“Ate, nagkakamali ata kayo ng nasakyan. Kararating ko lamang.” Malapit nang umiyak na sinabi ng driver.“Ay, pasensya na.” Agad namang sinabi ni Freya. “Maling sasakyan nga ata ng nasakyan ko. Alam mo, i-cancel ko na lang kaya ‘yung order para hindi ka rin maapektuhan.”“Maraming salamat, ate.”“Ako rin naman ang may kasalanan.” Binaba ni Freya ang tawag at nagmamadaling hinawakan ang driver na nasa kanyang harapan.”Kuya, pasensya na, maling sasakyan ata ang nasakyan ko. Maling tao ata ang nakuha mo.”“Hindi.” Narinig ni Freya ang isang pamilyar na boses. Tumalikod sa Patrick upang ipakita ang kanyang kaaya-ayang mukha.Mga ilang sandaling natahimik si Freya. Tila’y binuhusan ng malamig na tubig ang kanyang buong katawan dahil sa nararamdaman niyang panlalamig. “Ikaw?”“Kumain lang din ako roon at nagkataong nakita kita noong palabas na ako.” Mabilis na lumingon si Patrick sa likod bago ito tumingin sa kalsada. “Pinarada ko sa harap ‘yung sasakyan at basta-basta kang pumasok, par
Pinikit ni Freya ang kanyang mga mata.Hindi na dapat siya pumunta ng Canberra?Hindi, hindi siya nagsisising pumunta siya. Sa kabila ng kanyang mga pinagdaanan, walang pagsisisi kay Freya dahil kung hindi, haharapin ni Catherine ang lahat nang mag-isa. Papaano na lamang ang kanyang kaibigan?Mabuti na lamang at naroon siya. Sa loob ng tatlong taon sa ibang bansa, habang naaawa siya sa kanyang sarili ay nagpursigi siya upang maiba ang takbo ng kanyang karera.“Nagkakamali ka. Wala akong pinagsisisihan. Ayaw ko na ulit maging isang babaeng taga-Melbourne ngunit tatanga-tanga, walang pangarap sa buhay, ang walang gawin kundi hintayin kang pansinin mo ako.”“Nandoon ka pa rin…” May kaunting pangingilabot sa boses ni Patrick.Ano pa kaya ang dahilan kung bakit napapaitan ang babae sa kanyang nakaraan?Iyon ay dahil hindi niya pa rin ito mapakawalan. Iyon ang dahilan kung bakit big deal pa rin ang lahat para rito.Iyon ang pananaw ni Patrick.“President Jackson, kung gusto mo akon
Tinitigan ni Patrick ang kaaya-ayang mukha ni Freya, at nagsimulang bumakas ang galit sa kanyang mga mata. “Freya Lynch, tatlong taon na ang nakalilipas, ngunit wala ka pa ring pinagbago. Mas naging malala ka pa nga, kung tutuusin. Kaya siguro ayaw sa’yo ni Rodney.”“Tatlong taon, pero tanga ka pa rin.”Kinuyom ni Freya ang kanyang mga kamao. “Sige lang, sigawan mo lang ako. Para dumami ang pagbabayaran mo.”Itinaboy ni Freya ang kamay ng lalaki at tumalikod upang tuluyang umuwi.Hindi niya alam kung gaanong kalayo ang kanyang nilakad hanggang sa siya na lamang mag-isa ang naroon.Noon lamang nagsimulang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata.Marahil ay dala ito sa kanyang pagdadalang-tao, ngunit nasaktan talaga siya sa mga sinabi ni Patrick.Sa mga mata ng lalaki, kailanman ay hindi siya papantay kay Linda.Si Linda ang pinakamabait na tao, samantalang siya naman ang pinakamasama. Subalit, ano ba talaga ang kanyang ginawa?Siya naman palagi ang nasasaktan, ngunit walang n
“Ano ba’ng gusto mo, Rodney? Hindi mo ba ako pakakawalan?” Muntikan na muling mag-breakdown si Freya.“H…huwag ka nang magalit.” Maingat na ibinaba ng lalaki ang kanyang mga mata. “Gusto ko lang humingi ng tawad. Alam kong hindi nito mababawi lahat ng nagawa ko sa’yo. Inaamin kong naging g*go ako sa’yo, na sumobra ako. Nabigo kita pati na ang batang dinadala mo.”“Tama ka na. Akala mo hindi ko alam na gusto mo akong pakasalan dahil iyon ang tanging paraan upang makabalik ka sa puder ng mga Snow.” Ngisi ni Freya. “Sinasabi ko sa’yo, ikasal na ako sa baboy o aso kaysa sa’yo.”Nanigas si Rodney. Muntikan na niyang makalimutan ang kanyang pakay.Nakita niyang umiiyak ang babae kaya’t iyon ang unang lumabas sa kanyang isip.“Hindi…” Katatapos lamang magsalita ni Rodney nang tumunog ang elevator.Agad namang lumabas si Freya na siyang sinundan ni Rodney.Bago ito pumasok sa kanyang pinto ay hinarap ni Freya ang lalaki. “Rodney Snow, hindi ka ba napaplastikan sa sarili mo? Hindi mo ako
“Tahimik siyang humihikbi noong una ko siyang nakita.” Mahina ang boses ni Rodney. “Sa korte kaninang umaga, nakita kong magkusap sila ni Eliza. Napanood niya ata ‘yung palabas na kung saan nakasali si Eliza. Marahil ay napapalapit na siya sa iniidolo niyang artista, ngunit nawasak mo ang lahat ng pangarap niyang iyon.”“......”“Palagay ko’y gustong-gusto niya talaga si Eliza. Bakit hindi mo… sabihan si Eliza na tawagan niya ito?” Nakikiusap ang tono ng boses ni Rodney. “Hayaan mo silang maging magkaibigan upang sumaya ito. Tuparin mo ang kanyang pangarap na mapalapit sa kanyang idolo.”Gumalaw ang mga sulok ng bibig ni Chester. “At bakit ako sasang-ayon sa pakiusap na ‘yan? Ni hindi nga kami close ni Freya.”“Chester, laman at dugo ko ang batang dinadala niya. Ibig sabihin nito’y inaanak mo ang batang iyon.” Agad na sinagot ni Rodney.“Paano kung ayaw kong maging ninong ng iyong anak?” Pangmamata ni Chester.“Chester, nag-iisang anak ko ‘yun. Magkapatid ba tayo o hindi?” Tahimi
"May sama ng loob ka laban sa lalaking 'to?"Biglang inalala ni Rodney na si Freya ay kinulit ng isang gwapong lalaki tatlong taon na ang nakalipas. Naalala niya na minsan sinabi ng babae na ang gusot sa pagitan ng kanyang ex-boyfriend at childhood friend ay nakasakit sa kanya, at nakaramdam ng hindi maipaliwanag na kalungkutan."Itong… tao bang ito ang ex-boyfriend mo?""Oo," nilamon ni Freya ang kanyang almusal. Makikita ang anino ng kanyang mahabang pilik-mata sa kanyang mukha. Pero ang rason kung bakit gusto kong gipitin ang Jackson Corporation ay walang kinalaman sa taong 'yun.""Edi kanino may kinalaman ito?" Tanong ni Rodney."Hindi mo na kailangan malaman ang detalye. Sa madaling salita, kung gusto mo talagang bumawi, bibigyan kita ng pagkakataon. Kung ayaw mo, hihingi ako ng tulong kay Ryan," naiinip na sabi ni Freya.Walang masabi si Rodney.Hindi niya alam kung bakit dapat niyang tulungan ang babae na asikasuhin ang ex-boyfriend nito.Hindi siya naniwala na ang babae
Walang si Rodney sa mahabang panahon. Ang mga salita ni Freya ang nakapagparealize sa kanya ng maraming bagay.“Kung alam ng isang tao na sobrang in love ka sa kanya, pero madalas ka pa rin niyang hinahanap at sinasabi sayo ang tungkol sa ups and downs ng mga relasyon niya, sa madaling sabi, ginagamit ka lang niya bilang backup plan. Ito ay para mag-ilusyon ka na kapag nakipaghiwalay siya, may pagkakataon ka pa rin.”Tinumbok ni Freya ang kanyang punto. “Ang ganung babae ay talagang hindi karapat-dapat na habulin at pahalagahan. Dahil hindi ka niya mahal, magiging malabo lang siya sayo. Kapag may dumating na mas gwapo at mas mayaman, hindi siya mag-aatubili na itaboy ka, at makipaglandian nalang sa taong ‘yun.”Inisip ni Rodney ang gabing iyon na nakikipaghalikan si Sarah sa isang lalaki, at nakaramdam ng sobrang pait ang puso niya na hindi siya makapagsalita.Siguro totoo na ang mga babae ay pinakakilala ang mga babae.“Salamat. Mas… alam ko na sa susunod,” mahinang sinabi ng lal
”Shaun, kinamumuhian kita. Tumigil ka,” Tinakpan ni Catherine ang bibig ng lalaki. “Cathy, sobrang cute mo kapag kinamumuhian mo ‘ko,” nang-aasar na ngumiti si Shaun.“Tama na, kayong dalawa,” Hindi na ito matiis ni Rodney. Kinilabutan siya.“Shaunny, kalma.” Pinagbantaan ni Catherine si Shaun at sinabi, “Hindi naman sa dahil hindi mabitawan ni Freya si Patrick. Ito ay dahil gusto niyang asikasuhin ang maliit na p*ta sa tabi ng lalaki. Kung hindi ka handa, ako na mismo ang aasikaso rito. Nalaman ko lang din na dinala ni Patrick ang p*tang ‘yun kasama siya sa Canberra.”“Cathy, anong maliit na p*ta? Huwag mo nang dumihan ang kamay mo. Ako na ang gagawa para sayo,” Masiglang sinabi ni Shaun.Nagging balisa si Rodney. “Hey, huwag mong agawin ang trabahong ‘to sakin. Hindi ko sinabing hindi ako handa. Gusto ko lang magtanong.”“Kumplikado ito. Hindi ka maniniwala samin kahit sabihin namin sayo, at ayaw ko rin sayangin ang hininga ko sayo, pero siguradong hindi ito dahil kay Patrick.
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging