KABANATA 21

KABANATA 21

“Alam nyo, bagay po kayo” nakangiting saad ni Nika. 

“Magjowa po ba kayo?” tanong naman ni Rica na may malapad an ngiti sa labi. 

Ngumiti naman ako dahil sa mga tanong na yun. Mga bata talaga, kung ano iniisip. Lumingon ako kay Spruce, tumingin din siya sa akin bago kami nagtawanan. Umalis ako sa taas ni Spruce at bumaba sa damuhan. 

“Hali nga kayo dito” saad ko at tinaas ang kamay. Humiga naman agad silang Lima sa tabi namin ni Spruce. Ilang sandali din kaming nanatili sa ganung posisyon. 

Hindi nagtagal ay tinawag na kami ni Donya Allura at Don Loathur dahil magsisimula na ang celebration. Nakahawak kamay kaming pito habang naglalakad palapit sa mesa. Sinalubong kami ni Donya Allura na masayang tumulong sa pag-aayos ng mga bulalak sa gitna ng mesa.

Ang ganda ng pagakaka-organize, simula sa mesa, sa mga fresh na bulaklak at sa mga banderitas na nakakabit sa taas. Parang yung fiesta sa nga probensya, I mean probensya naman talaga dito but this place is otherworldly.

“Kainan na!” sigaw ni Tatay Alberto. 

Isa-isang lumapit ang mga tao palapit sa mesa kaya kaya nagsimulang umingay ang paligid. Kumuha sila ng Plato at inaabot sa bawat isa. Ang ganda alng tignan na ang saya nila habang kumakain. Halatang matagal nang hindi nila ‘to nararanasan. 

“Kain na kayo” alok sa amin ni Donya Allura at inabutan kami ng plato. 

“Sige po” tumango nalang ako bago iyon tinanggap, ganun din ang ginawa ni Spruce. 

Nakipagsiksikan kami na kumuha ng pagkain. Nagsimula na kaming kumain at masayang nagkukwentohan tungkol sa mga bagay-bagay. Nakwento ni Donya Allura ang mga bagay tungkol sa Anak niya, she must be good. Gusto ko tuloy silang makilala pero hindi pwede dahil patay na sila. 

Ilang sandali pa kaming nag-usap nang may biglang dumating na ikinagulat naming lahat. Nakangiti ito habang naglalakad palapit sa amin. 

“Huli na ba ako?” tanong niya nang makarating sa harap namin. 

Tumayo si Donya Allura at niyakap siya ng mahigpit. “Oh Stygian Hijo, mabuti at dumating ka” 

Ilang sandali pa ay kumawala na siya sa pagkakayap at humarap sa amin. Tinitigan ko lang siya bago nginitian. 

“Makakalimutan ko ba ang kaarawan ng matalik kong kaibigan?” halata ang galak sa bosis nito. 

“Umupo ka muna” saad ni Donya Allura at inabutan siya ng Plato. Sinundan ko lang siya ng tingin habang kumukuha ng pagkain. Habang ginagawa niya iyon ay napaisip ako. Siguro noon sobrang close nila ng anak ni Donya Allura. I mean kung iisipin mo, parang anak na rin ang turing sa kanya ni Donya. At ayun sa kwento ni Donya Allura dati masasabi mo talagang mabait siyang kaibigan sa anak nito. 

Ilang sandali pa ay lumingon siya kaya umiwas ako ng tingin at bumaling kay Spruce at nagsimulang kainin ang pagkain ko. 

“Pwede ba akong maupo dito?” umangat ako ng tingin at bumungad ang katauhan ni Stygian sa amin habang nakayuko at hawak-hawak ang plato niya. 

“Dito tol oh” biglang sumabat si Spruce sabay turo sa upuan na nasa tabi niya. 

“Sige, salamat” 

Umupos siya doon at nagsimulang kumain. Yumuko nalang din ako at kumain. Ilang sandali din kaming natahimik, hindi kagaya kanina na Masaya kaming nag-uusap. Dumating lang itong si Stygian natahimik na kami. 

“Alam ba ni Fetisha na pumunta ka dito?” binasag ni Don Loathur ang katahimikan sa tanong na iyon. Hindi parin ako umaangat ng tingin at patuloy sa pagkain. 

“Hindi na po niya kailangang malaman” he responded. 

Biglang sumagi sa isip ko ang masamang tingin ni Fetisha kanina. Siguro ayaw ni Fetisha na pumunta dito si Stygian, knowing na alam niyang nandito ang pamilya ng babaeng pinaselosan niya dati. 

“Baka mamaya sugurin ka niya dito at kaladkarin pabalik si kaharian niya. Alam naman natin kung gaano niya ka ayaw na napapalapit ka sa ibang tao, sa amin” mahabang sabi ni Don Loathur. 

“Hindi ko na nga alam ang gagawin ko sa kanya. Masyado na niya akong hinahawakan sa leeg.” halata ang inis sa bosis ni Stygian. Bahagya akong umangat ng tingin at tinignan ang reaksyon niya. 

“Sa sobrang pagmamahal niya sayo nagawa niyang kumitil ng buhay. Hindi na normal ang pag-iisip niya at hindi na kami magugulat kung isang araw sugurin niya kami dito at tuluyan nang sirain ang kaharian kapag nalaman niyang nakikipagkita ka pa sa amin” lumingon ako kay Don Loathur dahil sa sinabi niya. Paunti-unting gumagaspang ang bosis nito at halata ang galit sa bawat salitang binibigkas niya. 

“Loathur, ano ba?” pagsuway ni Donya Allura. 

“Hindi na ako papayag na may saktan pa siyang ibang tao. Alam nyo naman po na pinipilit ko lang na pakisamahan siya para hindi niya guluhin ang kaharian niyo at kaharian namin. Kung pwede lang, gusto ko nalang maging makasarili at iwan siya” 

Hindi ko alam pero bigla akong nakaramdam ng lungkot sa sinabi niya. All this time, ginagawa niya lang pala yun para sa kapakanan ng iba. Mabait naman pala talaga itong si Stygian at paunti-unti ko na siyang naiintindihan. 

“Lagyan mo nalang ng lason ang pagkain niya nang sa ganun ay mamatay nalang” Biglang sumabat si Tatay Alberto kaya tumingin kaming lahat sa kanya. “Tapos ang problema”

Pinipigilan ko ang sarili kong tumawa dahil dun. What a great suggestion Tatay Alberto, you’re a genius. Bigla siyang pinalo ni Donya Allura sa balikat. 

“Isa ka pa, hindi masosolusyonan ang problema ng isa pang problema” 

Yumuko nalang si Tatay Alberto na parang pinagalitan ng Nanay. “Pasensya na”

Kumain nalang ulit ako nang matapos na silang mag-usap. Nakikipagchismis lang naman ko kanina kaya ako tumigil sa pagkain. Ngayon na tapos na silang mag-usap, kakain na ulit ako. 

Ilang minuto pa bago kami natapos kumain. Paunti-unti na ding umaalis Ang mga tao dito. Si Donya Allura naman ay naunan nang pumasok sa loob ng Bahay para mag-alay sa anak, sinamahan siya ni Don Loathur. Si Tatay Alberto naman ay nagpa-alam na matutulog na dahil sa pagod ito. Gabi na rin at paunti-unti nang dumudilim ang pagilid. Kami nalang ngayon ang naiwan dito; ako, si Spruce at si Stygian. Si Avierry at si Cazsey naman ay umalis na din kanina dahil may gagawin daw sila. 

Nabalot kami ng katahimikan habang nakaupo sa upuan. I don’t know but I don’t feel like talking. 

“Salamat nga pala sa pagtulong sa amin kanina” binasag ni Spruce ang katahimikan sa paligid. Tinaas niya ang kamay niya at tinapik si Stygian sa balikat. “Hindi pa pala ako nakakapagpasalamat sayo” 

Tumango lang si Stygian at tinapik din si Spruce pabalik. “Ano ka ba kaunting tulong lang yun at saka magkaibigan naman na tayo diba?” 

“Oo naman... Diba Zinn?” bigla ang bumalik sa realidad dahil sa tanong na yun ni Spruce. 

Tumango nalang din ako at ngumiti sa kanina. “Oo naman” 

Ilang sandali pa kaming nag-usap. Marami kaming pinag-usapan, madalas puro kayabangan nilang dalawa ni Spruce at Stygian. Ako naman ang Taga tawa sa mga jokes nilang corny. Hindi naman pala talaga mahirap pakisamahan si Stygian, kagaya din ni Spruce, mabilis lang din gumaan ang loob ko sa kanya. Namiss ko tuloy sa Zach, ang pagiging kalog at mapagbiro niya. I don’t expect to have friends here, akala ko puro pighati lang ang mararanasan ko dito. 

Habang nag-uusap ay bigla akong humikab. Bigla akong nakaramdam ng antok, lumalalim na din kasi ang gabi at pagod din ako. Masyadong amraming nangyari sa ara na ‘to, it’s a long tiring day. 

“Antok ka na ba Zinn?” bigla akong tinanong ni Spruce kaya tumango agad ako. 

“Pasok na ba tayo sa loob?” dagdag pa niya bago ako hinawakan sa balikat. 

“Mauuna na yata ako, nag-uusap pa naman kayo” tinutukoy ko si Stygian na kausap pa niya. 

“Hindi, sa totoo niyan kailangan ko na ding umalis at baka hinahanap na ako ni Fetisha” saad naman ni Stygian bago tumayo.

Tumayo din si Spruce, nanatili lang akong nakaupo habang hinihintay silang matapos, gusto ko na talagang matulog. 

