Daphne's Point Of View
" Hindi akalaing,"Bigla akong natigilan nang marinig kong may sumabay sa akin sa pagkanta, at naggaling ang tunog na iyon sa labas ng aking kwarto.May nakikinig sa akin?"Hahantong sa ganito,"Nakakapanindig balahibo ang kanyang tinig, parang mistula itong ibon na humuhuni sa aking mga tenga. At mas lalong gumaganda ang boses nito dahil sa lalim nito.Sino kaya yun?Parang naistatwa ako sa pagkakahiga at inaabangan ang susunod na mga salitang bibigkasin niya. Kahit ang huminga ay ginawa ko, masubaybayan lang ang pagkanta nitong misteryosong tao na to."Aking sinta,"Nakapako pa din ang aking mga mata sa pintuan, isang palaisipan sa akin ang kung sino man ang sumabay sa akin sa pagkanta." At aking mundo,"Napangiti ako, gusto kong malaman kung sino ang kumanta sa likod ng pintuan na iyon, ano kaya ang itsura niya? Sana makita ko man lang siya.Bumuti ang kalagayan ko dun ah, it lifted my mood in a while."Magkasama hanggang dulo."Napuno ng katahimikan ang silid. Wala man lang nagsalita sa amin nang matapos na niya ang awitin."S-Sino ito?"Buong lakas akong nagtanong, ngunit walang ni isang sumagot."May tao pa ba?"Naghintay ako ng ilang minuto, inaabangan kung may makukuha akong sagot, ngunit ang tanging nakuha ko lamang ay katahimikan.Umalis na kaya siya?Napabuntong hininga ako sa pagkadismaya. Ni hindi ko man lang nakuha ang pangalan ng taong iyon, ni hindi ko man lang nakita ang mukha niya.Nais ko sana siyang pasalamatan sa pagpapabuti niya ng kalagayan ko, kaso umalis siya agad.Sayang naman...Pag makakalabas na ako dito, yung taong iyon kaagad ang hahanapin ko."Ano ba yan, ba't ka naman umalis kaagad eh." sabi ko at pinagkrus ang aking mga braso."Pinakilig mo ako, panindigan mo 'to kung sino ka man—"Hindi ko na napatapos ang sasabihin ko nang biglang pumasok ang masamang hangin sa kwarto, este si Tristan. May dala itong kumot at unan saka dumiretso ito sa couch sa katabi ng kama ko.Wala akong kamalay-malay na gabi na pala.He let out a soft groan before laying on the couch.Aba! Feel at home ang mokong, nakatihaya pa ang higa sa sofa.Iba din eh no.Sinubukan kong ipikit ang aking mga mata para matulog at para hindi ko na makita yung lalaking iyon dito. Baka masinghalan naman ako nun. Tsk!"Matulog ka na,"Biglang namulat ang mata ko sa narinig. Hindi ko inaasahang kakausapin pa niya ako sa kabila ng nangyari kanina.Hmp! Bahala ka jan. Pabebe mode muna tayo."Sa isang kondisyon." sabi ko at ngumiti nang nakakaloko.Tingnan natin kung saan aabot yang pasensya mo.Tumagilid siya ng higa upang matingnan ako. Nakita ko sa aking peripheral vision na nakatitig ito sa akin at dah dun napalunok ako, parang hindi ata ako makakafocus sa plano ah.Hindi, magfofocus ako.Huwag papaapekto kay masamang hangin!"May naalala ako, naging boyfriend kita."Muli kong naalala ang mga salitang "mahal kita" na naririnig ko sa aking isipan.Malakas ang loob kong nagkita na kami dati. Pakiramdam ko ay kilalang kilala ko na siya sa unang sandali pa lang na nakita ko siya.Isang malalim na buntong hininga lamang ang nakuha ko bilang sagot. Sinasabi na nga ba, iniiwasan niya ang tanong ko.Guilty ba siya?"Here we go again," sabi nito at nagbuntong hininga ulit at tumagilid patalikod sa akin.Dahil doon napatawa ako. "Baka totoo na may relasyon siguro tayo kaya umiiwas ka no?"Binalot ng katahimikan ang buong kwarto.Napangiwi ako, is he ignoring me?Naghintay pa ako ng ilang minuto pero wala akong sagot na nakuha. Ilang sandali pa ay may narinig na akong hilik na nagmumula sa katabi ko.Tulog na pala ang masamang hangin.I let out a deep sigh, maya-maya na din ay nakaramdam na din ako ng antok. Napagod ako sa kaka-overthink ng naka-duet ko kanina.Saka ko na siya hahanapin pag naging ayos na ang kalagayan ko at makalabas na ako dito. Sa ngayon ay matutulog muna ako upang may sapat akong lakas para bukas.Nag sign of the cross ako habang nakahiga at ipinikit na ang aking mga mata at sinimulan nang matulog.Hindi pa ako tapos sa'yo, Tristan.[Ps: Gawa-gawa ko lang yung lyrics sa kanta HAHAHA kayo na lang bahalang maglagay ng tono, baka kase ma copyright si me]Daphne's Point Of View"Siguraduhin mo lang na condo mo yung pagdadalhan mo sa akin." pagbabanta ko kay masamang hangin habang siya ay todo tulak ng wheelchair na inuupuan ko palabas ng elevator.Five days ang itinagal ko sa ospital bago ako pinalabas. Ang mga do na din ang nagkumbinsi kay masamang hangin na sa kanya muna ako mamalagi dahil wala silang record ng relative ko ni kahit malayong kamag-anak na pwedeng kumuha sa akin, siyempre, kagaya ng inaasahan, nagmatigas muna yung masamang hangin hanggang sa mapilitan na lang siya na sumunod dahil nagmamatigas din ang doktor.So, he decided to take me to his condo.Nahiya na nga ako dahil pati bills ko siya pa ang nagbayad. Pero siyempre, hindi pa rin magbabago ang isip ko na masamang hangin itong mokong na 'to."Aray, hinay-hinay naman," pagrereklamo ko."Tss."Paano ba kase nasa fourth floor pa yung unit niya tapos nagdadabog pa siyang itulak yung wheelchair ko. Kaya ayun nasagi yung kanang bahagi nito sa gilid ng elevator.Ano ba '
Daphne's Point Of View Ipinasa ni Tristan sa akin ang mga papeles nang mapansin niyang nakatulala lang ako doon. Tinanggap ko ang isang papel na ayun sa kanya ay ang adoption paper ko daw at tiningnan ito. Una dito nakalagay ang pangalan ng mga nag-adopt DAW sa akin. "Erasmus Cohen," mahina kong sambit sa ngalan ng aking adoptive parent DAW. Isa lamang ang nakalagay na pangalan doon ibig sabihin, single parent yung nag-adopt sa akin. Pero infairness, kabog yung pangalan niya ng adoptive parent ko DAW. Mas lalong naguguluhan ako nang makita kong "godmother" yung nakafill-up sa 'relationship to the child'. So ninang ko yung nag-adopt DAW sa akin? "4348 Dayap Street, Barangay Palanan, Makati City," Iyon ang nakalagay sa street address. Hinfi ko maintindihan, wala talaga akong maalala kahit isang detalye ng buhay ko. Ngayon ko nga lang nalaman ang pangalan ko. "Daphne Silvestre Cohen." ito yung nakalagay sa 'child's name after adoption'. Nakatingin lang si Tristan sa akin at sa
Daphne's Point Of View Natigilan ako sa mga huling binigkas ni Tristan. Ano? Maid? Gagawin niya akong katulong niya? Dahil sa isiping ito, bigla akong napatayo, ngunit mabilis na bumalik sa aking upuan, dahil naramdaman ko ang pananakit ng aking binti dulot ng mga sugat.Pasalamat kang mokong ka, paralisado ako ngayon."What? Gagawin mo akong alalay? Never?! Not in a billion years!" Tristan chuckled, it looks like he is making fun of me. "Kung ayaw mo, libreng matulog sa labas," sabi nito saka inilahad ang mga kamay nito sa pinto ng main entrance. Para akong kamatis na namumula na sa gigil. Pakiramdam ko ay sasabog na ako anumang oras sa masamang hangin na 'to. Ang galing niyang mamblackmail, humanda sa akin 'to pag nagkataon. I intensely looked at him in the eye with furrowed brows, at sumisimangot. Habang siya naman ay parang natutuwa sa nakikita niya. Mahinang natawa ang mokong. "Buksan ko na ba ang pinto-" Hindi ko na pinatapos pa ang sasabihin niya. Kinuha ko kaagad ang
Daphne’s Point of View "Bakit ka nagseselos kahit sa maliliit na bagay?!" Galit na tugon ni Christian at binato niya ang isang mamahaling vase malapit sa akin. Mabilis kong ginalaw ang mga paa ko para hindi ako matamaan ng mga bubog mula sa plorera, ngunit huli na ako nang makita kong may dugong lumalabas sa aking tuhod. Hindi ko na kaya ito! Lagi na lang akong mali. Sumosobra na siya. Kahit masakit ang tuhod ko sa bubog, sinubukan ko pa ring bumangon. "Ano ba Christian? Bakit ako nalang lagi ang mali? Hindi ka naman ganyan dati. I'm sorry, pero sumosobra ka!" This is the first time na sumigaw ako pabalik sa kanya. Nagbago ang mukha nito sa sinabi ko. Ang galit niyang mukha ay napalitan ng gulat nang marinig ang aking sinabi. Nagulat siya sa sinabi ko. Dahan-dahan siyang lumapit sa akin, bakas pa rin sa mukha niya ang pagkagulat. Akala ko yayakapin niya ako, pero nagkamali ako. Halos malagutan ako ng hininga sa pagkakasakal niya sa akin. Tinulak niya ako sa pader dahilan par
Daphne's Point of ViewNagising ako sa isang hindi pamilyar na kwarto. Masakit ang buong katawan ko lalo na ang ulo ko. Gustung-gusto kong bumangon sa kama, ngunit hindi ko magawa dahil maraming mga kagamitan na nakakabit sa aking mga binti at braso. Pakiramdam ko din may benda sa ulo ko.Nasa ospital ako. Ano ang nangyari?Inilibot ko ang paningin sa kabuuan ng kwarto. Nakakaloka dahil puro puti lang ang makikita mo dito. Mula sa sahig, puti din ang mga dingding at ang kamang hinihigaan ko.Wala ni isang bintana sa lapad ng kwarto. Hindi ko tuloy masasabi kung umaga o gabi na.Nakakabingi din ang katahimikan sa kwarto. Pakiramdam ko mababaliw na ako anumang oras.Sinubukan kong umupo, pero biglang sumakit ang gitna ng ulo ko. Parang pinipiga ang utak ko sa sobrang sakit dahilan upang mapa-aray ako nang mahina.Itinaas ko ang kaliwang kamay ko para ipanghawak ito sa aking ulo nang marinig ko ang pagbukas ng pinto. Pumasok ang isang medyo matabang doktor na may notepad sa kanang kamay
Daphne's Point Of ViewBiglang nagulat si Tristan sa sinabi ko, kahit ako nga ay hindi inaasahan ang sarili kong magtatanong ng mga ganiyang bagay sa isang estrangherong katulad niya.Pero ginawa ko na, kailangan ko na itong panindigan."Nagtagpo na ba ang ating mga landas dati?" Tanong ko.It feels illegal to ask someone you don't know like this, but curiosity kills me, kaya kinapalan ko na yung mukha ko sa pagtatanong.Kinakabahan ako sa kanyang magiging reaksiyon. Paano kung magalit ito dahil pinakikialaman ko siya, o hindi kaya maiinis dahil sa kakulitan ko.MArrghh! Dapat pinigilan ko na lang kase yung bibig ko eh."And how am I supposed to answer that?" sabi nito.I'm in a bit shocked, hindi ko inexpect na ganun yung magiging sagot niya.I'm expecting a yes or no answer."Just answer me," "Why would I talk about my personal life to a stranger like you?" Napasinghap ako.Sa tono pa lang nito ay alam ko na na naiinis siya. Simpleng oo at hindi lang naman yung hinihingi ko.Kinu
Daphne's Point Of View Natigilan ako sa mga huling binigkas ni Tristan. Ano? Maid? Gagawin niya akong katulong niya? Dahil sa isiping ito, bigla akong napatayo, ngunit mabilis na bumalik sa aking upuan, dahil naramdaman ko ang pananakit ng aking binti dulot ng mga sugat.Pasalamat kang mokong ka, paralisado ako ngayon."What? Gagawin mo akong alalay? Never?! Not in a billion years!" Tristan chuckled, it looks like he is making fun of me. "Kung ayaw mo, libreng matulog sa labas," sabi nito saka inilahad ang mga kamay nito sa pinto ng main entrance. Para akong kamatis na namumula na sa gigil. Pakiramdam ko ay sasabog na ako anumang oras sa masamang hangin na 'to. Ang galing niyang mamblackmail, humanda sa akin 'to pag nagkataon. I intensely looked at him in the eye with furrowed brows, at sumisimangot. Habang siya naman ay parang natutuwa sa nakikita niya. Mahinang natawa ang mokong. "Buksan ko na ba ang pinto-" Hindi ko na pinatapos pa ang sasabihin niya. Kinuha ko kaagad ang
Daphne's Point Of View Ipinasa ni Tristan sa akin ang mga papeles nang mapansin niyang nakatulala lang ako doon. Tinanggap ko ang isang papel na ayun sa kanya ay ang adoption paper ko daw at tiningnan ito. Una dito nakalagay ang pangalan ng mga nag-adopt DAW sa akin. "Erasmus Cohen," mahina kong sambit sa ngalan ng aking adoptive parent DAW. Isa lamang ang nakalagay na pangalan doon ibig sabihin, single parent yung nag-adopt sa akin. Pero infairness, kabog yung pangalan niya ng adoptive parent ko DAW. Mas lalong naguguluhan ako nang makita kong "godmother" yung nakafill-up sa 'relationship to the child'. So ninang ko yung nag-adopt DAW sa akin? "4348 Dayap Street, Barangay Palanan, Makati City," Iyon ang nakalagay sa street address. Hinfi ko maintindihan, wala talaga akong maalala kahit isang detalye ng buhay ko. Ngayon ko nga lang nalaman ang pangalan ko. "Daphne Silvestre Cohen." ito yung nakalagay sa 'child's name after adoption'. Nakatingin lang si Tristan sa akin at sa
Daphne's Point Of View"Siguraduhin mo lang na condo mo yung pagdadalhan mo sa akin." pagbabanta ko kay masamang hangin habang siya ay todo tulak ng wheelchair na inuupuan ko palabas ng elevator.Five days ang itinagal ko sa ospital bago ako pinalabas. Ang mga do na din ang nagkumbinsi kay masamang hangin na sa kanya muna ako mamalagi dahil wala silang record ng relative ko ni kahit malayong kamag-anak na pwedeng kumuha sa akin, siyempre, kagaya ng inaasahan, nagmatigas muna yung masamang hangin hanggang sa mapilitan na lang siya na sumunod dahil nagmamatigas din ang doktor.So, he decided to take me to his condo.Nahiya na nga ako dahil pati bills ko siya pa ang nagbayad. Pero siyempre, hindi pa rin magbabago ang isip ko na masamang hangin itong mokong na 'to."Aray, hinay-hinay naman," pagrereklamo ko."Tss."Paano ba kase nasa fourth floor pa yung unit niya tapos nagdadabog pa siyang itulak yung wheelchair ko. Kaya ayun nasagi yung kanang bahagi nito sa gilid ng elevator.Ano ba '
Daphne's Point Of View" Hindi akalaing,"Bigla akong natigilan nang marinig kong may sumabay sa akin sa pagkanta, at naggaling ang tunog na iyon sa labas ng aking kwarto.May nakikinig sa akin? "Hahantong sa ganito,"Nakakapanindig balahibo ang kanyang tinig, parang mistula itong ibon na humuhuni sa aking mga tenga. At mas lalong gumaganda ang boses nito dahil sa lalim nito.Sino kaya yun?Parang naistatwa ako sa pagkakahiga at inaabangan ang susunod na mga salitang bibigkasin niya. Kahit ang huminga ay ginawa ko, masubaybayan lang ang pagkanta nitong misteryosong tao na to."Aking sinta,"Nakapako pa din ang aking mga mata sa pintuan, isang palaisipan sa akin ang kung sino man ang sumabay sa akin sa pagkanta." At aking mundo,"Napangiti ako, gusto kong malaman kung sino ang kumanta sa likod ng pintuan na iyon, ano kaya ang itsura niya? Sana makita ko man lang siya.Bumuti ang kalagayan ko dun ah, it lifted my mood in a while."Magkasama hanggang dulo." Napuno ng katahimikan ang s
Daphne's Point Of ViewBiglang nagulat si Tristan sa sinabi ko, kahit ako nga ay hindi inaasahan ang sarili kong magtatanong ng mga ganiyang bagay sa isang estrangherong katulad niya.Pero ginawa ko na, kailangan ko na itong panindigan."Nagtagpo na ba ang ating mga landas dati?" Tanong ko.It feels illegal to ask someone you don't know like this, but curiosity kills me, kaya kinapalan ko na yung mukha ko sa pagtatanong.Kinakabahan ako sa kanyang magiging reaksiyon. Paano kung magalit ito dahil pinakikialaman ko siya, o hindi kaya maiinis dahil sa kakulitan ko.MArrghh! Dapat pinigilan ko na lang kase yung bibig ko eh."And how am I supposed to answer that?" sabi nito.I'm in a bit shocked, hindi ko inexpect na ganun yung magiging sagot niya.I'm expecting a yes or no answer."Just answer me," "Why would I talk about my personal life to a stranger like you?" Napasinghap ako.Sa tono pa lang nito ay alam ko na na naiinis siya. Simpleng oo at hindi lang naman yung hinihingi ko.Kinu
Daphne's Point of ViewNagising ako sa isang hindi pamilyar na kwarto. Masakit ang buong katawan ko lalo na ang ulo ko. Gustung-gusto kong bumangon sa kama, ngunit hindi ko magawa dahil maraming mga kagamitan na nakakabit sa aking mga binti at braso. Pakiramdam ko din may benda sa ulo ko.Nasa ospital ako. Ano ang nangyari?Inilibot ko ang paningin sa kabuuan ng kwarto. Nakakaloka dahil puro puti lang ang makikita mo dito. Mula sa sahig, puti din ang mga dingding at ang kamang hinihigaan ko.Wala ni isang bintana sa lapad ng kwarto. Hindi ko tuloy masasabi kung umaga o gabi na.Nakakabingi din ang katahimikan sa kwarto. Pakiramdam ko mababaliw na ako anumang oras.Sinubukan kong umupo, pero biglang sumakit ang gitna ng ulo ko. Parang pinipiga ang utak ko sa sobrang sakit dahilan upang mapa-aray ako nang mahina.Itinaas ko ang kaliwang kamay ko para ipanghawak ito sa aking ulo nang marinig ko ang pagbukas ng pinto. Pumasok ang isang medyo matabang doktor na may notepad sa kanang kamay
Daphne’s Point of View "Bakit ka nagseselos kahit sa maliliit na bagay?!" Galit na tugon ni Christian at binato niya ang isang mamahaling vase malapit sa akin. Mabilis kong ginalaw ang mga paa ko para hindi ako matamaan ng mga bubog mula sa plorera, ngunit huli na ako nang makita kong may dugong lumalabas sa aking tuhod. Hindi ko na kaya ito! Lagi na lang akong mali. Sumosobra na siya. Kahit masakit ang tuhod ko sa bubog, sinubukan ko pa ring bumangon. "Ano ba Christian? Bakit ako nalang lagi ang mali? Hindi ka naman ganyan dati. I'm sorry, pero sumosobra ka!" This is the first time na sumigaw ako pabalik sa kanya. Nagbago ang mukha nito sa sinabi ko. Ang galit niyang mukha ay napalitan ng gulat nang marinig ang aking sinabi. Nagulat siya sa sinabi ko. Dahan-dahan siyang lumapit sa akin, bakas pa rin sa mukha niya ang pagkagulat. Akala ko yayakapin niya ako, pero nagkamali ako. Halos malagutan ako ng hininga sa pagkakasakal niya sa akin. Tinulak niya ako sa pader dahilan par