Nahirapan si Catherine sabihin kay Shaun na ang lahat ng ito ay gawa ng tunay niyang nanay.Kalokohan ito.Sa huli, hindi niya matiis tawagan si Joel. “Dad…”Nang nagsimula na siya magsalita, humagulgol na siya.Nagulat si Joel. “Cathy, anong problema? Nag-aalala ka ba sa bagay sa Hill Corporation? Huwag ka masyado mag-isip. Kumikita naman ang logistics na kompanya ko. Kung naging malubha man ang sitwasyon, ako ang bubuhay sa iyo sa hinaharap.”“Hindi iyon…” Pagkarinig sa nag-aalalang boses ni Joel at ikinumpara niya ito sa malamig at malupit na boses ni Sheryl, mas naging malungkot si Catherine. “Dad, gusto ko lang malaman… ang mom ko ba… ay mabait talaga na tao?”Ayaw niya aminin na ang babae na baliw kanina ay ang nanay niya.Nagulat si Joel. Hindi niya maintindihan kung bakit ito biglang tinanong ni Catherine. “Cathy, oo naman, sobrang bait na tao ng mom mo.”“Dad, maaaring nawala siya ng 20 taon na ang nakaraan. Ngunit pagkatapos ng 20 na taon, sino ang nakakaalam kung nag
Nagbuntong hininga si Catherine, “Dad, sa tingin ko ay hindi siya papayag. Sobrang maalaga siya sa kasalukuyan niyang pamilya.O sa halip… sobrang inaalagaan niya ang asawa niya. Kinausap ko lang ang asawa niya ng ilang saglit nang bigla niya ako sinermonan, sinasabi na inaakit ko ang asawa niya.”Mapait ang puso ni Joel. “Nagselos na rin ang mom mo dahil sa akin dati, ngunit palagi siyang kalmado…”Maaari kaya na… hindi siya minahal ng sapat ni Sheryl noon?Kahit na naisip iyon ni Joel, mas lalo siya naging malungkot. “Kung iyon ang kaso, kalimutan mo na. Gayon pa man, kapag tinamaan ka niya ulit sa susunond, tawagan mo ako. Kahit na siya ang babae na hindi ko makalimutan, hindi ko siya hahayaan na saktan ka. At saka, hindi siya maaari umarte ng ganyan bilang isang nanay.”“Mm.”Hindi kaya sabihin ni Catherine sa tatay niya na sobrang gwapo ni Titus. Mas gwapo pa siya kay Joel.Pagkatapos niya ibaba ang tawag, kumalma na si Catherine. Hinanap niya ang numero ni Matthew at tinawag
"President Hill, huwag mo pag-isipan ng marumi ang relasyon ng ibang tao." Inayos ni Wesley ang salamin niya. "At saka, si Rebecca na ang major shareholder ng Hill Corporation ngayon. Ikaw, isang minor na shareholder, ay dapat mas maging mabait kapag kausap mo siya.""Tama iyon. Sa tingin mo ba ay teritoryo mo pa rin ito, Shaun?" Tinignan ni Rebecca ang opisina habang nakangiti. "Ang tanaw mula rito ay medyo maganda. Nagdesisyon na ako na ang opisina na ito ay akin na simula ngayon. Shaun, ang opisina mo ay malilipat sa unang baitang."Pagkatapos magsalita, sinenyasan ni Rebecca ang mga bodyguard gamit ang daliri niya. "Halika rito, tulungan mo si President Hill ilipat ang mga gamit niya. Kahit papaano, siya ang dati na chairman ng Hill Corporation. Ang paghihirap at kontribusyon niya ay marami rin. Siya nga pala, nakalimutan ko sabihin sa'yo ito. Hindi na ikaw ang chairman ng Hill Corporation. Gayon pa man, dahil marami ka magandang kontribusyon sa Hill Corporation, hahayaan kita ma
Nag-constrict ang pupil ni Shaun.Nang iniisip niya ito, tumunog ang phone niya. Tinawagan siya ni Hadley. "Young Master Hill, masama ang mga bagay. May mga ilang tao na nagpunta sa pasukan ng laboratoryo at sinaktan ang mga miyembro ng Liona na nagbabantay. Pumasok sila sa loob ngayon at ilan sa mga technical staff natin ay nagtamo ng malaking sugat.""Naiintindihan ko." Tinignan ni Shaun si Rebecca.Tumalikod siya at naglakad palabas.Sa pinto, tatlong bodyguard ang biglang humarang sa kanya Natuwa si Rebecca sa paghihirap ni Shaun at sinabi, "Plano mo ba magpunta sa laboratoryo? Bakit naman kita hahayaan na magpunta doon para tulungan sila? Shaun, alam ko na pinapahalagahan mo lahat ng paghihirap mo. Kukunin ko ito lahat. Hindi ba at magaling ka at mapagmataas? Sa Melbourne noon, tinrato mo ako na parang langgam. Natatandaan ko kung paano mo ako pinahirapan. Simuka ngayon, aayusin natin ang utang natin isa-isa.""Hindi lang sa iyo." Umabante si Wesley, ang mata niya ay puno n
