”Shaun, kumalma ka. Nanay mo ‘ko,” Namamaos na sinabi ni Lea na may nanginginig na boses, “Ang ginagawa mo ay mapangahas. Itataboy ka ng buong mundo.”“Ha, hindi ba ‘ko tinataboy ng lahat ngayon? Bakit mo ‘ko pinanganak? Ikaw ang pinakamasamang babae sa buong mundo. Nandidiri ako sa’yo!” Sumigaw si Shaun sa abot ng kanyang makakaya. Kalahati ng katawan ni Lea ay nakalaylay sa ere, at halos malalaglag na siya.“Talaga bang papatayin mo ‘ko? Baliw ka!”“Baliw ako, at ikaw ang nagdala sakin sa punto ng kabaliwan.” Si Shaun ay natrigger na naman ng babae. Nang muntik na siyang mawalan ng kontrol sa pag-iisip, narinig niya ang sigaw ni Catherine sa likod niya.“Shaun, ‘wag!”Nanginig ang katawan ni Shaun, at ang kanyang gwapong mukha ay agad namutla.Hindi siya naglakas loob na lumingon at tignan ang babae.Natatakot siya na makakita ng mukha na puno ng paghamak at takot.Pagod. Talagang pagod siya.Naramdaman niyang lalong lumalala ang sakit niya bawat beses mula nang bumalik ito.
Agad siyang niyakap ni Catherine at bumulong sa tainga niya, “Pangako ko sa’yo sa hindi ako aalis. Kapag nagising ka, gagawa ako ng roast pork para sa’yo.Ang kilay ni Shaun na mahigpit na nakakunot ay dahan dahang kumalma. Nawalan siya ng malay at nagmukha isang bata lamang na mahimbing na natutulog. Walang mag-aakala na isa siyang may sakit na pasyente na nagwala kanina lang.Umupo si Lea sa lapag matapos maligtas. Kahit pa matapos makalipas ang mahabang oras, hindi nanumbalik ang kulay sa kanyang mukha.Tumakbo si Liam palapit at tumulong itayo ang babae. “Mom, natawagan ko na ang mental hospital. Magpapadala sila ng sasakyan para sunduin si Shaun.”Natigilan si Lea.Sinamaan ng tingin ni Catherine ang lalaki. “Sinong nagsabi sa’yo na tumawag?”Tapatang sinabi ni Liam, “Kapag hindi natin siya ipapadala para ipagamot, sa kondisyon niya ngayon, gusto mo bang may buhay na mawala?”“Tama siya. Nakakatakot ang nangyari ngayon lang.” Hinawakan ni Mason ang kamay ni Lea at natatakot
Ang insidente ngayon lang ay nagpaalala sa kanya ng mga bagay mula sa mahabang panahon na ang nakalipas.Kinalabasan na iniwanan niya si Shaun ng maraming sugat.Talagang, kinamuhian niya ang pagkabuhay ni Shaun, pero kinamuhian din siya ni Shaun sa panganganak din sa kanya.“Liam, hayaan mong tanungin kita nito. Ikaw ba ang nagkalat ng mga litrato?” Sumimangot si Lea at nagtanong, “Ang press conference ng Shaunarah Corporation ay gaganapin bukas. Ang pinakakahina-hinalang tao sa pamilyang Hill ay ang tita mo, at ang sumunod ay ikaw.“Mom, hindi ako ang gumawa.” Nagagalit na si Liam. “Kahit ano man, biologically related pa rin ako sa kanya, matapos ang lahat. May sakit siya mula nung una, at hindi ako sosobra na wala nang limitasyon.”Hinimas ni Lea ang mga kilay niya. Sumasakit ang ulo niya. Alam niya ang personalidad na mayroon ang anak niya.Talaga bang si Valerie ang gumawa nito?“Mom, sa ganitong estado ni Shaun, pwede pa rin bang ganapin ang press conference bukas?” Nag-aa
Nakaramdam si Catherine ng pagkapait. “Oo, dapat akong magalit sa kanya. Dapat akong maghinanakit sa kanya sa hindi pagtitiwala sa akin sa Melbourne, sa pagpapahiya sa akin ng paulit ulit, at sa pananakit sakin. Sa nasabing iyon, hindi ko maiwasang hindi mag-alala nang malaman ko na may nangyari sa kanya. Masakit sa akin nang malaman ko ang tungkol sa mahirap niyang pagkabata. Niloko ko ang sarili ko na maniwala na tumigil na ‘ko sa pagkakaroon ng nararamdaman para sa kanya, pero hindi ko maloko ang puso ko. Sa lalong nagkakasundo kami, mas lumalalim din ang pagkahulog ko sa kanya.”Mapagmahal siyang tumitig sa walang malay na lalaki sa kama.Let bygones be bygones. Mula ngayong araw at sa mga susunod, gusto niyang maging mabait sa lalaki.Ngayon na si Joel ay naka-coma, si Shaun ang kanyang tanging pamilya.Isang itsura ng ginhawa ang dumaan sa mukha ni Chester, subalit si Hadley, na nasa tabi niya, ay mukhang balisa. “Kung hindi makakapagtrabaho si Eldest Young Master Hill, paano
Sinabi ni Chester, “Kapag natrigger ang sakit mo sa harap ng camera, ang Shaunarah Corporation ay mamamatay sa tubig at ang buhay mo ay matatapos.”“Tama na.” Ang mga mata ni Shaun ay nagpakita ng pagkamalupit.“Magtiwala ka kay Catherine. Hindi siya ganun kahina.” Nilabas ni Chester ang phone niya at binuksan ang app na nagpapalabas ng isang live stream. “Ngayon, tignan natin kung paano siya nagpeperform.”Ang live stream para sa press conference na pinamumunuan ng Shaunarah Corporation ng gabing ‘yon ay nakalikom ng mahigit 200 na milyong manoood. Nakasuot ng itim na gown, si Catherine ay nagbibigay ng talumpti sa stage.Ito ang unang beses na nagpakita siya sa publiko bilang asawa ni Shaun.Ang mga hindi pa nakakakita sa kanya dati ay ipinagpapalagay na siya ay talagang sobrang ganda, isaalang alang na ang pinakamagaling na eldest young master sa Australia ay nahulog ng malalim sa kanya. Gayunpaman, sa minutong lumabas siya sa publiko, lahat ay natulala.Napansin pa ni Shaun
“...”Ang tanong ni Catherine ay nakatagpo ng katahimikan.“Well, sa wakas ay pwede na akong magsalita. Tungkol sa sakit ni Shaun, totoo ito, pero hindi niya sinaktan ang yaya niya na walang rason. Ito ang medical report tungkol sa treatment ni Shaun nung siya ay walong taong gulang. Siya ay nadiagnosed na may depression at post-traumatic stress disorder dahil nagdusa siya sa pang-aabuso ng mahabang panahon. Isang katotohanan na matagal siyang inabuso ng kanyang yaya.” Sumulyap si Catherine sa backstage, at isang lumang video ang lumitaw sa monitor.Sa eksena, isang pulis ang makikitang nag-iinteroga sa isang middle-aged na babae na may magulong buhok at kulubot sa kanyang mukha. “Anong ginagawa mo kapag umiiyak siya?”“Hinuhubaran ko siya at kinukulong sa aparador.”“Gaano katagal mo siyang kinukulong?”“Kadalasan isa hanggang dalawang araw. Ang pamilyang Hill ay hindi maabala tungkol sa kanya, kaya walang nakakaalam. Hindi siya mamamatay matapos hindi makakain ng dalawang ara
“...”Sa gitna ng umiinit na usapan, ang tagapagbalita mula sa Joyfolk Financial Times ay nagmadaling sumagot, “Ang pamilyang Campos? Wala akong kahit anong ideya sa sinasabi mo.”“Ayos lang. Hindi magtatagal at maiinitindihan mo rin. Bilang kinatawan ng media outlet, mapangahas mong kinalat ang mga pribadong litrato ni Shaun online at nagdulot sa kanya ng mental na panganib. Nareport ko na ang usapin sa pulis, kaya baka makulong ka.”Sabi ni Catherine sa paraang magaan sa puso, “Pakiusap pakikuha na siya, mga gwardya. Ang pulis ay naghihintay sa labas.”Ang mga salita niya ay nagtakot sa tagapagbalita. Ang mga gwardya ay dinakip siya na hindi siya binibigyan ng pagkakataon na magsalita.Sa walang awang paraan ni Catherine sa pagharap sa isyu, lahat ng tagapagbalita sa lugar ay walang sapat na lakas ng loob na walang ingat na magsalita. Lahat ay tumitig sa babaeng nakaitim na bestida sa stage. Nagpakita siya ng mahinahon na mukha at naglabas ng kakaibang awra ng pagiging arrogante
Nagbigay si Shaun ng hindi pumapayag na itsura. “Mahabang panahon ka ng nagtatrabaho sa akin. Kung hindi mo man lang ito maasikaso, hindi ka na dapat magtrabaho sa akin.”“...”Tinikom ni Hadley at Chester ang kanilang mga bibig. Tila ang asawa niya ang pinaka nakakamanghang tao para sa kanya. Ang babae ang may pinakamalaking kontribusyon at hindi maikukumpara sa kahit kanino.…Ang press conference ay nagtagal ng tatlong oras. Nang matapos ito, bumalik si Catherine na villa sa tabing-dagat.Nang buksan ng drayber ang pinto ng sasakyan, bumaba siya at nakita si Shaun na nakatayo sa damuhan malapit sa pool. May suot ang lalaki na malambot na kaswal na pantalon at isang pantaas na hindi nakatuck-in sa pantalon nito kagaya ng kung paano ito madalas. Mukhang kalmado ang lalaki kapag ganito.Isang hangin mula sa dagat ang humangin sa pantaas ng lalaki at sa itim na buhok sa noo nito.Sa unang sulyap, mukha siyang sampung taong mas bata kaysa sa tunay niyang edad. Mukha siyang estud
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging