Iniwas ni Lorelei ang tingin sa kanya at may nakitang mag-asawa sa dulo. Ang lalaki ay naka-jeans at T-shirt na mukhang dalawang sukat na masyadong maliit. Sa tabi niya ay isang babae ang nakasuot ng pulang damit na halos hindi nakatakip sa kanyang likuran habang siya ay nakatali sa apat na pulgadang itim na stilettos. "Oo, nakikita ko sila."“Jett ang pangalan niya, kasi akala ng parents niya cool sila. At siya si Beatrice, dahil ang kanyang mga magulang ay hindi. Nagkita sila sa isang club noong weekend. Sa ilalim ng impluwensya, iniisip ng bawat isa na ang isa't isa ay kamangha-mangha. At buong linggo nilang sinasabi sa kanilang mga kaibigan ang tungkol sa paghahanap ng perpektong lalaki/babae. Ngunit ngayon, sa liwanag ng araw, hindi sila masyadong sigurado. They have nothing in common and she thinks he's a douche for checking out all the other women here and he thinks she's boring kasi hindi siya mahilig sa motor.""Iyan ay hindi masyadong romantiko," sabi niya. Gayunpaman, haban
"Oh pare, nababaliw ka na."Idinausdos ni Liam ang kanyang Aston Martin na sasakyan sa kanyang nakareserbang double-wide parking space bago sumulyap sa kanyang kaibigan. Hindi talaga siya magpatalo sa pahayag ni David. Iyon mismo ang naramdaman niya.“Kailangan kong gawin. Nangako ako kay Marcus." Nanikip ang dibdib niya habang binabanggit ang kapatid. Dalawang linggong hindi nabawasan ang naramdaman na sakit na naranasan niya habang hawak niya ang kamay ni Marcus at pinagmamasdan ito. Lahat ng pera niya at hindi niya nagawang iligtas ang isang tao sa mundo na nagmamahal sa kanya ng walang kondisyon. Tinanggal ni Liam ang kanyang mga kamay sa manibela.“So, mag-leave ka sa pagiging CEO at Chairman ng IWC Security para tapusin ang libro ng kapatid mo? Mula sa hari ng mundo ng seguridad sa Internet tungo sa isang manunulat?" Ang pag-aalinlangan sa boses ni David ay hindi maaaring mas malaki kung sinabi ni Liam na pupunta siya sa kalawakan sa susunod na linggo.“Ito lang ang pinapagawa
“Kaya nga mag-aahit ako ng balbas, magpapaganda, at gagamitin ko ang middle name ko. Kahit na siya ay maghanap, malamang na hindi niya akalain na si William Manning ay mayamang lalaki na katulad ni Liam Mackenzie, isang regular na lalaki. Nag-set up ako ng ilang profile sa social media bilang regular na lalaki na si Liam, at pansamantalang kinain ng ilang misteryosong virus ang anumang mga larawan ni William Manning sa Internet. Mayroong isang limitadong tagal ng buhay sa virus kaya't maibabalik ang mga ito sa loob ng ilang linggo, iligtas ako na kailangang bumalik at ayusin ang mga ito sa ibang pagkakataon."Itinulak niya ang pinto sa isang maliit na coffee shop. Sampung tao ang naghihintay sa linya ng order. Sumenyas sa barista sa likod ng espresso machine, nilampasan ni Liam ang mahabang pila at kinuha ang dalawang kape na inilagay niya sa counter. Nginitian niya ang babae, na kulay pink ang pisngi, bago dinala si David sa isang maliit na mesa sa sulok.“Maghintay ka. Sinabi mo lan
Baka iyon ang problema niya. Siya ay masyadong mahuhulaan, nag-o-order ng parehong bagay araw-araw, hindi kailanman naglalagay ng pampalasa o sumusubok ng bago. Gaya ng panlasa niya sa lalaki—predictable. Ang bawat isa ay naging sinungaling at talunan. Ngayon ay dapat niyang subukan ang ibang bagay. Tinitigan niya ang menu sa likod ng counter, nagnanais na ang tunay na pagmamahal ay nakalimbag sa pisara. Utos niya iyon sa isang tibok ng puso.As if on cue, nagvibrate ang cellphone niya sa bag niya. Sa kalaunan ay natagpuan niya ito sa ilalim ng isang walang laman na pakete ng cinnamon gum. Humagulhol nang makita ang numero ng kanyang ina sa screen, pinindot niya pa rin ang answer. Kung hindi niya ito kakausapin ngayon ay tatawagan niya ito hanggang sa makausap niya ito.“Magandang umaga po, Mama.”“Umaga? Malapit na magtanghali dito, di ba nasa trabaho ka na?”“Hindi, quarter to nine pa lang. Tandaan mo, tatlong oras na akong nasa likod mo ngayon.” Natitiyak niyang sinasadya ng kanyan
Nakatayo si Liam sa harap ng naka-pack na conference room, alam niyang kasing daming tao ang nakikinig sa pamamagitan ng conference call. Lahat ng mata ay nakatutok sa kanya, ang tanging tunog ay mahinang static mula sa linya ng telepono. Bihira niyang tawagan ang lahat ng kanyang mga tauhan, dahil karamihan sa mga programmer ay napopoot sa mga pagpupulong gaya niya. Ngunit ito ay mahalaga na ang mga tsismis ay panatilihin sa isang minimum at ang tanging paraan upang gawin iyon ay upang matiyak na ang lahat ay may parehong impormasyon at mula sa isang tumpak na pinagmulan.“Nais kong tiyakin sa inyong lahat na ako ay nasa buong kontrol pa rin ng kumpanya. Noong itinatag ko ang IWC Security, kami lang ni David. Ngayon ay mayroon na tayong mahigit tatlong daang empleyado sa anim na bansa. Itinayo ko ang kumpanyang ito. At ito ay magiging isang araw na walang pag-encrypt sa Darknet bago ko hayaan ang ibang tao na pumalit. Gayunpaman, sa susunod na dalawang buwan ay magtatrabaho ako sa is
Pinunasan ni Lorelei ang kanyang mga kamay sa kanyang mga mata at sinubukang tumuon sa plano ng kaganapan. Napakadali sa Buffalo kung saan kilala niya ang lahat na may pera—kung ano ang gusto at hindi nila gusto, at kung gaano karaming pera ang maaari nilang asahan na mahati sa isang gala fundraiser. Dito, ang bawat pagpili ay isang sugal at ang tagumpay o kabiguan ng gabi ay nakasalalay sa pananaliksik, tsismis, at bulag na suwerte.Bumukas ang pinto ng opisina ni Lorelei at bumungad ang kanyang assistant. Si Mandy ay may dalawang umuusok na tasa ng kape sa isang kamay at apat na malalaking file ang nakakapit sa kanyang dibdib. Nagmamadaling umikot si Lorelei sa mesa para maibsan si Mandy sa bigat.Ang kanyang masiglang katulong ay naging una niyang kaibigan sa San Francisco. Imposibleng pigilan ang alindog at palakaibigang personalidad ni Mandy. Marami silang pagkakatulad,parehong may mga Mexican na ina at Amerikanong ama. Ngunit sa kaibahan
“Paano mo nalaman?”“Na-sprain ang bukong-bukong ng nanay ko noong Sabado ng gabi at dinala ko siya sa ER. Si Barry ay nakaupo roon kasama ang kanyang asawa at tatlong taong gulang na batang lalaki na nagtulak ng marmol sa kanyang ilong." “Ang aso!”“Well, hindi iyon ang tawag ko sa kanya. At pagkatapos ng aking munting paninira, ang kanyang asawa ay nagdagdag ng ilan pang mga pangalan na hindi ko kailanman naisip, at ang aking ina ay sasampalin ako ng kalokohan kung sasabihin ko ito sa publiko.“Paano nalaman ng malaking keso?”“Nagreklamo ang misis ni Barry sa charity, nagbanta na ilalabas nila sa publiko kung wala silang ginawa tungkol sa akin. Hindi naman talaga grounds for dismissal but the Chairman felt it would be better if I stepped out of the limelight as he called it, for a period of time.”"Kaya ipinadala ka dito."“Oo. Wala akong ideya tungkol sa dynamics ng opisin
Nang lumitaw ang unang balbas ay hindi niya ito inahit sa walang kabuluhang pag-asa na matanto ng kanyang ina na hindi siya ang kanyang ama. Ngunit noong panahong iyon ay hindi na masusupil ang kanyang kawalang-interes, anuman ang gawin nito upang subukang pasayahin siya. Ngayon, gayunpaman, nangangahulugan ito na walang pagkakataon na makilala ng sinuman ang bagong Liam bilang ang reclusive billionaire na may pagkahilig sa mga supermodel ng Eastern European.Kinuha niya ang kanyang leather jacket mula sa kama, lumabas siya sa pangunahing silid. Naririnig niya ang paghahalungkat ni David sa kusina.“May pasok si Jason at lalabas ako,” sabi ni Liam.Malungkot na tinitigan ni David ang walang laman na kalan."May natira ba kagabi?" Binuksan ni David ang pinto ng refrigerator at pinasok ang ulo sa loob."Malamang." Napasandal si Liam sa frame ng pinto.Maya-maya ay lumabas si David mula sa refrigerator na may dalawang malalaking pla
Iniwas ni Lorelei ang tingin sa kanya at may nakitang mag-asawa sa dulo. Ang lalaki ay naka-jeans at T-shirt na mukhang dalawang sukat na masyadong maliit. Sa tabi niya ay isang babae ang nakasuot ng pulang damit na halos hindi nakatakip sa kanyang likuran habang siya ay nakatali sa apat na pulgadang itim na stilettos. "Oo, nakikita ko sila."“Jett ang pangalan niya, kasi akala ng parents niya cool sila. At siya si Beatrice, dahil ang kanyang mga magulang ay hindi. Nagkita sila sa isang club noong weekend. Sa ilalim ng impluwensya, iniisip ng bawat isa na ang isa't isa ay kamangha-mangha. At buong linggo nilang sinasabi sa kanilang mga kaibigan ang tungkol sa paghahanap ng perpektong lalaki/babae. Ngunit ngayon, sa liwanag ng araw, hindi sila masyadong sigurado. They have nothing in common and she thinks he's a douche for checking out all the other women here and he thinks she's boring kasi hindi siya mahilig sa motor.""Iyan ay hindi masyadong romantiko," sabi niya. Gayunpaman, haban
Umupo si Lorelei sa tabi ng bintana sa usong wine bar. Ang upuan sa tapat niya ay walang laman, sa ngayon. Na-late siya ng limang minuto, umaasang si Richard, ang ka-date niya sa Internet, ay naghihintay na doon. Ayaw niyang magmukhang sabik. Malamang, hindi rin siya, at makalipas ang dalawampung minuto ay nakaupo pa rin siyang mag-isa. Kinuha niya ang phone niya sa mesa at nag-check ulit ng message. Nasa kanya ang kanyang email address ngunit hindi ang kanyang cell number. Tila masyadong hangal na bigyan ang isang lalaking hindi pa niya nakilala ang kanyang numero ng telepono. Sa email account man lang ay ma-block niya ang kanyang mga mensahe kung iniinis siya nito. Sayang hindi niya naisip na makuha siya. Kinalawang siya sa blind date na ito.Nakatingin siya sa labas ng bintana. Ang mga tao ay walang laman mula sa mga gusali ng opisina na tila nakakakuha ng kanilang unang lasa ng kalayaan pagkatapos ng dalawampung taon. Isang grupo ng tatlong junior exec na nakasuot ng murang suit a
Nang lumitaw ang unang balbas ay hindi niya ito inahit sa walang kabuluhang pag-asa na matanto ng kanyang ina na hindi siya ang kanyang ama. Ngunit noong panahong iyon ay hindi na masusupil ang kanyang kawalang-interes, anuman ang gawin nito upang subukang pasayahin siya. Ngayon, gayunpaman, nangangahulugan ito na walang pagkakataon na makilala ng sinuman ang bagong Liam bilang ang reclusive billionaire na may pagkahilig sa mga supermodel ng Eastern European.Kinuha niya ang kanyang leather jacket mula sa kama, lumabas siya sa pangunahing silid. Naririnig niya ang paghahalungkat ni David sa kusina.“May pasok si Jason at lalabas ako,” sabi ni Liam.Malungkot na tinitigan ni David ang walang laman na kalan."May natira ba kagabi?" Binuksan ni David ang pinto ng refrigerator at pinasok ang ulo sa loob."Malamang." Napasandal si Liam sa frame ng pinto.Maya-maya ay lumabas si David mula sa refrigerator na may dalawang malalaking pla
“Paano mo nalaman?”“Na-sprain ang bukong-bukong ng nanay ko noong Sabado ng gabi at dinala ko siya sa ER. Si Barry ay nakaupo roon kasama ang kanyang asawa at tatlong taong gulang na batang lalaki na nagtulak ng marmol sa kanyang ilong." “Ang aso!”“Well, hindi iyon ang tawag ko sa kanya. At pagkatapos ng aking munting paninira, ang kanyang asawa ay nagdagdag ng ilan pang mga pangalan na hindi ko kailanman naisip, at ang aking ina ay sasampalin ako ng kalokohan kung sasabihin ko ito sa publiko.“Paano nalaman ng malaking keso?”“Nagreklamo ang misis ni Barry sa charity, nagbanta na ilalabas nila sa publiko kung wala silang ginawa tungkol sa akin. Hindi naman talaga grounds for dismissal but the Chairman felt it would be better if I stepped out of the limelight as he called it, for a period of time.”"Kaya ipinadala ka dito."“Oo. Wala akong ideya tungkol sa dynamics ng opisin
Pinunasan ni Lorelei ang kanyang mga kamay sa kanyang mga mata at sinubukang tumuon sa plano ng kaganapan. Napakadali sa Buffalo kung saan kilala niya ang lahat na may pera—kung ano ang gusto at hindi nila gusto, at kung gaano karaming pera ang maaari nilang asahan na mahati sa isang gala fundraiser. Dito, ang bawat pagpili ay isang sugal at ang tagumpay o kabiguan ng gabi ay nakasalalay sa pananaliksik, tsismis, at bulag na suwerte.Bumukas ang pinto ng opisina ni Lorelei at bumungad ang kanyang assistant. Si Mandy ay may dalawang umuusok na tasa ng kape sa isang kamay at apat na malalaking file ang nakakapit sa kanyang dibdib. Nagmamadaling umikot si Lorelei sa mesa para maibsan si Mandy sa bigat.Ang kanyang masiglang katulong ay naging una niyang kaibigan sa San Francisco. Imposibleng pigilan ang alindog at palakaibigang personalidad ni Mandy. Marami silang pagkakatulad,parehong may mga Mexican na ina at Amerikanong ama. Ngunit sa kaibahan
Nakatayo si Liam sa harap ng naka-pack na conference room, alam niyang kasing daming tao ang nakikinig sa pamamagitan ng conference call. Lahat ng mata ay nakatutok sa kanya, ang tanging tunog ay mahinang static mula sa linya ng telepono. Bihira niyang tawagan ang lahat ng kanyang mga tauhan, dahil karamihan sa mga programmer ay napopoot sa mga pagpupulong gaya niya. Ngunit ito ay mahalaga na ang mga tsismis ay panatilihin sa isang minimum at ang tanging paraan upang gawin iyon ay upang matiyak na ang lahat ay may parehong impormasyon at mula sa isang tumpak na pinagmulan.“Nais kong tiyakin sa inyong lahat na ako ay nasa buong kontrol pa rin ng kumpanya. Noong itinatag ko ang IWC Security, kami lang ni David. Ngayon ay mayroon na tayong mahigit tatlong daang empleyado sa anim na bansa. Itinayo ko ang kumpanyang ito. At ito ay magiging isang araw na walang pag-encrypt sa Darknet bago ko hayaan ang ibang tao na pumalit. Gayunpaman, sa susunod na dalawang buwan ay magtatrabaho ako sa is