"Sa panaginip mo! Kung sasaktan ng mga tauhan mo ang mga tao ko, hindi kita hahayaan magkaroon ng madaling kamatayan sa buhay na ito." Babala ni Rebecca. "Hindi mo nga alam kung sino ang ginalit mo. Kahit na humarang si Nathan Snow, hindi ka niya mapoprotektahan."Tinignan ni Catherine si Rebecca. Ang galit sa puso niya ay lumaki. "Hindi, Rebecca. Kilala ko kung sino ang ginalit ko. Huwag mo isipin na hindi ko alam na ang mga tao na dinala mo ay hindi mo tauhan. Pagmamay-ari sila ng pamilyang Costner. Hindi ba at nagmamataas ka sa mga nakaraang araw dahil umaasa ka sa pamilyang Costner ngayon?"Naguguluhan si Shaun pagkarinig noon. Ang pamilyang Costner?Mayabang na tumawa si Rebecca. "Tama iyon. Nasa likod ko ang pamilyang Costner. Ikaw, na isang probinsyana, ay hindi malalaman kung gaano kalakas ang pamilyang Costner.""Rebecca, inaamin ko na ikaw ang pinakamalakas na nakilala kong kalaban sa buhay ko. Siyempre, hindi dahil sa magaling ka, ngunit dahil sobrang sama mo at walang h
Ngumisi si Wesley habang tinititigan niya si Catherine na para ba itong isang payaso.“Inaasahan ko ‘yong araw na iyon.” ‘Ika ni Rebecca nang may ngiti. “So far, binigyan niya ako ng daan-daang bilyon, pati ang Hill Corporation ay kanyang binigay sa akin. Napakabait niya sa akin.”Hindi napigilan ni Catherine na nanginginig ang kanyang katawan sa galit.Hindi niya pa alam kung sino ang mga nasa likod ni Rebecca noon kaya hindi pa siya gaanong nagagalit, ngunit ngayong nadiskubre niyang sinusuportahan ito ng sarili niyang ina, gusto niyang isuka ang kanyang dugo.“Cathering, hindi ba’t mahilig ka rin naman kumuha ng hindi sa’yo? Una, ‘yung architectural company, tapos ‘yung Hudson Corporation. Pero wala na kasi akong pakialam sa mga ‘yon ngayon eh.” Kumurba ang namumulang labi ni Rebecca. Gusto niyang makita ang itsura ni Catherine kapag napuno ito ng inggit sa katawan. Kay tagal niyang hinintay dumating ang araw na iyon.“Rebecca, bagama’t hindi ko alam kung ano-anong mga kasinung
Tinignan ni Catherine ang likuran ni Wesley. Natitiis ng lalaki ang lahat sa kabila ng pamamahiya sa kanya nang ganoon, patunay lamang na hindi gayong kababaw ang kanyang intensyon. Mas malaking gulo ang dala ng lalaking ito.“Sa’n ka galing ngayon, Cathy? Ano’ng nangyari?” Tumingin sa kanya si Shaun at tinanggal nito ang kanyang mask.Nang makita ng lalaki na bukod sa mamaga-maga ay may isang malaking bakas ng kamay sa mukha ng babae ay agad bumuhos ang galit kay Shaun.“Hinampas ka ng sarili mong in?”Hindi pa rin siya makapaniwalang buhay pa rin ang nanay ni Catherine.“... Oo.” Bagama’t ayaw itong aminin ni Catherine ay tumango na lang din ito. “Hindi ko rin naman inaasahang gagawin niya ‘yon. All these time inisip kong wala na siya, ngunit babatiin niya ako ngayon ng dalawang sampal sa una naming pagkikita matapos ang ilang taon.”Pinipigilan ni Catherine ang kanyang sarili, ngunit buhat na siguro ng kanilang pag-uusap tungkol sa isang tao na pinakamamahal niya, hindi mapigi
Naunawaan ni Shaun ang sinasabi ni Catherine. Nag-iba ang itsura nito. “So… alam ni Titus ang tungkol sa plano mo?”“...Oo.” Nahihirapan ngunit umamin si Catherine. “Pero hindi niya pa rin alam ang tungkol sa inyo ni Uncle Brennan. Hindi ko sinabi sa kanyang aalis tayo sakay ng private plane ni Uncle Brennan dahil sa takot kong may gawin sila tungkol doon. I’m sorry kasi—”“Wala ka dapat ika-sorry. Hindi mo ‘yon kasalanan.” Hinaplos ni Shaun ang buhok ni Catherine. “Hindi naman natin inaasahang gano’n pala ang mga Costner.”Hinayaan lang nilang sadyain sila ni Matthew, at gayon na rin ang kanilang ginawa kay Titus.Sandali, parang pamilyar ang pangalan ni Titus. Parang nabanggit na siya ni Brennan noon.Nabanggit ni Brennan na may nakita siyang babae noon sa Neah Bay na kamukhang-kamukha ni Catherine.Subalit wala siyang ebidensya, kaya’t hindi niya ito nabanggit kay Catherine buhat ng ayaw niyang pahiyain ang babae.Kung gayo’y totoong ang asawa ng tagapagmana ng mga Costner sa
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging