Chapter 7

  

   

  NAPABALIKWAS ng bangon si Thalia na kamuntikan pa niyang ikahulog sa kama nang biglang tumunog cellphone niya.

   

  Nagmamadaling isinuot niya ang slipper pagkatapos ay inayos ang sariling repleksyon sa salamin. At nang makontento ay lumabas na siya ng silid. 

   

  Ang totoo ay sinadya talaga niyang i-set ang alarm na iyon para siya na mismo ang maghatid ng hapunan ni Michael sa loob ng silid nito. Tatlong araw na kasi niya itong hindi nakikita. Itanggi man niya sa sarili ay nasasabik na siyang makita ang lalaki.

   

   

  The last time she saw him was the day she accompanied him into his room, pero pinalabas din nang huli. Weird. She lived in his castle pero hindi naman niya ito nakikita. Maaga itong umaalis at late na rin kung umuwi ng mansion. She could even imagined how exhausted her employer, boss, sir, senyor, patient, whatever kung ano man ang dapat niyang itawag dito.

   

  Siya na naturingang personal nurse nito kuno ay walang ginagawa. Hindi niya ito napapainom ng gamot dahil sa tuwing tatangkahin niyang pumasok sa loob ng silid nito ay kaagad siya nitong pinapalabas kung hindi naman ay naka–locked ang pinto ng kuwarto ng lalaki kung hindi nakabantay sa labas ang dalawang damulag nitong body guard. 

   

  Iniiwasan ba siya ni Michael? O ayaw lang talaga nitong magpaabala at magpapasok ng kahit sino sa loob ng silid nito? Pero bakit nakakalabas masok sa loob sina Dagz at Nanay Juanita? Siya lang ba ang bawal pumasok roon? 

   

   

  Hindi man lang ba siya nito nami-miss man lang? At bakit naman siya nito mami-miss? Tsk! Baka naman sinusumpong uli ng kasungitan ang guwapong lalaking iyon, hindi kaya? Kailangan na rin yata talaga niyang bawasan ang katabilan niya?  

   

    

  Eh, ano nga ba ang ginawa niya sa tatlong araw niya sa mansyon? Needless to say everything, siya lang yata ang private nurse na masuwerte at malas. Masuwerte dahil hindi siya kailangan pasyente niya but she still have the salary at doble pa. Malas dahil hindi man lang sila magkasundo ni Michael. 

   

  Eh, kung patayin na lang kaya niya ng halik ang lalaki? 

   

  Napangiti si Thalia sa naisip niyang iyon. Ginugol na lamang niya ang nagdaang tatlong araw sa paglilibot sa buong kabahayan, hindi naman kasi siya pinapatulong magtrabaho ni Aling Juanita at ng ibang mga kasambahay sa mansion.

   

   

  Break na rin iyon for her dahil natapos niya ang isinusulat niyang kuwento. Oh, yeah! She's a writer hindi naman magaling, but according to her readers nakakasabay na siya kay Casper Brown the famous writer living in Georgia. Not bad!

   

  But of course, dahil naghihintay siya ng magandang pagakakataon na makalusot sa mga bantay ay hindi niya sinasadyang narinig ang pag-uusap ng dalawang lalaki. May pupuntahan ang mga ito, siyempre utos ng boss and that's the great chance for her para makapasok at makita si Michael.

   

   

   

  “Nay Juanita, dadalhin ko na lang ho sa taas ang hapunan ni Michael.” nakangiting aniya habang naglalagay ng pagkain sa tray.

   

   

  Sinulyapan siya ng mapanuring tingin ng kausap. “Alam mo naman hindi niya sistema ang kumain sa silid niya baka maulit muli ang—”

   

  “Alam ko po pero tatlong araw na siyang hindi kumakain ‘di po ba? Baka naman kasing payat na niya ang walis ting-ting ngayon, hindi kaya?” putol niya sa sasabihin ng babae. 

   

   

  Siyempre hindi niya nakakalimutan ang unang beses na dalhan niya ito pagkain sa silid nito. That was the most memorable and unforgettable experienced she ever had in her life.  Namula ang magkabilang pisngi niya nang maalala ang bahaging iyon ng katawan ni Michael. She bit her lower lip as she rapidly shook her head just to ignore the malice playing around in her thoughts. But why she has this feeling of wanting to see his... his—damn big shaft!

   

   

  “Holly molly! She shouldn’t act like this! Hindi puwede! Trabaho pinunta niya rito not his...his—” 

   

   

  Naputol ang pag-iisip niya nang magsalita si Aling Juanita na pinagpapasalamat niya dahil kung hindi ay baka malayo ang marating ng berdeng imahinasyon niya.  

   

   

  “May sariling kitchen sa silid ng senyor at kumpleto ang lahat ng mga gamit doon. Sinisigurado kong fresh ang mga nilalagay kong prutas, tinapay at kung anu-ano pang kailangan ni Michael sa araw-araw.” pagwawalang bahalang sabi nito.

   

  “K–kusina?” Nangunot ang makinis niyang noo. Hindi niya iyon nakita, maliban sa pintong nakasara sa katabing pinto ng rest room. High-tech! She never heard that before siguro ay normal lang iyon sa bahay ng mga mayayaman? Eh, sa kuwarto kaya ng kuya Lohan at ate Dhalia niya? May kusina rin kaya ang mga ito roon? Natural mayaman ang bayaw niya hindi lang niya alam kung kasing yaman ito ni Michael.

   

   

   

  “Pero iba pa rin naman po ang fresh cook. Isa pa po baka matanggal ako sa trabaho dahil hindi ko na nagagampanan ng tungkulin ko.” aniyang naging mailap ang mga mata. 

   

   

  Napailing na lamang ang may edad na babae. Sa loob ng mahigit isang linggong pananatili niya sa mansyon ay mabilis siyang nakagaanan ng loob ni Aling Juanita. 

   

  “Ikaw ang bahala pero huwag ka ng makipagtalo sa kanya, maliwanag ba? Lumabas ka agad ng silid pagkatapos mong maibigay ang hapunan niya." Dagdag pa nito.

   

   

  “Opo,” nakangiting tugon niya. But of course, hindi niya iyon susundin. Sinabi lang niya iyon para payagan siya nito.

   

   

  Nagpakawala muna siya ng malalim na buntong-hininga bago kumatok sa pinto. 

   

  Natural, kailan ba siya nagkaroon ng pagtugon buhat sa guwapong oagar sa loob? 

   

  Kinakabahan siya, superb! She felt as if there's a billion butterflies flying in her stomach and strolling around inside of her, pero hindi siya puwedeng umatras. By hook or by crook! She have to see him! 

   

   

  Aba! Pasalamat nga ang guwapong korimao na iyon at pinagsisilbihan niya. For sure, nurses ain't do that sa mga pasyente sa hospital. They are just checking and monitoring their vital sign, IV and etc. Every hour or it depends upon the patient medical history. 

   

  Pero dahil mabait, maganda at hindi naman talaga siya totoong nurse ay willing siyang alagaan ang guwapong hudyo. She giggled of the last thought.

   

  How she wish na nakatopless ito pagpasok niya sa loob! She bit her lower lip...she wanted to see his sexy and mouth watering six packs abs...

   

   

   

  Pinihit niya pabukas ang seradura ng pinto habang ang isang kamay niya ay nakawak sa tray ng dala niyang pagkain. She then, took a deep breath once again.

   

  Namataan niya sa mahabang sofa ang binata. Nagbabasa ito ng libro. Nagmukha tuloy itong si Daniel Rad Cliffe sa ginampanan nitong character bilang Harry Potter. Grrr! She dislike her twin sister taste pagdating sa lalaki. Sa dinami–rami ng hollywood hunk actors ay si Harry Potter pa pinagpapantasyahan nito.

   

  Ang sarap naman umupo sa kandungan niya! Kinikilig na sambit ng malanding utak niya.

   

  She shook her head just to rid off the malice thoughts in her mind. At kailan pa naging masarap umupo sa kandungan ni Michael, aber? She felt the sudden burn in her cheeks. 

   

  Ambisiyosang malanding hitad! 

   

   

  At kailan pa siya naging malisiyosa? Well, just barely for this sexy, handsome and charismatic Hawk sitting in the sofa comfortably.

   

   

  Tumikhim siya upang agawin ang atensyon ni Michael batid naman niyang alam nitong pumasok siya pero hindi man lang ito nag-abalang tapunan siya ng sulyap. The nerve of this jerk!

   

  Lumapit siya rito at nilapag sa bilugang mesa sa harapan ng binata ang dala niyang pagkain. Ngunit tila siya hindi nag-exist sa mundo at hindi man lang siya nito makuhang tapunan ng sulyap.  Pero okay na rin iyon gano’n kaysa naman sigawan siya at palabasin ng silid.

   

   

  “Kumain ka muna saka mo tapusin iyang binabasa mo.” aniya nang ilang segundong hindi pa rin siya pinupuna ni Michael. 

   

  

  Maya–maya’y itiniklop nito ang binabasang libro pagkatapos ay sinunod naman nitong tinanggal ang salamin sa mata saka binigyan siya mapanuring tingin.

   

   

  Oh God! That eyes can definitely tear a billion undies! 

   

  Pakiwari niya'y lumuwag yata ang hook ng bra niya at lalong bumilis ang kabog ng dibdib niya na tila ba lalabas na iyon sa subrang dagundong.

   

   

  Dumako ang mga mata ni Michael sa kanyang mga hita. Oh, shit! Naka short pants nga pala siya, sa subrang pagmamadali niya kanina ay hindi na niya nagawang magpalit. What a shame!

   

  “Nice pair legs.” he said with malicious grinned at the corner of his lips..

   

   

  Lumalabas tuloy na inaakit niya ito. Whew! Hindi nga ba?

   

   

  “Is that a compliment or insult?” pinilit niyang maging kaswal dito kahit pakiramdam niya ay gusto na niyang lamunin ng mundo.

   

   

  “Compliment of course,” he smiled at her that swiftly leapt her heart inside her chest.

   

  Mahabaging diyos ng mga magagandang nilalang na katulad niya pakiramdam ni Tinker ay mawawalan siya ng ulirat sa mga ngiting iyon. Dios mio!

   

  He was a breed in his own right with a smile that could slice a woman's heart wide open, makes a woman swoon with bliss even as she knew her heart was being slowly crushed.

   

  "W-well, t-thank you." si Thalia na biglang nakaramdam ng panunuyo ng lalamunan.

   

  Sa loob ng tatlong araw na hindi niya nakita ang dalaga pakiwari ni Michael ay biglang nagdilim ang paligid niya. 

   

  Hindi niya ito pinalayas dahil alam niyang magpapadalang muli ng panibago ang kanyang mama. And damn, he don't want to give a shit to argue with his mother again, yet he can't afford to lose his pig headed nurse. 

   

  Sinadya ni Michael na huwag itong papasukin sa silid niya dahil sa damdaming pinupukaw ng dalaga sa tuwing nakikita niya ito.

   

  And darn it! He missed this woman at ngayon ay nasa harapan niya ito, wearing those tiny short. Sinusubukan ba talaga siya nito? 

   

  He's not a saint! God damm it!

  The hell of wanting her in his bed. Fuck!

   

   

  "Pagkatapos mong kumain ay inumin mo ang gamot mo," aniya para pagtakpan ang tensyong nadarama. 

   

  Kung puwede lang sana niyang tusukin ng tinidor ang mga mata ni Michael ay kanina pa niya ginawa sa klase ng mga titig nito sa kanya, but there's a part of her na nasisiyahan. 

   

  Takti! Legs lang pala niya ang katapat ng lokong kumag na ito eh!

   

  “You’re  not the boss.”

   

  “And I don’t even have a plan to be the boss... maybe some day in your bed, I’ll be the boss and riding you.” Dagdag ng isip niya na kaagad din niyang sinaway.  “You need to take your medicine, remember?”

   

  “Did you just came here for my medicine or something else?”

   

   

  “H–huh? S-siyempre! Nurse mo ako, and I have to make sure that you’re taking your med.” nanginginig ang boses niya. “I-it's for your own good," aniya sa mababang tono baka magalit na naman kasi ito. “M–maiwan na kita, ubusin mo pagkain mo para lumakas ka.” 

   

  Oh dear lord! Masyado ba siyang halata? Nakakahiya!

   

   

  “Stay, Bonita.” it was a command not asking.

   

  Wait, what? Did he say stay? OMG!

   

  And it wasn't her first time to hear those word, did he really find her beautiful that's why he’s calling her Bonita? 

   

  Lihim siyang napangiti alam niyang maganda siya her mom and friends told her even her twin sister too, but hearing those three syllable words from him really boxed her ears. 

   

   

   

  “D-do you need anything sir?” kaswal niyang tanong sa kabila ng tensyon at kabang nadarama, pati yata bagong sibol niyang balahibong pusa ay kinikilig.

   

   

  “Sit.” tipid ngunit maawtorisadong utos ni Michael.

   

  She drew a deep breath and occupied the single sofa in front of him. Pakiramdam ni Tinker ay pinagpapawisan siya ng malagkit kahit ang totoo ay napakalamig sa loob ng silid ng binata. She doesn't like the way he stared at her. It makes her heart leapt in nervous.

   

  “A-are you okay?” she asked.

   

   

  Because it was her job to make sure he was okay. Nothing else. Needless to say how her heart beats so rapidly. Or perhaps she should ask herself too, is she okay? Because she’s not, literally! Her heart pound so fast inside her chest. 

   

  “Chill-out, you don't need to hide it, sweetheart. Your tension is so thick, it’s suffocating.” his stared at her lips.

   

  Oh, God is he a mind reader? Ano raw? Sweetheart? Did he really meant to call her to that endearment? O parte pa rin ng malisiyosong diwa niya? 

   

  Gusto na niyang tumayo at lumabas pero tinakasan na yata siya ng lakas.

   

  “W-what do you mean, sir?”

   

  “Call me, Mike, sweetheart, cut the shit formalities, it just between you and I,"

   

  “P-pero—”

   

  “Lohan is my cousin, your brother–in–law at the same time.”

   

  “Y-yeah, but...”

   

  “No more buts, Bonita.”

   

  “I–if that's what you want, Mike.”

   

  He smiled at her na lalo yatang bumilis ang tibok ng puso niya.

   

  “Kumusta na nga pala ang pakiramdam mo? Sumasakit pa ba ang paa at likod mo?” sinikap niyang maging normal ang pagkikitungo niya rito, though everything had changed.

   

  “Are you asking as my nurse or as a woman who continue to scorn my attentions?”

   

   

  Ano raw?

   

   

  “A–as your nurse, of course. I have no interest in the...in the being...”

   

  “Becoming my lover would make so many of our problems go away, sweetheart, don't you think? Certainly, this sexual tension you're almost choking on would be so much easier to bear if you would just let me f—”

   

  “Kaya mo naman sigurong kumain mag-isa, hindi ba?” she interjected forcefully.

   

  Tumayo siya buhat sa pagkakaupo, hating the way her blood heated and her heart raced at his word. Despite of the fact that she was damn affected. Mind reader ba talaga ito? Gano’n ba siya ka transparent para mabasa nito ang iniisip niya? 

   

  Pero ano nga ba ang pakiramdam na makayakap ito? Ang matikman ang mga labi nito? 

   

  Oh shit! What the hell am I thinking!

   

  “Of course, Bonita. I'm very fine, back to sit, I haven't tell you to stand yet, am I? " he commanded.

   

  And damn! Dahil hindi niya ito mapahindian.

   

  “Have you done your dinner, Bonita?” anito na tila baliwala lang ang mga sinabi.

   

  “N-not yet, hindi pa naman ako nagugutom eh.”  hindi siya nakatingin dito, hindi niya kayang titigan ang lalaki.

   

  “Is that because...” nanantiya ang mga titig nito sa kanya. “ Would you rather see me?” he smiled gorgeously that made her heart jolt inside her chest once more.

   

   

  “No!” protestang aniya, kahit iyon naman ang totoo. Nonetheless the redness of her both cheeks. " I mean, I'm your private nurse. So, I reckoned to check and see you after three days we haven't seen each other. " she said, naging mailap ang mga mata.

   

   

  Oh jeez! Is he seducing her?

   

  “Is that the exact reason, sweetheart?”

   

  “Yes, indeed. At kailangan mo rin akong isama kung saan mo man gustong pumunta. Ano pa ang silbi ng pagkuha sa akin ni tita kung hindi kita maalagaan ng maayos? Mas mabuti pang umalis na lang ako kaysa baliwalain mo lang." she bit her lower lip. Wala siyang balak umalis. For pete's sake!

   

  Oh crap! Huwag sana siyang paalisin ni Michael... nagdradrama lang naman siya, eh! For Christ sake!

   

  Hearing the root word alis made his mouth tightened. No way! Indeed. He hates to have a nurse or someone to stay with him, but fuck that was before. Not anymore. He will damn himself losing his private nurse. The hell she was talking about.

   

  “Are you planning to leave this mansion, Bonita?” he clenched his teeth and fisted his hands. He won't let her escape. No way!

   

  “No! Not unless if you give me the reason to leave this place, Mike.”

   

   

  “Very well, Bonita, that's my girl.” lumapad ang pagkakangiti nito. “Saluhan mo akong kumain.” muli hindi iyon pakiusap it was a dominant statement from Michael at hindi tumatanggap ng salitang, No!

   

  And of course, she'll love that! That's what she really wish! 

   

   

  Yes!