Mag-log inShare
KABANATA 10
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Panay ang pagbuntong-hininga ko at pag-irap habang papunta ako sa mansion ng mga Gabriel. Tinawagan ako ni ate Mel, pinapupunta daw ako ni tita. Siguro kakausapin ako about sa pagditch ko ng class. Ilang araw na lumipas pero ngayon pa lang nila ako kakausapin. Sabagay, ngayon lang siguro sila nagkaroon ng oras para alamin kung nabubuhay pa ba ’ko.
"Good afternoon, Miss Hope," magalang na bati sa akin ng mga maid pagkapasok ko. Kakatapos lang ng klase. As usual, hinatid ako rito ni Levi. Suot ko pa rin ang uniform ko. Si Aaron ay nang-asar pa kanina at g-in-oodluck pa ako.
"Hi, Couz! Sino ’yong naghatid sa ’yo? Boyfriend?" Napairap ako nang bumungad sa akin si Paris.
"Chismosa ka?" Inirapan ko siya.
"Susumbong kita! Nagditch ka na nga ng class tapos may boyfriend ka pa! Siguro siya ang dahilan kung bakit ka nagcutting! Aral muna bago landi, oy!
Kaugnay na kabanata
Owner of a lonely heart KABANATA 11
I’m wearing a black halter top partnered with brown cargo pants and black high cut shoes. I also put black scarf on my hair. Maganda naman ang kulay ng buhok ko kaya bumagay siya sa black scarf. Nagtira rin ako ng iilang hibla sa harapan para mas maayos. Naglagay ako sa maliit kong bag ng black jacket crop top, extra crop tops and shirt, extra pants and flipflops. Nandoon na rin lahat ng kaartehan ko sa mukha. Napasimangot ako nang maalalang marami pa nga pala akong gawain na ipapasa next week. Whatever, it’s weekend kaya dapt pahinga muna. "Good morning!" nakangiting bati ko kay Levi pagkababa ko ng condo. Sinabihan ko kasi siya na ako na lang ang bababa. Well, magsho-shopping muna kami tapos deretso roadtrip na. "Morning," he greeted. Pinasadahan ko ng tingin ang suot niya at may kung anong kiliti na naman akong naramdaman sa tiyan ko. Para kaming couple! Ang cute! He’s wearin
Owner of a lonely heart KABANATA 12
Isang linggo na ang dumaan noong nagdate kami ni Levi. Ginugol ko lang ang sarili ko sa pag-gawa ng mga school works. Naipasa ko na ang lahat ng gawain kaya nabawasan na ang pagka-stress ko. Wala namang ganap sa amin ni Levi. Normal pa rin naman ang turingan namin. Char! Para kaming mag M.U, I guess? Well, alam ko naman sa sarili kong mahal ko na siya. Yes, mahal. It’s just that... hindi ko pa sigurado kung ito na ba yung tamang oras para sagutin ko na siya. Seryoso ba talaga siya sa akin? Parang masiyadong mabilis. Magiging busy na naman kami this week dahil sinabi sa school namin ang tungkol sa foundation week. Stress na naman kami mga estudyante no’n sigurado. May mga booths doon. Ang saya ng college namin, ’di ba? Kila Althea kasi ay wala daw mga ganoon sa kanila.May mga events pero wala silang foundation week. Kaya nga nag-uusap na sila kung mag-di-ditch ba si Althea para makasama sa amin.&nbs
Owner of a lonely heart KABANATA 13
"Usog mo pa kaunti," sabi ko na agad namang sinunod ni Aaron. "Ayan, ayan. Okay na!" Nagpagpag siya at bumaba sa upuan. Namumuo ang butil ng pawis sa noo nito kaya binigyan ko siya ng panyo. Agad naman niyang kinuha iyon at ipinunas sa pawis niya. Nakapamaywang kong pinagmasdan ang buong paligid. "Parang may kulang pa, eh..." I sighed. "Huh? Maganda naman na, eh? Parang wala nang kulang." Sinuri rin ni Aaron ang paligid. Inaayos namin ngayon ang mini museum booth namin. Ito kasi ang naisip ko. May mga artworks din na puwede nilang bilhin sa murang halaga lang. Kasama ko si Aaron sa pag-de-design ng booth dahil ang iba naming ka-grupo ay tapos na sa mga inatas kong gawain nila. "Okay na ’yan, bahala na. Napapagod na ako, eh." I shrugged. He pursed his lips. "Ang perfectionist mo. By the way, sabay na tayo pumunta kina Luis mamaya." Tumango ako. "Sige. Sun
Owner of a lonely heart KABANATA 14
Have you ever wanted to run away and hide? Like you don't want the world to know that you’re existing, fighting and surving. Because you always feel like you’re running in circles. Because you always wake up and you wanted to die. I sighed. I’ve always wanted to disappear and give up on everything... Not until Levi came. He’s the only one who magically takes all my pain away.I’m aware that we’re rushing things a bit. We became together within just a month. "What are you thinking, hmm?" Levi hugged me from behind and kissed my shoulder. I smiled and shook my head. "Wala naman. Akalain mo ’yon? One week na agad tayo?" "Pero parang kahapon mo lang ako sinagot." Natawa ako. "Ang bilis nga, eh! Pero ang galing, ah? Hindi pa tayo nag-aaway. Sabagay, sa simula lang naman lagi masaya." Lumuwag ang pagkakayakap niya sa akin at hinarap
Owner of a lonely heart KABANATA 15
Ilang araw na lang ay matatapos na ang school year. Mag-se-second year na kami. Madaling araw na pero heto at nakatutok pa rin ako sa laptop habang may isinusulat. Kahit patapos na ang school year ay dagsa pa rin kami ng mga gawain. Last christmas, Levi gave me a small keychain. Akala ko nga ay talagang simpleng keychain lang siya na heart ang hugis. Iyon pala ay kapag hinila ang sa gilid ay naroon ang tatlong pirasong litrato namin na hugis puso rin. From: Levi You’re still online on i*******m but you’re not replying. Are you still up? To: Levi Sorry. I still have a lot of works to do. From: Levi Can I call? I told him he can. Wala pang ilang minuto ay nag-flash na ang pangalan niya sa screen. He’s calling from messenger. Sinagot ko iyon at nag-request ng video call. Inayos ko ang phone at inilagay sa harap ko, sinasandalan nito ang iilang
Owner of a lonely heart KABANATA 16
Nakangiti ako hanggang sa makauwi dahil kumain kami sa labas ni Levi. We just spent our first anniversary together. Ginawan ko siya ng tula na baybayin ang sulat. Thinking about what he said earlier gave me butterflies in my stomach. "What is this?" he asked when I gave him the folded brown paper. "It’s my letter for you." His eyes widened. Sinubukan niyang pigilan ang ngiti ngunit hindi siya nagtagumpay. He pinched my cheeks and opened it. "I don’t understand." Kumunot ang noo niya. "Is this baybayin? Whatever... I’ll study baybayin na lang para mabasa ko." One year had passed. Magpapasko na naman. Isang taon na kaming mag-on at sa isang taon na pagsasama namin ay hindi pa kami nagkaroon ng away. I mean, meron naman pero hindi ’yong to the point na maghihiwalay na kami. Maliit na tampuhan lang dahil kahit ako ang may kasalanan ay siya ang nagbababa ng pride sa aming dalawa.&nbs
Owner of a lonely heart KABANATA 17
It’s been days since Levi and I fought over my parents, but I was still in shocked because of his confession. Magbabakasyon na naman kami at malapit nang mag-third year. How could my Tito do that? I couldn’t accept that... my father is a fucking rapist. Just hinking of him makes me want to vomit! Hindi pa kami ulit nagkakausap nina Tita. Kalalabas lang ni Tito sa hospital base kay Ate Mel. Ilang beses akong sinubukang contact-in ni Tita pero hindi ko ito isinasagot o kaya naman ay pinapatayan ko siya. I’m not yet ready to talk to them. I don’t think I could manage to hear their voice without getting mad. Kaya ba ako pinalalayo ni Tita dahil doon? Dahil ni-rape ng tatay ko ang nanay ni Levi? Tangina, ang sagwang pakinggan. Hindi ko masikmura. Nandidiri ako. Hindi ko alam kung kakayanin ko pa silang harapin dahil ngayong wala pa sila sa harap ko ay nandidilim na ang paningin ko. He deserves to die! At bakit ak
Owner of a lonely heart KABANATA 18
Tama nga ang mga sabi-sabi na simple lang ang buhay pero maraming balakid at hindi inaasahang pangyayari. ’Yong tipong, akala mo ayos na pero hindi pa pala. Akala mo maaari ka nang umusad pero marami pa pa lang malalaking bato dahilan para huminto ka at maghintay sa mabagal na proseso. Ang sabi nila ay sumabay lang tayo sa agos ng buhay ngunit paano kung hindi na maganda ang pag-agos? Paano kung tumataliwas na ito sa gusto mong mangyari? Paano kung hindi kapani-paniwala ang agos ng buhay? Sasabayan ko pa rin ba ito? Hindi ko pa ulit nakakausap si Tita. Ayoko siyang kausapin o kahit sino sa kanila. Hindi pa ako handa dahil baka kung anong magawa ko dala ng galit. "Hoy, astig! Magkaklase pa rin tayo!" Inakbayan ako ni Aaron habang tinitingnan namin ang listahan ng mga sections. Ngumiwi ako. "Si Marga?" "Sa pagkakaalam ko ay sa ilang subjects lang ulit. Si Luis, sa isang subject
