Ang life trial system na "If You Think You Can Do Better, Prove It" ay live ng isang linggo, ngunit walang nangahas na mag-sign up.Ang mga patakaran ay simple, ngunit nakakatakot: kung mapapatunayan mong kaya mong mamuhay ng mas mahusay kaysa sa kanila, mananalo ka ng isang milyong dolyar. Ngunit ang kapalit? Ang kamalayan ng orihinal na tao ay mapapawi—mas simple, isang hatol na kamatayan.Sa kabilang banda, kung nabigo kang malampasan ang mga ito sa magkatulad na mga pangyayari, sa halip ay mamamatay ka.Walang gustong isugal ang kanilang buhay o ipagsapalaran na maging mamamatay tao ng iba.Ngunit narito ako—ang una sa system.Isang robot ang nag escort sa akin sa front row, kung saan umiikot ang mga camera para makuha ang bawat anggulo ng mukha ko.Ang aking ina, asawa at anak ay nakaupo sa likuran, maingat na iniiwasan ang aking mga tingin. Nakatitig ako sa kanilang guilty na mga ekspresyon at nagtanong na may napait na ngiti, "Kung gayon, lahat kayo ay iniisip na mas mabut
Napangiti ako ng hindi nag aalok ng anumang rebuttal.Ang katotohanan ay hindi kailangan ng aking pagtatanggol. Ang mga ayaw maniwala ay hindi madadala sa aking mga salita.Sa simulation, isang mabait na babae ang nag donate ng pera sa aking ina bilang isang gawa ng tunay na mabuting kalooban.Sa halip na pasasalamat, hinala agad ang tugon ng aking ina. "Saan mo nakuha itong pera? Hindi mo... ibinenta ang sarili mo, di ba? Hindi ako hahawak ng maruming pera!"Sinabi niya ito habang mahigpit na hawak ang pera.Sa pamamagitan ng benefactor na ito, natutunan ng aking ina ang isang bagong bagay—na ang pagkakaroon ng edukasyon ay nagbukas ng pinto sa mas magagandang trabaho at mas malaking sweldo.Kinabukasan, nagmartsa siya sa Subject One papunta sa paaralan.Maluha luha siyang lumusob sa opisina ng principal, nakakaawang umiiyak, "Kahit kailangan kong magmakaawa sa mga lansangan, papasok ang anak ko sa paaralan!"Ang madlang nanonood ng eksenang ito sa malaking screen ay kitang ki
Sa oras na nagsimula ang Subject One sa unang baitang sa walong taong gulang, dalawang taon na siya sa likod ng kanyang mga kapantay. Nagtapos siya ng elementarya sa labing apat na taong gulang.Ang matandang bachelor mula sa kalapit na nayon ay nanunuya sa telebisyon isang araw, itinuro ang ilang pelikula at sinabing, "Sa ilang bahagi ng mundo, ang mga batang kaedad niya ay maaaring magkaroon na ng mga anak."Pagkatapos, bumaling sa aking ina, nag alok siya ng sarili niyang baluktot na bersyon ng kabaitan. "Babayaran ko ang buong pag aaral niya sa middle school—tatlong taong halaga ng bayarin. Matapos iyon, makakapagtapos na siya at makapagpakasal sa akin. What do you say? Alam mo kung ano ang kalagayan ng mga village girls. Hindi nila kaya sa mga town schools and ang mga babae ay hindi kailanman nahihigitan ang mga lalaki. Tatlong taon mula ngayon, paano kung hindi siya pumasa sa kahit anong exam. Malala pa, paano kung may makabuntis sa kanya at tumakbo siya kasama nito? Kung gayon
Ang madla ay nakaupo sa nakatulala na katahimikan, ang kanilang sama-samang pagkalito ay nakaukit sa mga bulungan na sumunod."Bakit?" May nagtanong sa wakas."Hindi ba talaga siya pumasa sa college entrance exams? Hindi kahit sa university?"Ipinakita ng system ang malungkot na mga marka ng pisika at kimika ng Subject One, na sumasagot sa kanilang mga tanong.Sa totoo lang, hindi malulutas ang junior high physics at chemistry—bagaman mahirap. Sa sapat na katigasan, walang humpay na pagsasaulo at isang kapirangot ng determinasyon, karamihan sa mga mag aaral ay maaaring makayanan. Pero hindi si Subject One.Paano siya? Ang isang ina na napakahusay sa pagpapanggap na awa sa gatas ng simpatiya at mga mapagkukunan ay hindi kailanman naglinang ng mga gawi ng pagpupursige, pagsisikap, o disiplina sa kanyang sarili—pabayaan na ang kanyang anak. Ang pag asa sa iba ay ang kanyang default, ang kanyang paniniwala.Ng magkaroon ng problema si Subject One sa kanyang pag aaral, hindi siya nagp
Nagtaas baba si Sean ng mapanghamon. "Hmph, walang kwenta kang ina. Mas maganda ang gagawin ko kaysa sayo."Ipinilig ko ang ulo ko, hindi ako nag abalang makipagtalo.Nagtanong muli ang sistema: [Sino ang mauuna?]Na may matinding kumpyansa, sinabi ni Sean, "Ako na! Ako at ang ama ko ay magiging mga multimillionaire."Nanatiling steady ang tono ng sistema. [At saang mga lugar ang pinaniniwalaan mong hihigitan mo ang hinuhusgahan?]"Sa bawat aspeto!" Hinaplos ni Sean ang kanyang dibdib. "Magiging mabait ako, mapagbigay na ina—isa na inggit ang lahat sa klase."[Naiintindihan. Dahil menor de edad ka, hindi mabubura ng pagsubok na ito ang iyong alaala.] Sumagot ang sistema, na nag aalok sa kanya ng kahinahunan ng kabataan.Sa susunod na sandali, ang kanyang kamalayan ay na upload, na lumikha ng isa pang bersyon ng akin, si Subject Two.[Upang maiwasan ang redundancy, si Subject Two ay magsisimulang maranasan ang buhay mula noong nagsimula si Sean sa elementarya.]Lumiwanag ang sc
Hindi kailanman kinokontrol ng Subject Two kung gaano katagal ang screen time ng batang si Sean.Isang batang walang pag unawa, hindi nagtagal ay nalunod si Sean sa walang katapusang dagat ng online stimuli, ang ilan sa mga ito ay tahasang nakakapinsala. Gabi gabi, nagpupuyat siya sa pag iscroll sa kanyang phone hanggang sa maabutan siya ng pagod at tuwing umaga, natutulog siya, lubos na hindi kayang gumising sa oras.Ang pagkakalantad sa isang walang katapusang stream ng maikli at mataas na stimulation na mga video ay bumasag sa kanyang atensyon, na naging dahilan upang hindi siya makapag focus sa klase.Ang mas masahol pa, ang Subject Two ay hindi nagbigay ng akademikong patnubay at hindi nagtagal, ang mga marka ni Sean ay nagsimulang bumagsak. Ang kanyang pag uugali sa mga kaklase ay lumala din. Gayahin ang mga magaspang na kalokohan na nakita niya online, nagawa niyang saktan ang halos lahat ng tao sa paligid niya.Ang internet ay nagpinta ng isang makintab na larawan ng mga ma
Sa kasamaang palad, hindi nakapasok si Damion para turuan ng leksyon ang Subject Two.Sa unang dalawang buwan, si Subject Two, na armado ng pinaghirapang ipon ni Damion, ay nagpalaki ng kanyang panlasa sa fashion at pinakintab ang kanyang kilos, nagsusumikap na maging uri ng ina na magpapainggit sa lahat ng bata sa klase kay Sean sa mga kumperensya ng magulang at guro.Samantala, iniyuko ni Sean ang kanyang ulo at itinuon ang pansin sa pag aaral ng masigasig.Sa maikling panahon, tila nakamit nila ang isang pagkakasundo ng "Isang mabait na ina at isang tapat na anak."Ngunit habang lumilipas ang mga linggo, pareho silang nagsimulang maghinala.Ang pagiging isang top-performing, multi-talented na mag aaral at pagpapanatili sa harapan ng isang eleganteng, picture-perfect na ina ay nangangailangan ng patuloy na pagsisikap, pera at lakas. At iyon ay nakakapagod.Sa kalaunan, ang dalawang nagsabwatan ay nagpasya sa isang shortcut: pagiging mga kilalang tao sa internet.Sa una, si Sub
Sa simulation, gumugol si Damion ng dalawang taon bilang isang hands-off na asawa, na iniwan ang Ikatlong Paksa sa balikat ng dalawahang pasanin ng kumita ng pera at pamamahala sa sambahayan.Sa wakas, pagkatapos ng nakakapagod na mga taon, si Subject Three ay nakapag ipon ng katamtamang 15 libong dolyar. Sa parehong taon, ang isang hindi inaasahang pagbubuntis ay nagpabalik balik sa kanilang mundo.Ngunit sa halip na kagalakan, pagtataksil ang naghihintay. Sa panahon ng pagbubuntis, nagkaroon ng relasyon si Damion.Ang kanyang palusot? "Ang isang asawa ay dapat maging mapagbigay."Nilamon ni Subject Three ang sakit, pinipigilan ang bawat onsa ng galit at kalungkutan. Pagkatapos ng lahat, ang pagpapakita ng emosyon ay magpapatunay lamang na siya ay isang kabiguan, tama ba?Ang mga manonood na nanonood sa eksena ay napuno ng galit."Ito ay mapangahas! Dapat ay natapos na niya ito kaagad—nagpa-abort at hiwalayan siya!""Grabe ang taste mo sa lalaki, girl," Tawag ng isa pang boses.
Sa kasamaang palad, hindi nakapasok si Damion para turuan ng leksyon ang Subject Two.Sa unang dalawang buwan, si Subject Two, na armado ng pinaghirapang ipon ni Damion, ay nagpalaki ng kanyang panlasa sa fashion at pinakintab ang kanyang kilos, nagsusumikap na maging uri ng ina na magpapainggit sa lahat ng bata sa klase kay Sean sa mga kumperensya ng magulang at guro.Samantala, iniyuko ni Sean ang kanyang ulo at itinuon ang pansin sa pag aaral ng masigasig.Sa maikling panahon, tila nakamit nila ang isang pagkakasundo ng "Isang mabait na ina at isang tapat na anak."Ngunit habang lumilipas ang mga linggo, pareho silang nagsimulang maghinala.Ang pagiging isang top-performing, multi-talented na mag aaral at pagpapanatili sa harapan ng isang eleganteng, picture-perfect na ina ay nangangailangan ng patuloy na pagsisikap, pera at lakas. At iyon ay nakakapagod.Sa kalaunan, ang dalawang nagsabwatan ay nagpasya sa isang shortcut: pagiging mga kilalang tao sa internet.Sa una, si Sub
Hindi kailanman kinokontrol ng Subject Two kung gaano katagal ang screen time ng batang si Sean.Isang batang walang pag unawa, hindi nagtagal ay nalunod si Sean sa walang katapusang dagat ng online stimuli, ang ilan sa mga ito ay tahasang nakakapinsala. Gabi gabi, nagpupuyat siya sa pag iscroll sa kanyang phone hanggang sa maabutan siya ng pagod at tuwing umaga, natutulog siya, lubos na hindi kayang gumising sa oras.Ang pagkakalantad sa isang walang katapusang stream ng maikli at mataas na stimulation na mga video ay bumasag sa kanyang atensyon, na naging dahilan upang hindi siya makapag focus sa klase.Ang mas masahol pa, ang Subject Two ay hindi nagbigay ng akademikong patnubay at hindi nagtagal, ang mga marka ni Sean ay nagsimulang bumagsak. Ang kanyang pag uugali sa mga kaklase ay lumala din. Gayahin ang mga magaspang na kalokohan na nakita niya online, nagawa niyang saktan ang halos lahat ng tao sa paligid niya.Ang internet ay nagpinta ng isang makintab na larawan ng mga ma
Nagtaas baba si Sean ng mapanghamon. "Hmph, walang kwenta kang ina. Mas maganda ang gagawin ko kaysa sayo."Ipinilig ko ang ulo ko, hindi ako nag abalang makipagtalo.Nagtanong muli ang sistema: [Sino ang mauuna?]Na may matinding kumpyansa, sinabi ni Sean, "Ako na! Ako at ang ama ko ay magiging mga multimillionaire."Nanatiling steady ang tono ng sistema. [At saang mga lugar ang pinaniniwalaan mong hihigitan mo ang hinuhusgahan?]"Sa bawat aspeto!" Hinaplos ni Sean ang kanyang dibdib. "Magiging mabait ako, mapagbigay na ina—isa na inggit ang lahat sa klase."[Naiintindihan. Dahil menor de edad ka, hindi mabubura ng pagsubok na ito ang iyong alaala.] Sumagot ang sistema, na nag aalok sa kanya ng kahinahunan ng kabataan.Sa susunod na sandali, ang kanyang kamalayan ay na upload, na lumikha ng isa pang bersyon ng akin, si Subject Two.[Upang maiwasan ang redundancy, si Subject Two ay magsisimulang maranasan ang buhay mula noong nagsimula si Sean sa elementarya.]Lumiwanag ang sc
Ang madla ay nakaupo sa nakatulala na katahimikan, ang kanilang sama-samang pagkalito ay nakaukit sa mga bulungan na sumunod."Bakit?" May nagtanong sa wakas."Hindi ba talaga siya pumasa sa college entrance exams? Hindi kahit sa university?"Ipinakita ng system ang malungkot na mga marka ng pisika at kimika ng Subject One, na sumasagot sa kanilang mga tanong.Sa totoo lang, hindi malulutas ang junior high physics at chemistry—bagaman mahirap. Sa sapat na katigasan, walang humpay na pagsasaulo at isang kapirangot ng determinasyon, karamihan sa mga mag aaral ay maaaring makayanan. Pero hindi si Subject One.Paano siya? Ang isang ina na napakahusay sa pagpapanggap na awa sa gatas ng simpatiya at mga mapagkukunan ay hindi kailanman naglinang ng mga gawi ng pagpupursige, pagsisikap, o disiplina sa kanyang sarili—pabayaan na ang kanyang anak. Ang pag asa sa iba ay ang kanyang default, ang kanyang paniniwala.Ng magkaroon ng problema si Subject One sa kanyang pag aaral, hindi siya nagp
Sa oras na nagsimula ang Subject One sa unang baitang sa walong taong gulang, dalawang taon na siya sa likod ng kanyang mga kapantay. Nagtapos siya ng elementarya sa labing apat na taong gulang.Ang matandang bachelor mula sa kalapit na nayon ay nanunuya sa telebisyon isang araw, itinuro ang ilang pelikula at sinabing, "Sa ilang bahagi ng mundo, ang mga batang kaedad niya ay maaaring magkaroon na ng mga anak."Pagkatapos, bumaling sa aking ina, nag alok siya ng sarili niyang baluktot na bersyon ng kabaitan. "Babayaran ko ang buong pag aaral niya sa middle school—tatlong taong halaga ng bayarin. Matapos iyon, makakapagtapos na siya at makapagpakasal sa akin. What do you say? Alam mo kung ano ang kalagayan ng mga village girls. Hindi nila kaya sa mga town schools and ang mga babae ay hindi kailanman nahihigitan ang mga lalaki. Tatlong taon mula ngayon, paano kung hindi siya pumasa sa kahit anong exam. Malala pa, paano kung may makabuntis sa kanya at tumakbo siya kasama nito? Kung gayon
Napangiti ako ng hindi nag aalok ng anumang rebuttal.Ang katotohanan ay hindi kailangan ng aking pagtatanggol. Ang mga ayaw maniwala ay hindi madadala sa aking mga salita.Sa simulation, isang mabait na babae ang nag donate ng pera sa aking ina bilang isang gawa ng tunay na mabuting kalooban.Sa halip na pasasalamat, hinala agad ang tugon ng aking ina. "Saan mo nakuha itong pera? Hindi mo... ibinenta ang sarili mo, di ba? Hindi ako hahawak ng maruming pera!"Sinabi niya ito habang mahigpit na hawak ang pera.Sa pamamagitan ng benefactor na ito, natutunan ng aking ina ang isang bagong bagay—na ang pagkakaroon ng edukasyon ay nagbukas ng pinto sa mas magagandang trabaho at mas malaking sweldo.Kinabukasan, nagmartsa siya sa Subject One papunta sa paaralan.Maluha luha siyang lumusob sa opisina ng principal, nakakaawang umiiyak, "Kahit kailangan kong magmakaawa sa mga lansangan, papasok ang anak ko sa paaralan!"Ang madlang nanonood ng eksenang ito sa malaking screen ay kitang ki
Ang life trial system na "If You Think You Can Do Better, Prove It" ay live ng isang linggo, ngunit walang nangahas na mag-sign up.Ang mga patakaran ay simple, ngunit nakakatakot: kung mapapatunayan mong kaya mong mamuhay ng mas mahusay kaysa sa kanila, mananalo ka ng isang milyong dolyar. Ngunit ang kapalit? Ang kamalayan ng orihinal na tao ay mapapawi—mas simple, isang hatol na kamatayan.Sa kabilang banda, kung nabigo kang malampasan ang mga ito sa magkatulad na mga pangyayari, sa halip ay mamamatay ka.Walang gustong isugal ang kanilang buhay o ipagsapalaran na maging mamamatay tao ng iba.Ngunit narito ako—ang una sa system.Isang robot ang nag escort sa akin sa front row, kung saan umiikot ang mga camera para makuha ang bawat anggulo ng mukha ko.Ang aking ina, asawa at anak ay nakaupo sa likuran, maingat na iniiwasan ang aking mga tingin. Nakatitig ako sa kanilang guilty na mga ekspresyon at nagtanong na may napait na ngiti, "Kung gayon, lahat kayo ay iniisip na mas mabut