“Tama na. Atakihin mo na ako ngunit ‘wag naman ang lahat ng mga babae.”“Ano naman kung gagawin ko?” Sagot ni Shaun, habang minamataan si Catherine.“Ikaw…” Sa pagkabalisa ni Catherine ay lumakad ito patungo kay Shaun upang ibalot ang kanyang mga kamay sa lalamunan nito.Ikinagulat naman ni Shaun ang biglaan at hindi inaasahang kilos ni Catherine.Nagpupumilit ba ng isang halik ang babaeng ito? Lumabas ang imahen ng mga malambot na labi nito sa kanyang isipan. Nag-alinlangan siya saglit bago siya makaramdam ng sakit sa kanyang pisngi.Kinagat siya ni Catherine.Pwersahan niya itong itinaboy habang tinakpan ng kanyang kamay ang parte ng pisngi nitong kinagat ni Catherine.Aso ba siya? Napakasakit!“Catherine, ano ba ang ginagawa mo? Huwag mong isiping hindi kita parurusahan sa ginawa mong ito.”Tila’y nagbabagang apoy ang kanyang mga mata. Nanginig si Catherine matapos niyang mapagtantuan kung gaanong katawa-tawa ang kanyang mga kilos.“Um… maipapaliwanag ko ito. Ito’y dahil…
Binigyan ni Chase ang nasasakdal ng baso ng mainit na kape.“Bakit ka nandito?” Nakakagulat na mukha ang nangingibabaw sa mukha ni Shaun.“Dali na, meron pa akong case sa Courtroom 2 ngayon. Pwede bang makinig ka nang maigi sa akin?” pag-ungol ni Chase, “Oo nga pala, bakit ka nakasuot ng mask? May sakit ka ba?”“...”Tinanggihan ni Shaun ang magkumento pa.“Eh, maganda na maalalahin ka na magsuot ng mask para pigilang kumalat ang virus. Shaun, Mas naging maalalahanin simula nung lumipat ka sa Melbourne,” Pagpuri ni Chase.Pagkatapos ng sampung minuto, nag-umpisa ang paglilitis. Halos maibuga ni Chase ang kape sa kanyang bibig nang tanggalin ni Shaun ang kanyang mask at ipakita ang mga marka ng ngipin sa kanyang pisngi.“Anong…”“Nakagat ako ng aso.” Malamig na sabi ng boses ni Shaun nang pananakot. Naglakad siya sa courtroom nang may malalaking hakbang.Biglang humakhak si Chase. Akala ba ni Shaun na maloloko niya ito? Halata naman na kinagat siya ng babae.Hindi niya araw-ar
Ulit?Nakaramdam ng pagkabigo si Catherine sa kanyang katawan. Ilang araw siyang nanatili sa bahay para magluto ng pagkain.“Lalabas lang ako para maghapunan kasama kaibigan kong nakilala nung nag-aaral ako sa ibang bansa.”Sarkastikong tumawag si Shaun. “Oh, kaibigan galing university naman ngayon. ‘Wag mong kalimutang dinukot ka papuntang hotel ng kaibigan mo galing high school nung huli.”“Whatever. Bye.” walang pasensya niyang binaba ang tawag. May bakas ng pagkabigo sa mata ni Joseph nang makita niya ang galit na mukha nito. "Bagong nobyo? O asawa?"Nanlaki ang mata niya sa gulat. "Impossible. Ano ko… housemate."Kahit na legal na asawa niya si Shaun, ayaw ipasabi ng lalaki ito. Gayunpaman, ang relasyon nila ay para lamang sa pagpapanggap.Kumibot ang dulo ng labi ni Joseph papunta sa isang pilit na ngiti. "Mukha kang kumakausap ng asawa.""Um… Talaga?"Pakiramdam ni Catherine tumigil sa pagtibok ang puso niya. Ito ay pagpapanggap na natural lang para sa kanila ni Shaun
Tumanggi si Catherine, nairita pa rin siya dahil kanina. “Paumanhin, Tagapangalaga lang ako ng pusa mo at hindi pati ikaw.”Binigyan niya ng diin ang huling tatlong salita. Hindi natigilan si Shaun. Kumibot ang dulo ng labi ni Shaun na gumawa ng ngiting natutuwa. “Ito ang pagmamahal na pinapahayag mo sa’kin?”“...”Sh*t.‘Ang mahal ko ay ang pagiging tiyahin ni Ethan! Malinaw iyon!’Nang naiirita, binuksan niya ang ref para kumuha ng baked sweet dumplings na ginawa niya kagabi.Si Shaun, na nakatingin lang sa anino nito sa likod ng glass sliding door, ay napipikon na rin.Wala nang kahit anong pagkain bukod sa niluluto niya ang nagugustuhan nito. Siguro nilalagyan niya ng droga ang pagkaing niluluto niya.…Pagkatapos ng agahan sa sumunod na umaga.Mga cuff link na lang ang kailangang ilagay ni Shaun para makaalis nang mapansin niyang nagpalit ng beige na windbreaker si Catherine.Sa ilalim nito ay isang dark pink na shirt at checkered maxi dress na may tights. Walang kahira
Nang may magaang puso, umalis si Catherine sa opisina at nag-umpisa nang magmaneho papunta sa Green Mountain.Ito na ang pinakamahal na luxury villa sa buong Melbourne. Ang mga pinakamayaman na mga tao lang ang kayang makabili ng lupa rito.Ang kotse niya ay pinatigil ng security guard sa entrance ng lugar kaya kinailangan niyang maglakad papunta sa bahay.Ang lalaki nasa 30 edad ay nakatayo sa may swimming pool. Ang matangkad na lalaki ay may mahaba at maamong kilay. Ang tailor-made na itim na business suit ay maganda tignan lalo na sa kanya.Nagulat, nagdadalawang isip niyang tinanong, “Mr. Lyons?”“Oo. ikaw ba ang designer galing sa kumpanya Joseph? Mas bata ka sa inaasahan ko.” Tunay na gulat ang makikita sa mata ni Wesley.Ang babae sa harapan niya siguro ang pinaka magandang babaeng nakita niya simula nang bumalik siya sa Melbourne. Iisipin ng iba na ipinadala ito ni Joseph para akitin siya.Ngunit ang hindi maalis na determinasyon sa mata niya ay pinapakitang siya ay hind
Ipinahayag ni Catherine na nagtrabaho siyang maigi para sa kanyang career. Plano ni Ethan na ipagmayabang na kaya niyang ibigay ang lahat para sa kanyang kabiyak.Tulad ng inaasahan, lumabas ang ngiti niya nang makita niyang nagiba ang kulay ng mukha nito, “Ano? Nagsisisi ka na ba sa desisyon mo ngayon? Kung ganito ka noon, siguro nabigay ko rin ang makakaya ko.”Nairita sa kumento nito, halos dumura ito ng dugo. Bulag siguro siya dati para isiping edukado siyang lalaki. Ang pag-alala kay Shaun kanina ang nagparamdam sa kanya ng pagiging ‘di kompurtable.Lumabas ngang may property ito sa lugar na iyon. Desisyon niyang pumili ng kahit anong design company pero walang dudang magagalit ito sa kanya kung ibibgay niya kay Rebecca ang project.“Okay, ang tiyuhin mo ang may huling salita sa kung sino ang mayrerenovate, hindi ikaw. Siguro makukumbinsi ito ng asawa niya. Ang mga sinasabi mo ay wala nang halaga.”Haha, totoo nga, kailangan niyang kumbinsihin ang lalaki mamayang gabi.Sum
”Hindi”Kinumpas ni Wesley ang kamay nito sa ere. “Papayag ako sa lahat pwera lang dito. Mataas ang standards ko para sa titirahan ko. Nakilala ko na si Rebecca noon. Sa totoo lang, wala siyang karanasan at wala pa masyadong alam sa bagong materyales at high-tech na mga appliances. Sisirain niya lang ang bahay ko.”Medyo nahiya nang kaunti si Ethan. Sabagay, fiance niya ang pinag-uusapan.“Pero maganda ang nagawa niya sa Culture and Technology Center project…”“‘Wag mong kalimutan na nakuha niya ang bid dahil lang sa koneksyon.” Isang mukhang hindi natutuwa ang nangibabaw sa mukha ni Wesley nang pag-usapan nila ito. “Isa pa, dapat kang matuwa na hindi tayo isiniwalat ni President Sawyer kung hindi malalagay tayo sa peligro.”Naramdaman ni Ethan na bumagsak ang kanyang puso. “Sige, walang kaso kung hindi ka pumayag. Oo nga pala, sketch ba iyang hawak mo? Sinong designer ang napili mo? Nagtataka lang ako kaya ko naitanong at wala nang iba pang rason.”“Joseph Talton, kaibigan ko si
Hindi maintindihan ni Catherine ang intensyon ni Shaun na isikreto ito sa kanya. Para ba iwasan ang pagnakaw niya sa kayamanan nito? Plano niya bang si Rebecca ang magdidisenyo ng bahay niya?Kaya niyang tanggapin ang unang posibilidad pero hindi ang pangalawa.Alam niya na halos kinuha ng pamilyang Jones ang buhay nito, pati na rin ang kanyang walang hanggang galit kay Rebecca.“Okay lang kung bumili ka. Hindi kita pipilitin na kuhain ako bilang designer mo,” sinabi niya nang pabiro.“Sinabi ko na ngang hindi.” Diretso ang sagot nito.Pinisil niya ang daliri siya paikot ng mga kubyertos at pinalitan ang usapan. “Kung ganoon… Meron ka bang event na malapit na mangyari? ‘Yung kailangan mo ng babaeng kasama…”“Wala.” Mababa ang mga tao sa Melbourne para sa kanya. Hindi sila ganoon kahalaga para pagtuunan ng pansin.“Um… Sige, pero ako meron kasi.”Binaba niya ang mga kubyertos sa lamesa at tinignan siya nang diretso sa mata. “Anong ibig mong sabihin?”“Ang grandma ko ay mag-80 n
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging