Chapter 249Pagsikat ng araw, handa na kaming bumalik sa mansyon. Halos walang nakatulog sa amin kagabi, lalo na ako at si Jammie. Ang sinabi namin sa isa't isa kagabi ay malinaw pa rin sa isipan ko—hindi pa tapos ang laban.Habang nag-aayos ng gamit, lumapit sa akin si Claire at mahigpit akong niyakap mula sa likod. "Sigurado ka bang ligtas na talaga tayo?" mahina niyang tanong.Huminga ako nang malalim at ipinatong ang kamay ko sa mga kamay niya. "Gagawin ko ang lahat para siguraduhin 'yon," tugon ko.Narinig kong bumuntong-hininga siya. "Hindi kita pipigilan, Jimmie. Pero sana… huwag mo ring kalimutan ang sarili mo. Huwag mong hayaang kainin ka ng takot."Humarap ako sa kanya at hinawakan ang mukha niya. "Hindi ako natatakot. Hindi ko hahayaang may mangyari sa 'yo at sa mga anak natin."Bago pa siya makasagot, bumukas ang pinto at sumilip si Jammie. "Handa na tayo?" tanong niya.Tumango ako at hinalikan si Claire sa noo bago tuluyang sumama sa kanila.Sarah’s POVHabang nasa loob n
Chapter 250"Sandali, kailangan hindi natin sabihin kay Mom at iba pa. Kailangan tayong apat lang ang nakakaalam upang maiwasan ang kanilang takot," sabi ni Jammie sa aming lima. Tumango si Dad at hinilot ang sentido niya. "Tama ka, Jammie. Ayokong mag-panic ang lahat, lalo na ang mommy niyo."Nagkatinginan kami ni Emer, halatang pareho kaming nag-aalala. "Pero sino naman 'tong bagong kalaban natin?" tanong ko, sinisikap na panatilihin ang aking boses na kalmado.Nagbuntong-hininga si Tita Althea bago naglabas ng isang folder mula sa kanyang bag. "Matagal ko nang minamanmanan 'to, pero hindi ko inakalang magpapakita siya sa ganitong pagkakataon."Binuksan ni Dad ang folder, at sa loob ay may mga litrato ng isang lalaki—matangkad, may matalim na mga mata, at mukhang walang awa."Siya si Darius Montenegro," mahinang sabi ni Tita Althea. "Isang international arms dealer at dating hitman ng Cobra Gang."Napamura si Emer. "Cobra Gang na naman? Akala ko ba tapos na kami sa kanila?""Hindi
Chapter 251Jammie POV"Dad, maiwan ka lang dito. Kami na lang apat ang pupunta!" matigas kong sabi habang hinahanda ang gamit ko.Matalim ang tingin sa akin ni Dad, halatang hindi sang-ayon sa sinabi ko. "Anong tingin mo sa akin? Matanda na?!" bumuntong-hininga siya. "Jammie, anak, hindi mo ako mapipigilan. Hindi ako mananatili rito habang kayo ang nasa panganib."Lumingon ako kay Jimmie, naghahanap ng suporta, pero nakita kong seryoso rin ang expression niya. "Mas mabuting maiwan ka, Dad. Hindi dahil matanda ka na, kundi dahil ikaw ang dapat mangalaga sa pamilya natin kung sakaling may hindi magandang mangyari.""Walang mangyayaring masama," sabat ni Tita Althea na kasalukuyang nagkakabit ng mga bala sa kanyang pistol. "Basta sumunod tayo sa plano.""Tita Althea's right," dagdag ni Emer habang inaayos ang body armor niya. "Mabilis lang 'to, Dad. Hindi namin hahayaang humaba pa ang laban na ‘to."Napailing si Dad, pero sa huli ay sumuko na rin siya. "Kung may mangyayari sa inyo…" Tum
Chapter 252Matapos ang matinding engkwentro sa warehouse, sa wakas ay nakabalik na kami sa mansyon. Tahimik ang paligid, pero ramdam ko ang bigat ng nangyari sa gabing iyon. Hindi pa rin ako makapaniwala na tapos na ang lahat—na wala nang Cobra Gang na hahabol sa amin, na hindi na namin kailangang matakot para sa aming pamilya.Pumasok ako sa loob at agad kong nakita si Mom na naghihintay sa sala. Nang makita niya kami, bumuntong-hininga siya ng malalim, halatang ginhawa ang naramdaman niya."Salamat sa Diyos, ligtas kayong lahat," mahina niyang sabi bago ako niyakap nang mahigpit."Sinabi ko naman sa 'yo, Mom. Babalik kami," sagot ko, pilit na ngumiti para mabawasan ang pag-aalala niya.Lumapit si Sarah at Emer, halatang pagod pero masaya. Hinawakan ni Emer ang kamay ng asawa niya, saka ito hinalikan sa noo. "Tapos na ang laban, mahal. Wala na silang banta sa atin."Nakita ko ang pamumuo ng luha sa mata ni Sarah, pero mabilis niyang pinahid iyon. "Salamat, Emer. Salamat sa inyong la
Chapter 253KinabukasanMaaga kaming nagising para bumalik sa aming mansyon. Andito kasi kaming lahat sa mansyon nila ni Dad at Mom nag tipon-tipon. At ngayon ay wala ng panganib kaya wala nang takot sa aming puso at alinlangan pa.Habang inihahanda namin ang aming mga gamit para bumalik sa sariling mansyon, ramdam ko ang katahimikan at kapayapaan sa paligid. Ang dating tensyon at takot na bumalot sa pamilya namin ay tuluyan nang napawi. Sa wakas, wala nang panganib na kailangang harapin—ngayon, ang tanging misyon namin ay ang mabuhay nang payapa at masaya bilang isang pamilya.Lumabas ako sa balkonahe at nakita si Dad na nakatayo roon, pinagmamasdan ang malawak na hardin. Lumapit ako sa kanya at tumabi. "Dad, maraming salamat sa lahat. Kung hindi dahil sa inyo ni Mom, hindi namin mararanasan ang ganitong kapayapaan."Napangiti si Dad at tinapik ang balikat ko. "Anak, pamilya tayo. At bilang isang pamilya, palagi nating poprotektahan ang isa’t isa. Ang mahalaga, natutunan natin na hin
Chapter 254 Habang iniinom namin ang milk tea, hindi ko maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang pamilya ko. Ang kambal ay panay ang tawanan habang nag-aasaran, si Kiera ay tahimik na ini-enjoy ang inumin niya habang yakap ang isa sa triplets, at ako naman ay nakikiramdam lang sa init ng moment na ito. “Dad, pagkatapos natin dito, pwede ba tayong dumaan sa park?” biglang hirit ni John. “Yeah! Gusto naming maglaro ni Kuya doon,” dagdag ni Jenny, sabay tingin kay Kiera na parang may gustong ipakiusap. Napatingin ako kay Kiera at bahagyang napailing. “Bakit ako ang tinitingnan niyo? Dad niyo ang kausapin niyo,” natatawang sabi niya. Mabilis na bumaling ang kambal sa akin, parehong may puppy eyes na tingin. “Please, Dad?” sabay nilang sabi. Napatawa ako at umiling. “Alam niyo, kung hindi lang kayo cute, baka hindi kayo makalusot sa akin.” “Yay! Ibig sabihin pupunta tayo?” excited na sigaw ni Jenny. “Sige, pero saglit lang tayo ha. Baka mapagod masyado si Mommy niyo at a
Chapter 255 Pagdating namin doon, agad kaming sinalubong ni manang na mahigpit na yakap. “Ayan na ang paborito kong mga apo!” masayang sabi niya habang tinitignan ang kambal. “Manang!” sabay na reklamo nina John at Jenny pero bakas sa mukha nila ang tuwa. Napatingin ako sa ama ni Kiera, na nakangiti lang habang umiinom ng kanyang tsaa. “Kumusta ang pamamasyal niyo?” tanong niya. Umupo ako sa tabi ni Kiera at sumagot, “Masaya, Pa. Sa wakas, tahimik na ang buhay natin.” Tumango ito at sumandal sa upuan niya. “At sana manatili na ‘yan, anak.” Habang nag-uusap kami, ramdam ko ang kapayapaan sa paligid namin. Sa wakas, wala nang panganib, wala nang takot—pamilya na lang at pagmamahal. At sa gabing ito, kasabay ng masarap na hapunan, ipinagdiwang namin ang bagong simula ng aming buhay bilang isang buo at masayang pamilya. "Halina't kumain na kayo," wika ni Manang sa amin. Agad kaming sumusunod patungo sa kumidor. Pagdating namin sa komedor, maayos nang nakahain ang hapunan—may ma
Chapter 256Kiera POVKinabukasanMaagang nagising sina John at Jenny, sabik na sabik sa kanilang paglalakbay kasama si Papa Miguel papuntang Pampanga. Kahit tahimik pa ang buong mansyon, rinig ko na ang mahihinang yabag ng mga anak ko sa pasilyo.Napangiti ako habang pinagmamasdan silang nagmamadaling bumaba ng hagdan, dala ang kanilang maliliit na backpack. Halata sa kanilang mukha ang pananabik habang kinakalabit si Papa Miguel, na kasalukuyang iniinom ang kanyang kape sa veranda.“Lolo! Ready na kami!” masiglang sabi ni Jenny habang hinahatak ang kamay ni Papa.“Tamang-tama, anak,” sabat ni Jammie habang papalapit ito sa amin. “Baka gusto niyo munang mag-agahan bago kayo umalis?”Tiningnan ni Papa Miguel ang oras sa kanyang relo at tumango. “Oo nga naman, mga apo. Mahaba ang biyahe natin, mabuti nang busog tayo.”Agad na umupo ang kambal sa hapag-kainan, sabik na sabik habang inaabangan ang kanilang pagkain. Naupo naman ako sa tabi ni Jammie habang pinagmamasdan ang pamilya ko.“E
Author’s Note Maraming salamat sa lahat ng nagbasa at sumubaybay sa kwentong ito. Isa itong kwento ng pagmamahal, pamilya, at tunay na pagkakaibigan—mga bagay na hindi nasusukat ng panahon o distansya. Sa kabila ng mga pagsubok, sa dulo ng lahat, ang mahalaga ay ang mga taong nananatili sa ating tabi, anuman ang mangyari. Ang pagsusulat ng kwentong ito ay isang magandang paglalakbay, at umaasa akong naiparamdam ko sa inyo ang tamis ng pag-ibig at ang halaga ng matibay na samahan. Hanggang sa susunod nating kwento! — INDAY STORIES Sana sabay-sabay ang kwento ni Althea qt Angie ang dalawang pa nilang magkaibigan sa Book #2 at suportahan po ninyo ang bago kong story upang makapasok man lang sa ranking pamamagitan pag vote po ninyo ang THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE. Maraming salamat po....
Chapter 293 The Last Chapter. Kinabukasan Habang abala ako sa pag-aayos ng mesa para sa almusal, biglang nag-ring ang aking phone. Agad kong sinagot ito nang makita ang pangalan ng tumatawag. "Bruha! Guess what?!" sigaw sa kabilang linya. Napangiti ako. "Angie?! Diyos ko, ang aga-aga, sigaw ka agad!" sagot ko, pero hindi ko maitago ang excitement sa boses ko. "Alam mo bang andito na ako sa bansa? At hindi lang ako—kasama ko si Heart!" Halos mabitiwan ko ang phone sa sobrang tuwa. "What?! Totoo ba ‘yan?! Kailan pa?! Nasaan kayo ngayon?!" "Surprise! Nasa harap na kami ng bahay mo!" Napamura ako sa gulat at dali-daling tumakbo palabas. Pagbukas ko ng pinto, tumambad sa akin sina Angie at Heart, parehong nakangiti nang malapad habang kumakaway. "Bruhaaaaaa!!!" sigaw ko sabay takbo at niyakap silang dalawa ng mahigpit. "Althea, dahan-dahan naman! Para kang toro!" natatawang reklamo ni Heart pero niyakap niya rin ako pabalik. "Grabe, ang tagal nating ‘di nagkita! Parang kailan
Back to Present “Oh my gosh, Mommy. Nakakilig naman ang love life ninyo ni Dad!” sabi ni Elena habang nakangiti at yakap-yakap ang unan niya. “Parang sa pelikula lang! Ang daming eksena, tapos may action, comedy, at super sweet na moments!” Napatawa ako sa reaksyon ng anak ko. “Talaga, anak?” “Oo naman! Grabe, Mommy, hindi ko in-expect na si Daddy pala ‘yung laging napag-tripan ni Tito Brandon at Tito Kurt noon! Tapos ikaw pa ‘yung strong and independent woman na kinatatakutan nila dati? Wow! Goals!” Napangiti ako at tinignan ang asawa kong nakaupo sa tabi ko. Nakangiti rin ito habang nakikinig sa amin. “Pero Mommy, ang pinaka-nakakatawa talaga—‘yung kay Tito Brandon at kay Nurse Heart! Ano kaya nangyari sa kanila after no’n? Diba parang may something?” tanong ni Elena, sabik na malaman ang sumunod na kwento. Napatingin ako sa asawa ko, at kita ko ang pag-iling niya na may halong tawa. “Huwag mong sabihin sa’kin na gusto mong marinig ang love story ni Brandon?” “Yes, Mom
Chapter 291Final ChapterTahimik ang silid nang biglang marinig ko ang boses ni Kurt—pero parang may halong boses ni Brandon habang nagsasalita siya.“Ilang views na ba ‘yan?” tanong ni Kurt, kaya nagtataka ako. Hindi muna ako nagpahalata na kanina pa akong gising.“Walang hiya, bro! Malapit nang maabutan ang sayo! Hahaha!” sagot ni Brandon. Napilitang akong bumangon sa kama.“Views? Ano na namang pinag-uusapan n’yo, Kurt?”“Oh, gising ka na pala, Jay,” sagot niya. “Akalain mo ‘yon, isang bully ni Kurt noon, hinimatay sa delivery room? Hahaha!” sabat ni Althea, may halong panunukso.“Ang pangit ng mukha mo, bro, nung lumabas ka sa delivery room! Mukha kang takot na takot! Hahaha!” dagdag pa ni Brandon, lalong ginagatungan ang asaran.“Hoy, Brandon! Baka mas malala pa sayo ‘yan kapag nag-asawa ka,” sagot ko.“No, no, no! Hindi mangyayari ‘yon, bro!” mabilis niyang tanggi.Biglang bumukas ang pinto at lumabas ang isang nurse. “Hello, everyone! Andito na ang mga cute-cute na babies!”Do
Chapter 290 Jayson POV Four Years Later “Mom, good morning!” sabay tawag ng tatlong taong gulang na kambal naming sina Emerson at Esmerald habang masiglang tumatakbo papunta kay Janeth. “Good morning, babies!” Masayang sinalubong ni Janeth ang dalawa at hinalikan sa pisngi. “Good morning din, Hubby…” malambing niyang bati sa akin. “Good morning too, Wife…” sagot ko naman, sabay halik sa kanyang labi. “Ewww! Nakakadiri ka, Dad! Hindi pa nga nagbabrush si Mommy ng teeth,” reklamo ni Eme habang patawa-tawang sumampa sa kama at tumatalon-talon pa. “Careful, Eme, baka madaganan mo ang tummy ni Mommy…” paalala ni Emer sa kapatid niya. “Ups… sorry, Kuya! Halika na, Mommy, let’s eat na! I’m so hungry na…” “Let’s go, Wife…” Akmang tatayo na ito nang bigla itong napangiwi sa sakit na naramdaman niya sa kanyang tiyan. “Hubby, parang manganganak na ata ako… Ahhh! Ang sakit!” Napamura ako sa gulat. “F**k! Emer, tawagin mo ang driver! Kunin mo ang cellphone ko at tawagan si Daddylo mo
Chapter 289Jayson POVFlashback Pagkalabas ni Janeth sa library, hindi ko maiwasang mapangiti habang sinusundan siya ng tingin. Hindi pa rin ako makapaniwala—ang babaeng bumuhay muli sa matagal nang natutulog kong puso ay siya rin palang aking napangasawa. At hindi lang basta asawa, kundi ang sekretaryang ilang gabi ko nang pinapantasya.Shit. Ramdam ko ang paninigas ng alaga ko sa loob ng suot kong slacks. Ilang minuto akong nanatili sa library, pinapakalma ang sarili, bago ako lumabas. Sakto namang pababa sina Mom at Dad mula sa hagdan."Mom, Dad, saan kayo pupunta?" tanong ko, bahagyang nag-aalangan sa kanilang malalawak na ngiti."Aalis muna kami ng daddy mo, son," sagot ni Mom, may kasamang pilyang kindat. "Para may pagkakataon kayong makabuo ng apo ko. Sana babae, para may maisasama akong mag-shopping at mag-ayos ng buhok!""Mom… apo agad?" Napakamot ako sa batok, hindi makapaniwala sa diretsahan niyang sagot."Why not?" singit naman ni Dad. "Matanda na kami, gusto naming may
Chapter 288Janeth’s POV"Sa sandali lang ha, maliligo muna ako," sabi ko dito upang makaiwas sa kanyang mapanuksong tingin sa akin. Habang nasa loob pa din ako sa kanyang silid ay hindi mo maiwasang mag-isip kong totoo ba itong lahat. "Totoo ba ‘to? As in real?" Yan ang paulit-ulit na tanong sa isip ko habang nakatayo sa loob ng kwarto ni Jayson. Kung panaginip lang ito, sana ‘wag na akong magising.Napatingin ako sa kama, at doon ko napansin ang isang neatly folded na damit pang-babae—may kasamang underwear at bra. Hmmm... kanino kaya ‘to?Lumapit ako at napansin ang isang maliit na note sa ibabaw. Agad ko itong binasa.To: JanethWear this, honey.From: MommyNapangiti ako nang makita ang sulat. Talaga si Mommy, ha? Ang bilis akong tanggapin bilang asawa ng anak niya.Wala na akong sinayang na oras at dumiretso na ako sa banyo para maligo.Ahhhh, ang sarap ng tubig.Habang sinasabon ang katawan, napatingin ako sa lagayan ng shampoo at sabon. Napangiti ako nang makita ang panglal
Chapter 287 Jayson POV "By the way, hindi tayo papasok ngayon," sabi ko habang nakasandal sa upuan, pinagmamasdan ang reaksyon ni Janeth. Napakunot ang noo niya. "Bakit, boss? May pupuntahan ho ba kayo? Kung gano'n, pwede na ho ba akong mag-mall? Pawala lang ng stress, hehehe." Napailing ako. "Yes and no." "H-ho?" nagtatakang tanong niya. "Yes, dahil may pupuntahan tayo. No, dahil honeymoon natin ngayon." Halos mapatalon siya sa kinatatayuan niya. "A-ano ho? H-honeymoon natin?" Ngumiti ako at tumayo mula sa aking upuan, dahan-dahang lumapit sa kanya. "Yes. And stop calling me boss. Just call me hubby." "Pe-pero, boss—" "Shhh..." Pinatigil ko siya, sabay taas ng kilay. Napalunok siya. "H-hubby..." Ngumiti ako sa narinig ko, pero halatang labag sa loob niya kaya masama ang tingin niya sa akin. "Bakit parang napipilitan ka?" tanong ko, nakataas ang isang kilay. "Gusto mo ba dito na lang tayo mag-honeymoon?" Bigla siyang napailing nang mabilis. "Sabi ko nga, hubby ang tawag
Chapter 286Janeth POV"Shit! Ang sakit ng ulo ko..." Napaungol ako habang marahang hinawakan ang aking noo. Ngunit natigilan ako nang mapansin kong hindi ito ang kwarto ko. Napabangon ako at napatingin sa paligid, nagtataka.Napako ang tingin ko sa isang picture frame."Shit! Shit! Bakit ako nandito sa kwarto ni boss?" Mabilis akong bumangon, sinikap kong hindi gumawa ng ingay habang dahan-dahang binuksan ang pinto. Ngunit halos mabangga ko si boss nang bigla siyang lumitaw sa harapan ko, nakakunot ang noo.Napalunok ako at pilit na ngumiti. "Hehehe… G-good morning, boss!""Follow me to the library.""Y-yes, boss..."Kinakabahan akong sumunod sa kanya. Ang daming tumatakbo sa isip ko—baka may nagawa akong mali? Baka tanggalin niya ako sa trabaho? Wag naman sana, Lord!Nang makarating ako sa harap ng library, nanlalamig na ang kamay ko sa kaba. Wala akong choice kundi kumatok.Tok! Tok! Tok!"Come in."Dahan-dahan akong pumasok at agad na nagmakaawa. "B-boss, kung ano man ang kasalana