Pinakabagong kabanata
Owner of a lonely heart KABANATA 33
Napangiti ako habang pinagmamasdan sina Marga at Luis na magkahawak ang kamay habang kinakausap ang wedding planner nila. Tatlong buwan na ang lumipas at last week lang ay nag-propose na si Luis kay Marga. Kinuntsaba niya pa nga ako. Ngayon ay pinaghahandaan na nila kaagad ang kasal nila pero alam ko ay next year pa magaganap dahil gusto nila bongga. Marriage... Isa iyon sa pangarap ng mga babae. Hindi lahat, pero maraming babae ang nais maranasang ikasal. Ako? Isang tao lang naman ang nakikita ko noon na kasama ko palapit sa altar pero alam kong imposibleng mangyari ’yon dahil... Tapos na. Tapos na kami, dahilan kung bakit hindi ko na makita ang sarili kong nakasuot ng puting gown at naglalakad palapit sa taong mahal ko. "Thank you po," nakangiting sabi ni Marga sa wedding planner nila at hinatid ito sa labas dahil n
Owner of a lonely heart KABANATA 32
"Huy! Tulala ka na naman diyan!" panggugulat sa akin ni Cristel. Napabuntong-hininga ako at inilapag ang inumin sa may sink. Nandito ang mga kaibigan ko ngayon sa bahay. Hinayaan ko na lang din sila dahil nakokonsensya na ako sa ginagawa kong pag-iwas sa kanila. Kami lang ni Cristel ang nandito sa kusina dahil gumagawa kami ng nachos. As usual, hindi mawawala ang paggawa niya ng iced coffee. Si Nicole at Joyce na naman ang kulang. Si Joyce ay hindi raw nila alam kung nasaan. Magta-tatlong buwan na raw'ng wala si Joyce. Matagal na rin daw iyong pinahahanap pero hanggang ngayon ay wala pa rin. Hanggang ngayon tuloy ay hindi ako mapakali kaiisip sa babaeng ’yon. Si Nicole ay nasa ibang bansa pa rin at hindi ko pa siya nakakausap ulit. Ilang years ba kasi ang kakailanganin bago maging Doctor? Mag-iilang taon na rin siya roon, ah? Wala rin kaming boys na kasama dahil hindi ako pumay
Owner of a lonely heart Kabanata 31
Nararamdaman ko nga na talagang may koneksiyon ako sa kaniya at tama ang hinala kong isa siya sa mga nakaraan ko. Pero bakit nakaraan ko na siya? Bakit hindi na kasalukuyan? "I want to know more about... us," halos pabulong na saad ko. Seryoso ang mga tingin niya sa akin. "What about us?" "Paano naging tayo?"" "Nanligaw ako at sinagot mo ako." Napairap ako sa agarang pagsagot niya na wala namang kwenta. "Ano nga?" Tamad niya akong tinitigan at sa huli ay tamad din siyang napabuntong-hininga. "Maghintay ka, Gwy," mataman niyang sinabi. "Ang hirap kasing maghintay sa bagay na wala pero parang meron," nawawalan ng pag-asa na wika ko. Hindi na siya sumagot pa. Matinding katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. Tumingin a
Owner of a lonely heart Kabanata 30
Hope. My name’s already screaming that despite of all the darkness, there’s still a hope. At this point, I can only hope. And now, I’m deeply hoping for myself to remember my past. "But what if your answer is the only way for me to remember?" pagpupumilit ko. He lazily sighed and shifted his seat. "I would never risk it if answering you will just put you in danger." Hindi naman ako nakasagot. Ganoon niya ba kagustong masigurado ang kaligtasan ko? "But—" He groaned. "No more buts, Gwy. I’m here because I want you to know that I’ll court you again." Napaawang ang labi ko at gulat na napatingin sa kaniya. May kung anong kumiliti sa sikmura ko. Napatakip ako sa bibig ko nang bigla akong sinukin. Nang makabawi ay umayos ako ng tayo at tinaasan siya ng kilay. "Why would you court me?" H
Owner of a lonely heart Kabanata 29
