KABANATA 22

KABANATA 22

Ilang araw na din ang nakalipas simula noong mapahamak ako sa subat at tinulungan ako ni Stygian. Nakompleto namin ang sampong ligaw na hayop, may sobra pa ngang tatlo eh. It was all because of Stygian, sobrang galing niyang manghuli ng ligaw na hayop at bukod pa ‘dun, alam niya din kung saang parte ng gubat maraming ligaw na hayop kaya hindi na kami nahirapan. 

Noong araw na ‘yun mismo, nakilala ko ang totoong siya. Sobrang layo niya sa inaakala kong pagkatao niya, hindi siya mahirap pakisamahan. Marami din kaming napag-usapan ’nung araw na ’yun and I must say he’s no harmful person. Sobrang layo ng katauhan niya kay Fetisha and speaking of which, nakwento niya din sa akin ang history at status nila Fetisha. 

Tinuturing ko na din siyang kaibigan pero hindi ko pa siya ganoong pinag kakatiwalaan dahil kagaya ng sinabi ni Spruce dati, this place is full of lies. Hindi ko alam kung totoo siya sa pakikipagkaibigan sa amin o sadyang unutusan lang siya ni Fetisha at may binabalak silang masama laban sa amin. And besides he’s still Fetisha’s lover kaya hindi na ako magtataka kung sakali man.

“Tara na” saad ni Spruce bago ako hinawakan sa kamay.

Kasalukuyan kami ngayong nasa likod ng Servant’s quarters para pag-uusapan ang plano naming pag-alis sa lugar na ‘to. We haven’t told Avierry and Cazsey about it. Sabi kasi namin ni Spruce they don‘t actually need to know kasi hindi naman sila kagaya namin na naligaw lang dito. They live here before kaya hindi nila kailangang malaman. Hindi naman sa Wala kaming tiwala sa kanila, we‘re friends naman pero it is better to tell no one about our plan of leaving this place. Though kung sakali man na may actual plan na kami, it’s either we tell them or we ask them to help us. 

“Tara” 

Nagsimulang na kaming maglakad papunta sa malaking puno na nakita namin dati. Spruce and I decided na dito gawin yung plano kasi malayo na ‘to sa mataong parte ng Paradise of Plebeians at walang masyadong pumupunta dito.

Ilang minuto pa kami naglakad bago namin marating ang pupuntahan namin. Umupo ako sa mga tuyong dahon na nasalupa, ganun din ang ginawa ni Spruce. Maybe we need to be in a hurry with planning this para mas madali kaming maka-alis dito. Habang tumatagal kami dito ay mas lalong lumalaki ang possibility na makabalik kami at may balikan pa kami sa totoong mundo. 

“Ano ang una nating gagawin?” pagbasag ko sa katahikan. Tumingin sa akin si Spruce at umayos ng upo.

“Dala mo ba ang librong binigay ko sayo dati” tanong niya, tinutukoy ni Spruce ang librong binigay niya sa akin dati nung una kaming magkita. Binuksan ko ang bag na dala ko at kinuha ang libro sa loob bago inabot sa kanya. Tinanggap niya ito bago binuksan at nagsimulang magbasa.

I was just a bit curious, paano niya kaya nakuha yang libro. “How did you get that book?”

Bahagya siyang tumigil sa pagbabasa at tumingin sa akin. Hakit sa kaunting oras na nakasama ko si Spruce, I must say he has a high IQ and a different mindset. Masyado siyang madiskarte sa mga bagay-bagay na ginagawa niya. He’s also manipulative but in a nice way.

“Sa library doon sa loob ng Servant's Quarters. There’s a history library there, inutusan ni Donya Allura si Avierry at Cazsey dati na maglinis dun pero naisip ko na baka may makuha akong mga impormasyon dun so I decided to volunteer na ako na ang maglinis.” mahaba niyang kwento. Nagsimulang mamuo ang mga tanong sa utak ko dahil sa sinabi niya. 

“Paano mo naman na isip na may makukuha kang impormasyon dun? I mean this place is otherworldly” I curiously ask as I moved in towards him. Mas lumapit ako sa kanya para mas magka-intindihan kami. 

He gasp before he started speaking. “Hindi ko ba nakwento sayo dati na mahilig ako magbasa ng mga supernatural books? I am interested with Philippine mythical creatures kaya marami akong alam tungkol sa kanila. I also love watching paranormal activities. Lahat ng ideas na naipon sa utak ko nabuo nang mapunta ako dito. Kagaya ng mga stories na nabasa ko dati —ng susi para maka-alis sa isang lugar ay nasa loob lang din nito” 

I was ended speechless dahil sa sinabi niya. This guy in front of me is actually a genius, kahit minsan hindi pumasok sa isip ko ang mga ideas na yun. Besides I’m not into books or the Philippines mythical creatures thingy—naniwala lang talaga ako sa kanila nang mapunta ako dito. Pero seryuso grabe ang ideas ni Spruce. 

“What a genius” saad ko bago siya tinapik sa balikat at nginitian. Ngumiti lang din siya sa akin bago yumuko ulit at magbasa. 

“Binasa mo ba ‘to lahat?” he asked referring to the book he’s reading. Bigla kong naalala na hindi ko pala yan nabasa dati. Ang tangi ko lang nabasa is yung about sa Sigbin na pinabasa niya sa akin nung magkasama pa kami. I’m telling you all, I’m not into reading books. I don’t even like studying, tamad talaga akong klase ng tao. 

“Ah hehe” ngumiti ako sa kanya bago yumuko. Sasabihin ko ba sa kanya ang too? Or should I lie? Babasahin ko nalang mamaya. “Oo nabasa ko yan dati... Lahat”

Tumango lang siya bago ako yumuko ulit sa binabasa niya. “Okay let us first talk about the Bakunawa... pwede mo bang sabihin sa akin kung anong klase ng mythical creature ‘to?” 

Hindi agad ako nakasagot sa tanong na yun ni Spruce. Is he actually manipulating me? Gosh, Sana hindi nalang ako nagsinungaling. “Did you actually read it?” halata ang pagdududa sa bosis niya. 

This time mabilis akong umiling, there’s no use of making any lie anymore. Baka mamaya kung ano pa itanong niya sa akin. He sighed before he shook his head. Nakakahiya ka Brazinn, sobra. “Basahin mo yan mamaya nang sa ganun ay may alam ka kung sakali”

Yes po, opo babasahin ko na yan mamaya pag may oras ako, no lies, no excuses. Ilang minuto pa kaming natahimik dahil abala si Spruce sa pagbabasa habang ako ay sinusubukang libangin ang sarili ko. Para tuloy akong walang silbi dito, ayt.

“Kailangan natin ng tutulong sa atin” pagbasag niya sa katahimikan, I immediately twirl around to face him.

“May alam ka bang makakatulog sa atin?” I asked. Umayos ako ng pagkakaupo.

“Wala pa pero dapat Yung mapagkakatiwalaan at may kapangyarihan o may alam tungkol sa Paraiso de Inferno” kumunot ang kilay ko dahil sa sinabi niya. Bahagya akong napatingila para mag-isip ng taong pwedeng tumulong sa amin at pumasok sa isip ko ang isang lalaki. 

“Si Stygian” I suggested. Siguro naman may alam siya diba? Besides he’s a prince. 

Umiling si Spruce bago tumayo. Umangat ako ng tingin para tignan siya. Tila biglang nag-iba ang ekspresyon niya kaya nagtaka ako. “I don’t trust him... we’re not asking any help from him” 

Hindi na ako nagtanong at tumayo nalang din ako para mapantayan siya. If he say so, I won’t argue with it. Spruce knows the best rather than I. Ang maitutulong ko lang talaga ay tumulong sa plano at mag suggest ng kung ano-ano na hindi kabag sa Plano niya. I trust him in everything, I needed to. 

“Ikaw” bulong ko at lumapit sa kanya. 

“Tara na!” saad niya bago nagsimulang maglakad palayo bitbit ang libro. I chase after him before falling in line. He’s so fast asf, ang bilis niya maglakad.

“Sandali” I shouted. Sana naman kaya kami pupunta eh hindi pa nga kami tapos sa pagpaplano. Hay hindi ko na talaga alam ang tumatakbo sa isip niya. Bahagya siyang huminto bago ako nilingon. Hingal na hingal ko siyang nilapitan. “Saan tayo pupunta?” 

“Babalik tayo sa Servant’s Quarters” saad niya bago ako hinawakan sa kamay at nagsimulang maglakad. I just follow his steps para hindi niya ako makaladkad. Sobrang bilis niya talagang maglakad, I know na mahaba ang mga legs niya pero consideration naman sa akin na sakto lang ang haba ng legs para maglakad ng normal. 

“There’s no reason to be in a hurry, Spruce” pagririklamo ko. Kung maglakad kasi siya, parang may naghahabol sa amin. “Teka, sandali nga” 

Mabilis kong binawi ang kamay ko mula sa pagkakawak niya. He’s already dragging me. Nakakapagod maglakad ng mabilis gosh. Huminga muna ako ng malalim bago siya tinignan. 

“Bakit tayo babalik sa Servant’s Quarters eh wawala pa nga tayong nabubuong Plano. ’Tsaka bakit ka ba nagmamadali huh?” 

Inabot niya sa akin ang libro at binuksan ang huling page nito. I accepted it before I started reading everything written on it. It was hand-written and it is written on the last page of the book. Parang sinulat lang talaga ‘yun doon at hindi yun parte ng libro.

3 - 5/2, 5 - 10/1, 9 -  3/2, 13 - 8/3, 15 - 1/2, 17 -9/1, 18 - 6/2, 20 - 3/3, 21 - 4/1, 23 - 3/2, 25 - 7/3  

8.1.14.1.16.9.14.   14.9.25.15.   1.11.15  1.20.  20.21.20.21.12.21.14.7.1.14.  11.15.  11.1.25.15. 

¡Buena suerte! 

My eyes furrowed upon seeing those mysterious number. Anong meron sa mga numbers na yun? Is it a code or something? Bumaling ako kay Spruce na may tanong sa mukha. Huwag niyang sabihin na naiintindihan niya yun?

“Kailangan nating bumalik sa Servant’s Quarters para subukang intindihin yan. Kailangan natin ng gamit pang sulat” hindi ko alam kung anong isasagot ko. Anong ibig niyang sabihin? Is he going to slove it like a mathematical problem? 

“Alam mo ba ang ibig sabihin ng ‘Buena suerte’ na nakalagay dun?” I asked out of my curiosity. Yun lang ang nakasulat dun na hindi number pero hindi ko naman naintindhan. 

“It was a Spanish word which means ‘Good luck’... That codes will help us” 

Hindi na ako nagtanong pa, naglakad na kami pabalik sa Servant’s quarters. Ilang sandali pa bago kami makarating sa silid ni Spruce. Nagpag-desisyonan namin na doon nalang gawin ang pag-iintindi ng code dahil mag-isa lang dun si Spruce. Pumasok kami sa loob at namangha ako sa sobrang linis nito, daig pa niya ang babae sa sobrang linis at organized ng room niya. 

Umupo ako sa higaan at doon namin nilatag ang mga gamit na gagamitin. Ang libro, ang papel at ang gamit panulat ni Spruce. To be honest hindi ko rin alam kung anong gagawin namin, I mean there’s no clue beyond that mysterious codes. Nagsimulang basahin ni Spruce ang libro at nagtaka ako nang palipat-lipat  niya itong binabasa. Bigla siyang tumingin sa akin at inabot sa akin ang panulat. 

“Bilangin mo ang mga litters sa alphabet at isulat mo diyan sa papel. Sundin mo ang pagkakasunod nito” saad niya at nagsimulang magsulat sa papel. Ang sinulat niya at pareho mismo sa code kanina. 

8.1.14.1.16.9.14.   14.9.25.15.   1.11.15  1.20.  20.21.20.21.12.21.14.7.1.14.  11.15.  11.1.25.15. 

Nagsimula akong magbilang. Ang una ay number 8 kaya binilang ko ang alphabet hanggang sa number 8 at letter ‘N’ Ang naging resulta. Sinulat ko iyon sa papel kagaya ng sinabi ni Spruce. Pinagpatuloy ko lang yun hanggang sa nakabuo ako ng work. It was ‘Hanapin’. Bigla akong na curious kaya pinagpatuloy ko nalang yun hanggang sa matapos ko ang lahat ng mga numbers. 

The result surprised me like, who would expect na ganun ang kakalabasan ng code na yun? “Spruce, tapos na” 

Biglang napatigil si Spruce sa ginagawa at tumingin sa akin. Kinuha niya ang papel na sinulatan ko bago binasa. His reaction was priceless. Ano kaya ang ibigsahin ng nagsulat nun, bakit niya gustong hanapij siya namin? Or, is it a sign para mas mapabilis ang pag-alis namin dito. 

“Kailangan nating gumawa ng paraan na hanapin ang taong nagsulat nito” saad ni Spruce bago tumutok ulit sa libro. May sinulat siya sa papel pero hindi ko nabasa ng maayos. Pabalik-balik ang tingin niya sa libro bago magsusulat kung ano sa papel. 

“I GET IT!” Napatingin ako sa kanya ng bigla siyang sumigaw na parang nanalo sa isang contest. “I FINALLY FIGURED IT OUT”