... Matapos umalis ng seaside villa, tinawag ni Rodney si Chester. Ang lalaki ay bad mood.Gayunpaman, nang dumating siya, napansin niya na si Shaun ay nandun din. May diretsong mukha si Shaun, at nakasuot siya ng itim na shirt at isang pares ng itim na pantalon. Mukha talaga siyang isang nabubuhay na hari ng impyerno.“Bakit nandito ka rin?”Di matiis ni Rodney na makita si Shaun.Kinunot ni Shaun ang kilay niya at tumingin sa lalaki, na kung saan agad ay nagsabi si Chester, “Narinig ni Shaun na nasangkot ka sa gulo, kaya medyo nag-aalala siya. Rodney, lahat tayo ay magkakaibigan sa pagkabata na lumaking magkakasama. Kailangan ba nating maging ganito dahil sa isang babae?”“Hindi ito kung sinong babae. Si Sarah ito!” Ang tono ni Rodney ay sobrang agresibo. “Shaun, sa huli, kasalanan mo na sobrang miserable si Sarah. Kung hindi dahil sayo, ang pamilyang Snow ay hindi siya tututulan. Talagang mabuting babae siya. Bagaman nagkasala ako sa kanya, sobrang considerate niya pa rin sa
Nakikita ang prejudiced na itsura ni Rodney ang nagpagusto kay Shaun na itapon ang lalaki na inidoro at buhusan ito ng malamig na tubig para magising ang lalaki.Gayunpaman, ito ay posibleng walang kwenta, kagaya ng kung paano siya dati.Hindi siya naniwala sa kahit anong sabihin ng iba. Ito ay tila siya ay possessed.“Halika. Uminom ka kung bad mood ka. Mawawalan ka ng alalahanin pag lasing ka.” Nagbuhos si Chester ng alak para kay Rodney.Nang lasing na si Rodney at tulog sa sopa saka nagsindi si Chester ng sigarilyo at bahagyang nagbuntong hininga.“Bakit pakiramdam ko na hindi talaga siya tinutulungan magsucceed ni Sarah? Ayaw lang ng babae na wala lang ang lalaki kapag wala ang Osher.”“Pakiramdam ko rin.” Binigyan ni Shaun ang lalaki ng kakaibang tingin. “Hindi ba’t naniwala ka kay Sarah dati?”“Masyado siyang magaling sa pagpapanggap/ Siguro si Sarah ay nagbago tatlong taon na ang nakalipas, hindi lang natin napansin.”Sumulyap si Chester sa kanya. “Hindi ka pumunta sa p
Nagmaneho si Catherine papasok at nakakita ng itim ng Aston Martin na nakaparada sa tabi ng kanyang exclusive parking space.Si Shaun ay nakaupo sa harap ng sasakyan, nakasuot ng puting shirt na maluwag na nakatucked in sa kanyang trousers. Siguro ay nabawasan siya ng timbang kamakailan dahil ang kanyang mga damit ay mukhang medyo maluwag.“Shaun Hill, bakit ka nandito? Naniniwala akong nagawa kong malinaw ang sarili ko.” binagsak ni Catherine ang pinto habang bumababa. Ang tono niya ay tunog nauubusan ng pasensya.Sumakit ang puso ni Shaun.Sa lahat ng oras na ito, hindi siya pumunta para hanapin ang babae sa kumpanya dahil takot siya na titignan siya ng babae na may ganoong malamig na mga mata.“Kailangan kitang kausapin tungkols a isang bagay. May kinalaman ito sa kaibigan mo, si Freya.” “Ano ito?” Huminto si Catherine.“Mag-uusapa ba tayo rito? Pumunta tayo sa opisina mo.” Naglakad si Shaun papunta sa babae.“...Sige.”Sumimangot si Catherine. Kung tungkol ito kay Freya,
Mukhang nagtataka si Catherine.Kailanman ay hindi niya inisip na ang mataas at makapangyarihan na si Shaun Hill ay magmumungkahi ng ganun na klase ng kabayaran.Sa mata niya, si Logan ay isang bodyguard lang. Sa dating ugali ni Shaun, hindi niya gagamitin ang sarili niyang daliri para magbayad.Nang nakita ni Shaun na tumigil siya magsalita, may bakas ng determinasyon sa nanliliit niyang madilim na mata. “Basta mapatawad mo ako, pumapayag ako na magbayad gamit ang sarili kong daliri. Siya pa mismo ang magputol.”Inilahad niya ang kamay niya at tinignan siya nang may nagbabagang mata.Daliri lang ito. Kahit wala noon, maaari niya pa rin yakapin at halikan si Catherine.Ang sakit ng pagkawala ng daliri ay tiyak na hindi kasing sakit ng pagkamuhi at pag-iwas ni Catherine sa kanya.Tinignan ni Catherine ang daliri niya. Alam niya dati na ang mga daliri niya ay manipis at malinis, ngunit hindi pa siya nakakakita ng daliri ng lalaki na kasing ganda ng kanya.“Hindi na kailangan.” Tu
”Oo.” Nagbuntong hininga si Catherine ng kaunti. “Ngunit mas makapangyarihan siya kaysa dati. Walang magandang mangyayari kapag kinalaban natin siya nang may pwersa.”Malalim ang tingin ni Wesley sa mata niya. Gusto niya ito aluin na pabagsak na ang Hill Corporation, ngunit sa kasamaang palad, hindi pa niya ito maiintindihan sa ngayon. “Cathy, bakit hindi natin…irehistro ang kasal natin. Kapag nirehistro natin ito, magiging kasal na tayo ayon sa batas, at wala na magagawa si Shaun.”“Irehistro?”Sobrang nagulat si Catherine.Sumang-ayon lang siya sa proposal, ngayon irerehistro na nila ito kaagad? Nablangko siya ng ilang saglit.“Oo. Masyado ba mabilis? Natakot ba kita?” Sinabi ni Wesley nang may kahihiyan, “Cathy, wala rin akong ibang pagpipilian. Ayokong mawala ka ulit. Huwag ka mag-alala, ang pag rehistro at seremonyas ay mangyayari sa parehas na oras. Magpakasal tayo sa Melbourne para hindi makatunog si Shaun. Ayaw ko maging si Shaun. Kahit pa kinasal ka sa kanya, hindi ka nag
”Alam mo mismo kung hindi ka talaga makaalis sa trapiko o sadyang nagtatamad-tamaran ka.”Malamig na sinabi ni Jessica, “Gusto mo iwan ko ang Osher mag-isa, ngunit gusto mo rin ako at ang pamilyang Lynch bigyan ng ugali. Sa tingin ko hindi mo naiintindihan ang sitwasyon.”Sa ganon, tinapos niya ang tawag.Pagbalik niya sa kwarto, walang rin nagtanong kung pupunta si Rodney.Subalit, makalipas ang sampung minuto, nagmamadali pumasok si Rodney sa kwarto habang hinihingal.Ang gwapo niyang mukha ay namumula dahil tumakbo siya ng tatlong kilometro sa loob ng ilang minuto, at hindi siya makapagsalita sa mahabang oras.Ngumiti si Jason at sinabi, “President Lynch, maaari ka na makampanti ngayon. Ang Rodney namin ay sobrang tapat, ginamit niya lahat ng lakas niya sa pagtakbo papunta dito.”Tinignan ni Mr. Lynch si Rodney ngunit hindi mataas ang tingin niya dito.May suot na pantalon at mabulaklak na damit si Rodney. Maganda siya, ngunit bakit kailangan ng lalaki maging maganda?Bago
”Okay,” Sumagot si Rodney.Nang kinuha niya ang kotse, inireklamo ni Mr. Lynch, “Maliban sa baliko na personalidad ni Rodney, ang iba sa pamilyang Snow ay mabait naman. Wala silang kayabangan tulad ng mga tipikal na malalaki at mayaman na pamilya.“Tama ka talaga, Dad.” Tumango si Freya sa pagsang-ayon.Subalit, naawa si Mrs. Lynch sa kanya. “Sa totoo lang, si Carson ay mabait. Bakit hindi ka na lang sa kanya na-engage?”… ‘Di kalaunan, nagmaneho na si Rodney.Madalang kinausap ni Rodney sina Mr. at Mrs. Lynch, ngunit habang nasa daan, umaarte si Freya na spoiled sa magulang niya.Malinaw na pinapahalagahan ng pamilyang Lynch si Freya kadalasan. Parang maganda ang atmospera ng pamilyang Lynch, hindi katulad ng maliliit na lokal na pamilya na sinusubukan siya paburan sa saglit na malaman nila na mula siya sa pamilyang Snow.Umalis lang sina Freya at Rodney pagkatapos makasakay ng eroplano nina Mr. at Mrs. Lynch.Diretsong sinabi ni Rodney. “Wala akong ibang pagpipilian ngunit
“Tigilan mo na nga ‘yang kalokohan mo.” Bahagyang naaabala na si Rodney dahil sa sinabi ni Freya.“Sinasabi ko lang ang totoo.” Pagkatapos magsalita ni Freya ay tumalikod ito at tumawag ng cab.“Ayaw mo bang ihatid na lang kita?” Biglang sabi ni Rodney.“Hindi na ako maglalakas-loob pa. Masyado kang marangal, baka mamaya’y kung saan-saan mo na lang ako ipatapon.” Agad na pumasok si Freya ng sasakyan matapos niyang sabihin ang mga salitang iyon.Natahimik si Rodney sa loob ng ilang sandali. Hindi umayon sa kanyang plano ang lahat.Naisip niyang guguluhin siya ni Freya, dahil sino ba naman ang tatanggi sa 10 percent ng mga share ng Snow Corporation?Sandali nga, nakalimutan ata niyang abisuhan ang babaeng uminom ng contraceptives.Makalipas ang limang minuto ay lumabas si Freya ng sasakyan, at ang una niyang nakita si Rodney na siyang nakatayo sa may community gate.“Ano naman ang gusto mo ngayon?” Umasim ang kalooban ni Freya sa sandaling nakita niya ang lalaki.“Inumin mo ‘to.