Baka iyon ang problema niya. Siya ay masyadong mahuhulaan, nag-o-order ng parehong bagay araw-araw, hindi kailanman naglalagay ng pampalasa o sumusubok ng bago. Gaya ng panlasa niya sa lalaki—predictable. Ang bawat isa ay naging sinungaling at talunan. Ngayon ay dapat niyang subukan ang ibang bagay. Tinitigan niya ang menu sa likod ng counter, nagnanais na ang tunay na pagmamahal ay nakalimbag sa pisara. Utos niya iyon sa isang tibok ng puso.As if on cue, nagvibrate ang cellphone niya sa bag niya. Sa kalaunan ay natagpuan niya ito sa ilalim ng isang walang laman na pakete ng cinnamon gum. Humagulhol nang makita ang numero ng kanyang ina sa screen, pinindot niya pa rin ang answer. Kung hindi niya ito kakausapin ngayon ay tatawagan niya ito hanggang sa makausap niya ito.“Magandang umaga po, Mama.”“Umaga? Malapit na magtanghali dito, di ba nasa trabaho ka na?”“Hindi, quarter to nine pa lang. Tandaan mo, tatlong oras na akong nasa likod mo ngayon.” Natitiyak niyang sinasadya ng kanyan
“Kaya nga mag-aahit ako ng balbas, magpapaganda, at gagamitin ko ang middle name ko. Kahit na siya ay maghanap, malamang na hindi niya akalain na si William Manning ay mayamang lalaki na katulad ni Liam Mackenzie, isang regular na lalaki. Nag-set up ako ng ilang profile sa social media bilang regular na lalaki na si Liam, at pansamantalang kinain ng ilang misteryosong virus ang anumang mga larawan ni William Manning sa Internet. Mayroong isang limitadong tagal ng buhay sa virus kaya't maibabalik ang mga ito sa loob ng ilang linggo, iligtas ako na kailangang bumalik at ayusin ang mga ito sa ibang pagkakataon."Itinulak niya ang pinto sa isang maliit na coffee shop. Sampung tao ang naghihintay sa linya ng order. Sumenyas sa barista sa likod ng espresso machine, nilampasan ni Liam ang mahabang pila at kinuha ang dalawang kape na inilagay niya sa counter. Nginitian niya ang babae, na kulay pink ang pisngi, bago dinala si David sa isang maliit na mesa sa sulok.“Maghintay ka. Sinabi mo lan
"Oh pare, nababaliw ka na."Idinausdos ni Liam ang kanyang Aston Martin na sasakyan sa kanyang nakareserbang double-wide parking space bago sumulyap sa kanyang kaibigan. Hindi talaga siya magpatalo sa pahayag ni David. Iyon mismo ang naramdaman niya.“Kailangan kong gawin. Nangako ako kay Marcus." Nanikip ang dibdib niya habang binabanggit ang kapatid. Dalawang linggong hindi nabawasan ang naramdaman na sakit na naranasan niya habang hawak niya ang kamay ni Marcus at pinagmamasdan ito. Lahat ng pera niya at hindi niya nagawang iligtas ang isang tao sa mundo na nagmamahal sa kanya ng walang kondisyon. Tinanggal ni Liam ang kanyang mga kamay sa manibela.“So, mag-leave ka sa pagiging CEO at Chairman ng IWC Security para tapusin ang libro ng kapatid mo? Mula sa hari ng mundo ng seguridad sa Internet tungo sa isang manunulat?" Ang pag-aalinlangan sa boses ni David ay hindi maaaring mas malaki kung sinabi ni Liam na pupunta siya sa kalawakan sa susunod na linggo.“Ito lang ang pinapagawa