Chapter 245"Dahil nasa panganib ang pamilaya sa asawa ng pamangkin mo na si Emer, nasayo kung ayaw mong magalit ang kapatid mo na si Janith. Dark!"Nagkaroon ng maikling katahimikan sa linya. Halos pigilin ko ang hininga ko habang hinihintay ang sagot ni Xyler. Alam kong hindi basta-basta nagbibigay ng tulong ang isang tulad niya, lalo na kung walang kapalit.Sa wakas, sumagot ito—mabagal, matalim."Tsk. Gamit na gamit ang pangalan ng kapatid ko, ah?"Ramdam ko ang tensyon sa boses niya. Alam kong hindi niya kayang balewalain ang sinabi ni Uncle Red, dahil si Janith lang ang isa sa mga taong tunay niyang iniingatan."Bigyan mo ako ng isang oras. Ako na ang bahala sa natitirang galamay ni Ruby," malamig na saad nito.Napatingin kami kay Uncle Red, na tumango nang bahagya bago sumagot. "Ayos. Hinihintay namin ang kilos mo, Dark."Biglang napakunot ang noo ko. "Dark?" tanong ko, hindi mapigilang magduda.Tumingin si Uncle Red sa akin, saka napangisi nang bahagya. "Xyler Montenegro, aka
Chapter 246 Nagkatinginan kami ni Jimmie at hindi napigilang magpalitan ng tingin. Mukhang malalim pa ang bahaging ito ng kwento ng pamilya namin. Samantala, si Mommy Heart naman ay lumapit kay Daddy Brandon at marahang hinawakan ang kamay nito. "Ngayong nakuha na si Ruby, anong balak natin? Hahayaan ba natin si Zaina ang bahala sa kanya?" Napatingin si Uncle Red sa kanyang asawa. "Si Zaina lang ang may alam kung paano niya ito patatakbuhin. Pero gusto kong makuha ang lahat ng impormasyon na alam ni Ruby bago siya mawala nang tuluyan." Tahimik kaming lahat. Alam naming hindi magiging madali ang susunod na hakbang. Maya-maya, bumukas ang pinto ng safehouse, at pumasok si Zaina. Suot pa rin niya ang kanyang combat gear, at may bahid ng dugo ang kanyang guwantes. "Tapos na," malamig niyang sabi. "At may nalaman akong hindi niyo magugustuhan.""Ano?" takang tanong ni Mom."Siya pala ang likod sa lahat na mga problema sa inyong pamilya at negosyo!" wika niya. "Ang muntik nangabuldo
Chapter 1 "Heart, gising na! Naku, ikaw talagang bata ka, pag nalate ka sa klase mo, kukurutin talaga kita sa singit!" wika ng aking butihing ina. Dahil sa lakas ng boses ni Mama, kaya siya ang ginawang naming alarm clock kasama na ang mga kaibigan kong sina Althea at Angie. Kung kapitbahay kami ni Janith, siguradong magigising talaga din ito. Sino ba naman hindi magigising sa kanyang boses para itong nakalunok ng megaphone dahil sa tinig nito. Habang tinatabunan ko ang aking mga tainga, sinilip ko ang orasan sa dingding. Ganoon na lang ang paglalaki ng mata ko nang makita kong 6:45 AM na pala. Agad akong napabalikwas saka mabilis bangon at nagmadaling tumungo sa likod ng bahay kung saan naroon ang aming paliguan. Agad kong binuksan ang gripo at sabay na umangal, dahil ngayon lang ako ginising ng aking ina. "Mama, bakit ngayon mo lang ako ginising? Malilate na ako!" pagsisisi ko dito habang nagbubuhos ng tubig sa aking ulo galing sa tabo. Nangingisay pa ako sa sobrang lami
Chapter 2 Napa tingin ako sa kay unahan dahil nakita ko silang silang dalawa nag-uusap kaya malakas ko silang tumawag. "Mga Bakla..." sigaw ko. Lumingon silang dalawa. Si Althea ay may sama ng tingin, pero si Angie, masaya, ay kumakaway at naka-ngiti. "Kahit kailan, ang ingay mo! Gusto mo talagang titigan yang dibdib mong malaki, kasing laki ng bunga ng niyog," sabi ni Althea, na agad namang kinatawan ni Angie, kaya tumingin ako sa kanya na nakasimangot. "Hahaha! Ang nag-salita, parang hindi malaki ang dibdib niya. Hoy, Althea, kasing laki lang kayo!" wika ni Angie, na nagpasimangot si Althea, pero hindi ko na napigilang tumawa. Si Althea kasi, kahit mukhang seryoso sa buhay, at may matinding personalidad ay may kapilyahan din itong tinataho. Hindi siya basta-basta at hindi mo siya dapat bastusin. Sa mga ganitong klaseng tao ay mahirap ang pagkasamahan, pero minsan may pagka kalog din ito. Pagkapasok namin sa loob ng school, nakita namin si Janith na masayang kumakawa
Chapter 3 Brandon POV Nandito kami ni Kurt sa isang birthday ng kakilala niya sa school. Naimbitahan kasi kami, kaya pinaunlakan namin. Habang papasok kami, napansin ko ang apat na babae na pumasok sa loob. Yung tatlo ay masayahin, pero yung isa ay napaka-seryoso. Pagpasok nila, nagtinginan silang apat saka pumunta sa lamesa kung nasaan ang mga pagkain. Hindi sila nag-atubiling kumuha. Yung isa, humiwa ng lechon sa bandang tiyan na malaki, habang yung isa ay kumuha ng iba’t ibang putahe—dalawang plato ang nakuha niya. Yung isa naman, kumuha ng maraming kanin. Pero yung isang babae na seryoso, pumunta sa lihenang inumin at may sinabi sa nakatalaga roon. Binigyan siya ng dalawang wine. Siguro kakilala siya ng may kaarawan. Pagkatapos, lumabas sila, at sinundan ko sila hanggang sumakay sa tricycle. Mukhang papunta sila sa dagat. "Oh bro, tulala ka ata..." tanong sa aking kaibigan. "Ha? Ah, eh may iniisip lang," palusot ko dito. "Ano?" tanong muli niya sa akin. "Tungkol s
Chapter 4Heart POVTsk! Nagtanong lang ako, tapos sinabihan lang ako! “Uwi na tayo, mga bakla, gabi na,” sabi ko. Nagsitayuan na kaming lahat, handa nang umalis. Pero habang naglalakad, nabunggo si Althea ng isang babae. Siya pa ang ginawang may kasalanan, ngunit hindi umalma ang kaibigan ko. Hinayaan mang niya ito pero si Janeth ay nais sa inasta ng babae kaya agad silang nag-sagutan nito. “You, bitch?” sigaw ng babae kay Althea.“Ha? Siya? Bitch?” sabay turo kay Althea, na cool na nakatingin sa babae. “O baka ikaw yun! Ikaw nga tong bumangga sa kanya tapos ikaw pa ang may ganang magalit? Hoy, babaeng bulang sa harina ang mukha, wag mong gagalitin ang kaibigan namin, baka manghiram ka ng mukha sa aso!” galit na singhal ni Janith.Kaya ayaw naming galitin si Janith kasi baka hindi na mapigilan ang bibig niya.“Tayo na!” yun lang ang sabi ni Althea. Pero nagtanong si Angie, “Ayaw mo bang humingi siya ng sorry sayo?” may pagtatakang tanong niya kay Althea. “Na, ayaw ko ng aksayahin a
Chapter 5 Fast Forward Five Years Later "Miss Cruz, pinapunta ka sa head office," sabi ng kasama kong nurse. "Ha? Bakit daw?" tanong ko, medyo naguguluhan. "Ay, ewan, dai," sagot niya. Dahil sa sagot niya, tumango na lang ako, ngunit kinabahan ako. Baka may nagawa akong mali sa trabaho. Hindi ko namalayan, nandito na pala ako sa tapat ng office. Kumatok ako at narinig kong may nagsalita sa loob, "Pasok." Pinihit ko ang pinto at pumasok, sabay bigay galang sa aking boss. "Maayong buntag, boss," bati ko dito kahit kinakabahan ako na baka may nagawa akong mali sa aking pagserbisyo sa hospital. "Magandang umaga din. Hindi na ako magpaligoy-ligoy sa'yo, Miss Cruz. Pinatawag kita para sabihing ikaw ang napili naming idistino sa Manila. Free ang bahay at tataasan ang sahod mo kung papayag ka," sabi niya agad sa akin. "Eh, boss, kung papayag ako, paano na ang hanapbuhay namin dito? At baka hindi pumayag si mama," tugon ko dito. "Nag-usap na kami ng mama mo, at oo na siy
Chapter 6 Kinabukasan ay maaga akong nagising, dahil unang araw ko sa aking trabaho sa isang malaking hospital sa Maynila. Agad akong bumangon at niligpit ko ang aking higaan, pakatapos ay agad akong nagpunta sa banyo para gawin ang morning routine ko. Pagkatapos kong maligo ay agad akong lumabas sa banyo at nagtungo sa closet upang kumuha ng maisusuot ko. Nagbihis muna ako ng pangbahay at hinanda ang gamit ko bago lumabas sa silid upang magluto ng almusal. Isang scramble eggs at toasted bread at isang basong gatas ang aking almusal. "Ito na lang muna baka ma-late ako sa aking unang trabaho kapang magluto ako," bulong ko sa aking sarili saka ko kinain ang aking hinanda. Pagkatapos kong kumain ay agad kung hinugasan ang pinagkainan ko saka ako umakyat sa aking silid para makapagbihis at makahanda na sa aking -trabaho. At dahil excited na ako, binilisan ko ang aking mga galaw upang maaga ako makaalis sa aking tinutuluyan. Mamadali akong naghanda dahil 6:39 AM n
Chapter 246 Nagkatinginan kami ni Jimmie at hindi napigilang magpalitan ng tingin. Mukhang malalim pa ang bahaging ito ng kwento ng pamilya namin. Samantala, si Mommy Heart naman ay lumapit kay Daddy Brandon at marahang hinawakan ang kamay nito. "Ngayong nakuha na si Ruby, anong balak natin? Hahayaan ba natin si Zaina ang bahala sa kanya?" Napatingin si Uncle Red sa kanyang asawa. "Si Zaina lang ang may alam kung paano niya ito patatakbuhin. Pero gusto kong makuha ang lahat ng impormasyon na alam ni Ruby bago siya mawala nang tuluyan." Tahimik kaming lahat. Alam naming hindi magiging madali ang susunod na hakbang. Maya-maya, bumukas ang pinto ng safehouse, at pumasok si Zaina. Suot pa rin niya ang kanyang combat gear, at may bahid ng dugo ang kanyang guwantes. "Tapos na," malamig niyang sabi. "At may nalaman akong hindi niyo magugustuhan.""Ano?" takang tanong ni Mom."Siya pala ang likod sa lahat na mga problema sa inyong pamilya at negosyo!" wika niya. "Ang muntik nangabuldo
Chapter 245"Dahil nasa panganib ang pamilaya sa asawa ng pamangkin mo na si Emer, nasayo kung ayaw mong magalit ang kapatid mo na si Janith. Dark!"Nagkaroon ng maikling katahimikan sa linya. Halos pigilin ko ang hininga ko habang hinihintay ang sagot ni Xyler. Alam kong hindi basta-basta nagbibigay ng tulong ang isang tulad niya, lalo na kung walang kapalit.Sa wakas, sumagot ito—mabagal, matalim."Tsk. Gamit na gamit ang pangalan ng kapatid ko, ah?"Ramdam ko ang tensyon sa boses niya. Alam kong hindi niya kayang balewalain ang sinabi ni Uncle Red, dahil si Janith lang ang isa sa mga taong tunay niyang iniingatan."Bigyan mo ako ng isang oras. Ako na ang bahala sa natitirang galamay ni Ruby," malamig na saad nito.Napatingin kami kay Uncle Red, na tumango nang bahagya bago sumagot. "Ayos. Hinihintay namin ang kilos mo, Dark."Biglang napakunot ang noo ko. "Dark?" tanong ko, hindi mapigilang magduda.Tumingin si Uncle Red sa akin, saka napangisi nang bahagya. "Xyler Montenegro, aka
Chapter 244 Matapos ang seryosong usapan, napagdesisyunan naming lahat na umalis muna sa mansyon at lumipat sa isang safehouse sa Tagaytay na inihanda ni Dad. Habang nasa daan, tahimik ang lahat. Tila iniisip ang mga maaaring mangyari sa misyon ni Tita Zaina. Si Mommy Heart ay nakayakap kay Daddy Brandon, halatang nag-aalala. Si Uncle Red naman ay panay ang tingin sa kanyang telepono, siguro ay naghihintay ng balita mula sa asawa niya. Ako? Tiningnan ko si Jimmie, at kita ko rin sa mukha niya ang pag-aalala. Kahit hindi kami nagsasalita, alam kong pareho kaming nag-iisip kung kailan matatapos ang lahat ng ito. Nang makarating kami sa safehouse, agad kaming inasikaso ng mga tauhan ni Dad. Malaki ang lugar, may magandang tanawin ng Taal Lake, pero sa kabila ng ganda nito, alam naming hindi kami nandito para magbakasyon. Habang inaayos ang mga gamit, lumapit ako kay Jimmie. "Sa tingin mo, magiging maayos ba ang lahat?" Huminga siya nang malalim bago sumagot. "Wala tayong iban
Chapter 243Lumipas ang dalawang araw, at sa unang pagkakataon, nakita namin nang personal si Tita Zaina—ang asawa ni Uncle Red.Tahimik akong nakamasid habang bumababa siya mula sa itim na sasakyan. Maganda siya, may matikas na tindig, at isang presensiyang mahirap ipaliwanag. Ni hindi mo iisiping isang assassin siya. Sa suot niyang eleganteng dress at mahinhing galaw, mukha siyang isang royal na bumisita mula sa isang mayamang bansa. Pero alam kong sa likod ng maamong mukha niyang iyon, may itinatagong galing na hindi basta-basta matatalo.Si Uncle Red mismo ang sumalubong sa kanya, at doon ko lang nakita ang bahagyang pagkalma sa mukha ng tiyuhin ko.“Zaina,” mahinang tawag ni Uncle Red.Ngumiti si Tita Zaina at hinalikan siya sa pisngi bago iniangat ang tingin sa amin. Isa-isa kaming tinapunan ng tingin, tila ini-scan niya ang bawat isa. Nang tumapat ang mata niya sa akin, bahagya siyang tumango bilang pagbati.“Finally, we meet,” aniya sa malamig pero magalang na tono.“Welcome,
Chapter 242Jammie POVTahimik akong nakikinig habang si Uncle Red ay kausap ang asawa niyang si Zaina. Kahit nasa kalagitnaan ng isang misyon, nanatiling kalmado ang boses nito, tila walang anuman ang mga pagsabog at putok ng baril na naririnig namin sa background."Tatapusin ko muna ito, mahal," sabi ni Zaina sa kabilang linya. "At pagkatapos, ako na ang bahala kay Ruby."Matigas ang boses niya, walang bahid ng alinlangan. Hindi ko maiwasang mapahanga—at matakot nang kaunti. Ang babaeng ito, ang asawa ni Uncle Red, ay isang prinsesa ng isang assassin organization. Kung may isang taong kayang tapatan si Ruby, walang iba kundi siya.Napatitig ako kay Kiera, na halatang nagpipigil ng kaba. Napansin kong bahagya siyang nakahawak sa braso ni Mommy Heart, na tahimik lang pero halatang nag-iisip."Dalawang araw," bulong ko, saka tumingin kay Uncle Red. "Sigurado ka bang sapat ‘yon?"Tumango siya. "Zaina doesn’t fail. You’ll see."Napatingin ako kay Mommy Heart. Mahigpit ang pagkakahawak ni
Chapter 241Nagkatinginan kaming lahat matapos marinig ang sinabi ni Mommy Heart. Maging si Uncle Red Paris ay tila nagulat sa rebelasyong iyon."Mommy, anong ibig mong sabihin?" tanong ni Jammie, bakas ang pagtataka sa boses niya.Tahimik lang si Uncle Red, pero kita sa mukha niya ang tensyon. Napalunok siya bago nagsalita. "Paano mo nalaman ‘yan, Heart?" seryoso niyang tanong."Hindi mo akalaing alam ko, ano?" sagot ni Mommy Heart, matalim ang tingin. "Matagal ko nang narinig ang pangalan ni Zaina. Ang 'Princess Assassin'—isa sa pinakamagagaling at pinaka-misteryosong assassin sa mundo. At kung hindi ako nagkakamali, isa siya sa mga itinuturing na pinakamakapangyarihan sa kanilang organisasyon."Napatayo si Jimmie. "Uncle, totoo ba ‘to?"Huminga nang malalim si Red Paris bago tumango. "Oo, totoo," pag-amin niya. "Si Zaina ay dating miyembro ng isang elite assassin group. Pero matagal na niyang tinalikuran ang buhay na ‘yon. Hindi na siya bahagi ng organisasyon.""Kung gano’n," seryo
Chapter 240Napatingin ako kay Mommy Heart, na halatang pilit na pinapanatiling matatag ang sarili. Pero ramdam kong sa loob-loob niya, natatakot siya hindi para sa sarili niya kundi para sa amin. Hinawakan ko ang kamay niya at tumango. “Hindi namin hahayaang may mangyari sa’yo, Mommy.” Tumayo si Jammie sa tabi ko. “Oo, hindi tayo papayag na sirain niya ang pamilya natin.” Ngumiti si Red Paris, puno ng determinasyon. “Kaya nga sinabi kong hindi tayo magtatago. Kung gusto niyang lumaban, hindi natin siya uurungan.” Ramdam ko ang tensyon sa hangin, pero mas malakas ang determinasyong lumaban para sa pamilya. Ano man ang paparating, handa kaming harapin ito—magkakasama. "Kung mahuhuli si Ruby ay matatahimik naba ang pamilyang, Flores?" tanong ko sa aking asawa. "Matatahimik na ba tayong lahat?" dagdag kong tanong. Nagtagpo ang aming mga mata ni Jammie. Kita ko ang pag-aalala sa kanyang mukha, pero alam kong mas nangingibabaw ang determinasyon niyang protektahan kami. “Hindi ko ala
Chapter 239Nagpatuloy ang kasiyahan sa loob ng mansyon, puno ng halakhak at masayang usapan. Ngunit biglang naputol ang kasayahan nang marinig ang malalakas na busina ng mga sasakyan sa labas. Napakunot ang noo ko, at napatingin kay Jammie, na agad na tumayo, kasunod nina Jimmie at Eman.“Ano ‘yon?” nag-aalalang tanong ni Claire, agad na kinarga si Jasmine habang si Sarah naman ay nilapitan ang kanyang mga anak upang tiyaking ligtas ang mga ito.Dahan-dahang lumapit kami sa bintana, at doon namin nakita ang isang convoy ng itim na sasakyan na nakaparada sa harap ng gate. Ilang segundo lang ang lumipas bago bumukas ang pinto ng isa sa mga sasakyan, at isang lalaking matikas ang tindig ang bumaba.Si Red Paris.Ang tiyuhin nina Jammie at Jimmie, ang nakababatang kapatid ng kanilang ina na si Mommy Heart.Agad na bumukas ang gate, at walang pag-aalinlangang pumasok si Red Paris sa loob, kasunod ang kanyang mga tauhan. Malamig ang kanyang ekspresyon, pero hindi iyon nagtatago sa aura ng
Chapter 238Napatawa si Jammie at tumango. “Sino ba naman ang hindi magiging proud? Lalo na’t si Kiera ang nag-design. Ang galing ng asawa ko, ‘di ba?”Napangiti ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko, kahit anong hirap ang pinagdaanan namin noon, lahat ay sulit dahil sa pamilya naming buo at puno ng pagmamahal.“Mommy, Daddy, tara na po! Naghihintay na po si Father para sa blessing!” sigaw ni Jace habang karga-karga ang kapatid niyang si Jasmine.“Okay, okay! Tara na!” sagot ni Jammie, sabay akbay sa akin.Naglakad kaming lahat papunta sa main hall ng mansyon, kung saan naghihintay na ang pari at ang iba pang bisita. Napatingin ako kay Jammie, at nakita ko sa mga mata niya ang labis na kasiyahan. Ito ang bagong simula para sa amin—isang bagong tahanan, isang bagong yugto, pero ang pagmamahal namin sa isa’t isa ay mananatiling matibay magpakailanman.Habang naglalakad kami patungo sa main hall, hindi ko maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang buong pamilya namin. Ang mansyon na minsan