Chapter 6

   

   

   

  Mabilis na bumangon si Tinker buhat sa pagkakadagan niya kay Michael kahit may bahagi ng pagkatao niya ang gustong manatili sa ibabaw ng lalaki. Inalalayan niya itong makatayo at sa pagkakataong iyon ay hindi niya maiwasan huwag lalong pamulaan ng mukha nang mapatingin sa bahaging kaselanan nito.

   

   

  Oh dear Lord! Pinaparusahan ba ng diyos ang inosente niyang mga mata? Bakit hindi niya magawang sawayin ang sarili na huwag mapatingin sa bumubukol nitong hinaharap? Oh god!  

  Eh bakit? Sino ba naman ang kalahi ni Eba ang hindi maapektuhan at mawawala sa tamang katinuan kung masamyo at madama niya ang init ng katawan ng greek god na katulad ng kanyang pasyente? Sinong hindi sisilaban ng init ng makamundong tawag ng laman kung maramdaman niya sa puson niya ang katigasan ng parteng iyon ng lalaki?

   

  Sinong diyosa ang hindi matataranta kung mahahawakan ang malapad at matipuno nitong dibdib? Anong sinabi ng kakisigan ng mga lalaking pinagpapantasyahan ng kambal niya na sina Denis Oh Niel, Pedro Soltz, Aaron Diaz at Enrique Iglesias sa kakisigang taglay ni Michael? 

   

  Oh my!

   

  Mabilis na sinaway ni Thalia ang sarili nang mapansing muli ang pagguhit ng kirot sa guwapong mukha ng binata. 

   

  "O–okay ka lang ba? P–pasensiya ka na hindi ko sinasadya mabigat ka kasi eh, at nabigla ako," namamalat ang tinig na hinging paumanhin niya.

   

  For god's sake! Never in her wildest imagination that she could feel such sudden and rapid arousal so easily as if her undies is longing for this man. Shit! For all people and places bakit dito pa? Bakit sa lalaking ito pa? HITAD!

   

   

  She bit her lower lip as she chilled and suppressed herself sa nakakahiya at kakatwang damdaming rumaragasa sa kanyang kaibudturan.

   

   

  “Damn it! You shouldn't applied in this job kung hindi mo rin naman pala kaya!” napangiwing asik ni Michael. Napakapit pa ito sa kanyang balakang na muntik na niyang ikasigaw sa pagkagulat. 

   

   

  Does her undies fall down already?

   

  Pakiramdam niya ay naipon na ang lahat ng dugo sa mukha niya dahil sa pamumula sa pagkakahawak ni Michael. 

   

   

  Wala pang nakakahawak sa katawan niya, but knowing that it was Michael, it’s pleasurably makes her feel good. Pero maski  na, hindi pa rin siya dapat magpaka–easy to get. Ano na lang ang sasabihin ng kakambal niya?

   

   

  Pinalaki yata siya ng kanyang mga magulang na may dignidad at puri! 

   

   

  She merely shook her head upang itaboy ang malisyosang kanina pa namamyani sa kanyang isipan.

   

  “S–sorry talaga Mr. Valdemore hindi ko naman gustong—”

   

  “Tulungan mo na lang akong makapasok sa loob ng banyo.” maagap na putol nito sa sasabihin niya.

   

   

  Kaagad naman siyang tumalima sa kagustuhang gampanan ang kanyang trabaho. Kahit ang totoo'y nahihirapan siya dahil malaki itong lalaki ngunit sinikap pa rin ni Thalia na alalayan ito hanggang sa makaupo sa wheelchair ni Michael. 

   

  Bukod pa kasi sa mabango, macho, mabigat at guwapo ang hudyo ay nagmistula siyang duwende sa tangkad ni Michael. Which is, it could be so easy for him na ipagawa sa kanya ang anumang naisin nitong posisyon sa sex. 

   

   

  Oh my! What’s on Earth was she thinking again! 

  Hayan naman siya’t nagiging green minded na naman ang utak niya.

   

   

  “Stay!” ani Michael nang akmang lalabas siya ng banyo.

   

   

  “H-hah?”

   

  “Palagi mo na lang ba makakakimutan kung bakit ka naririto, bonita?”

   

   

  “Mr. Valdemore...”

   

  Tinambol na naman ng kaba ang dibdib niya. Of course, alam niya kung bakit siya nasa mansyon pero ang hindi maintindihan ni Thalia ay kung bakit kailangan siya nitong manatili sa loob ng banyo?

   

   

   

  Hindi kaya ipapahawak nito sa kanya ang—ang—hindi niya maituloy-tuloy ang nasa isip niya... ayon kasi sa mga hitad at batikang mga kaibigan niya, nagmamasturbate daw ang mga lalaki sa loob ng banyo sa tuwing umaga. Lessen stress daw iyon at sa kaso ni Michael baka kailangan nito ang tulong niya upang makaraos.

   

   

  Oh my God! Oh no! Handa na ba siyang humawak ng bagay na iyon? Trabaho rin ba iyon ng mga private nurses? Napalunok siya at wala sa sariling muling napatingin sa kaselanan ng lalaki.

    

  She composed herself and took a deep breath. She wasn’t born yesterday not knowing about sex. And she’s a writer for god’s sake! What’s wrong with her now?  

   

  “What the fuck are you still staring at? Come and help me, shit!”

    

  “H-hah? Ah-oo, nariyan na,” aniyang kaagad na tumalima.

    

  Tsk! Napaka dumi talaga ng isip niya malay ba niyang may gusto lang ipakuha sa kanya ang binata na hindi nito maabot? Kung anu-ano tuloy ang naglalaro sa isip niya. Nakakahiya!   

   

  “I used to eat down stairs and not in my room, Bonita.” maya-maya'y wika ni Michael nang matulungan na niya itong makabalik sa higaan.

   

  Isinandal nito ang likod sa headboard ng kama. Nakasuot na rin ito ng ngayon ng puting t'shirt na labis na ipinagpapasalamat niya. 

   

  That shirt lessen the malice playing in her thoughts, at least ngayon mababawasan ang pagkakasala ng kanyang mga mata.

    

  Akala niya ay tuluyan na siyang mapapalayas sa mansion dahil sa nangyari kani–kanina lang. Alam din niyang nasaktan niya ito nang pareho silang natumba. 

    

  And good for her because she was on top of him na labis niyang ipinagpapasalamat. Aba! Baka kapag siya ang nasa ilalim nito ay nagkalasog-lasog pa ang mga buto niya sa katawan sa laki ba naman ng katawan ng lalaking ito.

     

  That was the great embarrassment that ever happened to her yet it caused the highest speed of volts in her veins that she have never felt before.

   

   

  “Dadalhin ko na lang sa baba ang pagkain mo kung ayaw mong kumain dito.” pinanatili niyang pormal ang pagsasalita sa kabila ng tensyong kanyang nadarama.  

   

  “May sinabi ba akong ayokong kumain  dito sa loob ng kuwarto ko?”

     

  “I just want you to be comfortable while eating and if you—”

      

  “Shut up! You talk too much and I could f**k that beautiful mouth of yours.”

    

  Napaawang ang kanyang bibig na akmang magsasalita pa sana dahil sa tinurang iyon ni Michael.

   

  “You can leave now.” malamig nitong utos sa kanya.

     

  “You haven't taken your medicine yet, so, I have to stay and make sure na iinumin mo mga iyan.”

    

  Matalim siyang binalingan ng sulyap ni Michael pagkatapos ay may pinindot itong parang remote. Batid niya sa mga mata nito ang galit pero anong magagawa niya trabaho niyang siguraduhin ang tuluyan nitong paggaling.

     

  Ilang segundo pa ang nakalipas ng biglang bumukas ang pinto at pumasok mula doon ang dalawang malalaking lalaki. Nagulat pa siya ng lapitan siya ng mga ito.

     

  “Teka anong gagawin n'yo sa akin?” naalarmang tanong na aniya, sinulyapan ang binata na kampanteng nakaupo sa kama. 

    

  “Hoy! Michael anong ibig sabihin nito?” naroon ang takot sa kanyang mga mata. 

    

  Anong gagawin sa kanya ng mga damulag na ito? Ipapasalvage ba siya ni Michael? Ipapapatay? Ipapa-rape? Oh no!

    

  Sa halip na sagipin siya ng binata ay sininyasan lamang nito ang dalawang tauhan na kaagad naman nakaunawa. Sa isang iglap ay naramdaman niya ang pagbuhat sa kanya ng isa na tila hindi man lang nabigatan sa kanya. 

   

  Kung sa bagay kuwarentay singko lang naman ang kilo niya kumpara sa laki at tangkad ng mga bakulaw na kamag-anak ni Hawk.

     

  “Ibaba mo nga akong kupal ka!” pinagsusuntok niya ito sa likod pero halatang hindi natitinag ang lalaking buhat-buhat siya.   

   

  “Hoy! Michael ganito mo ba tratuhin ang maganda mong nurse? aniyang nagpatuloy sa pagwawala. “Ibaba mo sabi ako eh!” Kinagat niya ang likod nito pero mukhang hindi ito nasaktan sa halip ay siya ang nakaramdam ng sakit.

   

  “Patahimikin niyo ang babaeng iyan.” maawtoridad na utos ni Michael sa mga ito na ikinanlaki ng kanyang mga mata.

   

  Anong ibig nitong sabihin? Tama ba ang nasa isip niya? Ipapadipatiya ba siya ni Michael? Dahil ba sa kapangahasan niyang pagpasok sa silid nito? Dahil ba sa pagsagot-sagot niya rito? O sa pagkatumba nila na hindi naman niya sinasadya pero nagustuhan naman niya ng huli?

   

  “No! Ayokong mamatay na virgin!” malakas na hiyaw ng utak niya.

    

  “Put me down!” patuloy niyang hestrikal pinagsasabunot na rin ang buhok ng lalaki na bagamat nasasaktan  ay hindi pa rin siya ibinababa.

    

  “Tumahimik ka kung ayaw mong ihulog kita sa hagdan.” banta pa nito sa kanya na lalo niyang ikinatakot.

   

  Nagpapadyak siya at nagsisigaw na nakatawag pansin sa ibang mga kasambahay sa mansyon, pero katulad niya'y wala rin magawa ang mga ito.

    

  “Aray! Babaliin mo ba ang buto ko?” Inis na asik ng dalaga sa lalaking pumangko sa kanya pero ibinagsak din sa kama ng huli pagkapasok nila ng kanyang silid.

   

  Hindi siya nito  sinagot bagkus ay tinalikuran siya nito at nagtuloy-tuloy sa pinto. 

   

  “Bastos!”

   

  Nahawakan niya ang braso, nangalay iyon sa kakasuntok niya sa bakulaw na iyon pero hindi man lang nakaramdan ng sakit. No wonder kung saan nagmana ang mga ito ng ugali. Sa heartless pero guwapo nilang amo!

   

  Idinaan na lamang niya sa Jacuzzi ang init ng ulo niya pero nag-aalala siya na baka mamaya paglabas niya ay ipatapon na siya nito sa labas ng gate. 

   

  Bigla siyang nakaramdan ng lungkot sa pakaisipin ang bagay na iyon. Kung mapapalayas siya sa mansion hindi na niya makikita ang guwapong mukhang iyon ni Michael. 

   

  God! Bakit ba siya nagkakaganito sa lalaking ito? Bakit ba siya bigla nalang nate–tensyon kapag nakikita niya ang binata? No! Hindi siya dapat humanga rito. Hindi ang tulad nito ang dream knight niya. 

   

  Nagpakawala siya ng buntong–hininga. Ang totoo ay kinabahan at natakot talaga siya na baka ipapatudas na siya ni Michael kanina. Ngunit ramdam naman niyang hindi naman ito gano’n kasama.    

   

  Samantala si Michael ay napangiti habang nakatingin sa pinto kung saan lumabas ang dalaga at nang mga tauhan. Kailanman ay hindi niya tinawag ang mga tauhan upang magpalabas ng tao sa silid niya. The fact that he could do it easily by himself, but for the second time in his life ay tinawag niya ang mga ito para palabasin sa ikalawang pagkakataon ang babae.

   

  And he found himself enjoying his nurse's presence, arguing with her and staring at her beautiful face, so damnably pretty makes him feel rejoice. And fuck he was so affected sa pagkakadikit ng kanilang mga katawan kanina. 

     

The moment they both fell onto the floor caused him such tremendous needs. He could take her right away, but his legs pained him and betrayed him. He doesn't like her not because he doesn't want to have a nurse to take good care and to look after him, not because malaki ang hawig nito sa babaeng unang minahal niya, but it was because hindi niya gusto ang nararamdam niya para rito sa unang pagkakataon.

     

  All he wants to do is to rid her off and never allow her to step into his territory, but fuck because there's a part of him that wants her to stay with him. He wants her around and this was the very first time that happened to him.

   

  Shit! Mabilis na saway niya sa sarili gano’n din kabilis ang pagbabago ng ekspresyon ng kanyang mukha. Pinindot muli niya ang button pagkaraan ng ilang secondo ay  pumasok ang kanyang kalihim.

   

   

   

   

  *******

   

   PASADO alas onse na ng umaga nang lumabas siya ng silid. Kung hindi lang nagrereklamo ang mga alaga niya sa sikmura ay hindi siya lalabas. Nag-aalala pa rin siya na baka iyon na ang magiging huling araw niya sa tahanan ng binata pero isa lang ang alam niya hindi niya gustong lisanin ang mansyon.

   

  “Nay, Juanita si sir, Michael po?”

   

  “Pumasok na siya ng opisina.”

   

  “Ho?!” gulat na sambit niya at sino ba naman ang mag-aakalang sa kabila ng hindi magandang kondisyon nito ay nagtratrabaho pa rin ito. “Hindi po ba makakakasama sa kanya ang magtrabaho?”

   

  “Ewan ko ba sa lalaking iyan at pinipilit pa rin magpunta sa opisina gayong hindi pa siya tuluyang magaling. Eh, kahit manatili siya rito sa bahay sa susunod ng limang dekada ay magbubuhay hari pa rin siya sa kayamanan niya. Pero alam ko hindi dahil sa pagpapalago ng negosyo at pagpalaki ng pera ang gusto ni Michael, ayaw lang niyang tinatapak-tapakan siya at kinakaawaan ng ibang tao dahil sa nangyari sa kanya.” pahayag ni aling Juanita.

   

  “Dati na po ba siyang ganyan? Ah, eh, ang ibig ko pong sabihin ay iyong pagiging masipag niya sa trabaho?”

   

  “Oo, pero naging malala lang ngayon, lalo siyang humigpit at lalong naging mailap sa ibang tao pero napakabait ng batang ‘yan sa kabila ng pagiging mainitin ng ulo .” patuloy nito.

   

   

  Lihim siyang napahanga sa kasipagan ng binata at kung pagbabasehan ang mga sinabi ni Nanay Juanita ay nakakasiguro siyang sa kabila ng kasungitan ni Michael ay may malambot itong puso. 

   

  “May girlfriend na ho ba siya?” kagat ang ibabang labing tanong niya. 

   

  Kung bakit iyon ang lumabas bibig niya ay hindi na niya napigil pero wish niya na  wala pa itong kasintahan o mas tamang sabihin break na ito sa mga past girlfriends nito.

   

  Tiningnan siya ng makahulogan ng kausap, “Sa akin na halos lumaki si Michael dahil parehong busy ang mga magulang sa trabaho, pero ni Minsan aywala pang dinadalang babae sa mansion si Michael. Marami siyang nakarelasyon at karamihan din sa mga iyon ay sumugod dito at hinahanap si Michael.” Pahayag ni aling Juanita.

   

  “Baka naman ho dinadala niya sa ibang bahay at doon kinakasama ang mga girlfriends niya.” Gusto na niyang sapakin ang sarili. 

   

  Eh, ano ngayon kung may girlfriend ito o kinakasama? Ano ngayon sa kanya? Ano ba ang pakialam niya sa buhay pag-ibig ni Michael?

   

  “Marahil nga pero hindi na iyon saklaw ng kaalaman ko. Isa pa'y nasa tamang edad naman siya para makapag-asawa.” inosenteng sagot nito. 

   

  “Ihahanda ko lang ang pagkain mo, alam ko hindi ka pa kumakain.”

   

  “Sige po,” nasabi na lang niya.

   

  “Naubos nga pala ni Michael ang dinala mong agahan sa kanya kanina magandang sinyales iyon para sa paggaling niya.”

   

  “H—ho?!”  hindi makapaniwalang sambit niya.

   

  “Ngayon lang kasi siya kumain ng gano’n at sa loob pa ng silid niya. Kapag kasi nag-aagahan siya tinitikman lang niya ang pagkain tapos hindi siya muling kakain. Palagay ko rin ay magkakasundo kayo ni Michael.” anito habang ipinaghahanda siya ng pagkain. 

   

  Napangiwi siya sa huling tinuran ni nanay Juanita. Kung alam lang nito kung paano siya sigaw-sigawan ng shouter nilang amo, pero napangiti rin ng huli sa kaalamang kinain nito ang dinala niyang agahan.

   

  “Ininom, ho ba niya ang gamot niya?”

   

   

  “Oo, hija.”

   

   

  “Hindi po ba niya ako pinapalayas?” Kinakabahang tanong niya. 

   

  “Hindi pa naman siguro ako gano’n ka ulyanin para hindi ko matandaan kung nasabi niya ‘yan.”

   

  Muli nakaramdam siya ng relief sa dibdib. Naglaho ang kanyang pangamba. At kung bakit siya nasasabik na makita ang binata ay hindi siya makaapuhap ng tamang kasagutan.  Nalaman din niya na si Nanay Juanita ay ang yaya at nagpalaki kay Michael maliit pa lamang ito.

   

Dahil wala naman si Michael na dapat niyang alagaan ay inabala na lamang niya ang sarili pagre-research sa mga accomplishments ng binata. Hindi na nga rin mawala ang mga ngiti sa mga labi niya habang nakatitig sa guwapong larawan ni Michael na nilabas ng g****e. Kuha iyon sa Europe bago ito maaksindente. Michael was indeed an epitome of every woman’s dreams.

   

  Halos madapa na siya sa pagmamadali nang matanaw niya ang kotse ni Michael papasok sa garahe. Ang totoo ay kaninang umaga pa niya ito inaabangan. Inayos muna niya ang sarili bago lumabas ng entrada ng mansyon. 

   

  Ang balak niya ay salubungin ang binatang pasyente na bagamat nakaupo sa silyang ‘di-gulong ay mababakas pa rin ang kakisigang taglay nito. Kinakabahan siya pero bilang personal nurse ni Michael ay kailangan niyang salubong ang amo. 

   

  At bakit hindi? Ang mga nurses nga sa hospital halos magtatakbo na sa labas kapag may parating na pasyente madala lamang sa emergency room. 

   

  Ano pa kaya kung kasing kisig, guwapo at nakakatulo ng laway na tulad ni Michael ang magiging pasyente mo?

   

  Hayon na naman ang makuriring bahagi ng pagkatao niya kumakaringking na naman! Well, hindi siya malandi! Marupok lang! Lahat naman yata ng babae ay magiging marupok kung kasing guwapo ni Michael ang makakaharap. 

   

   

   

  Pinadaanan niya ng magkabilang palad ang kanyang maiksing buhok pagkatapos pinaarko ang pinakamatis na ngiti sa kanyang mga labi. 

   

  Hindi lang niya sigurado kung pati ba iyon ay gawain ng mga nurse o baka naman ng mga receptionist? 

   

   

  Whatever! Kailangan niyang maging maganda! 

   

   

  Kailangan niyang gampanan ang trabaho niya. Isa pa'y kailangan niyang pagsabihan ang sumpunging binata.

   

   

  “Hi.”

   

  Nakapaskil ang matamis na  ngiting bungad niya sa mga bagong dating pero ang mga mata'y nakasentro sa lalaking nakaupo sa wheelchair. Katabi nito si Dagz at nang dalawang lalaking sumira ng araw niya. Ang lima naman ay nasa labas. Dinaig pa nito ang presidente sa dami ng bantay nito ah.

   

  “Hello, Ms. Thalia.” magalang na bati sa kanya ni Dagz. 

   

  Nginitian naman siya ng dalawa pa. Pero si Michael ay walang emosyong pinasandahan lang siya ng tingin.

   

  “Ahmm... ako na ang maghahatid sa kanya sa kuwarto niya." aniyang mabilis na umikot upang makapunta sa likod ng binata para siya mismo ang magtulak ng wheelchair nito.

   

  “Ms. Thalia....” awat na pagpigil dito ng mga tauhan ni Michael.

   

  Ngunit itinaas ni Michael ang kabilang kamay. “Let her, Diego.” wika ni Michael na ikinagulat ng mga tauhan nito.

   

  Ang mga ngiti sa labi niya ay lalong lumapad. Mukhang hindi ito inaataki ng sumpong ah.

   

  “Sige guys, maiwan na namin kayo.” kumindat  na aniya.  Hindi nakaligtas sa paningin ni Mike.

   

  “May gusto ka ba sa isa sa mga tauhan ko?”

   

  “H-huh? Ano kamo?”

   

  “Do I have to repeat every single f**king word I say?” 

   

  Sa halip na sagutin muli ang lalaki at tinawanan lamang ito ni Thalia.

   

  Siya magkakagusto sa mga tauhan nito? Sa isang may edad na lalaki at dalawang bakulaw? Is he kidding her?

   

  “What's funny?” he frowned.

   

  "Ikaw," tumawa siyang muli na lalong ikinakunot ng noo ng binata.

   

  "You supposed to be in the mental hospital." He said with poker face.

   

  Lalong natawa si Thalia sa tinuran ni Michael. Ang cute pala nito kapag naka poker face?

   

  Kung mayroon man dapat magpalagay sa mental institution iyon ay ang lalaki paiba-iba ang takbo ng utak.

   

  “Idiot!”

   

  “Eh, ikaw kasi sa dinami-rami ba naman ng puwede mong itanong iyon pa, my goodness, iitakin ako ng tatay ko pagnagkataon.” aniyang natatawa pa rin.

   

  “Stop laughing.”  saway sa kanya ni Mike. Tumigil siya sa pagtawa nang makita ang Naniyang sumeryoso ang mukha nito.

   

  Mabilis namang tumahimik ang dalaga nagsign zipped pa ito ng bibig.

   

  “Ininom mo ba ang gamot mo kaninang umaga at tanghali? Bago ka matulog kailangan mong uminom uli, ha?” Basag niya sa katahimikan nang makapasok na sila sa kuwarto ng binata. 

   

  Umakto siya na hindi niya alam na ininom nga nito ang gamot  kaninang umaga. Nabanggit din sa kanya ni nanay Juanita na si Dagz ang nagdadala ng gamot ni Michael kapag nasa opisina ang lalaki.

   

  Three times a day ang pag-inom nito ng gamot pero sa loob lamang ng dalawang linggo. And after that ay once a day na lang. Iyon ang sabi sa kanya ni Vans. Aba malay ba niya sa mga Rx at medication na yan. 

   

  Hindi siya sinagot ng binata bagkus ay niluwagan nito ang necktie. 

   

  Ang guwapo! Hiyaw ng utak niya. 

   

  “Tulungan na kita.” mabilis siyang lumapit dito pero tinapik lamang ni Michael ang kamay niya.

   

  “I can do it by myself. Get out!”

   

  “Pero...”

   

  “Just get out!” sigaw nito na ikinagulat ng dalaga. 

   

  “S-sige... babalik na lang ako mamaya para sa gamot mo.” pakiramdam niya'y biglang siyang nangatal. Akala niya ay okay na silang dalawa.

   

  Bakit ba ang bilis uminit ng ulo ng lalaking iyon? Baliw talaga! As in baliw! Guwapong baliw! Wala sa loob na wika niya nang makapasok siya ng sariling silid.