"Kumain na ako," sabi ko at dumiretso sa sofa niya. Naalala ko na naman tuloy iyong si Architect Torres. She’s his cousin pala! Nakakahiya at nasabunutan ko pa! Buti hindi siya nagalit. "Uh... Si Honey, is she really your cousin?" Naramdaman ko ang paglingon niya sa akin at naroon na naman ang mapaglarong ngisi sa kaniyang labi kaya sinamaan ko siya ng tingin. "Oo nga." "Ah..." Tumango ako. "Eh, bakit bawal pumasok ang iba rito bukod sa inyong dalawa?" Lumawak ang ngisi niya. "Maarte ang pinsan kong iyon." Hindi ko na lang siya pinansin at namili ng panonoorin sa Netflix niya. Bahala siya kumain mag-isa. Busog pa ako at isa pa, bakit hindi na ang siya magpaakyat ng pagkain niya rito? At teka nga, bakit pa ba ako naririto? "Saan mo ba gustong ipalagay iyang painting mo at nang makaalis na ’ko?" tanong ko. Tumalim a
Owner of a lonely heart Kabanata 28
Natapos ang one week at napagpasyahan na ng lahat na umuwi na ako sa bahay. Noong una ay ayaw pumayag nina Sky pero wala naman na silang nagawa dahil kailangan kong bumalik sa mga pamilya ko. Napag-usapan nila na bibisitahin na lang nila ako sa bahay kapag may oras sila para bumisita. "Nahanap na ba si Joyce?" dinig kong tanong ni Denise sa mga kaibigan kong nasa likod. Pinaggigitnaan kasi ako ni Sky at Dane. Dito na sumabay sa amin ang tatlong kaibigan at ang iba ay sa isa pang van. "Hindi pa nga, eh. Nanghingi na rin ako ng tulong kina Mommy para mas mahanap natin ang babaeng ’yon," sagot ni Cristel. "Last time, ang sabi niya sa akin ay gusto niyang mag-hike," sabi ni Althea na mukhang hindi na nakatiis. Kanina pa kasi siya nananahimik. "Bundok? Ano namang gagawin niya ro’n?" nagtatakang tan
Owner of a lonely heart Kabanata 27
Bigla nalang akong umalis at iniwan ko siya roon sa mesa. Ayaw kumalma ng puso ko kaya bumalik muna ako sa cottage. Body shot? Paano kami nagkakilala nang dahil sa body shot? Ganito rin ba ang nangyari noon? Sa beach din ba? Kami ba talagang dalawa ’yong nakita ko kanina habang nakapikit ako? Pakiramdam ko ay nananaginip ako nang gising. Hindi rin sumasakit ang ulo ko gaya ng kadalasang nangyayari sa akin. Siguro dahil hindi ko pinipilit na makaalala ako. Tama nga si Levi, ako lang ang dapat makatuklas ng bagay na ito dahil kung pipilitin ko, baka sa hospital o clinic ako pulutin. Naramdaman kong sumunod sa akin si Levi pero hindi ko siya pinansin. Tahimik lang kami at walang nagbabalak na bumasag ng katahimikan. Nang hindi makatiis ay nagsalita na rin siya. "Is your head aching?" he asked. I shook my head. "Nope." "Well, uh... That
Owner of a lonely heart Kabanata 26
Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. Napahawak ako sa ulo ko nang maramdaman ang pananakit nito. Nakapikit akong umupo sa kama at sumandal sa headboard ng kama. Nang muli akong magmulat ay napasigaw ako nang makita si Levi na nakaupo sa gilid ng kama ko. "You scared me to death, you dumbass!" sigaw ko habang nakahawak pa rin sa dibdib ko. "I’m sorry," he apologized. "Ayaw mo bang lumabas?" Huminga ako ng malalim at napatingin sa veranda ng hotel. Nakabukas ang sliding door doon kaya ramdam ko ang sariwang hangin at alam kong hapon na. Anong oras na rin kasi kami nakabalik sa room namin kaya siguro late na ako nagising. Nananakit ang ulo ko dahil pata bang kulang pa ako sa tulog kahit hindi naman. "What are you doing here?" I asked him. Hindi siya sumagot at sa halip ay tumayo siya bago ako tinalikuran upang pumunta s
Owner of a lonely heart KABANATA 25
Nang magising ako ay napansin ko ang madilim na kalangitan. Naramdaman ko rin ang lamig ng buong kuwarto kahit pa balot na balot ako sa makapal na comforter. Dahan-dahan akong tumayo at pinatay ang aircon. I turned on the lights. Dumiretso ako sa maleta ko at kumuha roon ng cardigan. I was wearing a sando, so I needed something that could make me feel warm. Pinihit ko ang doorknob at lumabas ng kuwarto. I’m starving. I also bring my phone with me. Nakita kong 4 am na. I almost scream when I saw someone sitting on a couch. May mumunting liwanag na nagmumula sa laptop niya kaya nakilala ko siya agad. Okay, it’s Sky. Nakita kong naka-hang lang ang laptop at kinakalikot niya ang kung ano sa vape. "You didn’t sleep?" I asked and sat beside him. Napatalon siya sa gulat kaya natawa ako. Umusog siya kaunti upang bigyan ako ng espasyo. "Hindi pa ako inaantok," he answered. "Bakit ka nagising?" "Because
