Kinuyom ni Brennan ang kanyang kamao. “Mason, makakaalis ka na.”Natigilan si Lea. Nilakihan niya ang mga mata niya at tumingin sa lalaki. “Hindi…”“Ikaw ang biolohikal na ina ni Shaun. Hindi ko pwedeng hayaan na mamatay ka.” Kinaway ni Brennan ang kamay niya. Matapos niyang makipag-eye contact sa mga pulis, tumabi ang mga pulis.Nang ganun ganun lang, dahan dahang umalis si Mason habang hawak si Lea. Matapos, sumakay siya sa sasakyankasama ang dalawang kidnappers na buhay pa.“President Campos, ano nang gagawin natin ngayon?” Ang kidnapper, na nagdadrive, ay galit na sumigaw.“Ang pera at card ko ay nasa villa. Ihatid mo ‘ko roon para kunin ang mga ‘yun,” sabi ni Mason na nagngingitngit ng ngipin.“Mahal mo talaga ang pera na tila buhay mo ito,” sarkastikong sabi ni Lea.“Anong t*nginang alam mo?” Sinampal siya ni Mason sa mukha. “Kung walang pera, wala akong mapupuntahan.”Muntik nang mahimatay si Lea matapos masampal. Gayunpaman, kinuyom niya ang panga niya at tiniis ito.N
Hindi hangal si Mason.Sa isang iglap, naintindihan niya lahat.“Tauhan mo si Chance?”“Mali ka. Dati pa lang tauhan ko na siya.”Humila si Shaun ng upuan at dahan-dahang umupo. Hindi siya nagmamadali. Ang titig niya ay tila nakatingin siya sa isang daga na naghihirap sa bingit ng kamatayan. “Dati, ginamit mo si Yael para nakawin ang data ng microchip ng Hill Corporation. Si Yael ang talagang black sheep ng Liona, at sa mga mata mo, si Chance ay isang lalaki na tatraydorin ang lahat para sa kapakanan ng isang babae. Akala mo na sa pamamagitan ng pagrerecruit kay Yael, si Chance, isang matulis na patalim, ay natural na mahuhulog sa mga kamay mo.”Sampung taong tinago ni Mason ang kanyang karakter. Malakas ang loob niya na lahat ay nasa mga kamay niya. Gayunpaman, sa sandaling ‘yon, nakaramdam siya ng diwa ng pagkataranta na hindi pa niya naramdaman kailanman.“Iniisip mo ba kung bakit si Chance, na sibrang nagmamalasakit sa anak niya, ay babalewalain ang anak niya?”Inangat ni Sh
”Kung gusto mo siyang mabuhay, dapat masunurin kang pumunta sa kulungan at umamin sa bawat krimeng ginawa mo. Pagkatapos, kaaawaan ko ang anak mo. Naririnig mo ba ‘ko?” Bigla biglang inangat ni Shaun si Mason sa anit nito at malamig siyang pinagbantaan sa kanyang tainga.“Okay…” Tumango si Mason sa desperasyon.“Oo nga pala, nakalimutan ko ‘tong sabihin sayo. Hindi ba ang pamangkin mo, si Charlie, na matagal mo nang inaalagaan, ay pumunta sa Country Y para hanapin ang direktor ng Garson Corporation? Natatakot ako… na hindi na siya babalik kailanman,” walang ekspresyon na sinabi ni Shaun.Pinalaki ni Mason ang mga mata niya. Si Charlie ang tagapagmana na pinaghirapan niyang alagaan.Sabi ni Shaun sa malamig, walang pakialam na tono, “Dahil ang nagmamanipula sa likod ng Garson Corporation ay ang dad ko, si Brennan, ang lalaking minsan mong pinapatay nang paulit-ulit sa mga pinadala mong tao overseas.”Nanginig ang mga labi ni Mason na may mantsa ng dugo. Matapos ang isang sandali, n
6:00 a.m.Nang dumating si Shaun sa ospital, nailigtas na si Lea. Sina Catherine at Valerin, na hindi kayang tiisin ang isa’t isa, ay sa wakas hindi nag-away habang kalmadong nakaupo sa ward.Nang pumasok si Shaun, nagmamadaling nagtanong si Valerie, “Nahuli na ba si Mason?”“Oo.”Tumango si Shaun. “Sobrang bilis nangyari ang lahat. Lahat ng nasa pamilyang Campos ay nasa kustodiya ng pulis. Ngayon, hindi lang ang kidnapping ni Mason pero pati ang katotohanan na ang Campos Corporation ay intensyonal na inapi ang mga competitors nila at ninakaw ang data ng microchip ng Hill Corporation ay dahan dahan nang nabubunyag.”“Mabuti ‘yan.” Emosyonal si Valerie. “Dahil ang data ng microchip ay nanakaw, magagawa ba nating kunin ang ownership ng microchip mula sa Landell Group?”“Magiging mahirap ito. Pwedeng hindi makialam ang Landell Group sa pamamagitan ng pagsabi na ang Campos Corporation ang nag-offer ng data sa kanila para maglangis ng favor sa kanila. Pinakamagagawa lang, pwede lang n
Nakaranas din ng pagbagsak ang Hill Corporation sa mga kamay niya, ngunit hindi nagtagal ay bumangon din ito sa kanyang mga kamay.Tinignan ni Spencer si Shaun, na namumula ang mata. Pagkatapos ay tumingin siya kay Catherine, na tahimik sa tabi niya. Sabi niya, “Shaun, samahan mo na umuwi si Miss Jones para magpahinga. Nagtrabaho kayo nang sobra buong gabi. Iwan niyo na ang lugar na ito sa amin ng aunty niyo. Oras na namin para gumawa ng isang bagay para sa pamilyang Hill.”Nag-alinlangan ng saglit si Shaun, ngunit lumapit na si Catherine sa kanya at kinuha ang kamay niya. “Tara na. Umuwi na tayo at magpahinga. Babalik na lang tayo sa gabi.”“Okay.”Dahil nagsalita na si Catherine, umalis na si Shaun kasama siya.“Gigising lang ang mom mo sa gabi. Wala ka magagawa sa pananatili mo rito. Mas mainam na umuwi ka muna at matulog nang saglit. Pagkatapos, magkakaroon ka ng mas maraming enerhiya para pangalagaan ang maraming bagay," Malumanay na paliwanag ni Catherine.Hinawakan ni Shau
Nag-init ang mata ni Shaun. Nang umangat ang labi niya, binuksan niya ang butones sa harap ng dibdib niya at pinakita ang nakakaakit niyang collarbone. "Good girl, ibibigay ko ang sarili ko sa iyo mamaya pag-uwi natin.""Bastos." Umirap sa kanya si Catherine habang namumula at tinulak siya palayo."Dahil iyon lahat sa iyo." Hinabol siya ni Shaun at hinawakan ang kamay niya.Pagdating nila sa bahay ng pamilyang Hill, dali-dali silang pinalibutan nina Suzie at Lucas. "Scummy dad, Mom, saan kayo nagdate nang patago kagabi? Hmph, iniwan niya kami at nagsama kayo ulit.""Mali ka nang pagkakaintindi. Nasaktan ang granny mo kagabi, kaya nagpunta kami sa ospital para samahan siya," Paliwanag ni Catherine habang tinatapik nang marahan ang ulo ng mga bata."Ano? Nasaktan si granny? Gusto ko magpunta sa ospital para bisitahin si Granny," Balisang sinabi ni Suzie. Gusto niya lumabas kaagad."Saan nasaktan si Granny?" Mas kalmado si Lucas kay Suzie."Ito ay dahil may masamang tao na sumubok
Sabi ni Lucas sa mababang boses, "Niloloko niyo lang kami. Narinig ko na kapag niyayakap ng magulang ang isa't isa kapag natutulog, madali sila magkakaroon ng bagong anak.""Gusto niyo ng bagong anak?" Natigil saglit si Suzie bago namula ang mata niya. "Hindi ba kami sapat ni Lucas? Gusto niyo pa rin ng bagong anak? Hindi ako pumapayag."Hindi komportable sina Catherine at Shaun at wala silang masabi."Lucas, kanino mo iyan narinig? Natutulog lang kami ng mom mo," Paliwanag ni Shaun habang ang dulo ng labi niya ay kumikiboy. "Kayong dalawa bilang third wheeler ay sapat na. Hindi na namin kailangan ng isa pa.""Kailan kami naging third wheeler?" Naguguluhan si Suzie."Ibig sabihin noon ay palagi tayong nasa harap nila." Sabi ni Lucas, "Iniistorbo na'tin ang alone time nila ni Mom.""Sobra na iyan." Nagalit si Suzie. "Hindi ka nga namin kinamuhian noong kinuha mo ang mom namin. Umalis ka na."Gumapang si Suzie palapit at tinulak niya palayo si Shaun, umupo siya kay Catherine at ni
Nasabi na ni Catherine ang tungkol dun kay Chester.Talagang pinaniwalaan niya ito na may hangganan. Gayunpaman, sa loob-looban ng kanyang puso, tinanggihan niyang tanggapin ang katotohanan.Ang rason kung bakit minsan niya tinanggap ito, ibig sabihin nito na siya ang personal na nakahanap ng abogado para mapakulong si Charity at sentensyahan siya.Siya rin ay magiging may kontribusyon sa sanhi ng pagkamatay ni Charity.Mas pipiliin ni Chester na isipin na si Charity ay isang kasuklam-suklam, na masamang babae, at ang sarili lamang nito ang kanyang sisisihin.Karapat dapat ito sa kanya kahit pa namatay siya.Gayunpaman, inamin na ito ngayon mismo ng salarin.Ha, mali si Chester. Malaking pagkakamali ang ginawa niya.“Edi bakit nililipat ni Mason ang sisi kay Charity? Malapit ba siya sa babae?” Matapos ang mahabang oras, namamaos na nagtanong si Chester.“Si Charity… Sa pagiging prangka lang, isa siyang sakripisyo.”Balisang sinabi ni Shaun, “Dahil nang mga araw na ‘yun, sina
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging