MATAPOS ang mahabang linggo ng trabaho, sa wakas ay nagkaroon ng oras si Kariel upang dalhin si Darielle sa Funville Play Park. Tulad ng ipinangako ni Kenneth, ito ang naging perpektong pagkakataon para makapagpahinga at makapag-bonding silang mag-ina. Pagkarating nila sa entrance, agad na napansin ni Kariel ang kislap sa mga mata ng kaniyang anak. Halatang tuwang-tuwa si Darielle, at halatang excited ito sa lahat ng makikita at mararanasan sa loob. "Mommy, it has a lot of balloons! And rides!" masayang sigaw ni Darielle habang hawak-hawak ang kamay ng ina. "Where do we go first, Mommy? I want the one that looks like a castle!" Napangiti naman si Kariel habang pinagmamasdan ang anak na tuwang-tuwa at ang taas ng energy. "Kalma lang, anak. Marami tayong oras. Isa-isahin natin," sagot niya at hinaplos ang pisngi ng anak. Kinuha niya ang kamay nito at hinayaan itong pangunahan siya papasok sa masayang mundo ng mga rides at laro. Una nilang tinungo ang malaking carousel na may mga ka
SA KABILANG DAKU, sa gitna ng malalim na tulog ni Darrius, naramdaman niyang may malamig na hangin na dumarampi sa kanyang balat. Ngunit ang malamig na hanging iyon ay unti-unting napapalitan ng mainit na hangin, at tila hinahatak siya sa isang di-maipaliwanag na direksyon. Nang magising siya, napagtanto niyang nasa isang mundo siyang hindi pamilyar. Nasa isang malawak na damuhan siya, at nababalot ng fog. Naguguluhan, napakunot ang kanyang noo, wondering kung paano siya napunta roon. Sa gitna nang pag-iisip bigla siyang nakarinig ng mga yabag mula sa kaniyang likuran, papalapit, patungo sa kanya. Nang lumingon siya, laking gulat niya nang makita si Kariel, ang babaeng matagal na niyang gustong makita. Ngunit nang makita niyang may hawak itong bata, tila naguluhan siya. Pero may parte sa kaniyang puso ang nabuhay, tila ang batang iyon ay may malaking parte sa pagkatao niya. Gustong nang kumawala ng kanyang puso sa saya nang makita si Kariel. Ngunit, hindi niya maiwasang magtanong sa
HABANG nakaupo si Darrius sa kanyang swivel chair, sa loob ng kaniyang opisina, ngunit hindi mawala sa kaniyang isipan ang napanaginipan niya kagabi. Balisa at panay ang hilamos niya dahil sa imahe ng batang katabi ni Kariel. Noon pa man gusto na niyang mapanaginipan ang babae ngunit, nang mapanaginipan niya ito, marami nang tanong sa kaniyang isipan. Sino ang batang iyon? Mga tanong na pabalik-balik sa kaniyang isipan. Pilit man niyang inaalis ngunit tila hindi ito mawala-wala. Nabalik na lamang siya sa kaniyang huwisyo nang magsalita ang kaniyang sekretarya. Hindi na pala niya namalayang nakapasok na ito sa kaniyang opisina."Padrone Darrius?" Untag ng kaniyang assistant."Signore, stavo dicendo che il progetto della nostra nuova cantina sta andando avanti a gonfie vele. Abbiamo scelto i terreni e le uve sono in ottima condizione," patuloy ni Sofie, nagsasalita sa kanyang likas na Italian accent. Hawak nito ang ilang blueprints at mga papel tungkol sa kanilang bagong proyekto, na
SA KABILANG DAKU, suot ang itim na blazer at pencil skirt, si Kariel ay tila walang bahid ng kaba o anumang pahiwatig ng kanyang mga iniisip habang nakaupo sa kanyang executive chair sa loob ng conference room. Nakatutok ang kanyang paningin sa nagpi-present, ngunit sa kabila ng kanyang mahinahong itsura, biglang may gumulo sa kanyang isipan. Anuman iyon, hindi niya agad matukoy. Nagtapos na ang presentasyon ng kanyang kasamahan, ngunit pakiramdam ni Kariel ay parang wala siya sa sarili."Okay, so we will finalize the numbers and send the proposal within the week," sabi ng isa sa mga kasamahan niya habang nag-aayos ng gamit."Yes, let's stick to that timeline. Meeting adjourned. You may now leave," kalmadong ani Kariel, sabay tango ng kanyang mga kasamahan bago nagsilabas ng conference room."Thank you, Ma'am. Mauna na po kami," sabay-sabay na paalam ng mga dumalo.Naiwan siyang mag-isa sa loob ng silid. Habang nakatingin sa kabuuan ng conference room, nagpakawala siya ng isang malal
MAGMULA ng makatanggap si Kariel ng message mula kay Kiarah, ay naging kaswal na ang kanilang pag-uusap. Bumalik ang dating sigla sa puso niya dahil sa mga kuwento at mga biro nito. Ngunit, may mga bagay pa talaga na parang hindi nila in-oopen up sa isa't Isa at ramdam nila iyon. Siguro nga, may mga bagay na hindi nila dapat pinag-uusapan sa chat lang. Mabilis na lumipas ang mga araw sa isang cozy café na malapit sa baybayin, ang napagpasyahan nilang lugar kung saan sila magkikita. Habang nakaupo sa isang sulok inaayos ni Kariel ang kanyang blouse habang tinitingnan ang kanyang relo. At inaantay si Kiarah. Maya-maya pa’y may nakita s’yang babae na palapit sa kanyang puwesto. Kumakaway, habang malapad ang ngiting naka-rehistro sa labi nito. Si Kiarah iyon, sa una ay hindi niya nakilala dahil—tila ibang tao na ito mula sa Kiarah na kilalal niya noon. Si Kiarah na noo’y simple ngunit ngayon, may taglay ng alindog at karenyo. Suot nito ang isang eleganteng beige na dress at shades, ang
Matapos ang mahaba at malalim na kuwentuhan ni Kariel at Kiarah, napagpasyahan nilang tapusin ang kanilang usapan. Lumalim na rin ang gabi, at tila napasarap ang kanilang kuwentuhan, at hindi na nila namalayang gabi na pala. Habang naglalakad palabas ng café, hindi maiwasan ni Kariel, ang ngumiti habang pinagmamasdan si Kiarah, na abala sa pag-ayos ng kanyang shoulder bag. “Marami akong nami-miss sa buhay, pero salamat sa pag-share mo kanina. Natutuwa akong naging okay kayo ni Mark doon sa Italy,” ani Kariel na ikinangiti ni Kiarah. “Oo, marami akong natutunan, at ‘yun nga... Si Darrius, lagi rin kaming nag-uusap noon, pero...” saglit itong tumigil at pumakawala ng malalim na buntonghininga bago pa nagpatuloy. “Hindi ko siya masyadong makontak ngayon. Siguro nga, busy lang talaga siya. Alam mo na, malaki na ang papel niya sa kompanya.” Pilit na ngiti na lamang ang itinugon niya sa sinabi ng kausap. Ngumiti naman si Kiarah, at nagpatuloy na sila sa paglalakad patungo sa parking
Matapos matiyak na nakatulog na nang maayos si Darielle, tahimik na bumalik si Kariel sa kanilang sala. Nais niyang kumuha ng tubig para sa sarili bago rin humiga at magpahinga. Naglakad siya nang dahan-dahan pababa ng hagdan, ngunit sa kanyang pagbaba, napansin niyang maliwanag pa sa kanilang veranda. Subalit hindi niya iyon binigyang pansin, bagkus tahimik siyang humakbang at tumungo sa kusina, ngunit natanaw niyang nang akma na siyang umakyat ay narinig niya ang boses ng ama. Dala ng kuryusidad, dahan-dahan siyang nagtungo at bahagyang sumilip sa nakaawang na pinto. Nagtaka siya bigla, dahil nandun pa rin si Nanon. Hindi niya inaasahan na magtatagal pa ito, lalo pa't malalim na ang gabi. Tahimik niyang pinakinggan ang usapan ng dalawa. "Hindi ko akalaing ganito ang magiging sitwasyon, Tito. Pero ako, handa akong sumunod sa usapan. Hindi na rin naman iba ang tingin ko sa kaniya eh," narinig niyang sabi ni Nanon. "Mabuti naman at alam mong may tungkulin kang dapat gampanan. Alam
MATAPOS ang kanilang sagutan ng ama, mas pinili na lamang ni Kariel, na tumalikod at umalis para hindi pa humaba ang kanilang pagtatalo. Ayaw niyang makapagbitaw pa ng mga masasakit na salita laban sa ama dahil kahit papaano. Mataas pa rin ang respito niya rito. Ngunit, tila yata sumosobra na ang ama bagay na iniyak na lamang niya at agad na binuksan ang dating silid ni Darrius, upang doon ibuhos ang lahat ng hinanakit niya. Muli niyang hinawakan ang dating painting na tila sumisimbolo sa katauhan niya."Darrius..." bulong niya, habang patuloy sa pag-agos ng kaniyang mga luha. “Bakit? Bakit ganito ang naging kapalaran ko? Wala na ba talaga akong karapatang sumaya?” Gusto niyang sumigaw, gusto niyang labanan ang mga plano ng kanyang ama, pero pakiramdam niya’y nakagapos siya sa mga tali ng nakaraan at sa mga inaasahan ng mga tao sa paligid niya. "Bakit kailangan ko pang dumaan sa ganito?" humihikbing tanong niya sa sarili. Mahigpit niyang niyakap ang painting at doon na lamang ibinuh
Matapos makalapag ang eroplano, tahimik na bumiyahe mula sa airport patungo sa mansyon sina Kariel at Darrius. Pareho silang may sariling iniisip, ngunit dama ang tensyon at excitement sa hangin. Bagamat kinakabahan, hindi maiwasan ni Kariel ang mapangiti sa ideya na makikita muli ang kanyang pamilya. Lalo na ang anak na ilang linggong hindi na kasama. Tahimik din si Darrius ngunit bakas sa mukha ang hindi matatawarang excitement dahil sa wakas, makikita na ang anak na matagal nang nawalay sa kaniya. “Magiging okay din ang lahat,” saad ni Kariel saka ipinilig ang ulo sa balikat ng lalaki. Ngumiti naman ito at saka mahigpit na niyakap ang palad ng mga palad din nito. “Yeah, magiging okay din ang lahat.” Muli na lang napangiti si Kariel nang maramdaman ang marahang pag-amoy at paghalik ng lalaki sa ulo niya.PAGDATING nila sa malaking gate ng mansyon, bumaba si Kariel mula sa sasakyan. Agad namang sumunod si Darrius na puno ng galak sa kaniyang puso. Ilang taon na rin magmula nang u
SA KABILANG DAKU Sa isang maliit ngunit marangyang villa sa tagong bahagi ng lungsod, nakaupo sa isang leather armchair ang isang babaeng may matapang na aura. Nakasuot siya ng itim na blazer na bumagay sa kanyang makinis at mahabang buhok, habang hawak ang isang baso ng alak. Siya si Cassandra, ngunit mas kilala sa ilalim n'yang pangalang Diablo. Sa kabila ng kanyang eleganteng anyo, ang kanyang mga mata ay puno ng galit at determinasyon. Alam niyang oras na para muling simulan ang plano laban kay Darrius. Alam n'yang sa mga oras na ito ay alam na nito ang pagtakas niya at pag-uwi sa Pilipinas. Medyo mainit at patuloy kasi sa pagtutugis sa kaniya ang kapulisan at assets na nakuha ni Darrius bagay na kailangan niyang kumalma at magpalamig na muna. Ngunit hindi siya titigil para sa paghihiganteng alam niyang sagot para mawala ang sakit sa nakaraan. Sa harap niya ay nakaayos ang mga dokumento, larawan, at mapa. Kabilang dito ang larawan ni Kariel na kuha sa isang public event, na
Nang sumunod na araw, maagang naggayak sina Darrius at Kariel upang maghanda sa kanilang pagbabalik sa Pilipinas. At ang kanilang mga bagahe ay maayos nang nakalatag sa tabi ng pinto, at ramdam sa buong silid ang katahimikan. Sa kabila ng kanilang excitement na makabalik, hindi maiwasan ni Kariel na mag-alala sa mga darating na araw, lalo’t alam niyang hindi magiging madali ang kanilang haharapin.Habang iniinspeksyon ni Darrius ang kanilang mga dokumento, lumapit si Kiarah na nakangiti. “Mukhang ready na talaga kayo ah, good luck na lang sa inyo. Parang kailan lang, at ngayon sabay na kayong babalik sa bansa.”“Oo nga, medyo kinakabahan din ako. Hindi para sa pagbabalik namin sa bahay kundi sa hamon na kailangan naming harapin para sa ikakatahimik ng lahat,” nakangiti ngunit bakas sa mukha ni Kariel ang labis na alinlangan sa darating na mga araw. Bahagya namang napangiti si Kiarah dahil ramdam niya ang alinlangan sa puso ni Kariel bagay na nilapitan na lamang niya ito at niyakap.“
Matapos ibaba ang tawag, agad namang napatingin si Darrius sa kawalan dahil sa nabalitaan ngunit bumajas rin sa kaniyang mukha ang galit ang pagkamuhi. Napansin naman iyon ni Kariel na ngayon ay nakasandal sa kama at tahimik lang din na nakatingin sa lalaki. Pagod man sa kanilang pag-iisa subalit ramdam naman ni Kariel ang labis na pagkabahala sa nakita.“Dar,” tawag niya, “ano bang nangyari?”Napalingon naman si ni Darrius, ngunit imbis na sumagot, tumayo ito at naglakad papunta sa bintana. At napatitig sa mga naglalakihang gusali sa lugar.“Darr, kausapin mo naman ako,” dagdag ni Kariel nang hindi siya nito sinagot. “Ano bang problima?”Huminga nang malalim si Darrius bago pa bumalik sa tabi ni Kariel. Naupo siya sa gilid ng kama at mahigpit na hinawakan ang kamay ng babae. “Kariel,” panimula niya, “may isang bagay na kailangang asikasuhin. At hindi ko puwedeng ipagsawalang-bahala ito.”“Anong ibig mong sabihin? May nangyari ba?” tanong ni Kariel, na ramdam ang hindi magandang bali
Sa bawat pagbaon ng pagkalalaki ni Darrius, ay s’ya namang pagliyad at pa-ungol ni Kariel. Hindi niya alam pero parang muli s’yang dinala sa langit kung saan ilang taon na n’yang hindi napupuntahan. At sa bawat ulos ni Darrius pakiramdam n’ya muli na naman silang pinag-isa. Hindi niya alam kong ano ang magiging reaksyon niya sa bawat pagpasok nito sa kaniyang kuweba. Basta ang tanging nagawa niya lang ay sambiti ang pangalan ng kaulayaw sa mahina ngunit tila angel na umaawit sa pandinig ni Darrius. "Yamz-" Saglit pa itong tumigil at pinagmamasdan siya bagay na magtama ang kanilang mga mata. “I've waited this for so many years, at ngayon nakasama na kita ulit.” “Me too,” tugon naman ni Kariel. Ngumiti naman si Darrius sa sinabi ni Kariel saka nag-smirk. “Just moaned my name, at ako na ang bahalang magdala sa’yo sa langit.” “Loko,” nakangising aniya. “Kung ako lang ang nasusunod, hindi ko na hahayaang matapos pa ang gabing ‘to para naman makasama pa kita nang matagal.” Ngumiti p
Matapos ang tawag sa anak, nanatiling tahimik si Kariel habang nakatitig sa screen ng kaniyang cellphone. Unti-unti niya rin itong inilapag sa lamesa at nagpakawala ng malalim na buntonghininga. Sa likod ng katahimikan, ramdam niya ang tila kumakabog na tibok ng kaniyang puso. “Kariel...”Agad namann'yang linigon si Darrius, nakatitig na sa kaniya, puno ng damdaming tila hindi maipaliwanag ng mga simpleng salita lamang. Naroon ang kasabikan, pangungulila, at... pagmamahal. Ilang taon na rin ang lumipas simula nang maghiwalay sila, ngunit sa bawat sulyap nito, dama pa rin niya ang koneksyon nilang dalawa.“Salamat,” basag ni Darrius sa katahimikan.“Sa alin?” mahinang sagot ni Kariel, pilit na pinipigilan ang pamumuo ng luha sa kaniyang mga mata.“Sa pagkakataong muli akong maging parte ng buhay niyo ni Darielle,” tugon nito, at bahagya pang yumuko, na tila dinadala ng bigat ang sariling emosyon. “Hindi mo alam kung gaano ko ‘to pinangarap, Kariel.”Hindi naman nagawang sumagot ni Ka
Agad namang inayos ni Kariel ang sarili nang makita ang pangalan ng kanilang anak sa screen nang muling tumunog ang kaniyang cellphone. “Si Darielle,” mahinang bulong niya kay Darrius habang pinapakita ang mukha ng anak mula sa screen. Napakunot ng kaniyang noo si Darrius ngunit agad ding nagliwanag ang mukha nang marinig ang pangalan ng kanilang anak.“Huwag mo na patagalin. Sagutin mo na,” ani Darrius na bakas sa boses ang pagkasabik.Agad namang pinindot ni Kariel ang green button at sumambulat sa screen ang masayang mukha ng kaniyang anak.“Mommy! Bakit ang tagal mong sumagot? Miss na kita!” bungad ng anak habang hawak ang isang stuffed toy.Napangiti naman I Kariel nang makita ang ang pagbusangot bigla ng anak.“Sorry, anak. Busy lang si Mommy kanina. Kaya hindi ko agad narinig ang tawag mo.”“Ganon ba mommy? Wag po kayo masyadong magpakagod riyan,” wika pa ng anak.“Wait, sino ba kasama mo riyan?” tanong ni Kariel nang mapansin na tahimik ang paligid ng silid ni Darielle.“Ako
PAGKARATING nila sa Hotel ay agad namang nagtungo sin Mark At Kiarah sa kani-kanilang silid. Samantalang sina Kariel at Darrius naman ay tahimik na nagpapahangin sa Rooftop ng hotel. Tahimikt at wala silang imikan na. Hindi tulad ng nasa event a sila at habang nasa sasakyan sila. Ang nagagawa lang ni Darrius ay ang panay na sulyap at pinipilit naman niyang ibuka ang bibig ngunit tila nasamid yata ang dila niya. Tumikhim at umayos na lang ng kaniyang sarili si Kariel, bago pa nagsalita. “Hi.” Panimula ni Kariel, para basahin ang katahimikan bumabalot sa kanilang paligid. Agad namang Napalingon si Darrius at saka ngumiti sa babae. “Hmm… Kariel, I don't know when to start. Hindi ko alam pero pakiramdam ko–” Ngunit hindi na nagawang ipagpatuloy pa ni Darrius ang sasabihin ng bigla na s’yang halikan sa labi ni Kariel. “Hanggang ngayon pa rin ba kailangang ako pa ang maunang gumawa nang paraan para sa ating dalawa? I’ve waited you so long. I’ve waited this day, tapos patorpe-torpe ka
MATAGUMPAY namang natapos ang event, at kasalukuyan na sila ngayong bumabiyahe pabalik ng hotel. Masaya at puno ng tawanan ang loob ng sasakyan, dahil sa muling pagkakabuo nilang apat. Naroon din kasi si Mark, at hindi maiwasan ni Kiarah na makaramdam ng kilig sa tuwing napapansin niyang sumusulyap ang nobyo sa kanya. Ngunit higit sa lahat, mas lalong sumabog ang kilig niya sa eksenang nasaksihan kanina sa dance floor.“Grabe, akala ko eksena lang sa pelikula ang gano'n! Grabe, kinilig talaga ako sa inyo. Akala ko nga magwa-wantotre pa kayo eh!” masayang bulong ni Kiarah kay Mark, ngunit sapat na sapat para marinig ng lahat sa loob ng sasakyan.Napangiti naman ng pilya si Kariel sa sinabi ng kaibigan. Bagay na hindi niya matiis na magkomento. “Naku, Kiarah, kung masyado kang kinikilig, edi sana hinila mo rin kanina sa gitna si Mark, ” pabirong sambit niya, na ikinatawa nilang lahat.“Naku! Ayaw kong sirain ang spotlight niyo, noh! Kaya next time na lang ako,” sagot ni Kiarah, kasabay