May nagbabasa pa ba nito? Sana naman mayroon pa. Salamat sa iyo kung umabot ka man sa bahaging ito. I apologize for taking this one too long before wrapping this up. I couldn't thank you guys enough for supporting my second baby here in GN at sana suportahan niyo rin po si baby Lideon, just like how you loved my baby Santi. For now this is goodbye. My baby Santi is now signing off... See you in the next installment of the series!:)
*click* I positioned my body for another pose. I raised my face while showcasing a seductive look. Bahagya ko ring iniawang ang mga labi habang pagilid na nakaharap sa camera. *click* "Great job Cian! Ngayon naman move closer to your partner!" This is the world where I belong. Where flashes are directed at me and fame seemed to be my only friend. I enjoy being the center of people's attention. I love to see their faces amazed and fascinated with me. I lifted my gaze on Jacob. Marahan niya akong hinila at pinaglapit ang mga katawan namin. I cleared my throat when a memory flashed in my mind the moment our bodies touched. I am wearing Ivory's main design for her lingerie line which will be released next month. Ako rin ang magiging cover ng magazine for the same month's issue. I put my hand on Jacob's veined arms as I stare at him. "Show me some passion and desire you two!" He pulled me closer to him as he let out a soft sigh. He smirked at me. Marahan ko siyang itinulak palayo n
Ulila"Xander!"I smiled when he turned to look at me. Nakasandal siya sa kanyang sasakyan habang nakatanaw sa akin. He smiled when our eyes met.Today's my first day as a college student. Siya naman ay third year na. Ilang beses pa akong nakiusap sa parents ko para lang payagan akong sa school ni Xander din papasok ng college. Hinayaan din nila ako sa huli. Alam naman kasi nilang nandoon si Xander.Xander and I have been friends since I was ten. Siya naman ay thirteen ng mga panahong iyon. Magkaibigan ang mga magulang namin kaya naging malapit din kami. At mula pa man noon, gusto ko na siya.No, like is an understatement. I'm pretty sure I'm in love with him. Hindi ko nakikita ang sarili ko sa iba maliban sa kanya. Though I do have tons of suitors since high school, ni isa man wala akong sinagot sa mga iyon. My heart and mind are fixed on him. At gagawin ko ang lahat, mahalin niya lang ako pabalik.I hugged hi
BratMaaga ako kinabukasan dahil maaga rin magsisimula ang klase ko. Xander texted me that he couldn't pick me up early dahil mamayang hapon pa naman ang klase niya. I decided to drive my own car on my way to school. Hindi na rin naman ako mahihirapan kasi kabisado ko na.I shivered when the cold wind kissed my skin. Mukhang magsisimula na ang tag-ulan dahil malamig na ang simoy ng hangin.The streets are still filled with fog kahit na mag a-alas siyete na ng umaga. I slowed down when I couldn't clearly see the road because of it. Ngunit maya-maya ay nawala rin iyon.I noticed a figure walking on the streets. Nakasuot iyon ng uniform ng school namin. My brows furrowed when I tried to see who it is. It was that man from yesterday. Iyong Santiago Lopez. Naglalakad siya habang nasa bulsa ang dalawang kamay.I suddenly remembered what happened at the sight of him. Hanggang ngayon nagngingitngit pa rin ang loob ko sa pagka
TakotNapapiksi ako sa lakas ng pagsabog ng tubig nang tumalon si Xander mula sa malaking bato. I laughed at him when his face turned red from the impact of his dive.This is what he meant when he said he'll make it up to me - ang mag-picnic sa talon na pagmamay-ari ng pamilya niya.Malawak ang lupain na pagmamay-ari ng mga Del Rio. They also own the biggest Food Manufacturing company of the whole province. Mula pa ang mga lupaing ito sa mga ninuno niya na matagal nang naninirahan dito.I heard his ancestors were not well off back then during the war. Pero nagawa nilang umasenso mula sa isang maliit na negosyo na pinalago ng kanyang lola, Donya Esmeralda Zalduaga Del Rio.I don't really know his family's history. At ang mga alam ko ay ang mga naririnig ko lang kina mama at papa. Ever since my family moved here, naging malapit na nilang kaibigan ang mga Del Rio. At bilang din nag-iisang anak, mula noon naging malapit n
Confess Magalang akong binati ng mga tauhan nang marating ang kuwadra. They have known me since I was a kid. Kadalasan sa mga katiwala ng mga Del Rio ay matagal nang naninilbihan sa kanila, even before my family got here. Kung may mga bago man ay kung hindi ko ka-edad ay kilala na rin ako dahil madalas akong gumala rito mula pa man noon. I shook my boots to get rid of the dirt then I turned to look inside the stables. The horses were eating when I went inside. Ang mga nakahilerang kulungan ay nagmistulang mga kwarto para sa kanila. I went to Gustave’s. Agad nag-angat ng tingin ang nagpapakain sa kanya. “Is he alright?” I asked referring to the horse.
TeaseHis smile faded and he became serious. Lalo akong kinabahan sa reaksyon niya. This is not something I anticipated. I expected him to be shocked and not calm, like this.“Cian, I-I’m sorry,” iling niya.He stood up and went near me. Sa gulat ay napaatras ako. Why is he saying sorry?“What do you mean?” I asked, quietly preparing myself for the worst.“I don’t love you that way,” bigong ani
Cry“Please?”Kanina pa ako pinakikiusapan ni Lance na maging modelo niya. It’s for their preliminary project in a major kaya naman ganito nalang ang pagsusumamo niya na mapapayag ako.I am in the middle of waiting for Elize and Maisie for lunch. Habang naghihintay sa kanila ay nakahanap ng tiyempo si Lance na lapitan ako at kausapin.Tiningnan ko siya ng masama. Kanina niya pa ako kinukulit na talaga namang ikinaasar ko. Gusto ko rin siyang sumbatan na dahil sa kanya ay pinag-iinitan ako ng grupo ni Trina. But I refrain myself. There’s no point in bringing that up
HateI don’t know what’ve gotten into me and why I did that. I just felt the need to rely on someone, to ease the heaviness inside me. And he was the one who’s there, in front of me.His manly scent filled my nose. It’s intoxicating that I almost forgot why I am actually doing this.It took me awhile to calm myself. Nanatili naman siyang nakayakap sa akin, inaalo ako. Silence filled both of us until I realized what I just did. Daglian akong kumalas at mabilis na nagpunas ng luha.“I’m sorry,” my voice hoarse from all the crying.Ngayong nahimasmasan ay saka ko lang na-realize kung gaano ka nakakahiya ang ginawa ko. He didn’t say anything. Nanatili siyang nakatitig sa akin, nakapaskil sa mga mata ang awa. Seeing him pity me is insulting. Pero kahit sino naman siguro ganoon ang mararamdaman, ang kaawan ako. After all, he heard my confession and how I got rejected, not just
Together"Punta ka sa bahay mamaya?"I looked up to see Xander's smiling face. It looks welcoming. Karamihan sa mga kaklase ko sa taong iyon ay kung hindi ako kinukutya ay walang may pakialam at nakikipagkaibigan. I don't mind either of those. I'm used to it. Kaya naman nakakapanibagong may lumalapit sa akin para makipagkaibigan."May mga gagawin pa ako sa farm," sambit ko habang inaayos ang mga gamit sa bag."Ipagpapaalam kita kay Lola Gracia. Nag-bake si mommy ng cookies para sa atin. Cianna's coming, too." Ngiti niya."Sino iyon?" Kunot-noo kong tanong. Wala naman kaming ka-schoolmate na ganoon ang pangalan."Family friend. Kalilipat lang nila rito."Wala na nga akong nagawa nang sumama siya sa bahay para ipagpaalam ako kay Lola. Mabilis din namang pumayag si Lola nang may galak. Kahit hindi ko sinasabi sa kanya, alam kong naririnig niya mula sa eskwelahan na kinukutya ako ng ibang bata. Kaya naman ganoon nalang ang saya niya noong unang beses na bumisita si Xander para makipaglaro.
PregnantLihim kong pinakiramdaman ang sarili habang tahimik na naghihintay sa visitors' area ng correctional. I don't know what have gotten into me for coming here. Hindi ko na pinagkaabalahang alamin pa ang pag-usad ng imbestigasyon ng mga pulis dahil ang mahalaga lang naman sa akin ay ligtas ang anak ko at maparusahan ang may gawa niyon. My son is too young to experience such things. At doble ang hirap at sakit na naramdaman ko bilang ina.It actually took me a ton of courage to come here and see Ivory. I don't know why I'm doing this but I felt like I have to do this in order to move on.Nag-angat ako ng tingin nang bumukas ang pinto at pumasok ang dalawang babaeng pulis hawak-hawak sa magkabilang braso ang nakaposas na si Ivory. She looked wasted. Wala sa focus ang nanlalalim na mga mata. Her pale lips rose for a sarcastic smirk when she saw me. Maya-maya pa ay bahagya siyang natawa."Who do I owe the honor of having you here?" She smirked.Ilang sandali akong natahimik habang pin
Wait"What the hell are you doing?"I went out of the car in the middle of the rain without second thoughts. Kahit ako ay hindi maintindihan ang sarili at padalos-dalos akong dumalo sa kanya. My heart skipped a beat when he turned to me in a grim expression. Basang-basa ang ulo niya pati ang mukha."You weren't inside," he murmured to himself.Sakto namang bumukas ang gate at lumabas ang ilan sa mga body guards na may dalang payong at tuwalya. I turned to Santi again and he still has the same expression. His jaw clenched and he looked away in anger."Let's go inside," I murmured after getting the towels from the body guards.Umihip ang malamig na hangin at bahagyang nanginig ang katawan ko. I jolted when I felt his arms wrapped around me as we walked to the mansion door.Nakaabang sa sala sina Mama at Papa pagpasok namin. Pareho silang gulat nang makita kaming basang-basa sa ulan. Then their gaze turned to Santi and they were taken aback."Oh my goodness, Cianna! Bakit naman kayo nagp
SoakedI have always wondered how all of it went wrong. We were happy. And I thought it was something that would last. Ni sa hinagap, hindi sumagi sa isip kong pwedeng mawala sa akin ang lahat sa isang iglap. My son is my everything. Kaya kong mawala ang ibang bagay bukod sa kanya.The sound of the gunshot still linger my ears until now. I heard commotions as I closed my eyes. Nang muli akong magmulat ng mga mata ay lalo lang akong nagimbal sa nakita. Hugging me and my son, and shielding us from the shot, was Lance.“L-Lance,” my voice tremble and my eyes heavy. Pilit kong iminulat ang mga mata para tingnan siya nang maayos.He just smiled lightly then coughed blood. I wanted to scream but I couldn’t open my mouth. Patuloy lang ang pag-agos ng luha ko na tila walang kapaguran. He fell on the ground then the commotion around became more evident. Huli kong nakita si Ivory na nakadapa sa lupa habang pinipigilan ng ilang nakaunipormeng lalaki.I shook my head to brush off the thoughts. Mar
GuiltIlang beses akong huminga nang malalim para kalmahin ang sarili. Kanina pa ako nanginginig habang hawak-hawak ang manibela. This isn't the time to panic, I scolded my mind. Mas importanteng makuha ko nang ligtas ang anak ko mula kay Ivory.Panay ang tanaw ko sa location na ibinigay ni Ivory hanggang sa makalabas ako ng syudad. Ilang oras ko pang binagtas ang makitid na daan na halos wala nang mga bahay sa paligid. Hapon na kaya unti-unti na ring kinakain ng dilim ang paligid.Few more minutes and I reached a dead end. Hindi magkakasya ang sasakyan ko kung pipilitin ko pang pumasok sa kagubatan. I dialled Ivory's number at sinagot niya naman iyon pagkatapos ng ilang ring."I'm at a dead end," agad kong sambit. I gritted my teeth as the seething anger enveloped me."May makitid na daan sa gilid ng kinaroroonan mo. Diyan ka dumaan. Sa dulo may makikita kang maliit na kubo."I roamed my eyes to look for the way she was talking about. Walang imik kong binagtas iyon hanggang sa tuluya
SaveHalos manginig ang buong katawan ko at hindi mawari kung saan maghahanap. Santi caught up to me and held my shoulders."What's happening?" Tanong niya, naroon ang pag-aalala sa boses. Ako naman hindi magkamayaw sa pagtingin kung saan-saan para hanapin ang anak ko."Si Callar... Ang sabi ng teacher dito naghihintay sa gate ang anak natin..."Abot-abot ang tahip ng dibdib ko at hinanap ang guard. Wala ito sa post at hindi rin mahagilap. Wala nang mga estudyante ang lumalabas mula sa loob at tahimik na rin ang paligid."Let's ask the teacher once again. Baka pinabalik nila dahil wala pa tayo," he said and pulled me inside.Naabutan namin ang teacher sa loob ng classroom na nag-aayos ng gamit. I roamed my eyes around but no one else was there. Lalo lang lumakas ang kabog ng dibdib ko. Wala pang limang minuto mula nang tumawag ang teacher para sabihing nasa labas ang anak ko. Paanong..."Miss Juarez, ano pong atin?" Unti-unting nalusaw ang ngiti niya nang mapansing hindi na ako mapaka
DreamI know we have to talk things out. And here I am being stubborn again because I'm clouded with so much doubts and insecurities. Siguro nga may plano naman siyang sabihin sa akin, naghahanap lang ng magandang tiyempo. Or he's hoping the issue would die down on its own so he doesn't really think he had to tell me anything about it.Well that frustrates me even more. Lalo pa't ako ang itinuturong dahilan ni Ivory kung bakit mas pinili ni Santi na huwag nang tumuloy sa project na iyon.And damn, I know he wanted it so bad. He worked so hard for it. I know, more than anyone, how hard it is to give up on the things I love because of other things as well. At kung ang bagay naman na pumipigil sa kanya ay kami, how did he expect me to react? Of course I'd be mad! As much as I want to keep him with us, I can't just do that. And what hurts even more is he doesn't even share with me his dreams, his goals, his plans. I know nothing at all.Akala ko ba magkasama naming haharapin ang lahat? Wh
Selfish“Leave him.”Kung hindi lang siya seryosong nakatitig sa akin habang sinasabi ang mga katagang iyon, iisipin kong nagbibiro lang siya. I wanted so bad to laugh at her right now. She looked helpless and a hopeless desperate bitch.“Stop spewing nonsense, Ivory.” Matigas kong sabi.“Do you think I am just fooling around, Cianna? Or I am just saying all of these things because of what I feel for Santi? You’re totally wrong. Can’t you see you’re pulling him down?”Naningkit ang mga mata ko sa sinabi niya. What the hell? Ano namang ginawa ko para hilahin pababa si Santi?“Pwede ba, Ivory? Kung wala ka rin lang namang matinong sasabihin, huwag mo nalang akong kausapin. You’re just wasting my time,” I said and turned my back on her.Just when I was about to take a step, she spoke again.“You really don’t know anything. O sadyang hindi ka naman ganoon ka importante kaya hindi niya magawang sabihin sa iyo lahat ng tungkol sa kanya?”Naikuyom ko ang mga palad sa sinabi niya. Now I am al
WantHindi ko alam kung ano'ng mararamdaman sa sinabi ni Jacob. My chest throbbed with the familiar pain."Baka tungkol sa trabaho ang pinag-uusapan nila?" I faked a smile. Pilit kong itinago ang panginginig ng boses.Right. I shouldn't drop into conclusions. Pero kahit gaano ko pigilan, hindi ko na mapirmi ang utak. Halos hindi ko na rin dinig ang malakas na tugtog ng musika."Maybe," kibit-balikat niya. "Anyway, let's just enjoy the night," ngisi niya at muli akong hinila nang marahan para makipagsayaw.Bago pa ako makapalag ay may mga kamay nang humawak sa braso ko mula sa likod. I felt Santi's familiar hold that I automatically turned to him. Madilim ang mga mata niyang nakatitig sa kamay ni Jacob na nakahawak pa rin sa akin."Santi," I called his name in protest.He turned to me, jaw clenched so hard."Sorry dude," Jacob apologized, raising both his hands.I was about to say something when I noticed someone chasing after Santi. Natigil ito sa paglalakad nang magtama ang mga mata