Nawasak ang puso nina Lea at Brennan sa sitwasyon. Pagkatapos nila magpalitan ng tingin, lumapit si Lea kay Catherine. “Catherine, wala kaming ideya kung kailan gagaling si Shaun. Siguro ay habambuhay na siya magiging…”“Aunty Lea, huwag ka gumawa ng nakakapanghina ng loob na komento,” Hindi siya pinatapos ni Catherine kahit na siya mismo ay malapit na rin mabaliw.Walang sugat ang utak ni Shaun. Sa totoo lang, para siyang isang computer na nagulo ang mga programa, kaya ito ay dumagdag sa kapansanan niya sa intelektwal. Sinabi ni Chester na gagawin niya ang lahat para pagalingin si Shaun, ngunit alam ni Catherine na ang tiyansa para magtagumpay ay maliit lang. Kung sobrang dali lang para gamutin ang sakit, siguro ay matagal na nabawi ni Shaun ang mga magugulo niyang alaala.Malungkot na tinignan ni Lea si Catherine. “Kayo ni Shaun ay marami na pinagdaanan para mapunta dito. Masaya kami na nagbati na kayo ni Shaun at nanganak ka sa mga anak niya. Sa punto na ito, masaya ako na hindi
“Hindi ‘yan isang laruan. Para ‘yan sa pag-ihi.”Sa loob-loob niya’y ikinatutuwa ni Catherine na nagkaroon siya ng dalawang anak. Alam niya tuloy kung paano asikasuhin si Shaun sa kinalalagyan nito ngayon.“Oh.” Interesado ang mga mata ni Shaun. “Hindi ko na mapigilan. Tulungan mo ‘kong hubarin itong pang-ibaba ko.”Walang masabi si Catherine.Habang tinitignan niya ang lalaking nakahiga na mas matangkad pa sa kanya, napapaisip itong diretsuhin ang lalaki kung nananamantala na lamang ito.Subalit tanungin niya man ito, hindi rin naman siya mauunawaan ng lalaki.Ang tanging magagawa ni Catherine ay sumuko sa kapalaran nito at tulungan ang lalaki.Bagama’t nasubukan na nilang manirahan sa ilalim ng iisang bubong, hindi pa rin mapigilan ni Catherine na mamula sa kahihiyan nang nagtagpo ang kanilang mga mata.Nang matapos ang lalaki ay taimtim na nagsalita si Catherine. “Mula ngayon, huwag mo na ako tatawaging Aunty. Kahit Cathy na lang.”“Cathy?” Natulala ang mukha ni Shaun. “Ngu
Napakamot si Shaun sa likod ng ulo niya sa sobrang pagkatulala. “Ikaw si… Kuya?”Hindi nakaimik si Lucas.Bagama't narinig na nina Lucas at Suzie ang kalagayan ng kanilang ama mula sa kanilang lola habang sila’y patungo sa ospital, nahirapan pa rin silang tanggapin kahit na nakita na nila ito sa sarili nilang mga mata.Marahang tinapik ni Catherine ang dalawang bata sa kanilang mga balikat. "Medyo nagkaro’n lang ng injury iyang daddy ninyo, kaya kailangan ninyo siyang alagaan, okay?"“Mommy, habang buhay bang ganito si Daddy?” Nalungkot si Suzie.Bakas ang pag-aalala sa mga mata ni Catherine. Gayunpaman, sinabi niya sa mga bata, "Makikipag-ugnayan kami ng Uncle Chester sa ilang mga doktor sa ibang bansa para pagalingin siya sa lalong madaling panahon."“Mm. Sige.” Napabuntong-hininga si Suzie. “Tatratuhin ko na lang muna siyang parang kapatid.”Nang walang magawa si Catherine, biglang nag-ring ang phone niya. Mula ito sa isang hindi kilalang numero.Kinuha niya ang kanyang phon
Natawa na lamang si Catherine. “Kayo bahala, sira na rin naman na ang buhay ko simula nang dumating dito ang pamilya ninyo, ngunit parang hindi na lang sana pumunta ng Melbourne si Matthew…”“Ano’ng ibig mong sabihin?”“Kung tumungo siya ng Melbourne at siya’y nawala, ibig sabihin no’y may nadiskubre siyang bagay. Maaaring may mga taong gustong ibaon ang katotohanan kaya pinigilan siyang bumalik sa inyo. Ako rin naman ang masisisi doon dahil sana sinabihan ko siyang magdala ng maraming tao. Hindi ko lang inaasahang pupunta talaga siya ng Melbourne dahil hindi talaga siya naniniwala sa aking mga sinasabi.”Galit na ngumuso si Titus. “Sinasabi mo bang may kinalaman ito kay Rebecca?”“Mr. Costner, maaari ko bang malaman kung nagpa-DNA test ang inyong asawa kay Rebecca gamit ang isang hair sample?”“Ano’ng sinusubukan mong sabihin?” Walang pakialam na nagtanong si Titus.“Ang suspetya ko’y ibinigay ni Wesley ang buhok ko para gamitin iyon ni Rebecca.”Natawa si Titus. “Sinasabi mo b
“Ito ay dahil mas naiintindihan ko sina Wesley at Rebecca. Hindi mo kailangang mag-alala masyado dahil mukhang buhay pa si Matthew. Marahil ay tinatago lamang nila ito bilang isang paraan ng pagprotekta sa kanilang sarili sa takot na matuklasan mo ang katotohanan."Matapos huminto sandali, idinagdag ni Catherine, “Mr. Costner, minsan maaaring hindi totoo ang sinasabi ng isang tao. Kung gusto mong maunawaan ang isang tao, dapat kang gumugol ng oras sa kanila upang pakiramdaman sila. Sa napakaraming taon mo na sa pagnenegosyo, hindi ba dapat ay mas magaling ka nang kumilatis ng mga motibo ng isang tao?"Bahagyang napailing si Titus. "Ipapaimbestigahan ko ang bagay na ito. Sana totoo yung sinabi mo."Nakahinga nang maluwag si Catherine. Alam niyang hindi pinagkakatiwalaan ni Titus ang kanyang mga sinasabi. “Palagay ko’y ginagawa ni Rebecca ang lahat para ipamukhang kami ni Shaun ang salarin sa lahat ng ito. Wala na sa akin ‘yung palagay ninyong mag-asawa, ngunit sana hindi kayo padalos
“Papaano kita masisisi rito?” Biglang hinawakan ni Sheryl ang mga kamay ni Rebecca upang aliwin ito. “Masyado nating minaliit ang kalupitan ni Catherine. Dapat nga’y hindi na natin siya binigyan ng chance noong simula pa lamang.”Bakas sa mukha ni Rebecca ang pagkainis. “Hindi ko lang lubos na maisip kung bakit biglang aalis si Matthew nang walang pasabi. Siguro’y sinabihan siya ni Catherine na umalis?”“Posible.” Nang marinig iyon ni Sheryl at tinitigan nito si Titus. “Kausap niyo na siya simula pa lamang noon. Inosente si Catherine, ngunit tuos naman iyang si Catherine. Marahil ay naloko siya ng babaeng iyon.”“Sherry, huwag muna tayo mag-away-away ngayon. Hanapin na muna natin si Matthew.” Mahina ang tono ni Titus. Kahit ang kanyang pagtayo ay walang bakas ng kumpiyansa.Kinagat ni Rebecca ang kanyang labi. “Baka itanggi ‘yan ni Catherine.”Galit na galit si Sheryl nang marinig niya iyon. “Kapag tinanggi niya pa iyon, ako mismo ang kakausap kay Minister Snow. Kapag hindi niya p
Matapos pumasok sa sedan, ang pinto ng passenger seat ay bumukas. Ang assistant ni Titus, si Samuel Light, ay pumasok. “President Costner, pupunta na ba tayo ngayon sa opisina ng prime minister?”Sumulyap si Titus kay Samuel. “Gaano katagal bago makarecover ang mga bodyguards natin?”Natulala si Samuel. “Nasaktan ang mga laman at buto nila, kaya pinakamabilis na ang dalawa hanggang tatlong buwan.”“Dalawa hanggang tatlong buwan?” Nagsimulang sumakit ang ulo ni Titus. “Hindi ko inakala na maloloko ako ng ganito kalala.”“President Costner, sa tingin ko ay ligtas naman si Young Master Costner. Baka gusto ka lang pagbantaan ni Catherine at ng iba pa,” inaliw ni Samuel ang lalaki.“Sa tingin mo rin si Catherine ang gumawa nito?” Ngumiti ng peke si Titus at nagtanong.“HIndi… Hindi ba siya ito?” Nagulat si Samuel.“Syempre hindi. Gayunpaman, hindi mo pwedeng banggitin ito sa harap ni Sheryl.”Nagsindi si Titus ng sigarilyo. Kung dati ay may 40 porsyento siyang tiwala kay Catherine,
”Hangga’t may pera, mayroon ba tayong hindi magagawa? Mom, huwag kang mag-alala. Sisiguraduhin kong hindi nila sasaktan ang mga bata.” Muling ginarantisa ito ni Rebecca.… Sa ospital.Iniisip din ni Catherine ang usapin tungkol kay Matthew. Bahagya siyang nag-alala.Balisa ang pakiramdam, tinawagan niya si Chase. Saka lang niya nalaman na si Matthew ay nawala sa Melbourne at ang assistant nito ay patay na rin.“Rin, anong relasyon ng Matthew na ito sayo?” Sobrang curious ni Chase.“Kapatid ko siya mula sa ibang ama.” Nagbuntong hininga si Catherine. “Suspetya ko ay kagagawan ito ni Wesley. Kumusta ang impluwensya ng pamilyang Lyons sa Melbourne?”“Pamilyang Lyons ang tinutukoy mo?” Sagot ni Chase. Bahagyang naiinis siya. “Nung una, kami, ang pamilyang Harrison, ang kinokonsiderang big boss sa Melbourne. Gayunpaman, sinong mag-aakala na ang Golden Corporation ay patuloy na magiging mahusay? Ngayon, mahigit 90 porsyento ng taong may kapangyarihan dito ay sinusuportahan si Wesley,
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging