Chapter 1

Ulila

"Xander!"

I smiled when he turned to look at me. Nakasandal siya sa kanyang sasakyan habang nakatanaw sa akin. He smiled when our eyes met.

Today's my first day as a college student. Siya naman ay third year na. Ilang beses pa akong nakiusap sa parents ko para lang payagan akong sa school ni Xander din papasok ng college. Hinayaan din nila ako sa huli. Alam naman kasi nilang nandoon si Xander.

Xander and I have been friends since I was ten. Siya naman ay thirteen ng mga panahong iyon. Magkaibigan ang mga magulang namin kaya naging malapit din kami. At mula pa man noon, gusto ko na siya.

No, like is an understatement. I'm pretty sure I'm in love with him. Hindi ko nakikita ang sarili ko sa iba maliban sa kanya. Though I do have tons of suitors since high school, ni isa man wala akong sinagot sa mga iyon. My heart and mind are fixed on him. At gagawin ko ang lahat, mahalin niya lang ako pabalik.

I hugged him. Natatawa niya naman akong pin-at sa ulo. I glared at what he did.

"Stop doing that, I'm not a kid. Can't you see I've become a woman now?"

"To me, you're still a kid who use to cry when teased."

I rolled my eyes. Napangiti rin ako kalaunan. I'm suddenly reminded of those days. Madalas akong bumisita sa mansyon ng mga Del Rio tuwing hapon para makipaglaro sa kanya. Hanggang ngayon pa rin naman, pero hindi sa parehong dahilan.

"Ready for school?"

"Of course!"

Hindi ko maiwasan ang ilang beses na pagsulyap sa kanya mula sa passenger's seat. I always get fascinated with his set of deep brown eyes. Everytime he looks at me, my heart would always skip a beat. I still can't get use to his effect on me until now.

Ramdam ko ang mga tingin ng mga estudyante nang dumating kami sa school. The girls eyed him with awe and desire. I can also feel the boys' gazes on me. I'm new here, that's understandabl. At ngayon lang siguro sila nakakita ng ganitong mukha.

I always get that kind of look wherever I go kaya sanay na ako. Being one of the richest families in the province made us live like celebrities too. Laman palagi ng mga parties sa alta kaya malamang lahat ng tao sa buong probinsya, kahit mga ordinaryo kilala kami.

It doesn't bother me anyway. Truth is, I like it. I love all the attention people are giving us.

"Loving the attention, huh?" Xander smirked.

Taas-kilay ko siyang nginisihan. He really knows me. Sa tagal ba naman naming magkaibigan, bawat likaw ng bituka ko alam niya. Ganoon din ako sa kanya.

"I live for it," I held his arms as we graced our way towards the school grounds.

Naroon ang panghihinayang sa mga babaeng nakakita ng ginawa ko. I smirked inwardly. That's right, bitches. He's mine, so back off.

Hinatid niya ako sa una kong klase pagkatapos ng maikling program sa gymnasium para i-welcome kaming mga freshmen.

First day wasn't that hectic. It was easy making friends too dahil ilan sa mga kaklase ay kusang lumapit sa akin para makipagkilala. Most of them were boys, though.

Mayroon namang mga babaeng kumausap sa akin. Except from a typical group in my class. I didn't mind them kahit pa halatang ako ang pinag-uusapan. Oh well, ganoon talaga. Kung sino ang bago, siya ang tampulan ng usap-usapan.

"Is it true you're friends with Alexander Del Rio?"

Naiangat ko ang tingin nang itanong iyon ng seatmate ko. She had this innocent and curious look on her face. Bumaling din sa akin ang babaeng katabi niya naman, naghihintay din ng sagot mula sa akin.

If I remembered it right, their names are Elize and Maisie. The one who asked me that was Maisie.

"Yup, since we were kids."

Tumango-tango siya at nakangiting ibinaling ang tingin kay Elize. Taka ko silang tinitigan.

"Bakit?"

"He's popular here. Maraming nagkakagusto sa kanya hindi lang sa Architecture department. Maging sa ibang departments din ganoon."

"So?"

Hindi lingid sa kaalaman ko iyon. Kaya nga nagpumilit akong dito rin mag-aral dahil doon. Kung iniisip nilang matatakot ako dahil lang sa maraming nagkakagusto kay Xander, think again.

"W-Wala naman. Nakita kasi ng lahat na magkasama kayong dalawa kaya kilala ka na rin ng lahat."

"I don't mind. Sanay na ako."

Naputol ang usapan namin nang dumating ang prof para sa unang subject. Everyone fell silent when the discussion started.

"Baka lang kasi pag-initan ka ng higher batch kasi close kayo ni Xander," mahinang bulong ni Maisie.

Hindi ako sumagot at nakinig nalang sa prof. Well, subukan lang nila.

"Wanna join us for lunch?" Tanong ni Maisie nang matapos ang pang-umagang klase.

Elize was silent beside her. Tiningnan ko ang cellphone para sa reply ni Xander. I asked him to join me for lunch pero aniya'y ala-una pa matatapos ang klase niya.

'You go ahead and eat first. I'll just pick you up later after class.' - Xander

I smiled at them both and nodded. Tuluyan naman akong tiningnan ni Elize at ngumiti rin.

Pati sa cafeteria ay pinagtitinginan ako. Wow, I didn't expect Xander to have a lot of fans in his school. I ignored the women eyeing me. Diretso akong naglakad sa bakanteng table sa gitna.

"Now you get what I meant right?" Nakangising puna ni Maisie habang palihim na sinuyod ng tingin ang mga estudyante sa loob ng cafeteria.

"Huwag mo nalang pansinin ang mga iyan. That was the first time they saw Xander with a girl kaya ganoon ang reaksyon ng lahat," Elize said in a serious tone while playing with her food.

"I told you, I don't mind. Xander and I are friends at kahit pa ano'ng gawin nila hindi na magbabago iyon.

They nodded in satisfaction. Ngumisi lang ako at nagpatuloy sa pagkain. Ilang lalaki rin ang lumapit sa table namin para makipagkilala sa akin. I politely entertained them. Tahimik naman sina Maisie at Elize habang tinatanaw ako.

Ilang sandali pang naging abala ang table namin hanggang sa tuluyang nagpaalam ang mga lalaking lumapit.

"I once saw you in a magazine. Nagdalawang-isip pa ako kung ikaw talaga iyon."

"Yup. That was me. High school pa ako noon."

Iilan sa mga lumapit ay umalis na. Isang lalaki nalang ang nanatili para makipag-usap. If I remembered it clearly, he's Lance Montenegro.

He smiled at my confirmation. I started my modelling gigs when I was in high school. Noong una ayaw nina Mama at Papa dahil delikado raw pero kalaunan ay nakumbinsi ko rin sila.

"Wow. I didn't know you were into modelling too."

"It's just a hobby of mine," ngiti ko.

Ilang sandali pang nakipag-usap si Lance bago nagpaalam. Mag aala-una na rin kasi at may klase pa raw siya. Noon ko lang namalayan ang manghang mga mukha nina Maisie at Elize.

"Kaya pala familiar ka sa akin," Elize said.

Bahagya nalang akong natawa sa kanilang dalawa. We stayed for a little while before we decided to go to our next class.

They were one of the few who trully showed me that they're real. Kaya naman madali ko rin silang nakagaanan ng loob.

"Pero alam mo bang aside kay Alexander may isa pang kinababaliwan ang mga babaeng estudyante rito?"

Maisie got my attention with what she said. Marami rin naman talagang guwapo sa school na ito pero para sa akin wala nang mas hihigit pa kay Xander. Well atleast for me.

"Sino?"

"Si Santi. Hindi mo siya kilala? Magkaibigan sila ni Xander."

My brows furrowed with the name. Maraming kaibigan si Xander na nakita ko na pero wala akong maalalang Santi ang pangalan sa mga iyon. Maybe a new friend?

"Dito rin siya nag-aaral," si Elize na nakisali na rin sa tsismisan namin.

"His full name?"

"Santiago Lopez."

"Hmm, Santiago Lopez." I murmured.

I know of the Lopezes here. Sila ang may-ari ng LHR sa Baler. Ibig bang sabihin kamag-anak siya ng mga Lopez sa Baler?

"You mean the Lopezes of LHR?"

"Iyan iyong may-ari ng malaking chains of hotels and resorts sa Aurora, 'di ba?"

Elize looked at me seriously. Tila may gustong sabihin pero hindi maituloy.

"What is it?"

"I don't know if it's true. Pero ang sabi-sabi ay hindi siya tanggap ng mga Lopez dahil anak siya sa labas. Kaya si lola Gracia ang kumupkop sa kanya. Ulila na rin kasi..."

Napatango ako sa sinabi niya.

"Really? So paano siya nakakapag-aral sa school na ito kung ganoon?"

I raised a brow.

"Scholar siya. Iyon nga iyong nakaka-amaze sa kanya eh. Sobrang talino at misteryoso."

Sinundo nga ako ni Xander nang hapong iyon pagkatapos ng klase. I smiled at him when I went out of the classroom. Nauna nang umalis sina Elize dahil may kanya-kanya rin silang sundo.

Nalusaw ang ngiti ko nang makitang hindi siya nag-iisa na naghihintay sa labas.

A rough-looking man stood beside him. Hindi nagkakalayo ang tangkad nilang dalawa at laki ng pangangatawan. Only that this man's physique is more ragged and rough.

Ang kayumangging balat ay lalong nagpadagdag sa imaheng iyon. His expression hard and serious. Makakapal ang kilay, dark brown eyes, at matangos ang ilong. His lips seemed to be the only soft part of him.

Muli kong ibinaling ang nagtatanong na tingin kay Xander. He cleared his throat at iminuwestra ang kasama.

"This is Santi by the way. Isasama natin siya ngayon dahil may kailangan kaming gawin. I don't think you remember him."

"No I don't."

"Minsan mo na siyang nakita noon sa mansiyon. Pero masyado ka pang bata noon," he smiled.

"Oh, really."

I turned to look at Santi pero ganoon pa rin ang ekspresyon niya. I smiled at him a little para sana mabawasan ang pagkaasiwang nararamdaman ko sa mga titig niya. But he stayed that way. Maya-maya ay nag-iwas ng tingin.

"Hindi pa ba tayo aalis?" Inip niyang tanong kay Xander.

Napalunok ako sa pagkapahiya. Hindi ko na hinintay na sumagot si Xander at nauna nang nagmartsa papunta sa parking lot.

I didn't expect him to be this arrogant. Para sa isang mahirap at ulilang kagaya niya, may gana pa siyang maging arogante sa harap ko? Who does he think he is to ignore and embarass me like that?

Nagngingitngit ang loob ko habang naghihintay sa loob ng sasakyan. How dare he? Oh gosh why am I beating myself up because of a trash like him?

Hindi ko man matandaan kung nakita ko na ba siya noon, isa lang ang sigurado ako. I don't like him. And I don't think I ever will.

To be continued...