Eloisa Taylor's POV
"Dito ba?"
"Oo. Yun ang paliwanag niya, tara na for sure naman nasa loob siya." Ani ni Aeone kaya muntik na itong umalis pero hinawakan ko ang kamay niya.
"Kung ano man ang makita mo, will you still accept me?
Out of no where kong tanong.
I don't know.
I really don't know why I would care if he'll still accept me or not after this.
The heck do I care, right? He can judge me in any other way he wants, but as I've said, my mouth just speaks suddenly without asking my permission. Tss.
"Bakit dapat?"
"Anung bakit dapat?" Kunot noong tanong ko.
"You should be asking first what will you are going to see later pero iba ka talaga, so wala kang balak tanggapin ako, ganun ba?"Nagtaas siya ng kilay saka nagsalita. "It depends on the situation. May mga bagay na dapat na kalimutan na lang pero hindi kapata-patawad."
Napaiwas ako ng tingin saka kinuha ang isa pang baril
Wencie Smith's POVBinuksan ko ang pinto ng aking Black Ferrari car saka tinanggal ang soot kong shades. Inilibot ko ang paningin sa lugar na pinagbabaan ko. Isang malawak na lupain na may mga iba't ibang klase ng eroplano ang nakapila.Walang halos tao kung hindi ang mga assistant ng lugar lamang. Sementado ang lapag at alas-8 na nang umaga kaya tirik na tirik ang araw sa langit.So peaceful."Is she's here?" Nalipat ang aking paningin sa babaeng nagtanong habang bumababa ito mula naman sa isang Ducati na kulay pink at nakapamaweng pa habang nakatayo.- Data -Name: Eloisa Taylor (Eloi)Age: 22Skill: BomberWeapon: Allen & Thurber Single-ShotAng babaeng nagbigay ng pangalan ng grupo namin 'Pinky Gangsters' sounds girly, hindi ba? Pero sounds lang 'yan. Kapag nakita mo kami ay mapapanganga ka habang nanginginig ang mga tuhod sa kaba.Si Eloi ang pinakamaldita sa amin.Maliit pero bwisit. Not as maliit siya talaga, maliit lang siya kumpara sa akin pero matangkad pa rin siya sa iba.Hi
Diana Rose O'Brien's POV "What!? Bakit nangyari 'yon?" "I'm sorry ma'am, pero po nagulat na lang din kami nang biglang bumaba ang ratings natin." Hinilot ko ang aking temple at itinuro ang pintuan sa aking secretary. "Get out." Dali-dali naman itong lumabas saka isinara nang halos walang tunog ang pinto ng office ko. Nakakunot ko namang binasa isa-isa ang mga files at documents na nasa harapan ko, halos 1 week lang akong nawala tapos ito pa ang aabutan ko? Habang busy sa pag-aasikaso sa mga papeles ay naagaw muli ang aking atensyon mula sa mga papeles nang marinig ko ang pagkatok mula sa pintuan pero hindi ko ito nilingon kung hindi ay padabog kong tinawagan ang aking sekretarya. "I told you, I'm not in the mood to talk with anyone." "But ma'am nami--" "Make him leave." Putol ko saka siya pinagbabaan ng telepono. Masama ang mood ko ngayon kaya mas mabuting hindi muna ako kakausap nang kahit sino. Nang maramdaman ko ang pagbukas ng pinto ay dali-dali kong hinawakan ang isang m
Wencie Smith's POV I shut the door closed behind me, at dahan-dahang naglakad papaakyat sa hagdanan. Ngayon lang ulit ako umuwi rito sa mansyon para kumuha lamang ng mga gamit. Ramdam ko kasi ang paisa-isang pag-ubos ng DQM sa iba't ibang mafia groups and gangsters these past few days, kaya dapat handa kami sa bawat oras. "Where have you been?" Napako ako sa aking kinatatayuan nang marinig ang pinakakinatatakutan kong boses, kasunod nito ay naramdaman ko rin ang mga papalapit niyang mga yapak papunta sa akin. "Don't worry, aalis din ako agad." Diretso kong sagot sa kabila ng kaba na bumabalot sa akin. "Still dreaming, honey?" I rolled my hand into a shape of ball, eto nanaman siya sa pagsasalita sa akin nang masasama at pangunguna sa mga desisyon ko. "No, Mom." She laughed evilly, "How many times do I have to tell you that you must stop that dream of yours?" "Not until the day that you will accept what I really want." I bit my lower lip when a disapproved and disappointed loo
Analy Custer's POV Iniayos kong mabuti ang soot kong puting sumbrero at pati na rin ang puting uniform saka binuhat sa magkabilang kamay ang isang tray na may mga gamot. "Hm! Hm!" Napahinto ako sandali at binalingan ng tingin ang umaangil na nurse sa likuran ko. Itinali ko kasi ito at inilagay sa sulok habang may pasak ang bibig at nakapiring. "Sorry, miss. Pahiram muna ako nitong uniform mo. I have something to accomplish pa eh," paalam ko habang ibinababa ng isa kong kamay ang dulo ng soot kong palda. Tsss. It's too short for me, ang tagal kasing magsibalikan nung mga nurse tuloy no choice na ako rito."Hmm. Hmmm." "Here, nag-iwan ako ng pera kapag may tumulong sa'yo diyan, kunin mo nalang. But please, shut your mouth. Okay?"Paalala ko saka dahan-dahan na akong lumabas sa kwarto, at pinakiramdaman ang paligid. Iilan-ilan lamang ang tao na dumaraan sa hallway. May dalawang nurse na hindi kalayuan sa akin at sila ay nag-uusap. May babae ring pasyente na naglalakad na bibit ng n
Maria Flor Ashby's POV When I heard my alarm clock rang ay bumangon na ako at namili ng susuotin saka pumasok sa banyo. I don't have any plan for today as a gangster; I will just do the normal chores such as shopping and cleaning. I took half an hour to bathe and started wearing clothes after. I held the wristwatch over my side table and wore my shirt while walking downstairs. This is my condominium, and apparently, I'm living here alone. The mere fact was I was alone for almost 5 years. I don't have parents, and I don't want to be with my relatives either; they're greedy. They were the reason why I would rather be alone. Kinuha ko na ang susi at sumakay sa kotse nang may maalala ako bigla. Oo nga pala! Ang sabi ko ay ikukuwento ko ang about sa amin. Well, just a summary lang kung paano kami nabuo at kung bakit kami nasa sitwasyong ito. A/N: ***** this means Flashback or old thoughts. *******Bata pa lamang ay magkakaibigan na kami, pati ang mga magulang namin ay mga business
Diana Rose O'Brien's POV"Uyy, magsalita naman kayo. Okay ako." Aniya ni Ana sa amin, habang nanggigilid na ang mga luha.Walang sumagot sa amin ni isa, nadagdagan pa ang Pinky gangsters pati si Wencie ay dumating na kanina lang, so si Maria lang ang kulang.Nakaupo kaming lahat sa living room ng mansyon nila Ana na parang pinagbagsakan ng langit at lupa."Uyyyy, o-okay lang ako." Pare-pareho kaming napabuntong hininga at nilapitan si Ana na naiyak na nang tuluyan."Okay lang naman sa akin yung nangyari. Hindi n-naman kasi kami, medyo masakit lang t-talaga." Muli nitong iyak.I couldn't blame her, she loves Zcirem for almost a decade, and no one knows when she would stop loving him. Yes, we're in a mafia group, pero uso pa rin naman ang mga mutual understanding status syempre.Tulad ninyo mutual sa feeling, problema nga lang hindi mutual sa gusto sa life, kaya nauuwi kami sa mas mabuting walang lovelife dahil sakit lang sila ng ulo."Shhhh...." alo ni Maricris sa kaibigan namin.She is
Maricris Grainer's POVIt's so yucky here naman! Ang daming insects.Shiz.Katatapos lang ng klase ko and I planned na today gawin yung mission.Inayos ko ang nakatutok kong rifle mula rito sa taas at tumingin sa scope para mas makita ang target. May kausap pa siya sa cellphone at parang wala pa atang balak lumabas.Tsss, ilang minutes na akong naghihintay sa paglabas niya para maiputok ko na itong hawak kong baril.Nandito kasi ako sa 8th floor nang katapat na building ng restaurant na kinakainan niya.Nagrent pa talaga ako ng kwarto para lang magawa ang mission. I don't want to kill sa malapitan, dahil nga sa sniper ako gusto kong mas nae-enhance ang skill ko sa pagbaril sa malayuan.Iginalaw ko ang baril nang makitang humakbang na siya palabas. Hindi tulad ng mga nakaraan kong mga napatay ay laging may kasamang guards, but this man is different, wala siyang kasama at nag-iisa lang talaga, pero atleast this is easier compared before.So easy.Pinanliit ko ang aking mata at itinapat
Maria Flor Ashby's POV******And last ay si Kristalline Williams, half Filipino at half British. Ipinanganak sa ibang bansa pero nang magtatlong taong gulang ay iniuwi rito nang kanyang ina dahil nalaman nitong ang kanyang ama pala ay isang miyembro rin ng kalaban na grupo ng DQM.Medyo masakit nga ang lovestory ng mga magulang nito, her dad was killed by his own group. Nalaman daw ng mga kagrupo nito na hindi niya tinupad ang mission na papaibigin ang mom ni Talline at kukunin ang loob para malaman nila ang data na ito lamang at mga Queens ang nakaaalam.Ang nangyari ay napamahal na ang Dad niya sa mom nito na hindi dapat nangyari.Tulad kasi ni Talline magaling sa mga hacking ang mama niya. Ito rin ang tagapagtago ng mga importanteng data ng DQM. Alam nilang magaling din ito pagdating sa pakikipaglaban kaya iba ang ginawang strategy ng mga kaaway dahil alam nilang hindi nila kaya ang ina ni Talline.But unfortunately, pag-uwi nila rito sa bansa ay napatay ang mom niya dahil sa pagpr
Eloisa Taylor's POV"Dito ba?""Oo. Yun ang paliwanag niya, tara na for sure naman nasa loob siya." Ani ni Aeone kaya muntik na itong umalis pero hinawakan ko ang kamay niya."Kung ano man ang makita mo, will you still accept me?Out of no where kong tanong.I don't know.I really don't know why I would care if he'll still accept me or not after this.The heck do I care, right? He can judge me in any other way he wants, but as I've said, my mouth just speaks suddenly without asking my permission. Tss."Bakit dapat?""Anung bakit dapat?" Kunot noong tanong ko."You should be asking first what will you are going to see later pero iba ka talaga, so wala kang balak tanggapin ako, ganun ba?"Nagtaas siya ng kilay saka nagsalita. "It depends on the situation. May mga bagay na dapat na kalimutan na lang pero hindi kapata-patawad."Napaiwas ako ng tingin saka kinuha ang isa pang baril
HarrisYoung's POV"Hello?""Bro.""Scott?" Tanong ko nang marinig ko ang boses niya mula sa kabilang linya. "How did you get----""Stop asking, dude. Inom tayo?" He said, sounding melancholy."You should be mad at me." I blurted out."I don't have any rights for you to call me---""Stewart is dead. You are a traitor. Sino pang natira sa akin? No one. Huwag na tayong choosy oy." Halakhak niya sa kabilang linya."I don't need an enemy, kailangan ko ng kaibigan ngayon. Broken hearted ako, dude.""Kanino?" Tanong ko habang nagpapalit na ng damit. Kahit anong baliktad ng mundo, Scott will be Scott and he's still my friend anyway."You'll be surprised if I will confess to you na mag-tend pa para mabangga ka. So just drop by here.""Okay, okay. Text me the place." I said, then ended the call.Scott never showed that he is sad. Kapag nasasaktan siya at ipi
HeldKaiser Schermerhorn's POV"You can open your eyes now."Ilang segundo ko siyang pinagmamasdan habang parang pinipigil nitong idilat ang kanyang mga mata.I know she isafraid."Love," tawag ko saka lumapit sa kanya at inabot ang kamay nitong nakapatong sa kanyang mga binti."Don't be afraid. Open it." I said, then squeezed her hand full of assurance.Kumunot ang kanyang noo at dahan-dahan nitong idinilat ang mga matang nakapikit kanina lang. Una siyang tumingin sa taas tila ina-adjust ang kanyang paningin sa liwanag."How are you feeling, Ms. Abroms?"Hindi siya sumagot sa doctor at nilingon ako. "Ikaw ba 'yan Kai?"Ang bilis ng tibok ng puso ko parang may car racing sa loob nito hindi dahil mabilis kundi dahil maingay siya. Yung halos mabingi ako sa paligid.Sh*t, bakit ganito ang pakiramdam ko?"Is't you Kai?" Tanong niya ulit. Lumunok ako at dahan-dahang tumango.
Kristallyne Williams's POVPabaling-baling ako sa higaan habang nakapikit ang mga mata. Eto nanaman ako sa baling balikwas at hindi makatulog.Kapag gusto kong matulog hindi ako antukin, kapag ayaw kong matulog inaantok ako.Pambihira!"Should I call him?" Bulong ko saka idinilat ang mga mata."May tiwala naman ako sa kanya.""Should you trust him?"Nag-isip ako nang bahagya sa naging tanong ko rin sa aking sarili."Well.... That's the only thing I could do. Right?"Ugh!Napabangon na ako nang kung anu-ano ang tumakbo sa aking isip. I'm not crazy.I think I'm just paranoid. Too paranoid.Heto nanaman ako sa hindi makatulog sa kakaisip sa kanya. He's harsher than a coffee.Kinuha ko ang aking phone at tinitigan ang oras nito.1: 05 am..Kailangan kong makalimutan ito kung hindi baka mabaliw ako. Bumangon ako at nagpalit ng kasuotan.Simpleng bl
Kristallyne William'sPOVAs I opened the door, he ran rapidly towards me. Without thinking twice, he hugs me so tight that I almost can't breathe."I miss you so much."He said after he let go of me. Gabriel smiles ear to ear while cupping my face with his bare hands."Kristal."He kisses my forehead down to the tip of my nose and my cheeks, and he smirks as he stares at my lips, showing love between his eyes."I'm glad you're safe."I was about to say something pero inangkin na niya ang aking mga labi. Hindi man lamang niya ako binigyan ng pagkakataong sabihing masaya rin akong ligtas siya sa mga nangyari.Hindi ko man kita ay narinig ko ang pagsara ng pinto ng aking condo unit mula sa likod ni Gab. He locked it while still doing his stuff with my lips.Mapusok at mainit ang pakiramdam na dumadaloy mula sa aking katawan. Bawat pagdikit ng balat niya sa akin ay nagbibigay ng kakaibang
MaricrisGrainer's POV"At ikaw Ber--- ouch!"Daing ko nang tamaan ng kutsilyo hawak ni Bert Sy.Nahagip kasi ako ng hawak na clip point knife ni Bert. Kahit naka-mask ay nagawa nitong mahiwa at masugatan ang aking pisngi. I told you, alam nilang nasa panganib ang buhay nila kaya no wonder kung bakit siya nagkaroon ng ganong knife na saksakan ng talim.Tinandyakan ko sya sabay bukas ng pinto sa aking likod. Mabuti na lang ay nakapag-tumbling na ako pababa sa kotse bago masaksak muli nito.Bumaon ang kanyang patalim sa foam ng upuan kaya ng hugutin niya ito ay feeling may confetti siya.Psh.Naagaw naman ang aking atensyon nang sunod-sunod na van ang dumadating kaya wala ng pagdadalawang-isip pa ay binaril ko na si Bert Sy ng tatlo to sure kill."Yuck!! Kadiri." Bulong ko.Sa almost 10 years ko sa trabaho na ito ang isang bagay na hindi ko makayanan ay yung mga nakak
Maricris Grainer's POVPagkababang-baba ko ng gamit mula sa kotse ay sinalubong agad ako ni Glen nang isang mainit na yakap. Tila kanina pa ito naghihintay sa labas ng aking bahay, pagod at stress ang nakaguhit sa kanyang pigura."Cris...." He whispered hanggang sa ilang segundo na ang lumipas ay hindi pa rin niya ako binibitawan. "I have missed you so much.""I can't breathe." Bulong ko rin na halatang ikinagulat niya kaya mabilis na umalis sa pagkakayakap."S-sorry. Pasensya na talaga. Nag-alala lang talaga ako."Despite na pagod ako, emotionally and physically ay ipinakita kong bakas sa aking itsura ang kasiyahan na makita siyang muli."Shhh, I'm home. Stop worrying.""Akina, ako na magbubuhat niyan." Kinuha niya sa akin ang isang de-hitak na bag at yung handy bag ko saka kami sabay pumasok sa bahay."May dala nga rin pala akong pagkain, alam kong wala ka nang lakas pang magluto kaya nag-take out na lang ako."
Analyn Custer's POV"Smile ka na." Hinila ni Arel ang magkabila kong pisngi para mag-form ito ng ngiti sa aking pisngi."Ahsgstywu---""Ano? Hindi kita maintindihan." Tatawa-tawa niyang ani habang nakikita akong mangiyak-ngiyak na sa sakit ng pisngi."Bibitawan ko lang ito kapag okay ka na." Ngumuso na lang ako habang halos tumulo na ang luha sa aking pisngi.Nagulat ako nang bigla na lang siya bumitaw at pinunasan ng magkabila niya hinlalaki ang mga luha ko."Ayokong nakikitang umiiyak ka, Analyn."Imbis sumagot ay napabuntong-hininga na lang ako.Ilang araw nang malabo ang pagkakaibigan namin.Wala na akong contact kay Wencie o maski hindi ko na rin alam kung nasaan siya.Sa kabilang banda ay nagdadalamhati pa rin kami sa pagkawala ni Stewart. Bakas pa rin sa akin ang hang over ng Royal Battle.Sa tingin niya ba hindi ako maiiyak sa mga nangyari?"Ilang araw ka nang nagmumukmo
Harris Young's POV"What the hell are you doing, Harris?"Hinawakan ni Mommy ang aking kamay na balak na sanang ibato ang mamahaling vase na kasama sa disenyo ng kwarto ko."Stop messing around! What the heck is your problem, kiddo?"Inagaw niya sa akin ang vase at naglakad papunta sa mesa na pinagpapatungan nito kanina. She puts it there carefully."Tell me, Harris, what happened?"Nagulo ko na lang ang aking buhok at pabagsak na naupo sa aking kama."I need to leave." Ani ko nang biglang maalala ang dahilan ng galit ko at saka napagpasyahan nang tumayo."Where to?"Kinuha ko ang susi na nakasabit sa gilid ng frame at saka siya nilingon. Madaling araw na pero halatang hindi natutulog si mommy bago niya ako pinuntahan dito nang malaman niyang nagwawala nanaman ako."Kay ate."Marahas niyang hinawakan ang aking kamay upang mapigilan akong makaalis. "Anong kalokohan 'yan? Bakit ka pupunta sa kany