Nagalit lamang si Rodney sa mga salita ni Freya sa puntong muntikan na siyang tamaan ng stroke, ngunit hindi niya ito masagot dahil siya’y nasa loob pa rin ng banyo.Bahala na nga. Mas mabuti na iyon kaysa sabihin niyang… iyon ang ginawa niya sa banyo ng babae.F*ck.Makalipas ang ilang minuto ay pulang-pula ang kanyang mukha noong lumabas siya mula sa banyo. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, nakita niyang takip ni Freya ang kanyang mukha at nandidiri siyang tinignan nito.“Tama na, Freya, sinasadya mo itong lahat, ‘no?”Noon lamang nakaranas ng matinding kahihiyan si Rodney. “Alam mong paakyat na ako kaya’t naghubad ka upang akitin ako?”“W*langhiya ka ba?”Kumukulo ang dugo ni Freya sa galit. “Kwarto ko ito, bahay ko ito. Pumasok ka nang hindi kumakatok at nakita mo akong nagbibihis. May utang na loob ka pa nga sa akin, kung tutuusin, ngunit kung ano-anong pag-aakusa pa ang ibinabato mo sa akin!”“Tingin mo ba’y hindi ko alam ang intensyon mo?”Ngisi ni Rodney. “Alam ko a
“Ako… ako na ang bubuhat sa kanya…” Bumaba si Rodney sa hangad na buhatin ang babae.Subalit agad na itinaboy ni Catherine ang kanyang kamay. Minasamaan niya ang tingin sa lalaki sa tindi ng galit na nararamdaman. “Lumayas ka rito! Gustong gusto mo talagang patayin ang bata, ha. Baka matuluyan lang ito kapag binuhat mo pa si Freya!”“Bantay-bantayan mo ‘yang pananalita mo, Catherine Jones, hindi ako ganoong kasama… f*ck… nagdudugo na siya.” Naging blangko ang isip ni Rodney.Yumuko lamang si Freya. Putlang-putla ang kanyang mukha. “Cathy, ang sakit.”“Teka, teka, ‘wag kang gumalaw. Aunty Sophia, tulungan mo ako. Buhatin natin siya pababa.” Nagmamadaling utos ni Catherine sa kanilang kasama.Narinig din ni Aunty Sophia ang hangad ni Rodney na ipalaglag ang bata noong umakyat siya, kaya’t hindi niya rin hinayaang mahawakan ni Rodney si Freya.Sinuportahan ng dalawang babae si Freya upang makababa ng elevator. Nagmamadali siyang sinundo ng ambulansya at agad siyang itinakbo papunta
“Teka, Dad, magpapa—”“Bakit ba ako binigyan ng anak na singlupit mo?”Umiling lamang si Wendy. “Pinagsabihan na kita noon, ngunit binigo mo pa rin kami. Umalis ka na. Wala na kaming kinalaman sa’yo.”Pumait ang kalooban ni Rodney. “Ma, Pa, hindi ko talaga siya tinulak. Gagawin niyo talaga ito alang-alang kay Freya at sa bata?”“Hindi mo pa rin naiintindihan, ano? Bilang isang tao, kailangan mo ng konsensya na magsasabi sa iyo kung hanggang saan lamang ang lahat. Ngunit malinaw na wala kang konsensya. Hindi ka nararapat na maging anak ko. Hindi ka nararapat na manatili sa mga Snow.”Sigaw ni Jason habang nanginginig. “Lumayas ka! Huwag na huwag ka nang magpapakita sa amin!”Dismayado ang dalawa kay Rodney.Bumuka ang bibig ni Rodney, ngunit sa harap ng mga pagtingin sa kanya ng mga tao ay wala siyang nagawa sa huli kundi umalis. Bumalot ang paglulumbay sa kanyang buong katawan.Alam niyang walang makapipigil sa kanya upang maging kapiling niya si Sarah.Subalit, bakit hindi si
“Huwag kang mag-alala. Hindi na mangyayari iyon. Wala na kaming kinalaman kay Rodney. Iniutos ko na ang kumpanya na gumawa ng isang disownment document. Isasapubliko na ito maya-maya.” Wala nang pagdadalawang-isip pa itong sinabi ni Jason.Laking gulat ni Freya. Totoo ngang mabilis ang mga Snow sa kanilang pagkilos.Subalit nakaramdam siya ng paggaan ng loob. Tiyak siyang gustong sumuka ng dugo ni Rodney matapos siyang itaboy ng kanyang pamilya. Isa pa, gaanong katagal kaya siya paninindigan ni Sarah? Agad siyang napuno ng pananabik na malamang ang kahihinatnan ng lahat....2:00 p.m.Naglabas ng isang pahayag ang opisyal na Facebook account ng Snow Corporation: [Opisyal na inihahayag ng direktor ng Snow Corporation na si Jason Snow ang pagtatapos ng kanilang father-son relationship ni Rodney Snow. Sa puntong ito ay wala nang kinalaman si Rodney sa buong pamilya ng mga Snow. Hindi na rin nakikipag-usap si Rodney sa mga miyembro ng pamilya. Ipinapawalang-bisa na rin ang anumang kar
Sa sandaling iyon, desperadong kailangan ni Rodney ng isang taong mag-aaliw sa kanya. . Pwede niya lang tawagan si Sarah. “Sarah, hindi ko na kailangan pakasalan si Freya. Ngunit… pinaalis na ‘ko sa pamilyang Snow. Ayos lang naman sa’yo, tama?”“Bakit… Bakit naman hindi magiging ayos para sa akin? Sobrang daming bagay na ang nagawa mo para sa kapakanan ko… Sobrang touched ako.”Pinigil ni Sarah ang udyok na pagalitan ang lalaki. Matapos ay sinabi niya sa mahinang boses, “Pero kung alam ko lang na sobrang ayaw sa akin ng pamilya mo, ako’y—”“Sarah, huwag ka nang magsalita. Nakapagdesisyon na ako. Ang anak ni Freya ay mawawalan ng kinalaman sa akin sa hinaharap,” Naiinis na sumabad si Rodney.Sa pag-uusap tungkol kay Freya, halos gustong dumura ng dugo si Sarah. “Oo nga pala, bakit siya kinupkop ng uncle mo bilang inaanak niya?”Ang anak ng future prime minister. Bagaman siya ay hindi biolohikal na anak ng lalaki, ang pagkakakilanlan na iyon ay sapat nang makapangyarihan na kahit an
Biglang nakaramdam si Freya ng pagkaginhawa habang iniisip niya ang tungkol dito. “Ngayong mga araw, masyadong maraming sc*mbags. Mas mabuting manganak nalang sa isang bata. Ang dating lamang at hindi pagpapakasal at tunog mabuti rin.”“Magkakaroon ka pa ng maraming oportunidad, lalo na matapos maging prinsesa ng Australia. Mayroon lang mas mabuting mga lalaki na manliligaw sayo.”“Mm-hmm.”Tumawa si Freya. “Sinong nakakaaalam? Siguro matapos ang ilang taon, lalakad ako sa isang malaking banquet hall na nakasuot ng isang mahabang gown. Kapag nakita ko ang dalawang sc*mbags, si Rodney at si Patrick, mapagkumbabang ibinababa ang kanilang ulo at nakatayo sa gilid, ikakaway ko ang aking kamay at sasabihing, ‘Guards, ilabas niyo ang dalawang basurang ito. Hindi sila karapat-dapat na magpunta rito at dumihan ang aking maharlikang mga mata sa ganitong okasyon.”Nagpakawala si Catherine ng paghinga na maginhawa matapos makita si Freya sa wakas ay nakangiti.Matapos maubos ang kanyang pagk
Gayunpaman, hindi magagalit si Shaun, tama?Nakita niya si Shaun na may mahigpit na hawak na plastic bag sa mga kamay niya. Ang mga ugat sa likod ng kanyang kamay ay bumabakat.Gayunpaman, hindi siya nagalit. Inilagay niya ang mga bagay sa mesa.Ang kanyang mapagkumbaba at mapagpasensyang kilos ay halos nagpabulag kay Freya.Binuksan ni Shaun ang lalagyan ng crayfish.Isinuot niya ang gloves at sinimulan itong balatan isa isa.Ang malaking crayfish sa loob at ang nakakaoverwhelm na amoy ay nagpakalam ng sikmura nina Catherine at Freya."Shaun, kung gusto mo itong kainin, pwede mo ba itong kainin sa labas?" Sabi ni Catherine, nafufrustrate."Binabalatan ko ang mga ito para sayo. Aalis ako pag tapos na ako."Sabi ni Shaun na hindi inaangat ang kanyang ulo, "Ayos lang kahit hindi niyo ito kainin. Iiwan ko pa rin ang mga ito rito."“...”Sa sandaling iyon, isang tao pa na pumunta para bumisita ay dumating sa pinto. Ito ay si Charlie. Sa mga kamay niya ay mga pink na rosas at ila
Ang babae…“Kung tatanungin mo ako, gusto kong umalis kayo parehas. Kailangan magpahinga ng pasyente. Naiintindihan namin ang inyong mabait na mga intensyon, kaya pakiusap umalis na kayo.” Direktang sinabihan ni Catherine ang mga bisita na umalis.Binigyan niya silang dalawa ng parehong pagtrato.Ang mga sulok ng bibig ni Shaun ay bahagyang umangat. Sapat nang mabuti na hindi hinayaan ng babae si Chase na paalisin siya.Gayunpaman, halatang nakaramdam si Charlie ng kahihiyan. Siya ang presidente ng Campos Corporation, ngunit nabanggit siya kasabay ni Shaun.Gayunpaman, ang pagkakakilanlan ni Freya ay espesyal na ngayon at si Catherine ay kaibigan niya.Pwede niya lang ito tiisin. Nagpilit siya ng ngiti at sinabing, “Edi. hindi na namin kayo iistorbohin dalawa.”Nang umalis si Charlie, malupit niyang sinamaan ng tingin si Shaun.Tumayo si Shaun. Ang kanyang madilim, na nakakabighaning mga mata ay nakatingin kay Catherine. “Natapos ko nang balatan ang crayfish para sayo. Aalis na
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging