Chapter 238Napatawa si Jammie at tumango. “Sino ba naman ang hindi magiging proud? Lalo na’t si Kiera ang nag-design. Ang galing ng asawa ko, ‘di ba?”Napangiti ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko, kahit anong hirap ang pinagdaanan namin noon, lahat ay sulit dahil sa pamilya naming buo at puno ng pagmamahal.“Mommy, Daddy, tara na po! Naghihintay na po si Father para sa blessing!” sigaw ni Jace habang karga-karga ang kapatid niyang si Jasmine.“Okay, okay! Tara na!” sagot ni Jammie, sabay akbay sa akin.Naglakad kaming lahat papunta sa main hall ng mansyon, kung saan naghihintay na ang pari at ang iba pang bisita. Napatingin ako kay Jammie, at nakita ko sa mga mata niya ang labis na kasiyahan. Ito ang bagong simula para sa amin—isang bagong tahanan, isang bagong yugto, pero ang pagmamahal namin sa isa’t isa ay mananatiling matibay magpakailanman.Habang naglalakad kami patungo sa main hall, hindi ko maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang buong pamilya namin. Ang mansyon na minsan
Chapter 239Nagpatuloy ang kasiyahan sa loob ng mansyon, puno ng halakhak at masayang usapan. Ngunit biglang naputol ang kasayahan nang marinig ang malalakas na busina ng mga sasakyan sa labas. Napakunot ang noo ko, at napatingin kay Jammie, na agad na tumayo, kasunod nina Jimmie at Eman.“Ano ‘yon?” nag-aalalang tanong ni Claire, agad na kinarga si Jasmine habang si Sarah naman ay nilapitan ang kanyang mga anak upang tiyaking ligtas ang mga ito.Dahan-dahang lumapit kami sa bintana, at doon namin nakita ang isang convoy ng itim na sasakyan na nakaparada sa harap ng gate. Ilang segundo lang ang lumipas bago bumukas ang pinto ng isa sa mga sasakyan, at isang lalaking matikas ang tindig ang bumaba.Si Red Paris.Ang tiyuhin nina Jammie at Jimmie, ang nakababatang kapatid ng kanilang ina na si Mommy Heart.Agad na bumukas ang gate, at walang pag-aalinlangang pumasok si Red Paris sa loob, kasunod ang kanyang mga tauhan. Malamig ang kanyang ekspresyon, pero hindi iyon nagtatago sa aura ng
Chapter 240Napatingin ako kay Mommy Heart, na halatang pilit na pinapanatiling matatag ang sarili. Pero ramdam kong sa loob-loob niya, natatakot siya hindi para sa sarili niya kundi para sa amin. Hinawakan ko ang kamay niya at tumango. “Hindi namin hahayaang may mangyari sa’yo, Mommy.” Tumayo si Jammie sa tabi ko. “Oo, hindi tayo papayag na sirain niya ang pamilya natin.” Ngumiti si Red Paris, puno ng determinasyon. “Kaya nga sinabi kong hindi tayo magtatago. Kung gusto niyang lumaban, hindi natin siya uurungan.” Ramdam ko ang tensyon sa hangin, pero mas malakas ang determinasyong lumaban para sa pamilya. Ano man ang paparating, handa kaming harapin ito—magkakasama. "Kung mahuhuli si Ruby ay matatahimik naba ang pamilyang, Flores?" tanong ko sa aking asawa. "Matatahimik na ba tayong lahat?" dagdag kong tanong. Nagtagpo ang aming mga mata ni Jammie. Kita ko ang pag-aalala sa kanyang mukha, pero alam kong mas nangingibabaw ang determinasyon niyang protektahan kami. “Hindi ko ala
Chapter 241Nagkatinginan kaming lahat matapos marinig ang sinabi ni Mommy Heart. Maging si Uncle Red Paris ay tila nagulat sa rebelasyong iyon."Mommy, anong ibig mong sabihin?" tanong ni Jammie, bakas ang pagtataka sa boses niya.Tahimik lang si Uncle Red, pero kita sa mukha niya ang tensyon. Napalunok siya bago nagsalita. "Paano mo nalaman ‘yan, Heart?" seryoso niyang tanong."Hindi mo akalaing alam ko, ano?" sagot ni Mommy Heart, matalim ang tingin. "Matagal ko nang narinig ang pangalan ni Zaina. Ang 'Princess Assassin'—isa sa pinakamagagaling at pinaka-misteryosong assassin sa mundo. At kung hindi ako nagkakamali, isa siya sa mga itinuturing na pinakamakapangyarihan sa kanilang organisasyon."Napatayo si Jimmie. "Uncle, totoo ba ‘to?"Huminga nang malalim si Red Paris bago tumango. "Oo, totoo," pag-amin niya. "Si Zaina ay dating miyembro ng isang elite assassin group. Pero matagal na niyang tinalikuran ang buhay na ‘yon. Hindi na siya bahagi ng organisasyon.""Kung gano’n," seryo
Chapter 242Jammie POVTahimik akong nakikinig habang si Uncle Red ay kausap ang asawa niyang si Zaina. Kahit nasa kalagitnaan ng isang misyon, nanatiling kalmado ang boses nito, tila walang anuman ang mga pagsabog at putok ng baril na naririnig namin sa background."Tatapusin ko muna ito, mahal," sabi ni Zaina sa kabilang linya. "At pagkatapos, ako na ang bahala kay Ruby."Matigas ang boses niya, walang bahid ng alinlangan. Hindi ko maiwasang mapahanga—at matakot nang kaunti. Ang babaeng ito, ang asawa ni Uncle Red, ay isang prinsesa ng isang assassin organization. Kung may isang taong kayang tapatan si Ruby, walang iba kundi siya.Napatitig ako kay Kiera, na halatang nagpipigil ng kaba. Napansin kong bahagya siyang nakahawak sa braso ni Mommy Heart, na tahimik lang pero halatang nag-iisip."Dalawang araw," bulong ko, saka tumingin kay Uncle Red. "Sigurado ka bang sapat ‘yon?"Tumango siya. "Zaina doesn’t fail. You’ll see."Napatingin ako kay Mommy Heart. Mahigpit ang pagkakahawak ni
Chapter 243Lumipas ang dalawang araw, at sa unang pagkakataon, nakita namin nang personal si Tita Zaina—ang asawa ni Uncle Red.Tahimik akong nakamasid habang bumababa siya mula sa itim na sasakyan. Maganda siya, may matikas na tindig, at isang presensiyang mahirap ipaliwanag. Ni hindi mo iisiping isang assassin siya. Sa suot niyang eleganteng dress at mahinhing galaw, mukha siyang isang royal na bumisita mula sa isang mayamang bansa. Pero alam kong sa likod ng maamong mukha niyang iyon, may itinatagong galing na hindi basta-basta matatalo.Si Uncle Red mismo ang sumalubong sa kanya, at doon ko lang nakita ang bahagyang pagkalma sa mukha ng tiyuhin ko.“Zaina,” mahinang tawag ni Uncle Red.Ngumiti si Tita Zaina at hinalikan siya sa pisngi bago iniangat ang tingin sa amin. Isa-isa kaming tinapunan ng tingin, tila ini-scan niya ang bawat isa. Nang tumapat ang mata niya sa akin, bahagya siyang tumango bilang pagbati.“Finally, we meet,” aniya sa malamig pero magalang na tono.“Welcome,
Chapter 1 "Heart, gising na! Naku, ikaw talagang bata ka, pag nalate ka sa klase mo, kukurutin talaga kita sa singit!" wika ng aking butihing ina. Dahil sa lakas ng boses ni Mama, kaya siya ang ginawang naming alarm clock kasama na ang mga kaibigan kong sina Althea at Angie. Kung kapitbahay kami ni Janith, siguradong magigising talaga din ito. Sino ba naman hindi magigising sa kanyang boses para itong nakalunok ng megaphone dahil sa tinig nito. Habang tinatabunan ko ang aking mga tainga, sinilip ko ang orasan sa dingding. Ganoon na lang ang paglalaki ng mata ko nang makita kong 6:45 AM na pala. Agad akong napabalikwas saka mabilis bangon at nagmadaling tumungo sa likod ng bahay kung saan naroon ang aming paliguan. Agad kong binuksan ang gripo at sabay na umangal, dahil ngayon lang ako ginising ng aking ina. "Mama, bakit ngayon mo lang ako ginising? Malilate na ako!" pagsisisi ko dito habang nagbubuhos ng tubig sa aking ulo galing sa tabo. Nangingisay pa ako sa sobrang lami
Chapter 2 Napa tingin ako sa kay unahan dahil nakita ko silang silang dalawa nag-uusap kaya malakas ko silang tumawag. "Mga Bakla..." sigaw ko. Lumingon silang dalawa. Si Althea ay may sama ng tingin, pero si Angie, masaya, ay kumakaway at naka-ngiti. "Kahit kailan, ang ingay mo! Gusto mo talagang titigan yang dibdib mong malaki, kasing laki ng bunga ng niyog," sabi ni Althea, na agad namang kinatawan ni Angie, kaya tumingin ako sa kanya na nakasimangot. "Hahaha! Ang nag-salita, parang hindi malaki ang dibdib niya. Hoy, Althea, kasing laki lang kayo!" wika ni Angie, na nagpasimangot si Althea, pero hindi ko na napigilang tumawa. Si Althea kasi, kahit mukhang seryoso sa buhay, at may matinding personalidad ay may kapilyahan din itong tinataho. Hindi siya basta-basta at hindi mo siya dapat bastusin. Sa mga ganitong klaseng tao ay mahirap ang pagkasamahan, pero minsan may pagka kalog din ito. Pagkapasok namin sa loob ng school, nakita namin si Janith na masayang kumakawa
Chapter 243Lumipas ang dalawang araw, at sa unang pagkakataon, nakita namin nang personal si Tita Zaina—ang asawa ni Uncle Red.Tahimik akong nakamasid habang bumababa siya mula sa itim na sasakyan. Maganda siya, may matikas na tindig, at isang presensiyang mahirap ipaliwanag. Ni hindi mo iisiping isang assassin siya. Sa suot niyang eleganteng dress at mahinhing galaw, mukha siyang isang royal na bumisita mula sa isang mayamang bansa. Pero alam kong sa likod ng maamong mukha niyang iyon, may itinatagong galing na hindi basta-basta matatalo.Si Uncle Red mismo ang sumalubong sa kanya, at doon ko lang nakita ang bahagyang pagkalma sa mukha ng tiyuhin ko.“Zaina,” mahinang tawag ni Uncle Red.Ngumiti si Tita Zaina at hinalikan siya sa pisngi bago iniangat ang tingin sa amin. Isa-isa kaming tinapunan ng tingin, tila ini-scan niya ang bawat isa. Nang tumapat ang mata niya sa akin, bahagya siyang tumango bilang pagbati.“Finally, we meet,” aniya sa malamig pero magalang na tono.“Welcome,
Chapter 242Jammie POVTahimik akong nakikinig habang si Uncle Red ay kausap ang asawa niyang si Zaina. Kahit nasa kalagitnaan ng isang misyon, nanatiling kalmado ang boses nito, tila walang anuman ang mga pagsabog at putok ng baril na naririnig namin sa background."Tatapusin ko muna ito, mahal," sabi ni Zaina sa kabilang linya. "At pagkatapos, ako na ang bahala kay Ruby."Matigas ang boses niya, walang bahid ng alinlangan. Hindi ko maiwasang mapahanga—at matakot nang kaunti. Ang babaeng ito, ang asawa ni Uncle Red, ay isang prinsesa ng isang assassin organization. Kung may isang taong kayang tapatan si Ruby, walang iba kundi siya.Napatitig ako kay Kiera, na halatang nagpipigil ng kaba. Napansin kong bahagya siyang nakahawak sa braso ni Mommy Heart, na tahimik lang pero halatang nag-iisip."Dalawang araw," bulong ko, saka tumingin kay Uncle Red. "Sigurado ka bang sapat ‘yon?"Tumango siya. "Zaina doesn’t fail. You’ll see."Napatingin ako kay Mommy Heart. Mahigpit ang pagkakahawak ni
Chapter 241Nagkatinginan kaming lahat matapos marinig ang sinabi ni Mommy Heart. Maging si Uncle Red Paris ay tila nagulat sa rebelasyong iyon."Mommy, anong ibig mong sabihin?" tanong ni Jammie, bakas ang pagtataka sa boses niya.Tahimik lang si Uncle Red, pero kita sa mukha niya ang tensyon. Napalunok siya bago nagsalita. "Paano mo nalaman ‘yan, Heart?" seryoso niyang tanong."Hindi mo akalaing alam ko, ano?" sagot ni Mommy Heart, matalim ang tingin. "Matagal ko nang narinig ang pangalan ni Zaina. Ang 'Princess Assassin'—isa sa pinakamagagaling at pinaka-misteryosong assassin sa mundo. At kung hindi ako nagkakamali, isa siya sa mga itinuturing na pinakamakapangyarihan sa kanilang organisasyon."Napatayo si Jimmie. "Uncle, totoo ba ‘to?"Huminga nang malalim si Red Paris bago tumango. "Oo, totoo," pag-amin niya. "Si Zaina ay dating miyembro ng isang elite assassin group. Pero matagal na niyang tinalikuran ang buhay na ‘yon. Hindi na siya bahagi ng organisasyon.""Kung gano’n," seryo
Chapter 240Napatingin ako kay Mommy Heart, na halatang pilit na pinapanatiling matatag ang sarili. Pero ramdam kong sa loob-loob niya, natatakot siya hindi para sa sarili niya kundi para sa amin. Hinawakan ko ang kamay niya at tumango. “Hindi namin hahayaang may mangyari sa’yo, Mommy.” Tumayo si Jammie sa tabi ko. “Oo, hindi tayo papayag na sirain niya ang pamilya natin.” Ngumiti si Red Paris, puno ng determinasyon. “Kaya nga sinabi kong hindi tayo magtatago. Kung gusto niyang lumaban, hindi natin siya uurungan.” Ramdam ko ang tensyon sa hangin, pero mas malakas ang determinasyong lumaban para sa pamilya. Ano man ang paparating, handa kaming harapin ito—magkakasama. "Kung mahuhuli si Ruby ay matatahimik naba ang pamilyang, Flores?" tanong ko sa aking asawa. "Matatahimik na ba tayong lahat?" dagdag kong tanong. Nagtagpo ang aming mga mata ni Jammie. Kita ko ang pag-aalala sa kanyang mukha, pero alam kong mas nangingibabaw ang determinasyon niyang protektahan kami. “Hindi ko ala
Chapter 239Nagpatuloy ang kasiyahan sa loob ng mansyon, puno ng halakhak at masayang usapan. Ngunit biglang naputol ang kasayahan nang marinig ang malalakas na busina ng mga sasakyan sa labas. Napakunot ang noo ko, at napatingin kay Jammie, na agad na tumayo, kasunod nina Jimmie at Eman.“Ano ‘yon?” nag-aalalang tanong ni Claire, agad na kinarga si Jasmine habang si Sarah naman ay nilapitan ang kanyang mga anak upang tiyaking ligtas ang mga ito.Dahan-dahang lumapit kami sa bintana, at doon namin nakita ang isang convoy ng itim na sasakyan na nakaparada sa harap ng gate. Ilang segundo lang ang lumipas bago bumukas ang pinto ng isa sa mga sasakyan, at isang lalaking matikas ang tindig ang bumaba.Si Red Paris.Ang tiyuhin nina Jammie at Jimmie, ang nakababatang kapatid ng kanilang ina na si Mommy Heart.Agad na bumukas ang gate, at walang pag-aalinlangang pumasok si Red Paris sa loob, kasunod ang kanyang mga tauhan. Malamig ang kanyang ekspresyon, pero hindi iyon nagtatago sa aura ng
Chapter 238Napatawa si Jammie at tumango. “Sino ba naman ang hindi magiging proud? Lalo na’t si Kiera ang nag-design. Ang galing ng asawa ko, ‘di ba?”Napangiti ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko, kahit anong hirap ang pinagdaanan namin noon, lahat ay sulit dahil sa pamilya naming buo at puno ng pagmamahal.“Mommy, Daddy, tara na po! Naghihintay na po si Father para sa blessing!” sigaw ni Jace habang karga-karga ang kapatid niyang si Jasmine.“Okay, okay! Tara na!” sagot ni Jammie, sabay akbay sa akin.Naglakad kaming lahat papunta sa main hall ng mansyon, kung saan naghihintay na ang pari at ang iba pang bisita. Napatingin ako kay Jammie, at nakita ko sa mga mata niya ang labis na kasiyahan. Ito ang bagong simula para sa amin—isang bagong tahanan, isang bagong yugto, pero ang pagmamahal namin sa isa’t isa ay mananatiling matibay magpakailanman.Habang naglalakad kami patungo sa main hall, hindi ko maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang buong pamilya namin. Ang mansyon na minsan
Chapter 237 Kinabukasan ay busy ang lahat sa paghahanda para sa aming blessing ng mansyon. Kumpleto na ang lahat, pagkain, bisita at pari. "Ready na ba kayo?" tanong ko sa dalawa kong panganay habang ang two weeks baby naming triplets ay tulog na tulog pa din habang nasa crib nila. Tumango si John at Jenny nang sabay, parehong nakasuot ng magaganda nilang damit. “Opo, Mommy! Excited na po kami!” sagot ni Jenny habang masayang tumatalon-talon. “Pero, Mommy, pwede po ba akong maghawak ng holy water?” tanong ni John, puno ng kuryusidad. Natawa ako at hinaplos ang ulo niya. “Hay naku, anak. Baka mabuhos mo sa sarili mo.” “Hindi po! Pangako, dahan-dahan lang ako,” sagot niya, tila ba gusto talagang maging bahagi ng blessing. Lumapit si Jammie at inayos ang kuwelyo ng suot niyang polo. “Okay na ba ang lahat? Nasa labas na ang pari, hinihintay na lang tayo,” aniya. Tumango ako. “Oo, love. Tara na.” Naglakad na kami palabas, at agad kaming sinalubong ng aming pamilya at mga bisita. N
Chapter 236Agad akong tumayo at inilagay ang sanggol sa stroller saka kami lumabas sa silid.Habang tinutulak ko ang stroller palabas ng silid, ramdam ko ang matinding kaba at excitement sa dibdib ko. Hindi ko pa rin lubos maisip na ang mansyon na dinisenyo ko ay para pala sa amin ni Jammie.Paglabas namin, nakita ko sina Dad at Mom na nakangiti habang nakasakay na sa kanilang sasakyan. Sina John at Jenny naman ay panay ang hila kay Jammie, halatang sabik na silang makita ang bagong bahay.“Mommy, bilisan natin!” sigaw ni Jenny, halos tumakbo na sa sasakyan.Napatawa si Jammie. “Mukhang mas excited pa ang mga anak natin kaysa sa atin.”Umiling ako at ngumiti. “Sino ba namang hindi mae-excite? Imagine, bahay natin ‘yon, Jammie. Ang pinaghirapan kong disenyo… at ngayon, titirhan natin.”Hinawakan niya ang kamay ko at marahang pinisil iyon. “At kasama natin ang buong pamilya natin.”Pagdating namin sa labas, sumakay na kami sa sasakyan. Habang binabaybay namin ang daan patungo sa bagong
Chapter 235 Habang mahigpit ang yakap ni Jasmine sa amin ni Jammie, napansin kong nakatingin lang si Ethan sa amin, tila may iniisip. "Ethan?" tawag ko, bahagyang hinaplos ang kanyang likod. Napatingin siya sa akin at nag-aalalang nagtanong, "Tita Kiera, paano kung may isang tao na mahal mo pero hindi mo sigurado kung mahal ka rin niya? Paano mo malalaman kung dapat mong ipaglaban?" Nagkatinginan kami ni Jammie, alam kong seryoso ang tanong ng bata. “Ethan, ang pag-ibig ay hindi lang tungkol sa pagsisigurado kung mahal ka rin ng isang tao,” sabi ko, nakangiti. “Mahalaga rin ang pagiging matapat sa sarili mo—kung handa kang ipaglaban siya, kahit hindi mo pa alam ang sagot.” “Tama ang Tita mo,” dagdag ni Jammie. “Pero dapat din, alam mo kung kailan mo hahayaan ang isang tao na piliin ka ng kusa. Ang pagmamahal ay hindi dapat sapilitan.” "Pero paano kung natatakot siyang aminin?" tanong ni Ethan, halatang may iniisip na partikular na tao. Ngumiti ako at ginulo ang kanyang