Matapos pumasok sa sedan, ang pinto ng passenger seat ay bumukas. Ang assistant ni Titus, si Samuel Light, ay pumasok. “President Costner, pupunta na ba tayo ngayon sa opisina ng prime minister?”Sumulyap si Titus kay Samuel. “Gaano katagal bago makarecover ang mga bodyguards natin?”Natulala si Samuel. “Nasaktan ang mga laman at buto nila, kaya pinakamabilis na ang dalawa hanggang tatlong buwan.”“Dalawa hanggang tatlong buwan?” Nagsimulang sumakit ang ulo ni Titus. “Hindi ko inakala na maloloko ako ng ganito kalala.”“President Costner, sa tingin ko ay ligtas naman si Young Master Costner. Baka gusto ka lang pagbantaan ni Catherine at ng iba pa,” inaliw ni Samuel ang lalaki.“Sa tingin mo rin si Catherine ang gumawa nito?” Ngumiti ng peke si Titus at nagtanong.“HIndi… Hindi ba siya ito?” Nagulat si Samuel.“Syempre hindi. Gayunpaman, hindi mo pwedeng banggitin ito sa harap ni Sheryl.”Nagsindi si Titus ng sigarilyo. Kung dati ay may 40 porsyento siyang tiwala kay Catherine,
”Hangga’t may pera, mayroon ba tayong hindi magagawa? Mom, huwag kang mag-alala. Sisiguraduhin kong hindi nila sasaktan ang mga bata.” Muling ginarantisa ito ni Rebecca.… Sa ospital.Iniisip din ni Catherine ang usapin tungkol kay Matthew. Bahagya siyang nag-alala.Balisa ang pakiramdam, tinawagan niya si Chase. Saka lang niya nalaman na si Matthew ay nawala sa Melbourne at ang assistant nito ay patay na rin.“Rin, anong relasyon ng Matthew na ito sayo?” Sobrang curious ni Chase.“Kapatid ko siya mula sa ibang ama.” Nagbuntong hininga si Catherine. “Suspetya ko ay kagagawan ito ni Wesley. Kumusta ang impluwensya ng pamilyang Lyons sa Melbourne?”“Pamilyang Lyons ang tinutukoy mo?” Sagot ni Chase. Bahagyang naiinis siya. “Nung una, kami, ang pamilyang Harrison, ang kinokonsiderang big boss sa Melbourne. Gayunpaman, sinong mag-aakala na ang Golden Corporation ay patuloy na magiging mahusay? Ngayon, mahigit 90 porsyento ng taong may kapangyarihan dito ay sinusuportahan si Wesley,
Matapos dalhin ni Elle lahat ng snacks sa ward, masigasig na kinain ni Shaun ang mga tsokolate.Halos maiyak si Hadley nang makita 'yun. "Sa wakas alam ko na kanino nagmana sa mga kagustuhan ang Little Miss."Bakit hindi niya napansin dati na gustong kumakain ni Young Master Hill ng tsokolate?Inisip ni Cathetine, 'Si Shaun ay inabuso ng kanyang yaya nung bata pa siya, kaya dati pa ay pinipigilan niya ang sarili niya. Matapos 'yun, ipinadala siya sa mental hospital. Paano siya makakakain ng mga tsokolate?'Tinuring niya nalang ito na pagbabalik kay Shaun sa kanyang masayang kabataan sa pagtrato sa kanya ng mas maayos mula ngayon.Nung gabi, sina Chester, Rodney, at Freya ay dumating.Si Shaun ay nagpapahingang nakasandal sa kama, masinsinang nanonood ng PAW Patrol. May chocolate cookie pa siya sa kamay niya at isang seryosong ekspresyon sa mukha niya. Talagang hindi niya napansin ang mga pumasok."T*ngina, Shaun. Paano kang nagkaganyan?" Na-heartbroken si Rodney. "Kumakain ka pa
Nag-iisip na tumango si Rodney. “Edi pwede kong turuan si Shaun na makipag-date. Hindi magtatagal, magiging nasa isang relasyon ka na ulit kasama si Shaun.”“...”Walang masabi, tinukso siya ni Freya, “SI Sahun ay may katalinuhan lamang ng isang dalawang taong gulang ngayon. Simpleng tinatrato niya si Cathy bilang isang aunty. Pwede mo siyang turuan makipag-date, pero sa tingin mo ba makikipag-date siya sa isang aunty?”Pakiramdam ni Catherine ay tila sinaksak siya sa puso.Dagdag ni Freya, “Bukod pa rito, single ng 30 taon. Sa tingin mo ba matuturuan mo si Shaun kung paano makipagdate gamit ang mga abilidad mo? Kalimutan mo na ito. Huwag mo siyang i-mislead.”Pumintig ang ulo ni Rodney. “Freya Lynch, walang mag-aakala na pipi ka kahit na hindi ka magsalita.”Sumulyap si Freya sa lalaki, hindi namamangha. “Hindi ka pwedeng magalit dahil lang sinabi ko ang katotohanan, Ang kalalakihan ay dapat mas malaki ang puso.”Sumulyap si Rodney sa malaking tiyan ni Freya. Huminga siya ng ma
Nang kakasabi palang ni Suzie, aksidenteng nakahulog si Shaun ng noodles mula sa tinidor, naging makalat ang mesa.“B*bo,” pagsasabi ni Suzie. Ang tono siya ay pareho sa pang-aasar sa kanya ni Lucas.Kinurap ni Shaun ang mga mata niya. Matapos, ngumuso siya sa direksyon ni Catherine at nagsimulang umiyak. “Cathy, hindi ako b*bo…”“Okay, hindi ka b*bo. Si Shaunny ang pinakamatalino.” Agad ni niyakap ni Catherine ang kanyang ulo at palihim na nilampaso ng isang sulyap si Suzie.“Mommy, ganun mo ako tinuruan, at agad kong natutunan ito,” sabi ni Suzie habang nakanguso.“Sigurado ka bang natutunan mo agad ito?” Inasar siya ni Lucas.“...Kahit ano ang mangyari, sa nakikita kong ganitong estado ni Daddy, ang pagtuturo sa kanya ay responsibilidad ko.”Kumibot ang mga sulok ng bibig ni Catherine. “Tama na, dapat niyo nang bilisan kumain. Ako ang magpapakain sa kanya.”Matapos niyang magsalita, hinawakan niyang ang mangkok at sinimulan pakainin si Shaun ng paisa-isang kutsara.Pakiramd
”Ngunit ayaw ko… maging mataba. Gusto ko maging…gwapo. Gusto ko na magustuhan mo ako.” Inangat ni Shaun ang ulo niya, ang mata niya ay sobrang seryoso. Ang magandang mukha ni Catherine ay sumasalamin sa mata niya.Nabuhusan ng katamisan ang puso ni Catherine sa titig niya. Kahit na parang tanga ang kilos ni Shaun ngayon, ang buhok niya ay inahit na parang crew cut pagkatapos niya magkaroon ng sugat. Sobrang gwapo ng mukha niya.Dati, sobrang gwapo niya kapag may seryoso siyang ekspresyon.Gayon pa man, ang walang kamuwangan niyang itsura ay sobrang cute rin.“Mm, sobrang gusto kita ngayon.” Hindi ito matiis ni Catherine. Binaba niya ang ulo niya at hinalikan si Shaun sa labi.Kumurap si Shaun. Pagkatapos ay hinalikan niya rin si Catherine sa labi. “Cathy, gusto rin kita…”Kahit na alam ni Catherine na ang nararamdaman nito para sa kanya ay kahangaan lang at hindi romantiko, hindi pa rin niya maiwasan na tumibok ang puso niya.Binaba niya ang ulo niya at hinalikan ulit ito. “Sh
Malapit na maiyak si Catherine.Pinagtitripan ba siya ng langit?“Cathy…” Binaba ni Shaun ang ulo niya para tignan si Catherine. Dahil sa mainit na tubig mula sa shower, ang madilim niyang mata ay parang paiyak na.Tinignan ni Catherine ang manipis at mapula niyang labi. Pinigilan niya ang kahihiyan na nararamdaman niya at pinalibot ang kamay sa batok nito. Hinalikan niya ito . “Good boy. Okay lang iyan. Nandito ako…”...Pagkatapos maligo, 8:00 p.m. na.Sumabay na rin si Catherine sa pagligo ni Shaun. Pagkatapos niya magpalit ng bagong damit, humiga si Shaun sa kama nang may nasisiyahan na ekspresyon.Sa kabilang kamay, medyo hindi pa rin komportable si Catherine at natulala.Iniisip niya kung tatawagan niya ba si Chester para tanungin kung bakit biglang gumaling ang sexual dysfunction ni Shaun. Gayon pa man, inisip niya na medyo nakakahiya pag-usapan ang bagay na ito, kaya hinayaan na lang muna niya ito. Pagkagising niya kinabukasan, hindi pa rin siya naliliwanagan. Lumapit
”Tama iyon. Hindi ko rin ito inaasahan.” Pagkatapos ng ilang sandali, nagpakita si Catherine ng nalulungkot na itsura.Tinignan siya ni Chester. Wala itong ibang sinabi tungkol sa bagay na ito at ang binigkas niya lang ay, “Dapat mo siyang dalhin sa andrology unit para magpatingin ngayon kung sakali lang, para makumpira mo kung ito ay sa kasalukuyan lang o kung tuluyan na siyang gumaling. Sasabihan ko si Doctor Leonard, na sumusubaybay sa kaso niya.”“Salamat.”“Hindi na kailangan. Kaibigan ko si Shaun.” May bakas ng kalungkutan sa mata ni Chester.Magkakilala sila ni Shaun ng matagal na panahon. Si Shaun lang ang pinaka-nakakakilala sa kanya ng lubos. Hindi niya inaasahan na magiging ganito ang mga bagay para sa kanya sa huli.Nakita ni Catherine ang lahat. Kahit na maaaring hindi maging mabuting asawa o nobyo si Chester, siya ay tunay na nakakamangha bilang isang kapatid at kaibigan....Pagkatapos magtanghalian sa hapon, dinala ni Catherine sa andrology unit si Shaun.Wala g
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging