Umaga na noon, at mas maagang nagising si Freya kaysa dati. Narinig niyang nag uusap ang dalawang katulong na naglilinis."Totoo ba lahat ng sinabi mo?"“Hindi ako sigurado, pero baka may posibilidad. Hindi ko pa nakita si Young Master na nakikipag date sa kahit na sinong babae."“...”“Ano ang pinag uusapan ninyong dalawa?” Biglang nagsalita si Freya na ikinagulat ng dalawang kasambahay at nahulog ang kanilang mga walis sa lupa.“Hindi… Wala.” Namutla ang mga mukha ng mga kasambahay.Tiningnan ni Freya ang kanilang kinakabahan na mga ekspresyon at tumingin ng masama. "Sabihin sa akin ang katotohanan. Narinig kong pinag uusapan niyong dalawa ang young master gamit ang dalawang tenga ko. Si Ryan ba?""Miss Lynch, mangyaring huwag mong intindihin." Takot na takot ang mga katulong kaya nanginginig ang kanilang mga katawan. "Hindi namin sinasadya ang tungkol dito. Natakalang kami dahil nakita namin ang balita at nagpalitan ng ilang salita tungkol dito. Hindi na tayo maglalakas loob
Matapos tumayo doon ng mahigit sampung minuto, nakita ni Freya si Ryan na pababa ng hagdan. Maputi ang kanyang gwapong mukha, at may galos sa kanyang noo. Malamang may natamaan siya."Ayos ka lang ba?"Kinakabahang tumingin sa kanya si Freya. "Kailangan mo ba…""Hindi na kailangan." Napayuko si Ryan at naglakad palabas.“Tumigil ka diyan.” Malungkot na boses ni Nathan ang narinig mula sa likuran. "Wala akong pakialam kung paano mo ito gagawin, ngunit kailangan mong linawin ang bagay na ito. Gayundin, kailangan mong makakuha ng isang kasintahan sa loob ng kalahating buwan. Hindi ko kayang mawala ang dignidad ko.""Mawalan ng dignidad?" Tumingin sa likod si Ryan at nagbigay ng isang malalim at sarkastikong tawa. "Bilang anak mo, wala akong karapatang umibig sa isang tao.""Tumahimik ka, Ryan. Maaaring legal ang kasal ng parehong kasarian, ngunit huwag sirain ang iyong buhay." Sinamaan siya ng tingin ni Nathan. "Makipagbreak agad sa relasyon mo sa kanya."Kinagat ni Ryan ang manipi
“Hi. Maaari ko bang malaman kung kaibigan ka ng may ari ng telepono? Marami siyang nainom sa bar. Ako ang server dito.""Ako ay." Agad namang tumayo si Freya. "Saang bar yan? Darating ako kaagad."Matapos sabihin sa kanya ng server ang address, ipinaalam niya ito sa sitter, kinuha ang susi ng kotse, at nagmamadaling pumunta sa bar.Walang masyadong sasakyan ang nasa kalsada sa kalaliman ng gabi.Dahil dito, nakarating siya doon sa halos kalahating oras na biyahe.Nakahiga si Ryan sa isang sopa sa sulok ng madilim na bar. Ang isang kamay niya ay nakapatong sa kanyang mga mata habang ang isa naman ay may hawak na bote ng alak na mukhang lasing. Wala siyang ginalaw na muscle.Lumapit siya at sinipat ang mga walang laman na bote ng alak sa mesa. Tapos, marahas niyang tinulak si Ryan.Ginalaw niya ang kanyang mga braso. Sa kanyang lasing na mga mata, tumingin siya sa kanya ng may pagkalito at pagkalungkot. Kitang kita pa rin sa kanyang noo ang peklat na natamaan.Ang paningin sa kan
Sa huli, iniwan lang ni Ryan si Freya ng pareho silang hindi makahinga sa halik.Gayunpaman, ipinikit niya ang kanyang mga mata at ngumiti habang nakalapat ang kanyang mga labi kay Freya. "Ganito ba ang pakiramdam ng humalik sa isang babae?"Pinalibutan siya ng kanyang paghinga. Sa guwapo niyang mukha, para siyang bata na nakakuha ng kendi.Sa sandaling iyon, nawalan ng masabi si Freya. Ni hindi siya naglakas loob na tumingin sa mga mata nito.Dahil sa kaba, hiya, hiya, at kakulitan na bumalot sa kanya ay nagmukha siyang manika.Ang tanging nasa isip niya ay naghalikan sila ni Ryan...“K-Kami…”Matagal siyang nauutal sa pag-aalala, ngunit bago niya natapos ang kanyang pangungusap, biglang bumagsak si Ryan sa kanyang katawan at nahimatay.“...”Nakatayo si Freya sa ilalim ng puno na parang estatwa. Hindi siya makapaniwala na nakatulog siya kaagad pagkatapos siyang halikan.Paano niya ito dadalhin sa kotse?"Madam, kailangan mo ba akong tulungan sa pagdadala ng iyong kasintaha
"Hindi na kailangan."Walang choice si Freya kundi ibaba ang test tube at tanggalin ang kanyang gloves. Kinuha niya ang phone niya at pumunta sa open-air garden. "Anong problema?""Balita ko lasing ako kagabi, at ikaw ang nagpauwi sa akin." Ang malinaw at kaaya ayang boses ni Ryan.Nakahinga ng maluwag si Freya. Tila hindi niya maalala ang nangyari kagabi. Gayunpaman, siya ay medyo nabigo at bigo. Nahirapan siyang makatulog dahil sa mapusok na halik na iyon kagabi. Gayunpaman, tuluyan na niyang nakalimutan ang tungkol dito. Siya ang nagsabing malambot ang labi niya.Sa kabila noon, madali niya itong nakakalimutan. Sure enough, isa siyang bakla."Oo."Bumulong siya, "Wala ka bang naaalala?""Masyado akong uminom kahapon." Matapos huminto sandali, idinagdag ni Ryan, "Wala akong ginawa sa iyo, tama?""Ano?" Nagkaroon siya ng brain cramp saglit.“Hindi ako sigurado kung lasing ako at magulo ang ulo o panaginip lang, pero parang… hinalikan kita…”“Hahaha. Paano iyon?" Uminit ang u
Magaling. Napaisip si Catherine na isa ito sa mga lalaking nakilala ni Freya sa isang blind date.Gayunpaman, ang mga lalaking iyon ay kakilakilabot. Sa nakikita kung gaano kahusay si Ryan sa pagsasamantala, paano magiging interesado si Freya sa ibang mga lalaki?Bagama't may mga balita kahapon tungkol sa paglabas ni Ryan sa aparador, hindi ito pinaniwalaan ni Catherine.Kung iisipin, kapag nalaman ng pamilya Snow na interesado si Ryan sa mga lalaki, mag panic sila at mas gugustuhin nilang pakasalan si Freya kaysa hayaan siyang makasama ang isang lalaking walang anak.Tsk. Oo naman, may lihim na motibo si Ryan.Kalimutan mo na. Kung tama siya, nangangahulugan ito na hindi tututol si Ryan na mawala ang kanyang reputasyon alang-alang kay Freya. Iyon ay isang indikasyon ng tunay na pag ibig.Kung ganoon, hindi niya hihiwalayan sina Ryan at Freya.“Inumin mo ang sabaw ng manok. Hindi ka ba nagreklamo tungkol sa iyong lalamunan? Ang sabaw ay baka mapawi ng kaunti ang iyong lalamunan.
Tumayo si Freya ng hindi umiiwas kay Ryan. Kung tutuusin, ganyan ang mga may sakit. Madali silang magagalit at likas na gustong umasa sa isang tao."Sa tingin ko medyo mainit ka." Hindi rin sigurado si Ryan. Gayunpaman, ng tingnan niya kung gaano ito matamlay, lumambot ang kanyang puso na parang espongha."Hayaan mong dalhin kita sa ospital."Inilayo nito ang bag sa balikat nito at ipinulupot ang braso rito na tila magalang na nakahawak sa kanya.Hindi napansin ni Freya na mas matangkad siya sa kanya. Kapag nasa tabi niya siya sa mga oras na ganito, wala na siyang dapat pang alalahanin.Dahil doon, dinala siya ni Ryan sa malapit na ospital.Gabi na kaya hindi matao ang emergency room. Pagkapasok na pagkapasok ni Freya ay umupo siya sa upuan sa corridor habang inaayos ni Ryan ang kanyang medical record at binayaran ang mga bayarin. Pagkatapos, dinala siya nito sa doktor at nagpa check up ng regular na dugo.Tinanggal niya ang kanyang coat at itinaas ang kanyang manggas para sa pa
Namula ang mukha ni Freya, at mabilis niyang binitawan ang kamay ni Ryan. Pagkatapos, palihim siyang nasulyapan.Parang hindi niya namalayan ang tingin niya, hinawakan niya ang kamay niya at tinungo ang elevator.Ang kusang pagpapalagayang loob ay nagpakawala sa kanyang mga daliri mula sa kanyang kamay nang awkwardly.“Anong mali?” Lumingon si Ryan at nagtanong habang hinihigpitan ang hawak sa kamay niya."Hindi. Kami…” awkward na itinaas ni Freya ang kanyang braso sa pagtatangkang paalalahanan siya.“Diba sabi mo nahihilo ka? Natatakot akong mahulog ka." Prangka si Ryan, at natural ang ekspresyon niya. Iyon ang nagbigay ng impresyon kay Freya na siya ay may labis na pag iisip ng mga bagay.Magkaholding hands lang sila. Kanina lang, natulog pa siya habang nakayakap sa kanya.Gayunpaman…Hindi pa siya naging masyadong matalik sa kanyang biyolohikal na kapatid na si Forrest.Sa kasamaang palad, siya ay groggy. Habang iniisip niya iyon ay lalong bumibigat ang kanyang ulo.Pagdat
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging