Share

KABANATA 7

Author: itsarilecyoj
last update Last Updated: 2020-08-12 05:02:37

"H-huh?" takang tanong ko kay Aaron at humiwalay sa pagkakayakap niya sa akin.

"I mean... You’re my friend and I am home when I’m with my friends." Ngumiti siya at pinunasan ang luha niya. "Pucha, nababading na naman ako."

Tumingkayad naman ako para maakbayan ko siya. "Hindi nakababawas ng pagkalalaki ang pag-iyak. Basta here lang ako."

"Drama natin, sis," sabi niya kaya natawa na lang din ako.

Nilibre ko na lang siya ng street foods bago umuwi. Hinatid pa nga niya ako kahit pa may sasakyan naman akong dala.

Pagkapasok ko ng room kinabukasan ay hindi ako pinansin ni Marga kaya hinayaan ko na lang siya. Pabor naman sa 'kin. Ilang araw ang dumaan at parang nabunutan kami lahat ng tinik nang matapos na ang exam. Na-kuwento pa sa amin ni Cristel na nahimatay si Joyce noong unang araw ng exam.

Halos sumakit pa ang tiyan ko katatawa dahil pangarap niya raw ’yon dati. Nag-alala tuloy ako bigla dahil baka pinaoagod ni Joyce ang sarili niya. Mahirap talagang magtrabaho habang nag-aaral. Lalo na at nakaka-stress ang college life.

Nandito kami ngayon sa bahay nila Nicole, sa kanila lang available, eh. Ayoko kasing mag-inom sa condo, nakakatamad maglinis. Nagce-celebrate kami dahil tapos na ang exams. Kaming girls lang dahil magba-bar ang boys at tinatamad naman kaming sumama. Mas lalaki rin kssi ang gagastusin namin kapag nagbar pa.

"Pre, pa’no ba kasi ’to?"

Stress na stress na si Cristel habang hawak ang bote ng gin. Tawa naman kami nang tawa sa kanilang dalawa ni Joyce habang sinsindihan ang gin.

"Aray, putek!" Nilayo kaagad ni Joyce ang kamay niya matapos sindihan ang gin at mabilis naman itong tinakpan ni Cristel at inalog.

"Lalakas mag-inom, mga ’di naman marunong magsindi ng gin!" Sabay hagalpak ng tawa ni Denise.

"Paano tayo matututo? Eh, may taga-sindi tayo lagi," sabi ni Cristel. Tinutukoy niya sina Luis.

"Oo, and hindi naman tayo lahing umiinom ng gin," saad ni Nicole. Pangiti-ngiti lang ako sa ginagawa nilang katangahan.

Nang matapos sila ay nagturuan kami kung sino ang unang iinom. Natatakot kami sa kinalabasan ng lasa.

"Pucha, baka magtae naman kami niyan!" reklamo ni Nicole.

"Hoy, ’wag mo ngang laitin ’yan dahil pinaghirapan namin ’yan!" nakangusong sabi ni Cristel.

Si Cristel ang unang tumikim then mukha namang okay ’yun base sa ekspresiyon niya kaya uminom na rin kami. Good thing, hindi naman gano’n kasama ang lasa. Medyo nalasahan lang namin ang gin pero masarap naman. Grapes ang juice na hinalo namin.

"Hoy, babae, kanina ka pa tahimik, ah?" Siniko ako ng mahina ni Althea na siyang katabi ko. Napabuntong-hininga naman ako.

"Oo nga!" mema sabi nalang si Cristel dahil hindi niya kayang hindi siya dumadaldal.

"Badtrip kasi! Naguguluhan ako!" Uminom ulit ako ng isang baso. "Si Levi kasi! Sabi niya hindi niya ako gusto dahil kagagaling niya lang sa breakup pero muntik na akong halikan! Hinatid pa ako noong kailan!"

Binatukan ako nang0 malakas ni Denise at halos masubsob na ako sa table. "Eh, ano naman ngayon? Nakikipaghalikan ka rin naman sa iba."

"Hindi! Iba, eh. Ugh! Basta!"

"Binibigyan mo naman ng malisya Eh, gano’n ka rin naman sa ibang lalaki,nah? Umaasa ’yung lalaki tapos sasabihin mong laro lang. Oh, ano?"

Tuloy-tuloy na sabi ni Joyce at hindi naman ako nakasagot sa kaniya dahil tama siya. Ugh, nakakainis!

Nagtawanan sina Nicole. "Grabe ’yung atake, beh."

"Eh, hindi naman siya kagaya ko na player!" bawi ko nang makapa ang isasagot sakan'ya.

"Player? Baka malandi?" sarkastikong sabi ni Joyce. May galit talaga sa ’kin ’to, eh!

Tumawa ng sarkastiko si Nicole. "You don’t know him yet to say that, Gwy."

"Tama! Tama!" Pagse-second voice na naman ni Cristel kaya binatukan ko na lang siya at nagpatuloy naman kami sa pag-inom habang nagpapatugtog ng mga kanta ng Lany para chill lang daw.

Panglimang gin na namin pero hindi pa ako nahihilo. Gano’n din si Joyce at Denise. Ang titibay,  eh!

"Tangina ka, Nicole! Huwag mo namang ubusin ’yung pulutan! Inuman ’to, ’te, hindi handaan!"

Binatukan ni Cristel si Althea na umiinom ng gin kaya bumuhos sa mukha ni Althea ang gin.

"Bobo ka! Hindi ako si Nicole! Kadiri!" Tumayo na si Althea para maghilamos.

"Shenglot." Tawa ni Denise.

"Sorry, akala ko si Nicole. Hi, Nicole!" Niyakap niya pa ng mahigpit si Nicole.

"Maingay na nga kapag hindi lasing, mas maingay naman kapag lasing. Ugh! Sakit sa tainga." Kunot-noong reklamo sa kaniya ni Joyce.

Narinig iyon ni Cristel at sinigawan pa si Joyce sa tapat ng tainga kaya napaiwas siya at napatakip sa tainga.

Tumayo ako para magCR at nakaramdam ako bigla ng hilo. Okay, it’s a prank! Nahihilo na pala ’Ko, hindi ko lang feel kasi nakaupo. I almost lost my balance when Althea and I bumped to each other but I still manage to walk properly. Pagkatapos kong magCR ay napaiwas ako nang dere-deretsong pumasok sa CR si Denise at hinawi pa ako. Dinig ko ang pagsuka niya kaya umalis agad ako.

"Baby it’s alright; I’ll be right by your side! Nothing to cry out loud! Nothing to cry about!"

Malakas na kanta ni Cristel at nag-act pa na parang may gitara tapos naghe-headbang pa. May pagpiyok pa siya pero tuloy lang.

"Omg, guys, tuko!" Natatarantang niyuko ni Nicole ang mga ulo namin kaya sa taranta ay napayuko nalang din kami nila Joyce. Shet, anyare?

"Ratatatatatatat!" Parang gusto kong maiyak sa inis nang nakadapa si Althea habang pinagbabaril kami gamit ang kamay niya. What the hell?

Matino pa sila nung iniwan ko, ah? Nahihilo na ako pero alam ko pa rin ang ginagawa ko!

"Victory!" Nakataas pa ang dalawang kamay ni Cristel at Althea habang tumatalon-talon.

"Waaaaah!!" Sabay-sabay na sigaw namin nang makita si Denise na may hawak na kutsilyo at naglalakad palapit sa amin! Nagsiksikan kami sa sulok.

"Magka-kaibigan tayo rito, p’re, kalma!" takot na sigaw ni Nicole.

"Walang ganiyanan!" sigaw pa ni Althea.

"Request backup!" Sigaw ni Cristel na para bang naglalaro siya ng ML.

Pakiramdam ko ay mas lalo akong nahilo dahil sa mga pinaggagawa nila. Matino pa ako promise! Nadadala lang ako.

Nakahinga kami ng maluwag nang umupo si Denise at naghiwa lang ng mangga. Umupo nalang ulit kami ni Joyce na nakahawak pa rin sa ulo namin dahil sa hilo. Shit, I need to sober up!

Napapikit ako at gusto na lang maiyak sa eksena ng mga kaibigan ko. Please lang, hindi ko sila kaibigan.

Hinila ko nang walang sabi si Joyce at binigay sa kaniya ang susi ng sasakyan bago ako dumeretso sa likod at nahiga.

"Hoy, lasing ka ba?" takang tanong niya.

"I’m not lasing!" She mocked my words bago pinaandar ang sasakyan. "Gusto ko ng mainit."

Nanlaki ang mata ni Joyce. "Oy, anong mainit ’yan? Hindi ka tapos mag-aral, ah!"

"Ano bang sinasabi mo? Kunot-noong tanong ko. Ang sakit na ng ulo ko!

"Huwag ka munang mag-aanak, ayoko pa maging ninang. Wala pa akong mabibiga—"  Sinabunutan ko siya.

"Gusto ko ng mainit na sabaw o kape!"

"Hindi ka umiinom ng kape, ’di ba?" tanong niya pa.

"Umiinom ako, hindi ko lang talaga hilig! Basta mainit! Dalian mo na!" sigaw ko pa sa kaniya.

Ilang beses ko siyang pinagmumura ng malakas dahil pagewang-gewang ang pagda-drive niya at sobrang bilis! Bumabaliktad ang sikmura ko! Mabuti nalang at madaling araw na kaya wala na masyadong sasakyan sa kalsada.

Agad akong bumaba nang hmihinto niya ang sasakyan sa tabi ng coffee shop na pinagtatrabahuhan niya.

"Fuck you, Imperial," sabi ko matapos sumuka sa may basurahan at napagtantong sinadya niya iyon para masuka talaga ako!

Tinawanan niya lang ako at pumasok na kami sa coffeeshop. Binati siya ng dalawa niyang ka-trabaho. Pagewang-gewang naman akong naglakad papunta sa isang table.

"Ay, sorry!" Wala sa sariling sabi ko nang mabangga ko ang isang table at natapon ang mga kapeng nasa ibabaw.

"Oh my gosh!" Maarteng bulalas ng babae na napatayo. "Ano ba naman ’yan! Lasing ka ba, Miss? Tss, next time kung iinom ka, huwag kang manggulo!"

Tinaasan ko siya ng kilay pero naningkit ang mga mata ko nang mukha siyang familiar. Parang nakita ko na siya somewhere pero hindi ko maalala. "Sorry na nga, ’di ba? Don’t worry, I’ll pay for it."

"Calm down." Lumipat ang tingin ko sa lalaking humarang sa amin at pinaupo ulit ang babae. Pupungay-pungay ang mata ko at medyo malabo ang mata ko. "Are you okay?"

"Me?" Turo ko sa sarili ko bago tumawa. "Of course, I’m okay! Bakit hindi? Tingin niyo ba hindi ako magiging okay matapos akong i-reject n crush ko? Hell, no!"

Nakatingin lang siya sa akin at nakipagtitigan naman ako sa kaniya. Nanlaki ang mata ko at napaturo sa mukha niya. "Hala! Kamukha mo ’yung crush kong nang-reject sa akin!"

"Hoy, gago," tawag ni Joyce mula sa malayo. Hindi ko siya pinansin pero nakita ko siyang pumasok sa loob.

"Damn it, Zy! I need a fucking tissue!" inis na sabi ng babae.

Ngumiti na lang ako.

"Good bye!" Tumalikod ako at umupo na sa isang table doon.

Lumabas si Joyce na may dalang kape at inilapag sa harap ko kaya agad kong ininom pero agad ko ring nadura nang mainitan.

"Nag-usap kayo?" tanong ni Joyce na umiinom na rin ng kape.

"Nino?" inosenteng tanong ko at hinipan ang kape bago uminom.

"Akala ko ba, hindi ka lasing? Hina niyo naman! Buti pa ’ko!" Pagmamalaki niya pa. Sus, may tama na rin siya kasi madaldal na siya. "Si Levi. Nandito siya."

Nanlaki ang mata ko at napalingon-lingon sa paligid. "Levi? Nandito si Levi?"

Nakita kong napatingin sa amin ’yung babae at lalaki na nabangga ko.

"Do you know her?" Dinig kong tanong ng babae sa lalaki.

"Nakakahiya ka," tumatawang sabi ni Joyce at inalalayan ako papuntang wash room tapos hinilamusan niya ako. Medyo nawala naman ang tama ko dahil sa tubig sa mukha ko pero nahihilo pa rin ako. Ininom ko na lang ang coffee at nang maubos ay medyo nawala na rin ang hilo ko. "Alis na ako, may maghahatid na sa ’yo."

"What?" naguguluyang tanong ko. "H-hey!" tawag ko pero umalis na si Joyce at iniwan na lang ang susi sa table. Napaangat ako ng tingin nang umupo si Levi sa unahan ko.

"Okay ka na?" anong niya at napakagat naman ako ng labi. Shet, iniwasan ko nga siya ng ilang araw, 'di ba? Tapos... Heto na naman yung puso ko, naghaharumentado na naman.

"Y-yes. Uh... Uwi na ako." Tumayo ako pero hinatak niya ako paupo ulit. "Hmm?"

"Let’s talk, young lady," seryosong aniya. Ano na naman ba?

"A-anong pag-uusapan natin?" Damn it, umayos ka Gwyneth! Umiwas ako ng tingin. "Nasaan na ’yung girlfriend mo?"

Tumaas ang kilay niya and the side of his lips rose up. "Girlfriend? We’re done."

"Ah... Sino ’yung kasama mo?" tanong ko ulit at uminit ang mukha ko nang mahina siyang tumawa.

"Are you jealous, young lady?" He leaned forward; bumilis an tibok ng puso ko.

"N-no. Why would I?" Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya.

"Stop assuming things. You’re just my game, too..." Napalunok ako nang maalala ang simabi niya sa akin noong birthday niya.

Tama, Gwy. I'm just his game kaya hindi dapat ako magpaapekto.

"Nag-usap lang kami ni Hailey."

Oh. So, si Hailey pala ang kasama niya kanina? Ang ganda niya! But she really looks familiar.

"Hmm?" naiusal ko na lang.

"Can we go our for a walk?" tanong niya at kumunot naman ang noo ko.

"It’s already 3AM, Levi! At saka, bakit ako sasama sa ’yo! We’re not even close." Umirap ako at tumayo na bago lumabas pero makulit siya at sinundan pa ako palabas.

"Maglalakad-lakad lang. I have to tell you something."

"Bakit hindi na lang dito?" pagmamatigas ko.

He’s maybe my typer but I’ll never admit that to him.

"Para may thrill." Tumawa siya kaya napatitig ako sa kaniya pero nag-iwas din nang lingunin niya ako. Shit! Bakit ganito ba ang epekto niya sa akin?

"Thrill your face, bahala ka riyan," sabi ko at tumalikod na pero napatigil nang magsalita siya.

"Nasa akin ang susi ng kotse mo." Sabay taas niya ng susi.

"How did you get that?"

"Naiwan mo sa table." Ngumisi siya. "Sasama ka o sasama ka?"

I sighed and nodded.

At dahil curious din ako sa sasabihin niya, sumama na lang ako. Curious lang talaga, promise! Walang halong landi, char!

"Lol, whatever." I rolled my eyes.

Tahimik lang kaming naglalakad sa isang eskinita. Tanging buwan at street lights lang ang nagbibigay liwanag habang tahimik kaming naglalakad. Ni hindi ko alam kung saan kami patungo.

I cleared my throat to break the silence between us. Napatingin naman siya sa akin at ayan na naman ang nakakalokong ngiti niya na hindi ko maintindihan. Ano bang problema niya? Ang hirap-hirap niyang basahin!

"Who’s your crush?" Naglalaro na naman ang hindi ko maintindihang ngiti sa mga labi niya.

"Marami akong crush. Gusto mo ba ng listahan?" walang kuwentang sagot ko.

Nagtaas siya ng kilay. "Why don’t you just say their name?"

"Sa sobrang dami, hindi ko na matandaan pangalan ng iba." I pursrd my lips and shrugged.

"Sino lang ang natatandaan mo?" Tumaas ang kilay niya sa akin.

"Wala!" inis na sabi ko pero tinawanan niya lang ako.

"Aang cute mo," aniya na siyang nakapagpahinto sanakin sa paglalakad. I blushed. "Huminto ka? Kinilig?"

"Sorry, pero hindi ako marunong kiligin." INirapan ko siya at nagpatuloy sa paglalakad. "Ano bang sasabihin mo? Gusto ko nang umuwi!"

"Gusto ba talaga?" Sinamaan ko siya ng tingin. "Sino muna crush mo?"

"Ikaw-- wala nga!" Hinampas ko siya sa inis ko.

His lips twisted sexily with a ghost of a smile. I immediately looked away. "Crush din kita."

Napahinto ulit ako at gulat na tiningnan siya pero agad kong iniling ang ulo ko para ipaalala sa sarili na laro lang ’to.

"Kinilig ka ulit?" sabi niya pero hindi ko na lang siya pinansin. Bakit ba ang daldal niya? Parang hindi naman siya ganito nung una kaming nagkasama. Tahi-tahimik niyang tao, eh. "Are we playing hide and seek here?"

"Ewan ko sa ’yo." Inirapan ko ulit siya at huminto ulit sa paglalakad bago siya hinarap. "Uhm... Nung nangyari pala nung birthday mo and ’yung mga nasabi ko... kalimutan mo na lang.'"

"Why? That was one of the most beautiful thing I’ve ever heard." He licked his lips, teasing me.

I glared at him. "Trip mo ba ako?"

"Medyo," he playfully answered. I groaned.

Bakit ba ang kulit ng lahi ng isang ’to? Nahawa na yata sa pinsan niya!

"Ano ba kasing sasabihin mo? Ibigay mo na sa akin ang keys ko!"

Yes, keys! Nandoon din ang susi ng condo unit ko at iba pa.

Nagulat ako nang lumapit siya sa akin. Halos maduling ako sa sobrang lapit niya sa akin at nagtama pa ang ilong namin.

"W-what are you d-doing?" utal-utal na tanong ko.

"Ibibigay ko ang kiss," painosenteng aniya.

I felt the butterflies swarming in my stomach. I gulped and pushed him a little.

Huminga ako nang malalim bago siya mahinang tinulak. "Shut up."

Lumayo naman siya at mahinang tumawa. Ano bang nakakatawa? Kanina pa siya, ah! Trip na trip niya yata ako?

"Uwi na tayo. Inaantok na ako," sabi niya.

"What? Akala ko ba may sasabihin ka?" Kunot-noong tanong ko sa kaniya.

"Nakalimutan ko na, eh," sabi niya kaya binatukan ko siya ng malakas at kumunot naman ang noo niya sa akin. Bumalik na naman tuloy ang suplado look niya!

"Ang hilig mong mambitin, ’no?" inis na sabi ko.

"Tara."

Luh, bipolar? Bigla na naman nagbago mood niya. The heck? Ayoko na talaga sa earth! Ang hirap-hirap niyang basahin, nakakaurat!

Nakasimangot akong sumunod sa kaniya. Napatingin ako sa phone ko nang may magtext. 4am na pala.

From: Luis

Tapoos na kayo? Katatapos lang namin uminom.

Nagreply naman ako at sinabing kanina pa kami tapos. Hinablot ko kay Levi ang susi ko nang ilahad na niya ito.

"Kitakits na lang," sabi ko at pumasok na sa kotse ko. Napangiti pa ako nang makitang nakasunod siya sa akin. Nagpark na ako nang makarating sa condo ko at kinatok ang bintana niya. "Ingat, thank you!"

"Sasabihin ko na," sabi niya at tinitigan ako sa mata. "With or without your permission, I’ll court you."

Kumindat pa siya bago umalis kaagad. Naiwan na naman akong nakatulala. Bakit ba palagi na lang siyang nagbibitaw ng salita na hindi ko agad ma-po-proseso at maiiwan ako nang tulala? Pero okay rin siya, kinilig ako slight.

Seryoso ba siya sa sinabi niya o baka ginu-goodtime niya lang ako? Seryoso? liligawan niya ako? First time yata may nagsabi sa akin ng ganon, ah?

Nawala ako sa iniisip nang magring ang phone ko kaya agad kong sinagot ang tawag nang hindi tinitingnan kung sinoang caller.

["Gwy, hija?"]

"Ate Mel? Bakit po napatawag ka?"

May problema ba? Tumatawag lang naman siya sa akin kapag may problema o may inuutos sila tita.

["Ano kasi, hija... 24 hours nang wala ang mommy mo. Baka alam mo kung nasaan siya."] parang hinihingal pang sabi niya.

Kumunot ang noo ko. "Po? Baka naman po may pinuntahan lang."

["Hindi, hija. Ang dinig ko kasi... nag-awayxsila ng daddy mo kaya umalis ang mommy mo dala ang iilang gamit niya..."]

Naguluhan naman ako sa sinabi niya. Nag-away? Bakit naman?

Ano bang pake ko? Tss. Nung ako ba ang nawala, hinanap ba nila ako?

"Baka nagpalipas lang siya, Ate. Sige na, inaantok na ako," saad ko.

["Hija--"]

Pinatay ko na ang tawag nang hindi siya pinapatapos magsalita.

Ang dami ko nang iniisip masyado. Una, si Levi. Pangalawa, si Levi ulit. Charot. Pangalawa, si Aaron. Kung bakit ganoon ang akto niya. Wala naman nagbago sa tratuhan namin pero ang weird ng ikinikilos niya lately tapos lagi siyang puyat.

Tapos sumabay pa ’yung away ng mag-asawa. Sus, kaya na nila 'yan. Pero aaminin kong kahit papaano ay nag-aalala ako kay Tita. Na baka kung ano na ang nangyari sa kaniya.

Lol, whatever. Kaya naman na niya ang sarili niya.

Kakatapos lang ng last period kaya agad kong inayos ang mga gamit ko. Kaninang umaga ay tumawag sa akin si Ate Mel at sinabing hindi pa rin umuuwi si Tita. I tried to contact her but no response.

"Kain tayo! Libre ko!" Inakbayan ako ni Aaron habang palabas kami ng room. Nahulog pa ang isa kong notebook kaya yumuko ako para kuhanin ito.

"Saan?" I asked him. 

Nagulat ako nang makita na nasa labas ng room si Levi. Prenteng nakasandal lang siya habang ang magkabilang kamay ay parehong nakasuksok sa bulsa niya. He's wearing a white loose tshirt and black pants. Nagreflect ang araw sa dogtag niya kaya napaiwas ako ng tingin dahil nasilaw.

"Ay, sige una na ako." Ginulo ni Aaron ang buhok ko. Tumingin muna siya ng makahulugan kay Levi bago umalis.

"Hi," bati ko. Syempre, feel na feel ko na manliligaw ko siya! Ngumuso ako at kunwaring inilagay ang ilng hibla ng buhok sa likod ng akin tainga.

"Gano’n kayo ka-close?" tanong niya na tiningnan pa ang balikat kong inakbayan kanina ni Aaron.

"Yup!" Ngumiti ako.

"Where do you want to go?" tanong niya at namilog naman ang bibig ko.

"Niyayaya mo akong magdate?" Malawak ang ngiting tanong ko.

"What do you think?" Napairap ako nang makita ang babaeng nagbubungisngisan sa gilid habang nakatingin kay Levi.

"Yes?" Patanong na sabi ko. "Tara na!"

"Date, then," linal na sabi niya at napangisi na naman ako nang hawakan niya ang isa kong kamay. He intertwined our fingers.

"Kahit saan naman. Basta, ikaw ang kasama." I winked at him as I swayed our hands.

May ilan kaming nakasalubong na blockmates ko. Ngumingiti lang ako tuwing kakantyawan nila kami.

Inismiran niya ako.

"I think I’m inlove with you" pabirong sabi ko sa kaniya habang inaabangan ang magiging reaksiyon niya.

"Do you have any evidence to support your statement?"

Namilog ang mga mata ko at tinawanan siya.

"Wala ka sa court, sis." Umirap ako.Tinanggal niya ang kamay niya kaya sumimangot ako pero napangiti din nang akbayan niya ako dahilan para mas magkalapit kami. Amoy na amoy ko ruloy ang pabango niya. "May tanong ako. ’Di ba, if you’re a lawyer, you should fight for justice? Bakit may mga lawyer na nasa panig ng criminal?"

"Because a case is a case. Your loyalties lie with whoever is giving you money. Young lady, the justice system here in our country is suck. If you’re poor and has no power, fighting for justice is nonsense."

I nodded. What he said is true. Kapag mahirap ka, hindi ka nila pagsisilbihan at uunahin. Sa pera na lang umiikot ang mundo ng mga tao. Nang dahil sa pera, maraming nagiging sakim at mapagmataas.

Pinagbuksan niya ako ng pinto at pinanood ko naman siya na pumasok sa driver's seat. Sa byahe papunta sa hindi ko alam ay naki-connect ako at nagpatugtog ng mga kanta ng Lany. Bagay naman siya pang-roadtrip e.

Bumaba kami sa isang park na wala masyadong tao. Hininto niya ang sasakyan doon at naupo siya bigla sa bubong ng sasakyan kaya sumunod ako. Inalalayan niya pa ako kahit kaya ko naman.

"Why are we here?" tanong ko sa kaniya.

"Gusto lang kitang makasama." Nag-iwas siya ng tingin sa akin. Bumaba siya ulit at pagbalik ay may nga dala na siyang pagkain!

"Saan ’yan galing?"

"I bought this earlier," sagot niya kaya nilantakan ko agad ang fries. Kinuha niya rin ang phone niya at nagplay ng kanta ng Lany. Sumandal ako sa balikat niya habang pinapanood ang paglubog ng araw. "This is my first time watching sunset with someone."

Napatingala ako sa kaniya. "Hindi niyo pa ba nagawa ’to ni Hailey?"

He shook his head. "Ayaw niya sa mga ganito. Ang unromantic kaya niya."

"Do you srill love her?" curious na tanong ko.

"I like you but not that deeper. You’re confusing me. Let’s be practical. Hindi biro ang tagal ng pinagsamahan namin ni Hailey kaya hindi ko naman agad matatapon lang ng basta-basta ang mga ala-ala namin." Inakbayan niya ako dahilan para mapasandal ako sa dibdib niya. "How abot you? Is this your first time?"

Ngumiti ako sa kaniya. "My first time with you."

Hindi pamilyar sa akin ang ganitong pakiramdam. ’Yong pakiramdam na safe ako kapag kasama ko siya. Pakiramdam ko ay protektado ako. Humiga ako sa braso niya habang pinapanood namin ang mga bituin nang mag-gabi na. Nag star gazing din kami.

Maya-maya pa...

"Tell me a story about your family. I want to know you more." Natigilan ako at hindi mahanap ang tamang salita. Nang mapansin ay siya ang nagsalita. "’Yong mother ko ngayon... she’s not my real mom."

"Where’s your real mom?"

"Namumuhay bilang teenager." Mahina siyang tumawa. "Buti at mabait ang step mom ko. Ginagawa niya lahat para makuha ang loob ko. Never niya ako pinagmalupitan. I love her. Mabuti siyang ina habang ’yong totoong nanay ko..."

Ngumiti siya ng mapait bago ako tinitigan ng deretso sa mata.

"Inuuna qng pagpapaganda at kinalimutan ang pagiging ina." Kapwa kami binalot ng katahimikan. Although, he’s smiling, I still sense the pain in his eyes and voice. "Do you wanna know why I wanted to be a lawyer?" 

"Gusto ng parents mo?" hula ko.

"Of course. I’m a family of lawyers, but... I have my own re

ason."

Na-curious naman ako bigla sa reason niya. Buti at gusto niya rin ang ginagawa niya. Mahirap kasing gawin ang isang bagay na hindi mo naman talaga gusto.

"What is it?"

"My biological mom was raped by my dad’s bestfriend but no one believed her because my dad’s bestfriend wasn’t proven guilty, but for me... A person found not guilty is not being found innocent."

Related chapters

  • Owner of a lonely heart   KABANATA 8

    Magkasama kami ngayon ni Luis at kumakain kami ng street foods. Niyaya ko siya noong nakita ko siya kanina sa may soccer field. Mukha siyang malungkot, eh. "Hoy, ano? Okay ka pa ba?" Siniko ko siya ng mahina. Ngumiti siya. "Of course. Hindi lang talaga kami okay ngayon ni Marga. Nahihiya siguro siya sa akin dahil sa nangyari sa kaniya." Napatango naman ako sa sinabi niya. "Intindihin mo na lang. Alam mo nqmang conservative si Marga saka nakaka-trauma naman talaga kapag nabastos ka. Hindi ko talaga ma-gets kung bakit may nambabastos. Tigang na tigang ba sila?" Kanina pa ako napapabuntong-hininga dahil ang tahimik niya. Hindi ako sanay na tahimik siya, eh. Pabalik kami sa soccer field ngayon dahil nandoon ang bag namin pareho. Iniwan kasi namin nbago kami pumunta riro. Malakas ang loob namin dahil may cctv naman doon.

    Last Updated : 2020-08-12
  • Owner of a lonely heart   KABANATA 9

    Bago ko pa mahatak sa buhok ’yong babae parabilayo siya ay naitulak na siya ni Levi. "What the hell, Pia?" Kunot na kunot ang noo ni Levi at panay ang mariing punas sa labi niya. Pakiramdam ko anytime mapupunit na, eh! "Sorry, dare lang," nakangising sabi ng babae tapos bigla siya napatingin sa akin. "Girlfriend? Sorry." "Dare?" Levi uttered and chuckled sarcastically. "You kissed me without my consent because of a fucking dare?" Pia laughed. "What? It’s just a kiss! As if you’re still a virgin." Umigting ang panga ni Levi. Tumingin siya sa gilid niya bago ibinalik ang seryosong tingin kay Pia. Huminga siya nang malalim. "It is considered as sexual assault. What kind of a woman are you?" He gulped. "When a girl kissed a man without his consent, it’s okay? But when a man kissed a woman without her consent, it’s sexual

    Last Updated : 2020-08-14
  • Owner of a lonely heart   KABANATA 10

    Panay ang pagbuntong-hininga ko at pag-irap habang papunta ako sa mansion ng mga Gabriel. Tinawagan ako ni ate Mel, pinapupunta daw ako ni tita. Siguro kakausapin ako about sa pagditch ko ng class. Ilang araw na lumipas pero ngayon pa lang nila ako kakausapin. Sabagay, ngayon lang siguro sila nagkaroon ng oras para alamin kung nabubuhay pa ba ’ko. "Good afternoon, Miss Hope," magalang na bati sa akin ng mga maid pagkapasok ko. Kakatapos lang ng klase. As usual, hinatid ako rito ni Levi. Suot ko pa rin ang uniform ko. Si Aaron ay nang-asar pa kanina at g-in-oodluck pa ako. "Hi, Couz! Sino ’yong naghatid sa ’yo? Boyfriend?" Napairap ako nang bumungad sa akin si Paris. "Chismosa ka?" Inirapan ko siya. "Susumbong kita! Nagditch ka na nga ng class tapos may boyfriend ka pa! Siguro siya ang dahilan kung bakit ka nagcutting! Aral muna bago landi, oy!

    Last Updated : 2020-08-15
  • Owner of a lonely heart   KABANATA 11

    I’m wearing a black halter top partnered with brown cargo pants and black high cut shoes. I also put black scarf on my hair. Maganda naman ang kulay ng buhok ko kaya bumagay siya sa black scarf. Nagtira rin ako ng iilang hibla sa harapan para mas maayos. Naglagay ako sa maliit kong bag ng black jacket crop top, extra crop tops and shirt, extra pants and flipflops. Nandoon na rin lahat ng kaartehan ko sa mukha. Napasimangot ako nang maalalang marami pa nga pala akong gawain na ipapasa next week. Whatever, it’s weekend kaya dapt pahinga muna. "Good morning!" nakangiting bati ko kay Levi pagkababa ko ng condo. Sinabihan ko kasi siya na ako na lang ang bababa. Well, magsho-shopping muna kami tapos deretso roadtrip na. "Morning," he greeted. Pinasadahan ko ng tingin ang suot niya at may kung anong kiliti na naman akong naramdaman sa tiyan ko. Para kaming couple! Ang cute! He’s wearin

    Last Updated : 2020-08-16
  • Owner of a lonely heart   KABANATA 12

    Isang linggo na ang dumaan noong nagdate kami ni Levi. Ginugol ko lang ang sarili ko sa pag-gawa ng mga school works. Naipasa ko na ang lahat ng gawain kaya nabawasan na ang pagka-stress ko. Wala namang ganap sa amin ni Levi. Normal pa rin naman ang turingan namin. Char! Para kaming mag M.U, I guess? Well, alam ko naman sa sarili kong mahal ko na siya. Yes, mahal. It’s just that... hindi ko pa sigurado kung ito na ba yung tamang oras para sagutin ko na siya. Seryoso ba talaga siya sa akin? Parang masiyadong mabilis. Magiging busy na naman kami this week dahil sinabi sa school namin ang tungkol sa foundation week. Stress na naman kami mga estudyante no’n sigurado. May mga booths doon. Ang saya ng college namin, ’di ba? Kila Althea kasi ay wala daw mga ganoon sa kanila.May mga events pero wala silang foundation week. Kaya nga nag-uusap na sila kung mag-di-ditch ba si Althea para makasama sa amin.&nbs

    Last Updated : 2020-08-16
  • Owner of a lonely heart   KABANATA 13

    "Usog mo pa kaunti," sabi ko na agad namang sinunod ni Aaron. "Ayan, ayan. Okay na!" Nagpagpag siya at bumaba sa upuan. Namumuo ang butil ng pawis sa noo nito kaya binigyan ko siya ng panyo. Agad naman niyang kinuha iyon at ipinunas sa pawis niya. Nakapamaywang kong pinagmasdan ang buong paligid. "Parang may kulang pa, eh..." I sighed. "Huh? Maganda naman na, eh? Parang wala nang kulang." Sinuri rin ni Aaron ang paligid. Inaayos namin ngayon ang mini museum booth namin. Ito kasi ang naisip ko. May mga artworks din na puwede nilang bilhin sa murang halaga lang. Kasama ko si Aaron sa pag-de-design ng booth dahil ang iba naming ka-grupo ay tapos na sa mga inatas kong gawain nila. "Okay na ’yan, bahala na. Napapagod na ako, eh." I shrugged. He pursed his lips. "Ang perfectionist mo. By the way, sabay na tayo pumunta kina Luis mamaya." Tumango ako. "Sige. Sun

    Last Updated : 2020-08-18
  • Owner of a lonely heart   KABANATA 14

    Have you ever wanted to run away and hide? Like you don't want the world to know that you’re existing, fighting and surving. Because you always feel like you’re running in circles. Because you always wake up and you wanted to die. I sighed. I’ve always wanted to disappear and give up on everything... Not until Levi came. He’s the only one who magically takes all my pain away.I’m aware that we’re rushing things a bit. We became together within just a month. "What are you thinking, hmm?" Levi hugged me from behind and kissed my shoulder. I smiled and shook my head. "Wala naman. Akalain mo ’yon? One week na agad tayo?" "Pero parang kahapon mo lang ako sinagot." Natawa ako. "Ang bilis nga, eh! Pero ang galing, ah? Hindi pa tayo nag-aaway. Sabagay, sa simula lang naman lagi masaya." Lumuwag ang pagkakayakap niya sa akin at hinarap

    Last Updated : 2020-08-18
  • Owner of a lonely heart   KABANATA 15

    Ilang araw na lang ay matatapos na ang school year. Mag-se-second year na kami. Madaling araw na pero heto at nakatutok pa rin ako sa laptop habang may isinusulat. Kahit patapos na ang school year ay dagsa pa rin kami ng mga gawain. Last christmas, Levi gave me a small keychain. Akala ko nga ay talagang simpleng keychain lang siya na heart ang hugis. Iyon pala ay kapag hinila ang sa gilid ay naroon ang tatlong pirasong litrato namin na hugis puso rin. From: Levi You’re still online on i*******m but you’re not replying. Are you still up? To: Levi Sorry. I still have a lot of works to do. From: Levi Can I call? I told him he can. Wala pang ilang minuto ay nag-flash na ang pangalan niya sa screen. He’s calling from messenger. Sinagot ko iyon at nag-request ng video call. Inayos ko ang phone at inilagay sa harap ko, sinasandalan nito ang iilang

    Last Updated : 2020-08-18

Latest chapter

  • Owner of a lonely heart   KABANATA 33

    Napangiti ako habang pinagmamasdan sina Marga at Luis na magkahawak ang kamay habang kinakausap ang wedding planner nila. Tatlong buwan na ang lumipas at last week lang ay nag-propose na si Luis kay Marga. Kinuntsaba niya pa nga ako. Ngayon ay pinaghahandaan na nila kaagad ang kasal nila pero alam ko ay next year pa magaganap dahil gusto nila bongga. Marriage... Isa iyon sa pangarap ng mga babae. Hindi lahat, pero maraming babae ang nais maranasang ikasal. Ako? Isang tao lang naman ang nakikita ko noon na kasama ko palapit sa altar pero alam kong imposibleng mangyari ’yon dahil... Tapos na. Tapos na kami, dahilan kung bakit hindi ko na makita ang sarili kong nakasuot ng puting gown at naglalakad palapit sa taong mahal ko. "Thank you po," nakangiting sabi ni Marga sa wedding planner nila at hinatid ito sa labas dahil n

  • Owner of a lonely heart   KABANATA 32

    "Huy! Tulala ka na naman diyan!" panggugulat sa akin ni Cristel. Napabuntong-hininga ako at inilapag ang inumin sa may sink. Nandito ang mga kaibigan ko ngayon sa bahay. Hinayaan ko na lang din sila dahil nakokonsensya na ako sa ginagawa kong pag-iwas sa kanila. Kami lang ni Cristel ang nandito sa kusina dahil gumagawa kami ng nachos. As usual, hindi mawawala ang paggawa niya ng iced coffee. Si Nicole at Joyce na naman ang kulang. Si Joyce ay hindi raw nila alam kung nasaan. Magta-tatlong buwan na raw'ng wala si Joyce. Matagal na rin daw iyong pinahahanap pero hanggang ngayon ay wala pa rin. Hanggang ngayon tuloy ay hindi ako mapakali kaiisip sa babaeng ’yon. Si Nicole ay nasa ibang bansa pa rin at hindi ko pa siya nakakausap ulit. Ilang years ba kasi ang kakailanganin bago maging Doctor? Mag-iilang taon na rin siya roon, ah? Wala rin kaming boys na kasama dahil hindi ako pumay

  • Owner of a lonely heart   Kabanata 31

    Nararamdaman ko nga na talagang may koneksiyon ako sa kaniya at tama ang hinala kong isa siya sa mga nakaraan ko. Pero bakit nakaraan ko na siya? Bakit hindi na kasalukuyan? "I want to know more about... us," halos pabulong na saad ko. Seryoso ang mga tingin niya sa akin. "What about us?" "Paano naging tayo?"" "Nanligaw ako at sinagot mo ako." Napairap ako sa agarang pagsagot niya na wala namang kwenta. "Ano nga?" Tamad niya akong tinitigan at sa huli ay tamad din siyang napabuntong-hininga. "Maghintay ka, Gwy," mataman niyang sinabi. "Ang hirap kasing maghintay sa bagay na wala pero parang meron," nawawalan ng pag-asa na wika ko. Hindi na siya sumagot pa. Matinding katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. Tumingin a

  • Owner of a lonely heart   Kabanata 30

    Hope. My name’s already screaming that despite of all the darkness, there’s still a hope. At this point, I can only hope. And now, I’m deeply hoping for myself to remember my past. "But what if your answer is the only way for me to remember?" pagpupumilit ko. He lazily sighed and shifted his seat. "I would never risk it if answering you will just put you in danger." Hindi naman ako nakasagot. Ganoon niya ba kagustong masigurado ang kaligtasan ko? "But—" He groaned. "No more buts, Gwy. I’m here because I want you to know that I’ll court you again." Napaawang ang labi ko at gulat na napatingin sa kaniya. May kung anong kumiliti sa sikmura ko. Napatakip ako sa bibig ko nang bigla akong sinukin. Nang makabawi ay umayos ako ng tayo at tinaasan siya ng kilay. "Why would you court me?" H

  • Owner of a lonely heart   Kabanata 29

    "Kumain na ako," sabi ko at dumiretso sa sofa niya. Naalala ko na naman tuloy iyong si Architect Torres. She’s his cousin pala! Nakakahiya at nasabunutan ko pa! Buti hindi siya nagalit. "Uh... Si Honey, is she really your cousin?" Naramdaman ko ang paglingon niya sa akin at naroon na naman ang mapaglarong ngisi sa kaniyang labi kaya sinamaan ko siya ng tingin. "Oo nga." "Ah..." Tumango ako. "Eh, bakit bawal pumasok ang iba rito bukod sa inyong dalawa?" Lumawak ang ngisi niya. "Maarte ang pinsan kong iyon." Hindi ko na lang siya pinansin at namili ng panonoorin sa Netflix niya. Bahala siya kumain mag-isa. Busog pa ako at isa pa, bakit hindi na ang siya magpaakyat ng pagkain niya rito? At teka nga, bakit pa ba ako naririto? "Saan mo ba gustong ipalagay iyang painting mo at nang makaalis na ’ko?" tanong ko. Tumalim a

  • Owner of a lonely heart   Kabanata 28

    Natapos ang one week at napagpasyahan na ng lahat na umuwi na ako sa bahay. Noong una ay ayaw pumayag nina Sky pero wala naman na silang nagawa dahil kailangan kong bumalik sa mga pamilya ko. Napag-usapan nila na bibisitahin na lang nila ako sa bahay kapag may oras sila para bumisita. "Nahanap na ba si Joyce?" dinig kong tanong ni Denise sa mga kaibigan kong nasa likod. Pinaggigitnaan kasi ako ni Sky at Dane. Dito na sumabay sa amin ang tatlong kaibigan at ang iba ay sa isa pang van. "Hindi pa nga, eh. Nanghingi na rin ako ng tulong kina Mommy para mas mahanap natin ang babaeng ’yon," sagot ni Cristel. "Last time, ang sabi niya sa akin ay gusto niyang mag-hike," sabi ni Althea na mukhang hindi na nakatiis. Kanina pa kasi siya nananahimik. "Bundok? Ano namang gagawin niya ro’n?" nagtatakang tan

  • Owner of a lonely heart   Kabanata 27

    Bigla nalang akong umalis at iniwan ko siya roon sa mesa. Ayaw kumalma ng puso ko kaya bumalik muna ako sa cottage. Body shot? Paano kami nagkakilala nang dahil sa body shot? Ganito rin ba ang nangyari noon? Sa beach din ba? Kami ba talagang dalawa ’yong nakita ko kanina habang nakapikit ako? Pakiramdam ko ay nananaginip ako nang gising. Hindi rin sumasakit ang ulo ko gaya ng kadalasang nangyayari sa akin. Siguro dahil hindi ko pinipilit na makaalala ako. Tama nga si Levi, ako lang ang dapat makatuklas ng bagay na ito dahil kung pipilitin ko, baka sa hospital o clinic ako pulutin. Naramdaman kong sumunod sa akin si Levi pero hindi ko siya pinansin. Tahimik lang kami at walang nagbabalak na bumasag ng katahimikan. Nang hindi makatiis ay nagsalita na rin siya. "Is your head aching?" he asked. I shook my head. "Nope." "Well, uh... That

  • Owner of a lonely heart   Kabanata 26

    Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. Napahawak ako sa ulo ko nang maramdaman ang pananakit nito. Nakapikit akong umupo sa kama at sumandal sa headboard ng kama. Nang muli akong magmulat ay napasigaw ako nang makita si Levi na nakaupo sa gilid ng kama ko. "You scared me to death, you dumbass!" sigaw ko habang nakahawak pa rin sa dibdib ko. "I’m sorry," he apologized. "Ayaw mo bang lumabas?" Huminga ako ng malalim at napatingin sa veranda ng hotel. Nakabukas ang sliding door doon kaya ramdam ko ang sariwang hangin at alam kong hapon na. Anong oras na rin kasi kami nakabalik sa room namin kaya siguro late na ako nagising. Nananakit ang ulo ko dahil pata bang kulang pa ako sa tulog kahit hindi naman. "What are you doing here?" I asked him. Hindi siya sumagot at sa halip ay tumayo siya bago ako tinalikuran upang pumunta s

  • Owner of a lonely heart   KABANATA 25

    Nang magising ako ay napansin ko ang madilim na kalangitan. Naramdaman ko rin ang lamig ng buong kuwarto kahit pa balot na balot ako sa makapal na comforter. Dahan-dahan akong tumayo at pinatay ang aircon. I turned on the lights. Dumiretso ako sa maleta ko at kumuha roon ng cardigan. I was wearing a sando, so I needed something that could make me feel warm. Pinihit ko ang doorknob at lumabas ng kuwarto. I’m starving. I also bring my phone with me. Nakita kong 4 am na. I almost scream when I saw someone sitting on a couch. May mumunting liwanag na nagmumula sa laptop niya kaya nakilala ko siya agad. Okay, it’s Sky. Nakita kong naka-hang lang ang laptop at kinakalikot niya ang kung ano sa vape. "You didn’t sleep?" I asked and sat beside him. Napatalon siya sa gulat kaya natawa ako. Umusog siya kaunti upang bigyan ako ng espasyo. "Hindi pa ako inaantok," he answered. "Bakit ka nagising?" "Because

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status