“Siguro sa tagal ninyong magkasama ni Fetisha, paunti-unti mo na rin siyang minaamahal” biglang nagising ang diwa dahil sa sinabi ni Spruce. 

Hindi sumagot si Stygian at nanatiling nakayuko. Bahagya akong napatango, siguro nga tama ang sinabi ni Spruce... Kahit naman hindi mo mahal ang isang tao, kung palagi mo itong makakasama at mas makilala may part sayo na magkakasusto din sa taong yun. 

“Sige pumasok na kayo sa loob at aalis na din ako” dahil sa sinabi niya ay tumayo na ako at lumapit kay Spruce. “Tol, Brazinn… una na ako” 

Ngumiti ako sa kanya at tumango. “Sige ingat ka” 

“Sige salamat” tumalikod na siya sa amin at nagsimulang maglakad palayo. Sinundan ko lang siya ng tingin habang palayo ng palayo sa amin. 

“Mabait naman pala siya” Hindi ko namalayan ang sarili ko at bigla akong nagsalita. 

“Mabait naman talaga siya” tugon ni Spruce bago nagsimulang maglakad. Malalaking hakbang ang ginagawa niya habang naglalakad palayo sa akin.  

Sumunod nalang ako sa kanya, halos patakbo na ang ginawa ko. Ilang sandali pa ay narating na namin ang room namin nina Avierry at Cazsey. Huminto kami sa harap ng pintuan. Bubuksan ko na sana yun nang biglang magsalita si Spruce. 

“I want you to distance yourself from Stygian” bigla akong napalingon dahil sa sinabi niya. What does it mean? Akala ko ba magkaibigan na kaming tatlo? 

“Anong sinasabi mo?” nagtataka kong tanong.

Paunti-unti siyang humakbang palapit sa akin kaya napa-atras ako. Wtf is he doing? Patuloy pa din siya sa paghakbang at patuloy din ako sa pag-atras hanggang sa nakasandal na ako sa pinto ng room namin. Marahan akong napakagat labi at napalunok ng laway dahil sa ginawa niya. Hindi ko alam pero parang ibang Spruce ang nasa harap ko ngayon.

“S-Spruce?” bulong ko para pukawin ang atensyon niya. Tila bumalik siya sa realidad at bigla siyang lumayo sa akin bago tumikhim. Bigla akong natakot dahil sa ginawa niya maya mabilis akong umayos ng tayo. 

“I’m sorry. Matulog ka na, goodnight” 

Mabilis siyang tumalikod at nagsimulang humakbang palayo pero bago pa siya tuluyang makalayo ay nagsalita ako.

“Ano ang ibig mong sabihin kanina?” natataka kong tanong.

Nakita kong bahagya siyang huminto at lumingon. Hinintay ko na magsalita siya at sagutin ang tanong ko. 

“Ayaw ko lang na mapahamak ka dahil sa kanya. Nakita ko kanina ang masamang tingin ni Fetisha sayo, pwede ka niyang pag-initan kapag naging malapit kayo ni Stygian sa isa't isa. Ayaw kong gawin niya din sayo ang ginawa niya sa anak ni Donya Allura” 

Dahil sa sinabi niya bigla akong kinabahan. Sumagi sa isip ko ang masamang titig ni Fetisha sa akin kanina. Siguro napansin din yun ni Spruce kaya niya ‘to nasasabi ngayon. Hindi agad ako nakasagot dahil hindi ko alam ang sasabihin ko.

“Mas Lalo tayong mahihirapan na makaalis dito kapag pinagtuunan ka ng pansin ni Fetisha” dagdag pa niya bago tuluyang naglakad palayo. 

Siguro tama si Spruce, hindi ko dapat ako gumawa ng kahit na ako na kukuha ng atensyon ni Fetisha. Kapag mas naging close kami ni Stygian, baka isipin niya na may namamagitan sa amin at pagtuunan pa niya ako ng pansin. May be I should distance myself from him. 

Huminga ako ng malalim bago humarap sa pintuan ng kwarto. Binuksan ko ito bumungad sa akin ang natutulog na si Cazsey at Avierry. Naglakad ako papunta sa higaan ko at umupo sa higaan bago tulalang tumingin sa sahig. Ilang minuto ko pang ginawa yun bago ako humiga. Ang daming nangyari sa araw na ‘to, nakakapagod… it‘s draining me. 

Bahagya kong pinikit ang mata ko bago ko naramdaman ang pamumuo ng luha mula sa gilid nito. Ito na naman ako sa pag-iyak ko, nagdadrama na naman ako. Namimiss ko na kasi talaga si Mom, gusto ko siyang yakapin ng mahigpit at sabihin sa kanya na mahal na mahal ko siya. 

“Goodnight Mom” I mouthed before I turn myself around. Niyakap ko ang sarili ko at nagsimulang dumilim ang paligid.