“Lumabas ka,” diretsong sinabi ni ShaunNamula ang mata ni Melanie at hindi makapaniwala ang itsura niya. “Eldest Young Master, nobya mo ako…”“Pwede ka huminto sa pagiging nobya ko sa kahit na anong oras.” hinawakan siya ni Shaun sa pulso at bumaba.Ito ang unang beses na ang kusa siyang hawakan ito, ngunit bago pa siya matuwa dito, siya ay tinulak palabas ng pinto. “Melanie Yule, hindi ka kumatok at bigla ka pumasok sa bahay ng ibang tao. Hindi ka ba tinuruan ng magandang asal ng pamilya mo?”Nasamid si Melanie sa kalungkutan. “Hindi naman sa wala akong magandang asal. Dahil may tinatago si Young Master Hill na babae sa bahay niya at ayaw mo makita ko siya, tama?”Galit na galit ang itsura ni Shaun. Ang t*anga na babae na ito ay sobra na. “Kailangan ko pa ba ipaliwanag kung ano ang ginagawa ko? Alamin mo ang lugar mo.”Pagkatapos niya tapusin ang sinabi niya sinara niya ang pinto ng may malakas na kalabog.Nakatulala na nakatayo si Melanie sa labas ng pinto. Hindi niya maintin
Nanlalamig ang mukha ni Shaun habang inilalabas niya ang susi mula sa kanyang bulsa upang ibigay ito sa kanya. “Kunin mo na ‘yan. On call ka sa susunod.”Namula ang kanina’y namumuting mukha ni Catherine. “Hindi ka na natatakot na baka makita ako ni Melanie?”“Hindi na importante kung makita ka niya. Babae lang naman siya. Madali ko siyang mapapalitan ng panibagong Mrs. Hill. Palagi namang mayroong matalinong tao para sa posisyon na ‘yon.”Katatapos lamang magsalita ni Shaun nang tumunog ang doorbell.Binuksan niya ang pinto, at pumasok si Hadley nang may dala-dalang bag. “Young Master, narito ang mga damit na ipinabili ninyo sa akin. Nga pala, mayroon kayong company meeting mamayang 9:00.”“Mm.” Inihagis ni Shaun ang mga gamit papunta kay Catherine at sinabing, “Magpalit ka sa itaas.”Tinignan ni Catherine ang mga damit at umakyat upang maligo. Nang matapos na siyang makapagpalit ng damit at bumaba, nakaalis na si Shaun. Bukod dito, masa lamesa ang phone na iniwan niya kay Rodne
Noong sumunod na Martes ay dinala ni Joel si Catherine sa dating pamamahay ng mga Yule.Ibinigay ni Catherine ang regalong inihanda niya para rito. “Binili ko ito noong isang araw noong pumunta ako sa mall kasama ang aking kaibigan. Nagandahan ako, at tingin ko’y komportable naman ang tela nito.”“Magaling tumingin ang aking anak. Mukhang maganda nga. Isusuot ko ito bukas.” Abot tainga ang ngiti ni Joel.Bumili rin ako ng dalawa pang set para kina lolo at lola, pero hindi ko alam kung—” “Huwag kang mag-alala, hindi sila nagkukulang sa mga regalo. It’s the thought that counts, ‘ika nga nila,” Sinabi ni Joel nang may ngiti.Malapit lamang sa Sharman Mountain ang lumang pamamahay ng mga Yule.Hindi nagpalitan ng salita ang dalawa sa buong biyahe papunta roon. Nang malapit na silang makarating, tumunog ang malakas na tunog ng helicopter. Ibinaba ni Catherine ang bintana upang tumingin, at sa wakas ay nakahanap si Joel ng mapag-uusapan sa kanyang anak, “Karamihan sa mga mayayamang ta
Tumungo na lamang si Old Master Yule. “Magandang pag-iisip ‘yan. Naghahanap ng mapapag-asawang nanggaling sa isang magandang pamilya ang Eldest Young Master Hill. Hindi nagkukulang ang ating pamilya sa salapi o alahas, kaya’t huwag mong gayahin ang mga babaeng hindi alam kung paano buhatin ang kanilang mga sarili.”“Tama, hindi katulad ng mga taong nangangati na agad ang mga kamay kapag nakakakita ng alahas.” Buong pangungutyang sinulyapan ng tiyahin si Catherine.Mahinang tumawa ang lahat, at agad ipinakita ni Joel ang kanyang pagkadismaya. Malapit na niya talaga itong sermonan.Ngunit ngumiti na lamang si Catherine at sinabing, “Oo, natutuwa po akong makatanggap ng ganitong kamahal na alahas, ngunit hindi ko po siya gusto dahil mahal siya, kundi dahil galing ito kay lola.”Tumigil siya at nagsimulang mamula ang kanyang mga maluha-luhang mata.“Papunta rito, hindi ako mapakali. Magkaiba kami ni Melanie at laki ako sa lolo’t lola. Masigla at kalugod-lugod si Melanie, ngunit hindi
Katapat niyang nakaupo ay ang kanyang second uncle na si Damien Yule. Tumawa ito at sabay tanong, “Melanie, kailan ba ang engagement ninyo ng Eldest Young Master Hill?”Nakita ni Melanie na puno ng inggit ang tingin ng lahat sa kanya kaya’t mahiya-hiya niyang sinabi, “Sinabi ni Granny Hill na maaaring matuloy ang kasal ngayong taon o sa susunod na taon. Hindi na kami hahantong ng engagement dahil diretso na kaming magpapakasal.”“Tila’y nababalisa si Old Madam Hill.” Ngiti ng tiyahin nito. “Mukhang malapit ka na naming tawaging Mrs. Hill, ha.”Tumungo si Old Master Yule. “Maging mabuting asawa ka kay Young Master Hill. Sa iyo nakasalalay ang kinabukasan ng ating pamilya.”Ikinatuwa naman ito ni Melanie nang marinig mismo sa kanyang lolo. “Lolo, hindi ko po kayo bibiguin!”Hindi naman masyadong inisip at pinansin ni Catherine ang mga taong pumupuri kay Melanie. Sinulyapan niya si Damien na nakaupo sa kanyang harapan. Nakaupo ito sa isang wheelchair at tila’y malulumbay ang sinumang
Bakas ang kaba sa itsura ni Melanie, kaya’t bumulong ito sa kanyang ina, “Mama, kakaiba ang init ng ulo ni Eldest Young Master Hill. Hindi ko alam kung—”“Kailangan mo pa ring gawin ito. Kung ayaw niya pa rin, dumiretso ka kay Old Madam Hill. Oras na para patunayan ang posisyon natin sa mga Yule.” Pagpapaalala ni Nicola sa kanya.Nanliwanag ang mga mata ni Melanie habang tumungo ito sa sinabi ng kanyang ina....Sa likod ng bundok, sa may karerahan.May isang matipunong kabayo tumatakbo sa may damuhan. May hawak na mahabang latigo ang hineteng nakaupo rito. Pinagmukha siyang mas elegante at marangal ng kanyang kaaya-ayang kulay itim na pananamit na tila ba’y isa siyang maharlikang taga-Europa. Makapigil-hininga ang kanyang maginoong alindog.Matapos ang ilang sandali’y tumigil ang kabayo at tumalon pababa si Shaun mula rito. Tinanggal niya ang ilang butones ng kanyang kwelyo.Nagmamadali naman siyang pinalibutan ng mga executive.“Pagaling nang pagaling ang inyong horseback rid
Ang babaw talaga ng mga babae.Iniangat ni Shaun ang kanyang latigo at inakay niya ang kabayo papalayo.Hangang hanga si Melanie sa magiting at kaaya-aya nitong pigura. Isa siyang higante sa mundo ng mga lalaki. Kapag itinuon mo sa kanya ang iyong paningin, wala ka nang titignan pang iba.Kailangan niya itong mapakasalan....Sa opisina.Malungkot ang mukha ni General Manager Wolfe nang kanyang ibinigay ang balita kay Catherine. “President Jones, sa Cosmos Corporation napunta ang lupa sa may tabing-dagat.”Natigilan si Catherine. “Hindi ba’t sinabi mo kahapon na hindi pa tapos ang formalities?”“Narinig kong sumali sa laro ang Eldest Young Master Hill. Ang Cosmos Corporation ay sa ilalim ng mga Wick. Nabalitaan kong kinakasama na nga mga Wick ngayon ang mga Hill.”Pumait ang mukha ni General Manager Wolfe. “Ang laki rin ng ating ginastos para sa lupang iyon, ngunit nasayang lamang.”Tahimik lamang si Catherine at matagal-tagal na hindi nagsalita.Alam na alam niya kung paano
Nang hindi na tinitignan ang lalaki, dumiretso na si Catherine sa kusina upang hanapin ang mga panlinis ng bahay. Pagkatapos ng matagal na oras ng paghahanap, wala pa rin siyang makita, kaya’t pumunta siya sa balcony.Matagal na ring nakaupo sa may sofa si Shaun, at unti-unting nang nanlalamig ang kanyang itsura.Ano ang nangyayari?Bakit hindi siya nito sinisigawan pagkakita nito sa kanya dahil ibinigay niya sa Fergus Wick ang lupa? Bakit hindi pa rin siya nagmamakaawa hanggang ngayon?Ibang-iba ang nangyari mula sa inisip niyang magiging daloy nito, kaya’t malamig-lamig siyang tumayo at naglakad papunta kay Catherine.Sa wakas ay nakita ni Catherine ang walis sa may balcony. Nang tumalikod siya’y nagkabungguan sila ng dibdib ni Shaun. Sumakit ang kanyang ilong na para bang nasira ito. “Eldest Young Master, ano po ang inyong ginagawa?”“Ako dapat ang magsasabi n’un.” Pakiramdam ni Shaun ay nilason siya ng babaeng ito. Ikinairita niya lalo nang makita niyang hindi dismayado ang b
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging