Share

บทที่ 15

Author: DILEMMA 28
last update Last Updated: 2025-01-05 08:34:50

เวลาล่วงเลยมา 4 วันกว่ามนันย์จะกลับมายังคฤหาสน์นันธ์เดชภาคย์ แม้จะไม่มีไข้แต่ร่างกายก็ยังอ่อนเพลียอยู่ดี ไหนจะเรื่องค่าใช้จ่ายที่แพงมหาศาลในความคิดของโอเมก้ากำพร้า ถึงท่านจะสัวจะส่งเสียตลอดเป็นรายปี แต่ก็ไม่ได้ให้มากมายจนเหลือกินเหลือใช้ มนันย์ประหยัดอดออมเพราะตั้งใจจะเก็บเงินก้อนนี้เอาไว้ใช้ตั้งตัวแต่ก็ต้องมาเสียเงินก้อนโตเกือบ 1 ใน 4 ของเงินทั้งหมดที่มีในบัญชี ยามที่ถอนเงินสดไปจ่าย มือขาวสั่นระริกเสียดายเงินก้อนโตได้แต่เพียงมองตาละห้อย โอเมก้าอีกหลายคนที่ไม่มีโอกาสได้เฉียดเข้ามาในสถานพยาบาลในย่านนี้เพียงเพราะไม่มีเงินมากพอ อีกทั้งที่เขาต้องรักษาตัวหลายวันเพราะร่างกายเกิดผิดปกติต่อต้านยากดฮีทที่ฝังอยู่ใต้ท้องแขน คุณหมอจึงรีบผ่าตัดเอาออก รอจนสภาพร่างกายดีขึ้นจึงแนะนำยาเม็ดชนิดใหม่ที่ราคาแพงและมีประสิทธิภาพมากกว่าแบบเก่าและคุณหมอยังแนะนำให้เขางดใช้ชนิดแบบฝังเพราะอาจจะมีผลกระทบต่อร่างกายในภายหลัง โดยเฉพาะกับมดลูก หากยังไม่แต่งงานให้ทานยาแทน หากแต่งงานยังแล้วให้ควบคุมโดยวิธีการทางธรรมชาติจะดีที่สุด แต่มนันย์ไม่มีตัวเลือกมากนัก อีกทั้งเขาจินตนาการที่ตัวเองแต่งงาน มีครอบครัวสมบูรณ์พูนสุขไม
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 16

    “ไอ้นันวันพรุ่งนี้คุณๆเขาจะออกไปเที่ยวต่างจังหวัดเพราะว่าคุณชายทั้งสองห่างจากบ้านเกิดเมืองนอนไปนานคุณหญิงเลยจะชวนไปเที่ยวบ้านพักตากอากาศติดทะเลแถวทางใต้ข้าล่ะอยากเห็นทะเลเหมือนกันแต่ให้นั่งรถไปนานๆก็คงจะไม่ไหวเอ็งไม่อยากไปบ้างเหรอคุณท่านให้ข้ามาบอกใครอยากจะไปก็นั่งรถตามไปได้รถตู้สองคันเห็นนังแป้นกับนังสายว่าครั้งนี้จะไปมั้ง” ป้าสมจิตรบอกเล่าอย่างตื่นเต้น“ไม่ดีกว่าครับป้ากลัวว่าถ้าผมไปบรรยากาศก็คงจะกร่อยหมดป้าก็รู้ว่าทำไม” มนันย์หันมายิ้มให้ป้าสมจิตรตาหยีสองมือก็ขะมักเขม้นมักจัดการเช็ดล้างห้องครัวเหมือนอย่างที่เคยทำ“ไปตั้งหลายวันเอ็งก็จะได้พักไม่ต้องตื่นแต่เช้ามาเข้าครัวเตรียมอาหารเหมือนแต่ก่อนช่วงนี้อยากออกไปเที่ยวที่ไหนก็ได้นะข้าไม่ว่าหรอกไม่ต้องอยู่แต่ในนี้เอ็งยังหนุ่มยังแน่น” ป้าสมจิตรเอ่ยบอกอย่างเอ็นดูหากไม่มีเด็กตรงหน้าคอยช่วยเหลืองานต่างๆคนแก่ที่ต่อมรับรสลิ้นผิดเพี้ยนคงโดนเนรเทศจากเมืองใหญ่ไปใช้ชีวิตบ้านนอกเหมือนเดิมแม้จะทำงานเป็นคนใช้ในคนครัวแต่ว่ามีอาหารการกินครบ 3 มื้อบ้านไม่ต้องเช่าข้าวไม่ต้องซื้อแถมยังมีรายได้พอจุนเจือส่งเสียเลี้ยงหลานที่บ้านได้ก็เพียงพอแล้วแต่เด็กหนุ่มตร

    Last Updated : 2025-01-06
  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 17

    มนันย์ทิ้งระยะห่างจากคนตรงหน้าไปเกือบสองช่วงแขน บ้านใหญ่นับครั้งได้ที่มนันย์จะมีโอกาสเหยียบย่างเข้ามา มาทีไรก็ไม่ได้สังเกตถึงความใหญ่โตโอ่อ่าของมัน ไม่ว่าจะเป็นแชงเดอเลียราคาแพง รูปวาดติดผนัง แถมฝ้าเพดานผนังห้องนั่งเล่นยังสูงเกือบ 3 เมตร ตัวบันไดทำด้วยหินอ่อนอย่างดี ไหนจะรูปปั้นต่าง ๆ มนันย์มองอย่างตื่นตาตื่นใจและภาวนาว่าคุณหญิงพรรำไพจะไม่เห็นตัวเองเข้า กลัวว่าเรื่องจะบานปลายไปกันใหญ่มนันย์มองห้องโถงต่างๆอย่างเพลินตาก่อนจะสะดุดตากับภาพติดฝาผนังที่ติดข้างประตูหน้าห้องนอนทางด้านฝั่งซ้ายของบันไดบันไดชั้นสองแยกเป็นสองฝั่งปีกซ้ายและปีกขวา “ห้องนั้นห้องของพี่ชัช” พิรภพตอบข้อสงสัยของมนันย์ที่แสดงออกมาทางใบหน้าแม้ไม่ต้องพูดเมื่อรู้ว่าเป็นห้องของใครก็จำใจละสายตาที่หน้าประตูก่อนจะเดินตามพิรภพเข้าไปในห้องนอนอย่างว่าง่ายทางด้านพิรชัชที่อยากจะออกไปเดินเล่นก่อนเข้านอนก็ได้เห็นหลังไวๆของใครสักคนผลุบเข้าไปในห้องนอนของน้องชายตัวเองเขาเบิกตากว้างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองว่าน้องชายจะพาเด็กที่เลี้ยงไว้ในบ้านไปถึงในห้องนอนแม้ไม่รู้จุดประสงค์ของพิรภพแต่ก็คิดในทางที่ดีไม่ได้อีกทั้งเด็กคนนั้นยังดูเหมือนจะค

    Last Updated : 2025-01-07
  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 18

    เช้าวันใหม่มนันย์ตื่นเช้าเหมือนเคย เขาดีใจได้เพียงไม่กี่อึดใจก็ได้ยินป้าสมจิตรวิ่งกระหืดกระหอบบอกให้เขาเตรียมตัวเก็บเสื้อผ้าเพราะท่านเจ้าสัวมีคำสั่งให้เขาไปเที่ยวทะเลด้วย มนันย์กลืนไม่ได้คายไม่ออกไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้าตอนนี้เขาเองก็มานั่งอยู่ในรถตู้สำหรับพวกคนงานและคนใช้ มนันย์นั่งอยู่ท้ายสุดของที่นั่ง เขาไม่สนิทและสุงสิงกับใครมากนักยกเว้นป้าสมจิตร ไม่รู้เพราะอะไรท่านเจ้าสัวถึงอยากจะให้เขาอยู่ในสายตาตลอดเวลาเหมือนต้องการจะจับผิดกันยังไงยังงั้น มนันย์หัวเราะให้กับโชคชะตาของตัวเอง สายตามองออกไปข้างนอกทิวทัศน์ทั้งสองข้างทางอย่างใจลอย มนันย์ดีใจที่จะได้เห็นทะเลก็จริง แต่คงจะดีกว่านี้ถ้ามากับครอบครัวหรือคนที่ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น ไม่ใช่ในฐานะคนใช้หรือกาฝากแบบนี้การไปเที่ยวทะเลกับครอบครัวนันธเดชภาคย์สำหรับมนันย์เหมือนมีคลื่นยักษ์ใต้น้ำที่รอวันสาดซัดเข้าสู่ฝั่งมากกว่าคุณหญิงพรรำไพชักสีหน้าทันทีที่เห็นมนันย์แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมาเพราะไม่อยากทำลายบรรยากาศอันดีงามอีกทั้งว่าที่ลูกสะใภ้ใหญ่อย่างแคทเทอลีนก็ร่วมเดินทางมาด้วยบุคลิกหญิงสาวที่ช่างพูดช่างจาและวางตัวดีตลอดทุกอิริยาบถทำเอามน

    Last Updated : 2025-01-08
  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 19

    “อ๊ะ” เสียงร้องทำเอาราเชนหน้าตื่นก่อนมนันย์จะค่อยๆนั่งลงกับพื้นยกเท้าฝั่งซ้ายขึ้นมามองแม้เห็นไม่ชัดแต่สัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือดทำเอาอัลฟ่าบอดี้การ์ดขนลุกเกรียวจมูกสูดดอมดมพลางสอดส่ายตาหาที่มาของกลิ่นสองคิ้วนิ่วขมวดความคิดต่างๆที่เคยสงสัยเกี่ยวกับคนตรงหน้าเรื่องสถานะเพศรองตอนนี้ยิ่งพิสูจน์ได้ชัดกลิ่นเลือดของโอเมก้าที่ยังไม่ถูกตีตราทำพันธะก็ยั่วยวนอัลฟ่าให้เข้าหาไม่ต่างจากฟีโรโมนยามฮีทราเชนใช้ผ้าเช็ดหน้ากดตรงบาดแผลแล้วอุ้มมนันย์ในท่าเจ้าสาวตอนแรกมนันย์ดิ้นขลุกขลักอีกทั้งไม่เคยมีใครสัมผัสเขามากมายเท่าราเชนมาก่อนยิ่งอุ้มด้วยท่าเจ้าสาวแบบนี้แล้วมนันย์หน้าแดงก่ำไปด้วยความเขินอาย“วางผมลงเถอะครับ”“ถ้าไม่รีบไปตอนนี้จะยุ่งโอเมก้าที่ยังไม่ผูกพันธะไม่ควรเดินออกมาข้างนอกแบบนี้” ราเชนเอ่ยเสียงเรียบอีกทั้งโอเมก้าตรงหน้าไม่ได้สวมปลอกคอมนันย์นั่งนิ่งเหมือนหุ่นสองตาเบิกกว้างราเชนอุ้มมนันย์ไปทำความสะอาดแผลที่ลานหน้าบ้านก่อนจะอุ้มท่าเจ้าสาวเข้าไปยังห้องพักของเจ้าตัว“วางผมไว้ที่โซฟาก็ได้กางเกงคงจะเปื้อนทราย” ราเชนจึงอุ้มไปวางที่โซฟาทำตามอย่างว่าง่าย“ขอบคุณมากครับเดี๋ยวผมทำที่เหลือเองมันดูไม่ดีหาก…” ม

    Last Updated : 2025-01-09
  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 20

    “มารยา” พิรชัชเอ่ยอย่างดูแคลนมนันย์ก้มหน้านิ่งไม่ตอบโต้อะไรทั้งนั้น“เหยียบเรือสองแคมหน้าไม่อาย” แม้จะงุนงงกับคำต่อว่าเหล่านั้นแต่มนันย์ก็ไม่ปริปากที่จะเถียงความทรงจำเมื่อตอน 3 ขวบที่ถูกอีกฝ่ายปรี่เข้ามาฉุดกระชากดึ้งทึ้งเสื้อผ้าชุดโปรดของเจ้าตัวที่เด็กน้อยกำลังสวมใส่ทำเอาโอเมก้าหวาดกลัวสุดขีดหัวใจเต้นระรัวหน้าอกเริ่มแน่นขนัดลมหายใจติดขัดจนต้องยกมือมากอบกุมหน้าอกตัวเองไว้แน่น“ฉันพูดแค่นี้รับไม่ได้—” คำพูดสะดุ้งเมื่อเห็นใบหน้าจิ้มลิ้มมองมาด้วยสีหน้าหวาดหวั่นดวงตาคู่สวยเอ้อล้นไปด้วยหยาดน้ำตาที่สำคัญกลิ่นหอมอ่อนๆโชยออกมาจนพิรชัชตัวแข็งทื่อร่างกายรู้สึกร้อนรุ่มวูบไหวไปด้วยแรงอารมณ์ปรารถนาที่พุ่งออกมาจากจิตใต้สำนึกดวงตาสีน้ำตาลเข้มเบิกตากว้างเมื่อได้กลิ่นหอมนั้นสติสัมปชัญญะเหลือน้อยลงทุกขณะมนันย์รู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยจึงเอ่ยเสียงแข็ง“ถ้าคุณชัชไม่มีอะไรแล้วผมขอตัว” มนันย์ไม่มีทางเลือกเขาจึงต้องตัดบทอย่างเสียมารยาท“นาย”มนันย์หันกลับรีบเดินรีบกลับห้องตัวเอง“กล้าดีนี่” พิรชัชปรี่เข้ามากระชากแขนเล็กนั้นอย่างแรงมนันย์เบ้หน้าด้วยความเจ็บความสูงที่ห่างกันทำให้มนันย์ต้องเงยสบตากับคนตัวสูงอย่าง

    Last Updated : 2025-01-10
  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 21

    การมาเที่ยวทะเลในครั้งแรกของมนันย์ไม่มีเรื่องที่น่าจดจำ เขาต้องติดแหง็กอยู่ที่นี่อีกหลายวัน เห็นว่าคุณพิรชัชเกิดอาการรัทระทันหัน การรัทของอัลฟ่าจะมีแบบประจำปี จำนวนวันขึ้นอยู่กับวัยและแต่ละคนจะแตกต่างกัน การรัทกะทันหันสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเวลาหากเกิดการกระตุ้นจากสิ่งเร้า นั่นก็คือฟีโรโมนของโอเมก้า มนันย์ไม่เข้าใจมากนักในเรื่องนี้ อีกทั้งชีวิตของเขาก็ไม่มีเพื่อนหรือสังคมให้ต้องเรียนรู้หรือทำความเข้าใจธรรมชาติในเรื่องอย่างว่านั้นสักเท่าไหร่ หากมีการเรียนรู้ได้เข้าสังคมเหมือนคนอื่น ๆ ในวัยเดียวกัน เขาอาจจะมีภูมิคุ้มกันและรู้วิธีการรับมือกับการฮีทกะทันหันและการรัทของอัลฟ่าได้บ้าง ไม่ใช่เหมือนคนโง่บ้าใบ้ที่ได้แต่พยายามปกป้องร่างกายตัวเองด้วยแรงอันน้อยนิด ต่อกรกับอัลฟ่าที่กำลังรัทด้วยสองมือและแขนขาที่อ่อนแรง เมื่อคืนเขายังโชคดี แต่ไม่รู้ว่าความโชคดีจะหมุนเวียนมาอีกเมื่อไหร่โอเมก้าร่างน้อยนั่งเหม่อมองอยู่ที่ริมชายหาดตัวคนเดียวเข่าทั้งสองข้างชันขึ้นมาสองแขนเท้าอยู่บนเข่าเหม่อมองท้องทะเลด้านหน้าอย่างเหม่อลอยความคิดล่องลอยไปไกลจนไม่รู้สึกว่ามีใครอีกคนมานั่งอยู่ข้างๆ“นันมนันย์”“คะครับ” มนันย์ต

    Last Updated : 2025-01-11
  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 22

    “อ๊ะ” เสียงร้องทำเอาราเชนหน้าตื่นก่อนมนันย์จะค่อยๆนั่งลงกับพื้นยกเท้าฝั่งซ้ายขึ้นมามองแม้เห็นไม่ชัดแต่สัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือดทำเอาอัลฟ่าบอดี้การ์ดขนลุกเกรียวจมูกสูดดอมดมพลางสอดส่ายตาหาที่มาของกลิ่นสองคิ้วนิ่วขมวดความคิดต่างๆที่เคยสงสัยเกี่ยวกับคนตรงหน้าเรื่องสถานะเพศรองตอนนี้ยิ่งพิสูจน์ได้ชัดกลิ่นเลือดของโอเมก้าที่ยังไม่ถูกตีตราทำพันธะก็ยั่วยวนอัลฟ่าให้เข้าหาไม่ต่างจากฟีโรโมนยามฮีทราเชนใช้ผ้าเช็ดหน้ากดตรงบาดแผลแล้วอุ้มมนันย์ในท่าเจ้าสาวตอนแรกมนันย์ดิ้นขลุกขลักอีกทั้งไม่เคยมีใครสัมผัสเขามากมายเท่าราเชนมาก่อนยิ่งอุ้มด้วยท่าเจ้าสาวแบบนี้แล้วมนันย์หน้าแดงก่ำไปด้วยความเขินอาย“วางผมลงเถอะครับ”“ถ้าไม่รีบไปตอนนี้จะยุ่งโอเมก้าที่ยังไม่ผูกพันธะไม่ควรเดินออกมาข้างนอกแบบนี้” ราเชนเอ่ยเสียงเรียบอีกทั้งโอเมก้าตรงหน้าไม่ได้สวมปลอกคอมนันย์นั่งนิ่งเหมือนหุ่นสองตาเบิกกว้างราเชนอุ้มมนันย์ไปทำความสะอาดแผลที่ลานหน้าบ้านก่อนจะอุ้มท่าเจ้าสาวเข้าไปยังห้องพักของเจ้าตัว“วางผมไว้ที่โซฟาก็ได้กางเกงคงจะเปื้อนทราย” ราเชนจึงอุ้มไปวางที่โซฟาทำตามอย่างว่าง่าย“ขอบคุณมากครับเดี๋ยวผมทำที่เหลือเองมันดูไม่ดีหาก…” ม

    Last Updated : 2025-01-12
  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 23

    การเดินทางกลับเลื่อนออกไปจากกำหนดถึง 3 วันเพราะพิรชัชรัทกะทันหันเขาขลุกอยู่แต่ในห้องกับแคทเทอลีนเนื้อแนบเนื้ออยู่หลายวันจนแคทเทอลีนขยาดรสรักอันร้อนแรงจากคนรักส่วนอัลฟ่ารู้สึกไม่เต็มอิ่มและสุขสมเฉกเช่นทุกครั้งพิรชัชก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเหมือนกันเขาตักตวงจ้วงแทงเอาความสุขจากเรือนร่างเบต้าใต้ร่างอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยแคททอลีนนึกว่าเธอจะตายคาเตียงแล้วซะอีกเมื่อคนข้างหลังเร่งจังหวะสุดท้ายก่อนจะเชิดหน้าครางคำรามด้วยความสุขสมเมื่อปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในโพรงอุ่นนั้นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะฟุบหลับไปด้วยความอ่อนเพลียแคทเทอลีนเองก็เช่นกันอาการรัทของพิรชัชต่างออกไปจากทุกครั้งเขารู้สึกแปลกออกไปเมื่อได้กอดแคทเทอลีนเธอเป็นแฟนสาวที่คบหากันมาหลายปีต่างก็มีเปรยๆเรื่องการหมั้นหมายและแต่งงานอยู่บ้างแต่คราวนี้ความรู้สึกบางอย่างผุดขึ้นในอกจนเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกนั้นอย่างไรดีเมื่อได้สัมผัสร่างกายผิวนุ่มลื่นกลิ่นหอมเย้ายวนจากมนันย์คนที่เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะเป็นโอเมก้าอีกทั้งพ่อของเขาย่อมรู้เรื่องนี้และมีเหตุผลอะไรที่ต้องปกปิดมาตลอดหลายปีความคิดมากมายเริ่มตีรวนฟุ้งซ่านขึ้นมาในหัวหร

    Last Updated : 2025-01-13

Latest chapter

  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 63 (จบ)

    เพราะอายุห่างกันเกือบ 15 ปีทำให้นับนิรันดร์นับอนันต์แทบจะกลายมาเป็นพ่อของนับกัลป์อีกคนพ่ออย่างพิรชัชกลับกลายเป็นสปอยลูกสาวแต่ความเด็ดขาดกลับตกอยู่ที่สองแฝดพวกเขาต่างก็สรรหาสิ่งของดีๆมาให้แถมยังหวงน้องสาวมากๆด้วยนับกัลป์ที่ตอนนี้อายุ 3 ขวบแล้วหน้าตาสะสวยแต่เด็กเลยเชียวผมสีน้ำตาลอ่อนกว่าของสองแฝดอีกเมื่อเด็กน้อยเข้าโรงเรียนสองแฝดก็ทำหน้าที่เป็นผู้ปกครองเทียวรับเทียวส่งเพราะว่าอยู่โรงเรียนเดียวกันสองแฝดเป็นรุ่นพี่ม. 6 เด็กๆห้องอนุบาลหมีน้อยต่างก็รู้ดีว่าพี่ชายของนับกัลป์ดุเหมือนยักษ์หากมีคนแกล้งให้เด็กน้อยร้องไห้ละก็จะต้องถูกดุแน่ๆสองแฝดนั้นน่ากลัวกว่าพ่อแม่ของพวกเขาเสียอีก ส่วนนับกัลป์นั้นได้แต่ทำหน้าเซ็งเพราะสองแฝดทำตัวแบบนี้เลยไม่มีใครอยากเล่นกับเขาเลยสักคน“แม่คะหนูไม่อยากให้พี่ๆไปรับที่โรงเรียนเลย” เมื่ออยู่พร้อมหน้ามื้อเช้าของวันเด็กน้อยก็รายงานพ่อแม่ทันที“ทำไมละคะ” มนันย์เอ่ยถามส่วนพิรชัชที่สวมชุดกันเปื้อนจัดแจงข้าวเช้าให้ลูกๆอดส่งสายตาไปปรามสองแฝดไม่ได้ไม่ใช่ครั้งแรกที่นบกัลป์บ่นเรื่องความขี้หวงของสองแฝด“ก็ไม่มีใครอยากเล่นกับหนู”“ไม่เห็นต้องแคร์เลยเด็กน้อยเธออย่าลืมว่ามีพวกเ

  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 62

    มนันย์ยิ้มให้กับสามีของตัวเองไม่คาดคิดว่าคุณชัชจะมีมุมที่น่ารักขี้อ้อนอย่างนี้อยู่ด้วยโอเมก้ารู้ว่าอีกฝ่ายกำลังปล่อยฟีโรโมนปลอบประโลมคล้ายกับว่ามีสายลมอุ่นๆห้อมล้อมสองแม่ลูกเอาไว้ตั้งครรภ์ที่สองนี้มนันย์ไม่ได้ทำรังจนกองเสื้อผ้าสุมกันเป็นกองใหญ่เหมือนท้องแรกไม่รู้เพราะมีคู่อยู่ข้างกายหรือเปล่าเขาติดกลิ่นของอีกฝ่ายมากกว่าแม้ไม่ได้กลิ่นฟีโรโมนแต่ติดกลิ่นกายอีกทั้งอ้อมกอดนี้ก็เหมือนปราการใหญ่ที่ให้เขาได้ซุกตัวคุณแม่โอเมก้ารู้สึกอุ่นใจและปลอดภัยทุกครั้งที่ได้ซุกตัวอยู่ในอ้อมอกอุ่นนี้“คิดถึงสองแฝดจังครับไม่โทรมาเลย” พิรชัชอดหัวเราะไม่ได้“จะเอาเวลาที่ไหนมาโทรคุณลืมไปแล้วเหรอว่าคุณปู่คุณย่าสปอยสองแสบนั้นแค่ไหนกว่าจะกลับมาก็เดือนหน้านู้นแหละอีกอย่างช่วงนี้คุณก็จะได้มีเวลาพักผ่อนอย่างเต็มที่ด้วย”“คุณมากกว่าน่ะซิครับที่ได้พักผ่อนผมรู้นะว่าคุณกับสองแฝดทะเลาะกันตลอด”“เอ้า…ผมไม่ผิดนะสองแสบนั่นติดคุณแจแถมอยากจะนอนกล่อมน้องทั้งคืนคุณเอาผมไปไว้ที่ไหน”มนันย์ส่ายหน้าให้สามีอัลฟ่าอย่างอ่อนใจ “นั่นก็ลูกคุณนะ” “ไม่เกี่ยวคุณน่ะเมียผมสองแฝดนั้นกีดกันผมกับคุณชัดๆ” มนันย์ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายสองแฝดน

  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 62 ตอนพิเศษ

    เสียงโอ๊กอ๊ากยามเช้าภายในห้องน้ำทำเอาพิรชัชรู้สึกกระวนกระวายไปหมดหลายวันมาแล้วที่มนันย์ทำตัวแปลกไปก่อนหน้านี้พวกเขาสองคนตัวติดกันแทบทุกวันแต่ช่วงนี้ไม่รู้ว่าเขารู้สึกไปเองหรือเปล่าว่ามนันย์ไม่เหมือนเดิมหรือว่าเพราะเขายังทำตัวไม่ดีพออัลฟ่าอย่างพิรชัชได้แต่เกาะหน้าประตูห้องน้ำได้แต่ตะโกนถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าให้ผมเข้าไปไหม”“ไม่—เป็นไรครับ” แล้วก็ตามมาด้วยเสียงอาเจียนอย่างรุนแรงอัลฟ่าหางลู่หูตกได้แต่เดินวนเวียนอยู่ภายในห้องนอนด้วยความวิตกกังวลต่างๆนานาๆพวกเขาเพิ่งจะได้ใช้ชีวิตคู่เป็นครอบครัวสมบูรณ์พร้อมหน้าได้ไม่นานอย่าให้มีเรื่องราวร้ายๆเกิดขึ้นในตอนนี้เลยก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปประคองโอเมก้าที่หน้าซีดเผือดประคองให้นั่งลงบนเตียงกว้างอย่างช้าๆ “ไปหาหมอไหมหืมเป็นอะไรไปอย่าเก็บไว้คนเดียวคุณยังมีผมและลูกๆนะ” มนันย์เห็นสามีตัวเองในเวย์นี้ก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ไม่พูดเปล่าแถมยังเกลี่ยแก้มใสนั้นอย่างเบามือ “ช่วงนี้โหมงานหนักไปหรือเปล่าเหมือนว่าคุณจะเบื่ออาหารนะออกไปทานนอกบ้านกันไหมจะได้เปลี่ยนบรรยากาศด้วย” มนันย์ส่ายหน้าแทนคำตอบก่อนจะหยิบสิ่งที่เขาซ่อนไว้ในกระเป๋ากางเกงออกมาก

  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 61

    สองร่างเปลือยเปล่าต่างกกกอดนัวเนียกันด้วยความกระหายและต้องการเติมเต็มซึ่งกันและกัน ช่องทางหลังโอเมก้าหยาดเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่นเนื่องจากช่วงฮีท การเตรียมพร้อมช่องทางหลังที่ค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปทำให้การสอดใส่ไม่ติดขัด ส่วนปลายตอกลึกเข้าไปจนถึงปากถุงครรภ์ “อ๊ะอื้อ” โอเมก้าแหงนหน้าไปทางข้างหลังพร้อมร่างกายที่บิดพริ้วไปด้วยความกระสันจังหวะเนิบนาบก่อนหน้าหยุดลงเมื่อเห็นปฏิกิริยาคนใต้ร่าง“คุณเจ็บเหรอถ้าเจ็บก็ให้บอก…อย่าทน” พิรชัชพูดพร้อมกับแช่แกนกายไว้อยู่อย่างนั้นสักพักมันอึดอัดพร้อมกับความรู้สึกบางอย่างจนทำเอาคุณแม่โอเมก้าทนแทบไม่ไหว“คะคุณขยับสักทีมันทรมาน” อัลฟ่าเองก็กัดฟันกรอดเช่นกันช่องทางคล้ายกำลังดูดกลืนท่อนลำของเขาอย่างหื่นกระหาย“ซี้ด… ผมขยับแทบไม่ได้” มันทั้งคับทั้งบีบแน่นแบบนี้ไม่รู้เพราะอารมณ์ที่พุ่งกระฉุดหรือเพราะความปราถนาลึกๆเรื่องตั้งครรภ์ของโอเมก้ากันแน่ที่ทำให้คนที่ไม่ประสีประสาและอับอายเรื่องอย่างว่ากลายมาเป็นผู้ควบขี่อยู่ตอนนี้“อื้ออะ” จังหวะและแรงกระแทกลงมาทำเอาอัลฟ่าแทบจะถึงปลายทางอยู่ร่อมร่อพิรชัชปล่อยให้คุณแม่ได้ควบขี่เขาตามอำเภอใจภาพที่เห็นทำเอาอัลฟ่าแทบลืมหายใจใ

  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 60

    “ขอบคุณมากครับ”“คุณเก่งมากหากเป็นผมไม่รู้ว่าจะผ่านคืนวันที่ยากลำบากเหล่านั้นไปได้ไหมที่ผ่านมาผมมองไม่เห็นถึงความลำบากที่คุณเคยได้รับมาก่อนเลย”“อย่าพูดถึงมันอีกเลยครับเรื่องราวมันผ่านมาแล้วแถมต้องขอบคุณเรื่องราวเหล่านั้นที่ทำให้ผมได้เติบโตและเข้มแข็งอย่างทุกวันนี้”“ยินดีด้วยนะครับแม่แม่เก่งที่สุดเลย” สองแฝดแม้จะอายุ 10 ขวบแต่ก็ยังมีนิสัยขี้อ้อนเหมือนเด็กน้อยไม่มีผิดต่างก็เข้ามาสวมกอดแสดงความยินดี“ขอบคุณครับ” ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มนันย์ได้ถ่ายภาพร่วมกับครอบครัวของตัวเองรวมไปถึงโอเมก้าในปกครองข้างหลังที่ต่างก็ได้รับโอกาสการสนับสนุนทุกการศึกษาจนได้มีหน้าที่การงานมั่นคงส่งต่อความฝันและอนาคตให้กับโอเมก้าที่ขาดโอกาสต่อไปมนันย์ยิ้มทั้งน้ำตาภาพที่เขาได้วาดฝันไว้กลายเป็นจริงเสียทีความหมายของชื่อมนันย์ควรค่าแก่การสรรเสริญและมานัสที่ล่วงลับไปนั้นตัดสินใจไม่ผิดที่ให้บุตรชายได้ใช้ชื่อนี้เพราะโอเมก้าคนนี้กลายเป็นผู้ให้กลายเป็นที่รักของผู้คนมากหน้าหลายตาและควรค่าต่อการสรรเสริญอย่างแท้จริงหลังจากจัดงานแต่งงานมนันย์และพิรชัชก็ได้มาใช้ชีวิตคู่ร่วมกันตอนนี้ก็ผ่านมา 2 ปีแล้วที่พวกเขาต่างก็เข้านอน

  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 59 บทส่งท้าย

    มนันย์และครอบครัวกลับมาที่ประเทศไทยอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้กลับมาตลอดระยะเวลา 10 ปี ก่อนหน้านั้นโอเมก้าเองคิดว่าไม่มีที่ให้เขาได้กลับไป อีกทั้งไม่มีใครที่เขาจะต้องอาลัยอาวรณ์อีก แต่ว่าตอนนี้เขากลับมีคนรักมากมายถึงเพียงนี้ มนันย์เองไม่เคยคิดคาดฝันมาก่อนเช่นกัน การเป็นที่รักและถูกรักมันคือความรู้สึกอย่างนี้เองเพราะเป็นโอเมก้าอีกทั้งยังกำพร้าแต่เด็กด้วยโอกาสต่างๆในชีวิตหากเขาไม่รักดีและไขว่คว้ามาด้วยตัวเองก็คงไม่ได้เห็นตัวเองในอย่างตอนนี้ตอนนี้มนันย์กลายเป็นหนึ่งในโอเมก้า 100 ลำดับที่มีอิทธิพลของโลกที่ขึ้นนิตยสารชื่อดังการกระทำของเขาส่งผลต่อการขับเคลื่อนของสังคมเป็นอย่างมากไม่ว่าจะเรื่องการออกมาเรียกร้องให้มีการแก้กฎหมายและเพิ่มบทลงโทษแก่อัลฟ่าที่คุกคามโอเมก้าสวัสดิการปัจจัย 4 ที่โอเมก้าถูกกีดกัดก่อนหน้าและการมายืนอยู่จุดนี้ก็เพื่ออยากให้ทุกคนตระหนักถึงความเป็นมนุษย์ไม่ว่าจะเพศรองไหนก็ไม่ควรจะถูกกีดกันและเหยียดหยามเราต่างก็อยู่ร่วมกันได้อย่างสันติมนันย์เป็นเจ้าของมูลนิธิถึง 3 แห่งเพราะเขาตระหนักดีถึงเรื่องการศึกษา ‘การศึกษาเปลี่ยนชีวิต’การศึกษามันเปลี่ยนอนาคตได้จริงๆไม่ว่าคุณจะเกิดมายา

  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 58

    สองฝาแฝดที่แกล้งหลับโทรหาคุณตาและลุงๆของเขาที่ต่างก็ช่วยกันวางแผนนี้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดีนับอนันต์และนับนิรันดร์โตพอที่จะเข้าใจว่าระหว่างพ่อและแม่ของพวกเขาต่างก็มีเส้นใยบางๆที่คอยกั้นระหว่างความสัมพันธ์นั้นในอดีตพวกเขาต่างก็ไม่รู้ว่าเกิดปัญหาอะไรแต่เด็กทั้งสองรวมถึงวรวิทย์และมาวินเองต่างก็มองออกว่าทั้งสองคนต่างมีเยื่อใยให้กันอยู่โอเมก้าอย่างมนันย์เองแม้จะไร้กลิ่นแต่ทว่าไม่ได้ไร้เสน่ห์ไปเสียหมดเป็นเจ้าตัวเองที่ปิดกั้นไม่ให้อัลฟ่าหน้าไหนได้เข้ามาทำความรู้จักพิรชัชเองก็เช่นกันสายตาของพวกเขาต่างก็คอยมองกันและกันอยู่ตลอดเวลา 5 ปีที่ผ่านมาพิรชัชเองก็ได้พิสูจน์ให้พ่อตาอย่างวรวิทย์ได้เห็นความจริงใจและความรู้สึกผิดกับอดีตที่ผ่านมาระยะเวลาล่วงเลยมาป่านนี้แทนที่จะมีหลานให้ตาอย่างเขาอีกสัก 2-3 คนปัดโธ่เอ้ยอดที่จะสุมหัวกับหลานๆจัดฉากให้ไม่ได้แล้วก็สำเร็จเมื่อเวลาผ่านไปค่อนคืนก็ยังไม่เห็นมนันย์กลับมาตาหลานเฮลั่นกระโดดกอดกันจนตัวกลมก่อนจะแยกย้ายกันไปนอนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทางนันธ์เดชภาคย์เองก็ได้รับข่าวคราวเช่นเดียวกันมนันย์ไม่ได้กีดกันหากปู่หลานจะโทรคุยกันบ้างเป็นครั้งคราวยังไงเด็กทั้งสองก็มี

  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 57

    “ผมเจอแล้วและคนคนนั้นก็คือคุณ” ใบหน้าสวยหวานของโอเมก้าแดงก่ำด้วยความเขินอายความรู้สึกครั้งนี้แตกต่างกับที่อยู่ด้วยกันบนบ้านพักบนเขาอย่างสิ้นเชิงตอนนั้นมนันย์สวมบทเป็นพยาบาลจำเป็นที่ชื่อมีนาแต่ทว่าคราวนี้พวกเขาทั้งสองต่างก็ยอมรับและมองเห็นตัวตนของกันและกันอย่างชัดเจนสายตาสีนิลที่จ้องมองมาทำเอาโอเมก้าทำตัวไม่ถูกพิรชัชจุมพิตที่หลังคอนั้นอย่างแผ่วเบารอยแผลเป็นนั้นเป็นเครื่องย้ำเตือนว่าอัลฟ่าอย่างเขาระยำเพียงใดนิ้วมือเรียวยาวสัมผัสรอยแผลนั้นด้วยความรู้สึกเสียใจและละอายใจเป็นที่สุด“เจ็บไหม”“ไม่แล้วครับ”“ตอนที่ผ่าเอามันออกล่ะเจ็บมากไหม”“การมีอยู่ของมันทำให้ผมเจ็บปวดมากกว่าในตอนนั้นโอเมก้าที่ตั้งครรภ์ต้องการฟีโรโมนของคู่มากยิ่งโอเมก้าที่ถูกทำพันธะจะทุรนทุรายเมื่อห่างจากคู่ผมในตอนนั้นไม่กล้าคาดหวังอะไรอีกอีกทั้งผมเองก็มีส่วนผิดที่โกหกคุณตั้งแต่แรก—”“อย่าโทษตัวเองอีกเลยคุณเจ็บปวดมามากพอแล้วต่อจากนี้อย่าเจ็บปวดเพราะมันอีกเลยต่อให้คุณจะไร้กลิ่นผมก็ยังจะรักคุณมีเพียงคุณจะทะนุถนอมคุณเป็นอย่างดี” ริมฝีปากหนาจุมพิตหน้าผากมนด้วยความรักและปล่อยฟีโรโมนเพื่อปลอบประโลมคู่ของตนแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่สามารถ

  • PEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ   บทที่ 56

    “ตลอด 8 ปีที่ผ่านมาคุณผ่านช่วงรัทไปได้ยังไงครับ”“ออกไปเถอะผมขอร้อง”เตียงที่ยวบข้างหลังทำเอาร่างกายอัลฟ่าแข็งค้างก่อนจะพลิกตัวหันมา “จะทำอะไร!”“ผมรู้ว่าคุณทรมานแต่ว่าคุณไม่ต้องอดกลั้นขนาดนี้ก็ได้เราต่างก็ไม่ใช่เจ้าของซึ่งกันและกันอีกทั้ง…หากคุณจะมีใครสักคนผมก็ยินดีและเชื่อว่าลูกๆต่างก็ยินดีด้วยเช่นกันเพราะฉะนั้นที่ผมจะบอกคุณก็คือตลอด 5 ปีที่ผ่านมาคุณทำหน้าที่พ่อได้ดีมากมากจนเกินกว่าที่ผมจินตนาการเอาไว้มากและผมไม่คิดว่าคุณจะทำมันมาได้นานจนถึงทุกวันนี้” มนันย์บิดผ้าขนหนูในอ่างขึ้นมาเช็ดหน้าให้อัลฟ่าที่นอนนิ่งให้เขาเช็ดหน้าให้อย่างไม่ขัดขืน“เราต่างก็ไม่มีอะไรติดค้างกันตั้งนานแล้วนะครับคุณควรจะเริ่มต้นใหม่ได้แล้ว”“ผมทำไม่ได้” มือหนาจับมือขาวที่กำลังเช็ดหน้าไว้พลางจ้องมองใบหน้าสวยหวานไล่ตั้งแต่หน้าผากมนสันจมูกจนมาถึงริมฝีปากบางก่อนจะหลับตาพร้อมกอบกุมมือขาวนั้นแนบกับใบหน้าตัวเองอย่างถวิลหาเพราะที่ผ่านมาเขาทำได้เพียงโอบกอดคนตรงหน้าเพียงความฝันเขาอยากทะนุถนอมโอเมก้าตรงหน้าให้มากที่สุดไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกโกรธหรือเกลียดตัวเองไปมากกว่านี้ตลอด 5 ปีที่ผ่านมาแม้จะยากลำบากสักเพียงไหนเขาก็ไม่เ

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status