulit ng bibig ng lalaki. Sa oras na ito, hindi na siya binitawan ulit ng lalaki, pero diresto niyang binuhat ito sa taas. Binuhat niya ito habang hinahalikan siya. Hindi na niya binigyan ito ng pagkakataon na magsalita. Gustong sabihin lang sa kanya ni Jane na nakatanggap siya ng mga dokumento sa ibang bansa ngayon. Gayunpam
"Ikaw!" Pagkatapos ni Selene, na nakahiga sa kama ng ospital, ay malinaw na nakita ng tatlong tao, ay agad siyang umupo. Si Lincoln, Jade, at matandang Master Shaw, Marcus at ang kanyang mga magulang ay napatigil lahat. "Ruth..." tawag agad ng ina ni Marcus, "Anong ginagawa mo rito? Para bisitahin ang pinsan mong si Selene?"Umismid si Ruth, "Pasensya na po, mahal kong tita. Nandito po ako ngayon para bigyan ng memorial service si Selene at pagnilayan agad ang kanyang kamatayan."Ang lahat nang andoon ay hindi nakapagsalita. Sabi ni Selene, "Ah... Kayong tatlo, mapunta kayo sa impyerno! Mapunta kayo sa impyerno! Gusto kong pumunta na kayo sa impyerno ngayon! Lolo, ipadala mo sila sa mga tauhan mo para bugbugin ang mga gagong babaeng ito hanggang mamatay..." hikb ni Selene. Nang si Selene, na talagang takot sa kamatayan, ay narinig na sabihin iyon ni Ruth, nanginginig na siya agad sa takot. Sa sobrang galit ng matandang Master Shaw ay matagal siyang nautal, "Ikaw-- Ikaw. Na
Hindi kasing galing ni Yvonne at Ruth si Jane pagdating sa pagsumpa sa ibang tao, pero kaya niyang harangan si Lincoln kasama si Yvonne. Tulad nito, kahit na gusto ni Lincoln sumugod para bayolenteng bugbugin si Ruth, hindi niya ito magawa. Sa pagkakataong iyon, ang pinto ng silid ay walang humpay na nabuhay. "Selene, tingnan mo 'to. Ang bulaklak na ito ay may halagang libu-libong dolyar. Ang bulaklak na ito ay mukhang normal na bulaklak. Sa katotohanan, tingnan mo mabuti ang nakasulat dito. Sinasabi rito na, 'Eternal Youth'."Nautal si Selene, "Ah... Oh..."Sa pagkakataong ito, ang kaya niya lang gawin ay humagulgol ng sobra. Tapos ay kinuha ni Ruth ang brochure. "Hayaan mong ipakita ko ito sa'yo. Ito ang Eternal Youth Memorial Park. Lahat ng mga kaluluwa ng kabataan ay nandito. Mga kaibigan kami ni Sabrina, at ikaw naman ay kapatid ni Sabrina, kaya nandito kami para bigyan ka ng pabor. Gusto mo ba sa ilalim ng puno o sa tabi ng tubig?""Pfft..." sumuka si Selene ng dugo. T
Umismid si Ruth, "Syempre mabuti 'yon!"Ang ngiti ng matandang Master Shaw ay sobrang kalmado. "Hangga't inaamin niyo na magkapatid sina Selene at Sabrina, ayos lang iyon."Ang mga salitang iyon ang nagpalito sa kanilang tatlo. "Maari na kayong bumalik," sabi ng matanda. "Wala na akong ibang kakayahan, pero hindi ko pa rin ga-garantiyahan na hindi kayo makulong tatlo dahil sa gulo na ginawa niyo. Mga bata pa kayo, kaya hindi ko kayo masisisi. Bumalik na kayo."Ang mga sinabi niya ang nagpahinto kina Yvonne, Ruth, at Jane. Umismid si Yvonne, "Babalik kami kahit hindi mo sabihin. Tara na!"Nang sinabi ang mga salitang iyon, umalis ang tatlo. Sa silid, sa kabilang banda, lumala ang kondisyon ni Selene dahil sa hindi matatag na emosyon at walang humpay na hagulgol. Patuloy na dumudugo ang kanyang ilong. Sumigaw si Jade, "Doktor, pumunta kayo agad at sagipin ang anak ko!"Si Jade din ay nababaliw at galit na galit na nagmumura, "Kapag namatay ang anak ako, sisiguraduhin kong
Matapos ang ilang saglit, kalmadong sabi ni Marcus, "Pinilit mo siya sa puntong ito, pero hindi mo pa rin siyang pinayagan na tumanggi?"Umismid ang matandang Master Shaw, "Paano namin siya pipilitin?""Tunay na magkapatid sila! Namamatay na ang nakababatang kapatid! May dalawang bato ang nakakatandang kapatid. Hindi ba dapat ay ibigay niya ang isa sa nakababata niyang kapatid?" sabi ng matandang Master Shaw nang may labis na katarungan. Sa pagkakataong ito, ganap na niyang nakalimutan na maraming beses sa nakaraan kung saan siya, oras at oras ulit, ay nakaramdam ng pandidiri kay Sabrina, at sinumpa niya at inusig si Sabrina. Kung hindi lang matatag na nakaligtas si Sabrina, siguradong patay na si Sabrina noon pa lang. Kung patay na siya, maibibigay niya kaya ang bato sa kanila?Galit na galit si Marcus sa matanda na halos matawa siya. "Sa anong birtud na i-blackmail mo siya ang emosyon niya sa pagsunod sa iyong mga pamantayang moral?""Sa anong birtud na tunay silang magkapa
Hindi pa niya nakikita ang tita niya noon. Taon nang tumakas ang tita niya sa bahay, hindi pa siya pinapanganak 'non. Pero, nang nakita ng pares ng kanyang mga mata, bigla na lang niyang binulalas sa hindi malaman na rason. Gayunpaman, nang nagmamadali niyang binuksan ang kanyang pinto at lumabas ng kanyang sasakyan, ang pares ng mga mata na iyon ay hindi na makita. 'Saan siya pumunta?'Tumingin si Marcus sa bawat direksyon ng paligid. Gayunpaman, hindi na niya makita ang gulanit na pigura na iyon. Ang matandang babae na may hawak na basket ang lumagpas sa tabi ni Marcus, at bumubulong siya sa sarili niya. "Hindi ko alam kung anong nangyayari sa intersection na ito. Kahapon, isang babae ang humahagulgol at sumisigaw sa kanyang ina, at ang iyak na iyon ay nakakaawa."Tanong ni Marcus, "Ano pong sabi niyo, ma'am."Nagpatuloy ang matandang babae sa pagsasalita, "Ngayon, may kung sinong tumatawag sa kanyang tita."Pagkatapos sabihin iyon, hindi tumingin ang matandang babae
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu