Chapter 80 Brandon POVIlang taon na ang lumipas at tila isang iglap lang ang lahat. Ang aming mga anak ay malalaki na—ang kambal na sina Jimmie at Jammie ay sampung taong gulang na, habang ang aming bunso na si Princess Sarah ay walong taong gulang. Hindi ko maiwasang mapangiti tuwing naiisip ko ang kanilang kakulitan at kapilyuhan.Ngayon, narito kami sa isang mini-reunion kasama ang aming mga kaibigan at kanilang pamilya. Ang ingay ng tawanan at kwentuhan ay pumuno sa paligid.Habang nakaupo ako, naalala ko ang kapilyuhan ng kambal noong isang araw. Ang mga anak nina Kurt at Jayson ay biglang tumakbo para magsumbong dahil bigla silang hinalikan ng kambal ko. Pinagalitan sila ng kanilang mga ina, pero ako, hindi ko napigilang matawa. Sino ba ang hindi matatawa? Pero ang pinakanakakatawa ay ang nangyari ngayong araw na ito.Bigla kong narinig ang pagtili ng aking prinsesa."Daddy!" sigaw niya na may kasamang hikbi.Agad akong tumayo, ganoon din ang aking mga kaibigan. Nag-aalala ako
Chapter 81Habang nagkasiyahan kaming lahat, ang mga bata ay kanya-kanyang pwesto na para bang may sariling mundo. Si Jimmie at Jammie ay naglalaro ng kanilang bagong remote-control cars, habang si Princess Sarah ay abala sa kanyang bagong dollhouse.Tila ba walang katapusang kasiyahan ang nararamdaman ng mga bata, at pati kaming mga magulang ay nadadala ng kanilang tawa at saya."Ang saya nilang tingnan, ano?" sabi ni Heart habang nakaupo sa tabi ko, hawak ang isang baso ng juice."Totoo," sagot ko habang pinapanood ang kambal na nagtatawanan sa kanilang laro. "Nakakatuwa na makita silang walang iniintinding problema, basta masaya lang.""Ganito ang gusto ko para sa kanila," dagdag niya. "Simple, masaya, at puno ng pagmamahalan."Tumango ako at hinawakan ang kamay niya. "Heart, ginagawa natin ang lahat para mabigyan sila ng magandang buhay. At sa tingin ko, nagtatagumpay tayo."Ngumiti siya at sumandal sa balikat ko. "Basta’t magkasama tayo, Brandon, kaya nating lahat."Habang patulo
Chapter 82Brandon POVDumating na ang araw ng aming outing, at puno ng excitement ang buong pamilya. Ang mga bata ay maaga pa lang ay gising na, nagpapaikot-ikot sa bahay habang nag-iimpake si Heart ng mga kailangan namin.“Daddy! Ready na po ako!” sigaw ni Princess Sarah habang bitbit ang kanyang maliit na backpack na puno ng laruan.“Me too, Daddy!” sabay na sabi ng kambal na sina Jimmie at Jammie, suot ang kanilang mga summer hats.“Relax lang, mga anak,” natatawa kong sabi habang inaayos ang mga gamit sa kotse. “Siguraduhin niyong wala kayong naiwan.”Habang abala ang mga bata, lumabas si Heart mula sa bahay, suot ang kanyang simpleng summer dress na nagpapatingkad lalo ng kanyang ganda. Napangiti ako at napapailing. “Mahal, parang ikaw ang pinakamagandang tanawin sa outing na ito,” biro ko sa kanya.“Ang aga mo namang bolero,” sagot niya, tumatawa.Matapos masigurado ang lahat, umalis na kami papunta sa beach resort nila Janith. Habang nasa biyahe, puro tawanan at kantahan ang n
Chapter 83Habang nag-iinuman kami, ang mga bata ay abala sa kanilang paglalaro, binabantayan ng mga yaya. Ang mga tawa at hagikhik nila ay nagbibigay ng buhay sa paligid. Sa kabilang banda, si Heart ay masiglang nakikipagkuwentuhan sa kanyang mga kaibigang sina Janith, Angie, at Althea. Kitang-kita ang kasiyahan sa kanilang mga mukha habang pinapalitan nila ang isa’t isa ng mga kuwento tungkol sa buhay may-asawa, mga anak, at mga alaala noong kabataan nila.Ang mga kaibigan ko namang sina Kurt, Jayson, at Gordon ay abala sa pag-inom ng malamig na alak habang masaya kaming nagkukuwentuhan. Ang kwentuhan ay may halong tawanan at mga pang-aasar, tipikal na samahan ng mga matagal nang magkaibigan.“Tol, kailan mo ba kami ulit dadalhin sa bagong resort mo?” tanong ni Jayson, habang hawak ang kanyang bote ng beer.“Pagkatapos nito, pwede nating planuhin. Pero siguro, ikaw muna ang mag-host sa susunod,” biro ko.“Oo nga, Jayson,” dagdag ni Kurt. “Kailangan na rin naming matikman ang sinasab
Chapter 84 Heart POV Ang mabilis na paglipas ng mga araw ay tila nagbibigay sa akin ng bagong sigla. January 2, 2024, pasukan na muli ng mga bata. Maaga akong nagising upang ihanda ang lahat ng kailangan nila. Habang natutulog pa si Brandon, sinimulan ko nang magluto ng almusal para sa pamilya. Habang nagpiprito ako ng itlog, naramdaman kong may yumakap sa akin mula sa likuran. “Good morning, mahal,” bati ni Brandon habang hinahalikan ang gilid ng aking leeg. “Good morning,” sagot ko nang may ngiti. “Ang aga mo naman gumising," dagdag kong sabi dito. “Nararamdaman wala kana sa tabi ko kaya ako nagiging, kaya bumangon ako dahil gusto kitang tulungan,” tugon niya sa akin. “Pwede mo akong tulungan sa paggising sa mga bata,” sagot ko habang iniabot ang plato ng hotdog at itlog. “Siguraduhin mong maligo sila bago mag-almusal," sabi ko dito. Ngumiti si Brandon at tumango. “Opo, Commander.” Tumalikod at naglakad saka umakyat sa hagdan upang puntahan ang kwarto ng mga bata. Habang
Chapter 85Pagkatapos ng aming usapan ni Rosie, bumalik ako sa kusina para tingnan kung tapos na ang mga bata sa pagkain. Nakangiti akong lumapit kay Princess Sarah, na abala sa pagkain ng kanyang paboritong pancake na may chocolate syrup."Busog ka na, Princess?" tanong ko habang pinupunasan ang kanyang bibig.Tumango siya, ngumiti, at sabay sabi, "Thank you, Mommy! Ang sarap po ng luto niyo!"Napangiti ako, at hindi ko maiwasang haplusin ang kanyang buhok. "Gusto kong ikaw mismo ang mag-enjoy, anak. Kaya dapat lagi kang kumain ng marami, ha?"Samantala, ang kambal naman, sina Jimmie at Jammie, ay nagtatawanan habang nagkukuwentuhan. Napansin kong may kalokohang binubulong si Jimmie kay Jammie, kaya nilapitan ko sila."Ano na naman ang pinaplano niyo, mga gwapo?" biro ko."Mommy, gusto po naming sumama kay Daddy sa garden mamaya!" sagot ni Jammie na may masayang ngiti."O sige, pero siguraduhin niyo lang na hindi kayo magulo, ha? Baka mabawasan ang halaman ng Daddy niyo," sagot ko na
Chapter 86 Maya-maya, dumating si Sarah mula sa kwarto niya, hawak ang isang libro. "Mommy, Daddy, pwede niyo po ba akong tulungan sa assignment ko?" tanong niya habang umupo sa gitna namin. Ngumiti ako at hinaplos ang kanyang buhok. "Of course, anak. Anong kailangan mo?" Habang tinutulungan namin siya, naisip ko na kahit binata na ang kambal, andito pa rin ang bunso naming si Sarah na nagbibigay-kulay sa araw-araw namin. Sa kabila ng mabilis na paglipas ng panahon, masaya ako at puno ng pasasalamat. Ang pamilya namin ang pinakamahalagang yaman na meron kami, at hangga’t nandito kami para sa isa’t isa, alam kong magiging maayos ang lahat. Habang abala si Brandon sa pagtulong kay Sarah sa kanyang assignment, dahan-dahan akong tumayo at nagtungo sa kusina. Naisip kong ipaghanda sila ng meryenda. Simple lang, pero sapat na para maiparamdam ko ang pagmamahal ko sa kanila. Binuksan ko ang refrigerator at kinuha ang ilang sangkap. Napagdesisyunan kong magluto ng pancake, ang paborito
Chapter 87 Brandon POV Nasa kusina ako, nag-aayos ng mga gamit matapos mag-meryenda, nang marinig ko ang boses ni Heart na tila nag-aalala. Naiintindihan ko siya—alam kong mahirap para sa kanya na magtiwala sa mga panganib sa labas, lalo na at lumalaki na ang kambal. Ngunit kailangan niyang matutunang pakawalan sila, kahit mahirap. Nandiyan si Jammie at Jimmie, mga teenagers na, at alam ko na responsable sila. Lumapit ako kay Heart, at nginitian siya nang malumanay. "Mahal, huwag kang mag-alala. Sabi nga nila, ang mga anak ay parang mga ibon—kailangan nilang lumipad at matutong tumayo mag-isa," sabi ko, inaabot ang kanyang kamay. "Tiwala ako sa kanila." "Pero, Brandon..." simula niya, ngunit hindi niya natapos. Alam kong ang kanyang puso ay puno ng pagmamahal at pangangalaga para sa mga anak namin. Hindi ko na siya pinigilan, bagkus niyakap ko siya at inalis ang mga alalahanin sa kanyang isipan. "Naiintindihan ko, Heart. Gusto ko ring protektahan sila, pero nakita ko kung gaano s
Author’s Note Maraming salamat sa lahat ng nagbasa at sumubaybay sa kwentong ito. Isa itong kwento ng pagmamahal, pamilya, at tunay na pagkakaibigan—mga bagay na hindi nasusukat ng panahon o distansya. Sa kabila ng mga pagsubok, sa dulo ng lahat, ang mahalaga ay ang mga taong nananatili sa ating tabi, anuman ang mangyari. Ang pagsusulat ng kwentong ito ay isang magandang paglalakbay, at umaasa akong naiparamdam ko sa inyo ang tamis ng pag-ibig at ang halaga ng matibay na samahan. Hanggang sa susunod nating kwento! — INDAY STORIES Sana sabay-sabay ang kwento ni Althea qt Angie ang dalawang pa nilang magkaibigan sa Book #2 at suportahan po ninyo ang bago kong story upang makapasok man lang sa ranking pamamagitan pag vote po ninyo ang THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE. Maraming salamat po....
Chapter 293 The Last Chapter. Kinabukasan Habang abala ako sa pag-aayos ng mesa para sa almusal, biglang nag-ring ang aking phone. Agad kong sinagot ito nang makita ang pangalan ng tumatawag. "Bruha! Guess what?!" sigaw sa kabilang linya. Napangiti ako. "Angie?! Diyos ko, ang aga-aga, sigaw ka agad!" sagot ko, pero hindi ko maitago ang excitement sa boses ko. "Alam mo bang andito na ako sa bansa? At hindi lang ako—kasama ko si Heart!" Halos mabitiwan ko ang phone sa sobrang tuwa. "What?! Totoo ba ‘yan?! Kailan pa?! Nasaan kayo ngayon?!" "Surprise! Nasa harap na kami ng bahay mo!" Napamura ako sa gulat at dali-daling tumakbo palabas. Pagbukas ko ng pinto, tumambad sa akin sina Angie at Heart, parehong nakangiti nang malapad habang kumakaway. "Bruhaaaaaa!!!" sigaw ko sabay takbo at niyakap silang dalawa ng mahigpit. "Althea, dahan-dahan naman! Para kang toro!" natatawang reklamo ni Heart pero niyakap niya rin ako pabalik. "Grabe, ang tagal nating ‘di nagkita! Parang kailan
Back to Present “Oh my gosh, Mommy. Nakakilig naman ang love life ninyo ni Dad!” sabi ni Elena habang nakangiti at yakap-yakap ang unan niya. “Parang sa pelikula lang! Ang daming eksena, tapos may action, comedy, at super sweet na moments!” Napatawa ako sa reaksyon ng anak ko. “Talaga, anak?” “Oo naman! Grabe, Mommy, hindi ko in-expect na si Daddy pala ‘yung laging napag-tripan ni Tito Brandon at Tito Kurt noon! Tapos ikaw pa ‘yung strong and independent woman na kinatatakutan nila dati? Wow! Goals!” Napangiti ako at tinignan ang asawa kong nakaupo sa tabi ko. Nakangiti rin ito habang nakikinig sa amin. “Pero Mommy, ang pinaka-nakakatawa talaga—‘yung kay Tito Brandon at kay Nurse Heart! Ano kaya nangyari sa kanila after no’n? Diba parang may something?” tanong ni Elena, sabik na malaman ang sumunod na kwento. Napatingin ako sa asawa ko, at kita ko ang pag-iling niya na may halong tawa. “Huwag mong sabihin sa’kin na gusto mong marinig ang love story ni Brandon?” “Yes, Mom
Chapter 291Final ChapterTahimik ang silid nang biglang marinig ko ang boses ni Kurt—pero parang may halong boses ni Brandon habang nagsasalita siya.“Ilang views na ba ‘yan?” tanong ni Kurt, kaya nagtataka ako. Hindi muna ako nagpahalata na kanina pa akong gising.“Walang hiya, bro! Malapit nang maabutan ang sayo! Hahaha!” sagot ni Brandon. Napilitang akong bumangon sa kama.“Views? Ano na namang pinag-uusapan n’yo, Kurt?”“Oh, gising ka na pala, Jay,” sagot niya. “Akalain mo ‘yon, isang bully ni Kurt noon, hinimatay sa delivery room? Hahaha!” sabat ni Althea, may halong panunukso.“Ang pangit ng mukha mo, bro, nung lumabas ka sa delivery room! Mukha kang takot na takot! Hahaha!” dagdag pa ni Brandon, lalong ginagatungan ang asaran.“Hoy, Brandon! Baka mas malala pa sayo ‘yan kapag nag-asawa ka,” sagot ko.“No, no, no! Hindi mangyayari ‘yon, bro!” mabilis niyang tanggi.Biglang bumukas ang pinto at lumabas ang isang nurse. “Hello, everyone! Andito na ang mga cute-cute na babies!”Do
Chapter 290 Jayson POV Four Years Later “Mom, good morning!” sabay tawag ng tatlong taong gulang na kambal naming sina Emerson at Esmerald habang masiglang tumatakbo papunta kay Janeth. “Good morning, babies!” Masayang sinalubong ni Janeth ang dalawa at hinalikan sa pisngi. “Good morning din, Hubby…” malambing niyang bati sa akin. “Good morning too, Wife…” sagot ko naman, sabay halik sa kanyang labi. “Ewww! Nakakadiri ka, Dad! Hindi pa nga nagbabrush si Mommy ng teeth,” reklamo ni Eme habang patawa-tawang sumampa sa kama at tumatalon-talon pa. “Careful, Eme, baka madaganan mo ang tummy ni Mommy…” paalala ni Emer sa kapatid niya. “Ups… sorry, Kuya! Halika na, Mommy, let’s eat na! I’m so hungry na…” “Let’s go, Wife…” Akmang tatayo na ito nang bigla itong napangiwi sa sakit na naramdaman niya sa kanyang tiyan. “Hubby, parang manganganak na ata ako… Ahhh! Ang sakit!” Napamura ako sa gulat. “F**k! Emer, tawagin mo ang driver! Kunin mo ang cellphone ko at tawagan si Daddylo mo
Chapter 289Jayson POVFlashback Pagkalabas ni Janeth sa library, hindi ko maiwasang mapangiti habang sinusundan siya ng tingin. Hindi pa rin ako makapaniwala—ang babaeng bumuhay muli sa matagal nang natutulog kong puso ay siya rin palang aking napangasawa. At hindi lang basta asawa, kundi ang sekretaryang ilang gabi ko nang pinapantasya.Shit. Ramdam ko ang paninigas ng alaga ko sa loob ng suot kong slacks. Ilang minuto akong nanatili sa library, pinapakalma ang sarili, bago ako lumabas. Sakto namang pababa sina Mom at Dad mula sa hagdan."Mom, Dad, saan kayo pupunta?" tanong ko, bahagyang nag-aalangan sa kanilang malalawak na ngiti."Aalis muna kami ng daddy mo, son," sagot ni Mom, may kasamang pilyang kindat. "Para may pagkakataon kayong makabuo ng apo ko. Sana babae, para may maisasama akong mag-shopping at mag-ayos ng buhok!""Mom… apo agad?" Napakamot ako sa batok, hindi makapaniwala sa diretsahan niyang sagot."Why not?" singit naman ni Dad. "Matanda na kami, gusto naming may
