KABANATA 19

KABANATA 19

Brazinn’s POV 

“ITIGIL NIYO ‘YAN!” biglang nagising ang aking diwa nang marinig ko ang bosis ng kung sino na sumigaw mula sa likod ko.

Inikot ko ang aking paningin at nakita kong paunti-unting natutumba ang mga lalaking kanina ay nananakit sa ak in. Bahagya akong napapikit nang may kung anong likido ang dumampi sa ang mukha. Paunti-unti kong tinaas ang kamay ko para kapain iyon at nagulat ako sa nakita, may dugo! 

Nag-ipon ako ng lakas para makagalaa at makita ang kung sino man ang nakikipagpatayan sa mga taong nanakit sa akin kanina. Ilang sandali pa ay nakita ko ang isang lalaking matapang na nakikipag ispadahan sa limang lalaki, hindi klaro sa akin dahil nakataliko siya at baliktad ang pangin ko.

Namamangha ako habang pinapanuod ang eksena sa karapan ko. Ilang sigundo pa ay natumba na ang tatlo sa mga lalaki at dalawa nalang ang natira. I must say, this guy in front of me is a well-trained person just basing on how he play with his sword.

Masyado mabilis ang pangyayari at ang sunod kong nakita ay ang pagbagsak ng dalawang lalaki. Nakita kong hingal na hingal siya pagkatapos ng labanan. 

“TULONGAN MO AKO!” sigaw ko habang naghihintay na lapitan niya ako. 

Ilang sandali pa ang lumipat pero hindi parin niya ako nililingon. “TULONG” ulit ko pa bago sinubukang kumawala sa pagkakagapos sa aking paa.

Paunti-unti siyang lumingon at bumungad sa akin ang lalaking hindi ko inaasahan na makikita ko ngayon. Walang ekspresyon

ang mukha, ni hindi man lang siya nagulat na makita ako. 

Nagsimula siyang humakbang palapit sa akin kaya nabigyan ako ng pag-asa. “Ibaba mo ang dito” utos ko.

“Walang problema!” tugon niya bago lumihis ng landas papunta sa puno kung saan nakatali ang lubid. 

Siguro ay susubukan niyang hubarin ang tali nang sa ganun ay makababa ako ng maayos. Nanlaki ang mata ko nang tinaas niya ang hawak na ispada at tinapat sa lubid.

“HOY TEKA—” sumigaw ako ng malakas para pigilan siya sa gagawin pero huli na ang lahat, masyadong mabilis ang kamay niya.

“AHHHHHHHH” napasigaw ako nang maramdaman kong bumabagsak ako sa lupa. Ang masama pa ay ulo ko ang unang bumagsak dahil nakatiwarik akong nakatali kanina. 

Kasabay ng pagbagsak ko ay ang pagkalaglag ng mga gamit sa loob ng bag ki. Mabilis nalang at nakailang ako, kung hindi ay muntik na sana akong matuhog ng arrow. 

My teeth gritted as I felt the pain on my head. Mabuti nalang at hindi nabali ang leeg ko. Magpapasalamat na sa ako na niligtas niya ako eh pero putangina mas lalo niyang nilagay ang buhay ko sa kapahamakan.

Sinubukan kong tumayo pero napangiwi ako dahil sa sakit na naramdaman ko sa bandang hita ko. Kahit masakit ay pilit kong tumayo, ginamit ko ang ispada ko para makatayo ako. Umangat ako ng tingin at tinitigan ang lalaki sa harap ko ng masama. 

“Ayos ka lang ba?” tanong nito na mas lalong nagpa-init ng ulo ko. What a stupid question!

“Putangina ka, sa palagay mo ayos langa ko?” galit kong sigaw at nagbinato siya ng maliliit na sanga ng kahoy. 

“A-aray sandali!” habang umiilag sa pambabato ko ay sinusubukang niya akong kombinsihin na tigilan ang ginagawa pero hindi ako nakikinig.

Bahagya akong napatigil nang makarinug ako ng kakaibang tunog. Lumingon ako sa pinanggalingan noon at nanlaki ang mata ko nang makita ang isa sa mga lalaki na kanina ay nakahandusag sa lupa ngayon ay nakatayo na habang nilalagay ang kamay sa bibig at gumagawa ng kakaibang tunog. 

“Takbo!” Hindi agad ako nakagaw at nagulat nalang ako nang may biglang humigpit sa kamay ko at mabilis akong kinaladkad palayo. Bitbit ang ispada at iilang arrow ay tumakbo kami, ang kaninang sakit na nararamdaman ko sa aking hita ay biglang nawala nang makita ko ang kumpol ng mga lalaki na humahabol sa amin. 

I’m sure kasama sila ng mga pirata kanina dahil halos pareho sila ng katauhan, they looks like a pirates. 

Ilang sandali pa ay bahagya kaming huminto nang ma-corner kami ng iilang lalaki. Tumalikod ako habang ang lalaking masama ko naman ay nakatalikod din sa akin, hawak namin pareho ang kanya-kanya naming ispada. Bigla akong nakaramdam ng kaba nang palibutan nila kami, umikot kaming dalawa upang obserbahan ang mga kalaban. Nasa-bente silang lahat kung bibilangin. 

Wtf, dalawa lang kami tapos bente ka tao ang makakalaban namin. “Lalaban tayo” 

Bahagya akong lumingon nang bumulong siya. Alam kong wala na kaming ibang magagawa kundi ang lumaban kaysa mamatay kami nang walang ka laban-laban. Nakita kong lumingon siya kaya tumango ako. 

“Huwag kang matakot, magpakatapang ka para makatakas tayo” dagdag pa niya bago pomusisyon.

Huminga muna ako ng malalim bago hawakan ang hawakan aking ispada. Lord, kahit anong mangyari pakiusap gabayan mo kami at iligtas. Nagsimula akong magdasal bago huminga ulit ng malalim at pomusisyon. 

“YAH!” pagkarinig ko ‘nun ay agad akong humakbang at nagsimulang i-wasiwas ang ispada na hawak ko. 

Sabay-sabay na lumalapit sa akin ang mga  kalaban kaya paikot-ikot ang ginawa kong pag-gamit ng ispada nang sa ganun ay masigurado ko na walang makakalusot at hindi tatama sa akin ang ispada. Bawat galaw na ginagawa ko ay hindi humihiwalay ang likod namin sa isat-isa, umatras man ako o umabante. 

Dahil sa tensyon na bumabalit sa paligid, hinid ko na namalayan na dalawang tao nalang ang natitirang lumalaban sa amin.

Patuloy lang ako sa pakikipalaban habang may lakas pa ako. Hindi sinasadyang matamaan ko ang isa sa mga kalaban ko sa leeg at naputol ito at tumalsik sa mukha ko ang dugo. Nanlaki ang mata ko at hindi ako makagalaw. What have I done? 

“YBE YUKO!” tila biglang bumagal ang pag-ikot ng mundo nang makita ko ang ispada na ilang inches nalang ang layo sa aking mukha. Mariin akong napapikit at tinaas ang kamay ko upang protektahan ang sarili.

Wala sa sariling napaluhid ako sa mga tuyong dahon sa lupa. Hindi ko inaasahan na magaga ‘yun. Halo-halo ang nararamdaman ko ngayon at hinang-hina na ako. Ang kaba, takot, pagod at tensyon na nararamdaman ko ngayon ay paunti-unti akong binabawian ng lakas. Ngayong araw na ‘to muntik na ako'ng mamatay ng ilang besis.

“Ayos ka lang ba?” narinig ko ang bosis na ‘yun mula sa kilod ko. Marahan kong naramdaman ang pagdampi ng kamay niya sa balikat ko at ang dahan-dahang paghagid nito. 

Pilit kong kinakalma ang sarili ko kasabay ng pagpigil ng luha na paunti-unting namumuo sa gilid ng mga mata ko.

“Nasaktan ka ba?” dagdag pa niya na mas lalo kong kinagalit. Marahas kong tinapik ang kamay niya bago ako yumuko at sinabunutan ang sarili ko at nagsimulang humagulgol ng iyak.

I can’t help myself to cry out loud because of what I just experience. This place is like hell, parang araw-araw nalang akong oinapatay dito. Hindi pa ako nakaka-move on sa nangyari kahapon tapos ito na naman. I just wanna get out of this otherworldly place. Ngayon ang mukha ko ay b**ang-b**a na dahil sa nga luhang patuloy na umaagod mula sa mga mata ko.

Ilang sigundo pa akong humagulgol bago ako nakaramdam ng pagod. I sob as I gasp for more air to breath, hindi na ako makahinga ng maayos. Paunti-unti kong pinigilan ang bawat hikbi na kumakawala mula sa mga bibig ko. Mariin kong pinunasan ang mga luha mula sa mga mata ko at bahagyang inangat ang ulo bago ko inayos ang sarili at tumayo. 

Bumungad sa akin ang mukha ng lalaking kanina ko pa gustong sampalin. Alam Kong may utang na loob ako sa kanya dahil sa pag ligtas niya sa akin pero dahil hindi ‘nun mabubura ang masasama niyang ginawa sa akin. Naglalakad siya pabalik-balik na parang balisa. Deritso lang ako sa paglalakad habang nakayuko at hindi siya tinitignan. 

Napansin kong bigla siyang huminto sa ginagawa. Dumaan lang ako sa harap niya na parang multing naglalakad habang nakayuko. Alam kong nakatingin siya sa akin ngayon.

“Ayos ka na ba?” habang sinasabi niya iyon ay nakita ko ang pag-angat ng kamay niya na sa tingin ko ay gusto akong hawakan. 

Hindi parin ko sunagot at nilagpasan ko lang siya. Ayokong kausapin siya at baka kung ano pa ang magawa ko. Gusto Kong isumbat sa mukha niya ang ginawa niya kaninang pagputol ng lubid kaya nahulog ako sa lupa at muntik nang mabali ang buto ko sa leeg.  

“Sandali!” Hindi na niya naatim at hinawakan ako sa braso para pigilang maglakad. “Pwede ba kitang makausa—”

Bago pa niya matapos ang sasabihin niya ay sinampal ko siya. Gusto ko siyang sumbatan at saktan kagaya ng ginawa niya sa akin kanina. Bahagya siyang napangiwi bago ako tinitigan mata sa mata.

“Yan ba ang paraan ng mga tao para magpasalamat? Kung ganun, walang ano man” saad nito bago ako ngumiti ng mapait. 

“Walang hiya ka! Paano kung nabali Ang buto ng leeg ko kanina? Sa tingin mo ba mabubuhay pa ako ha?” 

Hindi ko na napigilan ang imosyon ko at paulit-ulit ko siyang hinampas sa d****b. Gusto ko siyang suntukin sa mukha nang sa ganun ay maka ganti ako.

“Sandali lang, kumalma ka!” saad nito habang pilit na hinuhuli ang kamay ko para pigilin ako sa paghampas sa d****b niya. Ilang sigundo pa bago ako tuluyang mapagod at saka niya nahuli ang kamay ko at hinawakan ng mahigpit.

“Walang hiya ka” mahina kong sabi bago binagsak ang sarili sa lupa. 

“Sa tingin mo ba may iba pang paraan na maligtas ka doon? Sa tingin mo banun ka Dali hubarin ang tani na ‘yu? Sa tingin mo ba kung inaksaya ko ang oras sa paghuhubad ng lubid makakaligtas tayo pareho? Hindi kita hahayaang masaktan at hindi ko puputulin ang tali kung alam kong mababali ang buto mo sa leeg” Hindi ko siya tinitigan habang nagsasalita dahil bigla akong magbuo ng mga tanong sa utak ko dahil sa nga ganing niyang ‘yun.

“Nakita kong damuhan ang kababagasakan mo at alam kong makapal ang tuyong dahon doon, kayang kaya kang protektahan ‘nun” 

Dahil sa sinabi niya sumagi sa isip ko ang mga tuyong dahon na kinabagsakan ko kanina. Hindi ako masyadong nasaktan doon bukod sa hita ko na may sugat. 

Bahagya akong napakagat ng labi nang maalala kong ang sugat sa hita ko ay hindi pala dahil sa pagkalaglag ko kundi dahil ‘yun sa ginawang pananakit sa akin ng lalaki kanina. 

“Gusto pa sana kitang kausapin dahil baka may maitulong ako sayo ngunit ang pagsampal mo sa akin ay isa lang senyales na dapat na akong umalis. Patawad!” ramdam ko ang panunuya sa bosis niya. I bite my lower lips as I feet the thermometry.

Nagsimula siyang humakbang palayo. Nakailang hakbang siya pero bago pa man siya tuluyang makalayo, nagsalita ako.

“I’m sorry” I uttered waiting for him to come back. Nakita kong bahagya siyang tumigil sa paglalakad at mabagyang nilingon ang ulo sa deriksyon ko. “I’m sorry for being mean to you, salamat sa pagligtas sa buhay ko”

Ilang sandali pa ay nagsimula na siyang humakbang palapit sa akin. Nang makalapit siya sa akin ay inalok ko siyang umupo sa lupa para magkapantay kami. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin kaya ngumiti nalang ako. 

“Bakit ka ba nandito sa gubat? Hindi mo ba alam na delikado dito?” tanong nito habang may hinahalungkat sa loob dala nitong bag. 

Ilang sandali pa ay may kinuha siyang puting tela at unabot sa akin ginamit ko iyon pang punas sa mukha ko.

“Naalala mo ang araw na naglaban tayo? ‘Yun mismo ang dahilan kung bakit ako nadito” pagsisimula ko at patulog sa pagpupunas. “Kailangan kong makompleto ang sampong ligaw na hayop bago mag hapon” 

Tumango lang siya sa akin at biglang tumayo. “Stygian, handa kang pagsilbihan” saad nito bago nulahad ang kamay sa akin. Tinanggap ko naman ‘yon agad. 

Tinulungan ako ni Stygian na manghuli ng ligaw na hayop at imbis na sampo lang ay labing tatlo ang nahuka namin. I must say he’s a harmless person. Hindi din siya mahirap pakisamahan.