Chapter 12- Ako na nga ang tumulong!
Timothy’s Pov
I was 10 years old nang malaman ko ang totoong konsepto ng pagkakaibigan, noong araw na dinala ako ng parents ko sa Strawberry Fields Academy. Before I came here I don’t know the feeling of having a friend, playmates or buddy. I was a lonely boy for the first nine years of my life. ‘Yung mga anak ng iba naming kamaganak ay hindi pinapayagang makipaglaro sa akin. I was rejected by my own family, I only have my mom and my dad. Kapag may family reunion iniiwan lamang nila ako sa yaya or sa tutor. Kapag umuuwi sila galing sa reunion their faces were grim, as if they went into a war. I ask them why, they said I’m too young to know. But as I grew older, the reasons became clear; I was the bad luck child. Coming here at Strawberry Fields gave me a sense of importance, everybody likes me, I found friends here. This is my true ho
Nanlaki ang mga mata niya. "Pasalamat ka may nagaalala pa sayo! Kung wala ako dito sinong pupulot sayo kapag nahimatay ka?! Look Blythe, sa dinami-dami ng girlfriend mo, ni isa ba sa kanila inalagaan ka? Isang tao lang ang nagaalala sayo dito! Si Sayuki!" her words send chills to my spine. No, giniginaw lang talaga ako. I don't want to admit that what she said was true. Ayokong sabihin sa kanya na aksidente lang ang pagiging magkaibigan namin ni Yuki, na noong araw na dumating ako sa Academy ay wala akong planong makipag friends sa kahit sino. It's just; I can't refuse the kind boy's offer to sit with them. Pero nag-iba ang mga pangyayari, naupo ako sa tabi ng kambal at nakipagkaibigan sila sa akin. Ako ay isang bata na sabik sa mga kaibigan. Unang beses na may nakipagkaibigan sa akin. Sila ang pinaka nice na tao na nakilala ko, until si Yuki na lang kasi naging kaaway ko na si Sayuri. Pero bago ‘yun, nagkaroon ako ng dalawang mabuting kaibigan sa Strawberryf
Sayuri's PovPinagpapawisan ako nang malamig habang papunta sa kuwarto namin. Oo, madalas mainit ang ulo ko pero iba na kapag nasa loob ang galit ko. Parang gusto ko siyang katayin at ibaon sa kuwarto namin ang katawan niya. I'm so freaking mad right now!"Hey De Chavez, huminahon ka!" sabi ni Timothy na nakasunod sa likod ko. Sinamaan ko siya ng tingin."I'm going to slay that s**t," I said through gritted teeth. Takte! Kasing ugali rin kita Blythe kapag galit, bakit kalmado ka pa dyan?!"Naririnig mo ba ang sinasabi mo? You're being too impulsive," He manages to keep up with me."Puwede ba lubayan mo muna ako Blythe? kung ayaw mong pati ikaw idamay ko dito," I warned him. Natahimik siya, nang lingunin ko siya ay nakita kong nakaupo na siya sa hagdan, he just stared at me, he looks very pale."Go ahead, hihintayin kita hanggang sa matapos mo ang cat fight mo sa kanya. Just don't expect me to pick you up
Sayuri's Pov"How dare you!" My jaw dropped in disbelief.Ngumisi siya. "Tama ako diba?" kinuha niya ang blush-on niya at nagapply sa pisngi niya."Alam mo sa sarili mo na walang may gusto sayo dito sa school na'to. Halos masuka nga ako noong malaman kong ikaw ang magiging bago kong kasama sa kuwarto. Duh? Miaka Sandoval, the hottest girl in this school will share a room with a loser? Pero dahil kapatid mo si Yuki na matagal ko ng gustong matikman, ginalingan ko na lang ang pag-arte bilang isang mabait na roommate. Ang galing ko diba?""Wow what a revelation! Akala mo natuwa din ako noong malaman kong ang laspag na si Miaka ang kasama ko dito? Ilan na ba ang gumamit sayo? Fifty? Sixty? One hundred?" I hit the nerve when I saw her taunting reaction changed into anger."Excuse me?"I smirked. "Totoo naman diba?""Oo nagpapagamit ako! At least sila nageenjoy sa company ko!" Sigaw niya. Now
Timothy's PovLate na ng makapunta ako sa opisina ng headmaster, naikuha na siya ni Yuki ng bagong kuwarto. Wala pa akong naririnig mula kay Yuki, siguradong babanatan niya ako kapag nalaman niyang sinabi ko kay Sayuri ang ginawa ni Miaka. Ok lang sa akin, kasalanan ko naman eh, nagpadalos-dalos ako kaya napaaway siya sa babaeng ‘yon. A really harsh fight, hindi ko akalain na mas matalas pa sa dila niya ang dila ng Miaka na ‘yun. Pero minsan talaga hindi mo maiiwasan ang power of words, may mga taong dadating sa buhay mo na sa una chill lang pero pagdating sa ending sila pala yung makakaepekto ng sobra sayo, they can make you or break you.Minsan kahit sobrang tagal na ng panahon, kapag narinig mo ulit 'yung isang bagay na sinabi ng isang tao sayo, puwede ka pa ring maapektuhan. May mga words kasi na kahit halos nalimutan mo na ay same pa rin ang effect sa oras na marinig mo ulit. Lalo na kung masakit yung mga salitang binitiw
Timothy's PovNanlaki ang mga mata ni Yuki sa nakita niya. I'm dead."Sabi sa akin ni Yuri, pinagtanggol mo siya- I wanted to praise you for that Timmy. Pero hindi ko inaasahan na makikita kitang kino-comfort ang nanakit sa kanya at may balak ka pang ipagamot siya. Are you attracted to her? My goodness Timothy, I didn’t know you could stoop so low-"Dude, give me a break. I'm sick. Pero dahil tungkol to kay Sayuri, go ahead, do what you must do. Napailing lang ako. "Iba ka ng iniisip Yuki.""Oh please Blythe cut the crap!"Napaurong ako sa pagsigaw niya."Hindi ko siya kinakampihan! I’m just doing this for humanitarian reason. Hey, Yuki, We’re friends right?"Napaurong ako lalo nang humakbang siya palapit."That girl just treated my sister like trash and now you're on her side?" He asked, his voice was full of disbelief.Napabuntong hininga ako at kinuha ang kamay niyang n
Timothy's PovMiyembro ako ng angkan ng mga Blythe. Ang isa sa pinakamayaman at pinakamatandang angkan sa bayan na ito. Nakatayo ako ngayon sa harap ng isang malaking gate, sa likod nito ay ang hasyenda ng aking lolo. Kilala ang mga Blythe simula pa noong panahon ng mga Amerikano. Maraming itinayong negosyo at marami ring kinamkam. Mahalaga sa angkan na ito ang kanilang estado at pangalan.Pinindot ko ang intercom.“Ako ito,” pagkasabi ko pa lamang ay bumukas na ang gate.Hindi na kailangan tanungin ng nagcocontrol ng gate kung sino ako, alam na nila ‘yun dahil ako lang naman ang nakatira sa labas ng lugar na ito.Isang napakalaking compound.Sa paglalakad ko pa lamang papunta sa aming bahay ay naririnig ko na ang mga bulungan ng aking mga nakakasalubong.Walang pinag-bago.I was an outcast in this family.And then I saw her, nagdidilig siya ng mga tanim niyang Daisy. My
I went back to the Academy after the day I learned about the truth. Feeling more lost than ever. My whole life was a disaster. Why am I even alive? Napaka emo ng tanong na ‘to pero iyon ang pakiramdam ko.Kinusot ko ang mata ko at pinagmasdan ang mga poste ng ilaw na nagbibigay ng liwanag sa madilim na pathway ng Strawberry Fields Academy, inilapit ko sa bibig ko ang hawak kong bote at hinayaan kong mamayani ang mapait na likido sa buong sistema ko. I sat at a bench near the school gate, trying my best to ignore the chilly November wind.Now she’s leaving school. That’s what I heard.Tila may mawawala sa akin kapag ginawa niya yon, hindi buo ang araw ko kapag hindi kami nagbabangayan o nag-uusap man lang. Siguro namimiss ko ring matawag sa iba't-ibang pet names like gago, unggoy, idiot, bastard,impakto, etc. However, this is the way things had unfolded.Hay buhay, mas ok sana 'tong gabi na 'to kung kasama kong uminom si Yuki, kaso,
The side of my lip split open, pinunsan ko agad ang dugong umagos, tinulak ko siya at natumba siya sa semento, tapos sinipa ko siya sa tadyang. Hinawakan niya yung binti ko at pinilipit, natumba ako, pero bago pa ako makabawi ay pumaibabaw na siya sa akin at sinuntok ako sa mukha. Pangalawang putok na sa kilay ko, and blood started to flow down my face. Nakuha ko siya at itinulak ng malakas. "Ano bang problema mo ha?!" sigaw niya, then something got me; it was my first real fight, a fight with my best friend. Nagsimulang magpuyos ang galit ko at nawala ako sa control. Dati, kahit sobrang galit na galit ako ay palagi akong nasa control, dahil kailangan, nawawala lang ako sa sarili ko kapag nananaginip ako, naghahalo-halo lahat ng nararamdaman ko. Hindi ko mapigilan, at siguro kahit kailan walang makakapigil sa epekto ng panaginip ko. Nanghihina ako, yun ang isang bagay na natutunan ko sa pagiging outcast ko sa sarili kong angkan, wala kang kwenta kapag mahina ka. Dapa
"Si Florencio Andaya ay inaanak ng yumaong ama ni Andres," walang kaabog-abog na pahayag ni Yuki habang naglalakad sila pabalik sa inn. "Hindi kailanman niligawan ni Florencio si Diana, gayunpaman naging very close sila. Dahil si Florencio ay isang tagong bading. Itinuring daw na matalik na kaibigan ni Florencio si Diana dahil naiintidihan nito ang mga hirap niya sa pagtatago ng pagkatao. Kapag dumadaong dito ang kargo nila Florencio noon kina Andres agad siya dumederetso, dinadalhan niya ng kung anu-ano si Diana." "At nagselos sa kanya si Kuya Andres?" "No, sabi mo nga hindi seloso ang kuya mong 'yon. Noon. And I believe you. Kilala si Andres dito, he's a confident man. Smart, isa siyang guro. Magugustuhan ba siya ni Diana kung hindi? Ang pagiging close nina Florencio at ng ate mo ay ginamit ni Aling Melinda. You see, there are cases when the mother-in-law is so possessive and jealous of her son, lalo na kung nag-iisang anak na katulad ni Andr
"Celesteee!" Hinabol siya ni Yuki at pilit na inalis sa tubig. Wala siyang puwang sa lugar na 'to, ayaw na niyang manatili pa ni isang segundo sa bayan na 'to. Bakit mo 'to nagawa ate Diana? Bakit mo 'to nagawa sa amin? "Celeste, ano ba, maghunusdili ka!" "Ang sulat na 'yon Yuki! Sapat nang ebidensiya 'yon sa kataksilan na ginawa ng ate ko. Sulat kamay niya 'yon. Dahil sa kanyang ginawa ay nagpakamatay ang asawa niya! Sinira niya ang sarili niyang pamilya. Dapat na tayong umalis dito Yuki!" "Hindi pa rin ako naniniwala Celeste! Hindi 'yon magagawa ng ate mo! 'Yung sulat, rough draft lang 'yun." "Ano pa bang dapat nating isipin Yuki?! Kilala ko ang sulat kamay niya simula pagkabata!" "You just don't want to believe that Diana never left this town at all. Your mind refuses to consider the possibility that she was murdered, and that's understandable." "Yuki, I am matured enough to accept things that I can't change. Kaya kon
Third Person Of View "Halikayo..." binuksan ni Aling Melinda ang pinto ng kanyang tahanan. Sa sala na may sementadong sahig na kulay pula magkatabing naupo sina Yuki at Celeste, kaharap si Aling Melinda na kay Yuki lamang nakatingin. Tila hindi katabi si Yuki sa asal na ipinapakita ni Aling Melinda. "Sino 'yong Gary na nagpadala sa'yo ng sulat?At bakit pinadalhan ka ng ganyang sulat?" tanong ni Aling Melinda na hindi ngumingiti. "Kilala n'yo siguro si Gary, Aling Melinda," sabi ni Yuki. "Wala akong kakilalang Gary na taga rito sa amin. Iharap mo sa akin 'yang Gary na 'yan." "Aling Melinda-" "Kusang sumama sa kargador sa may pantalan ang Dianang 'yon. Mali 'yang nasa sulat na 'yan. Ang balita dito ay taga Marinduque, Florencio ang pangalan." Sabi ng matanda na nagpukol ng masamang tingin kay Celeste. "Florencio Andaya," sambit ni Yuki. "Andaya o An
Starting from this part until the end of Summer Arc will be told in Third Person's POV May sinag na ng araw sa bintana ng kuwarto ni Yuki nang magising si Celeste. October 14. Huwebes. Wala si Yuki sa tabi niya. Napansin niyan may iniwan itong note sa lamesita. Binasa niya ang nakasulat: Cel, Sumaglit lang ako sa kabilang bayan. I'll be back before noon. Binilhan na kita ng almusal mo. Love, Yuki. Parang gusto niyang mainis. Mag-isa siyang nag-almusal. Bakit hindi ako hinintay ni Yuki magising bago umalis? Parang wala lang sa kanya 'yung nangyari samin kagabi, inis niyang bulong sa sarili at pagkatapos mag-almusal ay naligo na siya at nagbihis. Paldang maong, blouse na maluwang na polo shirt style pero walang kuwelyo, kulay dilaw. Naisipan niyang magpunta sa palengke upang bumili ng ingredients s
Celeste's PovSandali kaming natahimik dahil sa nangyari. Hinahanap ko ang aking boses pero hindi ito lumalabas."Ang mabuti pa para maging malinawag 'kung ano ba talaga ang nangyari ay puntahan ninyo ang bahay ng biyenan ni Diana, si Aling Melinda. Siya ang kasama ng mag-asawa sa bahay at siya lang ang makakapagpatunay 'kung ano ba talagang nangyari," suhestiyon ng ale. Tumango ako at inutusan ng ale ang driver na ihatid muna kami sa bahay ng biyenan ng ate ko.Mag-aalas-kuwatro ng hapon nang kumatok kami sa bahay ni Kuya Andres. Shocked pa rin ako at di ko pa rin matanggap na patay na ang aking mabait na bayaw.Si Aling Melinda, ina ni Kuya Andres, ang nagbukas ng pinto. Agad kong kinuha ang kamay niya upang magmano. Nakakunot-noo ang matanda, atubiling ibinigay ang kamay niya sa akin."Mano po, Inay Melinda," ngumiti ako sa kanya."Hindi na po ninyo siguro ako nakikilala, ako po si Celeste."Nawala an
The half of the summer arc will focus more on Yuki and Celeste. Timothy and Sayuri's story will continue after the summer arc. Celeste's Pov “Babalik din ako agad sa dorm two weeks bago mag-start ang summer class. Kamusta naman si Sayuri?” Iniipit ko ang cellphone ko sa pagitan ng tenga at balikat ko habang nagluluto ng soup para sa ima (lola) ko. “Ayun nagsi-simula ng ma-love sick cow kasi uuwi si Timothy sa kanila sa susunod na linggo,” sagot ni Yuki mula sa kabilang linya. “Grabe, parang dati halos isuka nila ang isa’t-isa tapos ngayon parang di na sila mabubuhay kapag di nila nakikita ang isa’t-isa,” natatawang kong sabi habang naghahalo ng sabaw. “Ganyan din naman tayo ah? It felt like; I can't last a day without seeing you or hearing your voice, Cel." Natigilan ako sa sinabi niya. Naramdaman kong uminit ang magkabilang pisngi ko. Kahit kami ng dalawa ngayon ay feelin
Sayuri's PovMy heart was breaking by his vulnerability. Two months na ang nakalipas nung huli naming paguusap sa kuwarto niya, at narealized ko na mali ako, mali ako na pangunahan siya at iimpose sa kanya ang dapat niyang mafeel. I'm really a horrible person.Pagkatapos noon, parang hindi na ako nageexist sa mundo niya. Nagkakasalubong kami sa corridor pero si Yuki lang ang kinakausap niya. Hindi niya ako tinitignan sa mata, hindi na niya ako iniinis. For the past two months, he seems so alone in his world. Hindi maintindihan ng mga ka-eskwela namin ang nangyayari sa kanya. Pero ako gets na gets ko. Hindi na siya nagpapanggap. The fake Timothy was gone.At madaming nalungkot doon, lalo na ang mga babae. Pero madami pa ring na-curious sa mysterious at dark niyang aura, lahat gustong malaman kung anong nangyari sa hari. Kaso, wala siyang pinapansing kahit sino, puwera lang sa mga teachers. Tila tumitigil ang mundo kapa
Yuki's Pov Si Timothy. Ilang araw din siyang nakakulong sa kuwarto niya at nanonood ng mga lumang movies, tapos puro junkfoods ang kinakain. Pagkatapos ay nag-adik naman siya sa sports. As in heavy work out. Mas gusto ko pa siyang makita na nagpapakalunod sa pagkain sa kuwarto niya habang nanonood ng mga old cartoons kaysa magpaputok siya ng ugat sa kaka-work out. Simula noong araw na mag-usap kami ang laki ng pinagbago niya. Napapansin na siya ng mga tao dito sa school sa kakaiba niyang kilos, pero ok lang sa kanya. He's finally done hiding at hindi na siya sumasama sa mga jerks niyang kaibigan, laging ako ang kasama niya. As a best friend and future Psychiatrist, may mga naobserbahan ako sa kanya. Tila inilalayo niya ang sarili niya sa mundo, hindi na siya nakikipag socialize katulad ng dati.Hindi talaga siya nagsasalita, at lagi siyang nagbabasa ng libro, minsan English literature o kaya History books nagulat
Timothy's Pov We broke apart, and I knew from that moment, things will never be the same for us. I could never deny that the kiss was unreal, neither she. I stepped away from her. "Y-Yuki's gonna kill me," bulong ko. "N-no, Sorry, I'm the one who initiated so. Lord anong ginawa natin?" napatayo siya at nagpaikot-ikot sa kuwarto ko. "We just destroyed the five years of mutual hatred." "You hate me?" she suddenly stopped roaming around. Nailagay ko ang mga palad ko sa mukha ko. "You know, this is not the right time for something like this, I'm tired, stress and confused." Natahimik siya saglit at napabuntong hininga. "Me too, w-we kissed. What the hell is happening?! Recently, I hate you like hell," She whispered. "Pero napalitan na yon," sabi niya bigla. Napakunot noo ako. Biglang siyang namula at umiwas ng tingin. "A-ano, naisip ko lang 'yun nung akala ko k