Chapter 288Janeth’s POV"Sa sandali lang ha, maliligo muna ako," sabi ko dito upang makaiwas sa kanyang mapanuksong tingin sa akin. Habang nasa loob pa din ako sa kanyang silid ay hindi mo maiwasang mag-isip kong totoo ba itong lahat. "Totoo ba ‘to? As in real?" Yan ang paulit-ulit na tanong sa isip ko habang nakatayo sa loob ng kwarto ni Jayson. Kung panaginip lang ito, sana ‘wag na akong magising.Napatingin ako sa kama, at doon ko napansin ang isang neatly folded na damit pang-babae—may kasamang underwear at bra. Hmmm... kanino kaya ‘to?Lumapit ako at napansin ang isang maliit na note sa ibabaw. Agad ko itong binasa.To: JanethWear this, honey.From: MommyNapangiti ako nang makita ang sulat. Talaga si Mommy, ha? Ang bilis akong tanggapin bilang asawa ng anak niya.Wala na akong sinayang na oras at dumiretso na ako sa banyo para maligo.Ahhhh, ang sarap ng tubig.Habang sinasabon ang katawan, napatingin ako sa lagayan ng shampoo at sabon. Napangiti ako nang makita ang panglal
Chapter 287 Jayson POV "By the way, hindi tayo papasok ngayon," sabi ko habang nakasandal sa upuan, pinagmamasdan ang reaksyon ni Janeth. Napakunot ang noo niya. "Bakit, boss? May pupuntahan ho ba kayo? Kung gano'n, pwede na ho ba akong mag-mall? Pawala lang ng stress, hehehe." Napailing ako. "Yes and no." "H-ho?" nagtatakang tanong niya. "Yes, dahil may pupuntahan tayo. No, dahil honeymoon natin ngayon." Halos mapatalon siya sa kinatatayuan niya. "A-ano ho? H-honeymoon natin?" Ngumiti ako at tumayo mula sa aking upuan, dahan-dahang lumapit sa kanya. "Yes. And stop calling me boss. Just call me hubby." "Pe-pero, boss—" "Shhh..." Pinatigil ko siya, sabay taas ng kilay. Napalunok siya. "H-hubby..." Ngumiti ako sa narinig ko, pero halatang labag sa loob niya kaya masama ang tingin niya sa akin. "Bakit parang napipilitan ka?" tanong ko, nakataas ang isang kilay. "Gusto mo ba dito na lang tayo mag-honeymoon?" Bigla siyang napailing nang mabilis. "Sabi ko nga, hubby ang tawag
Chapter 286Janeth POV"Shit! Ang sakit ng ulo ko..." Napaungol ako habang marahang hinawakan ang aking noo. Ngunit natigilan ako nang mapansin kong hindi ito ang kwarto ko. Napabangon ako at napatingin sa paligid, nagtataka.Napako ang tingin ko sa isang picture frame."Shit! Shit! Bakit ako nandito sa kwarto ni boss?" Mabilis akong bumangon, sinikap kong hindi gumawa ng ingay habang dahan-dahang binuksan ang pinto. Ngunit halos mabangga ko si boss nang bigla siyang lumitaw sa harapan ko, nakakunot ang noo.Napalunok ako at pilit na ngumiti. "Hehehe… G-good morning, boss!""Follow me to the library.""Y-yes, boss..."Kinakabahan akong sumunod sa kanya. Ang daming tumatakbo sa isip ko—baka may nagawa akong mali? Baka tanggalin niya ako sa trabaho? Wag naman sana, Lord!Nang makarating ako sa harap ng library, nanlalamig na ang kamay ko sa kaba. Wala akong choice kundi kumatok.Tok! Tok! Tok!"Come in."Dahan-dahan akong pumasok at agad na nagmakaawa. "B-boss, kung ano man ang kasalana