"Oh my gosh, Chanel!" narinig kong sigaw ni Zari mula sa area kung saan ko siya iniwan. Nakita kong tumakbo rin siya palapit sa akin kasabay nina Geo at Dior na nagtatago kanina sa likod ng puno.
Nakita ko rin na natataranta sila habang nakatingin sa kalagayan ko ngayon. Si Dior ay lumilinga-linga sa paligid upang makahanap siguro ng bagay nakakatulong para maialis ako rito. Si Geo naman ay nag-aalalang nakatingin sa akin habang pilit na inaabot ang kamay niya.
Kasalukuyang nakabaon ang aking mga paa sa isang napakalaking butas at may mga sanga sa ilalim ko kung saan nakabaon ang mga paa ko. Hindi ko na rin maramdaman ang mga paa ko dahil sigurado ako na may sugat na ito.
"Humawak ka sa kamay ko, Chanel. Ilalabas kita riyan," desperadong ani Geo. Pasimple akong tumingin kay Dior ngunit nakita kong nakatingin din siya sa akin habang umiiling. "Come on, Chanel! Baka ma-infection pa ang sugat mo!"
"Are you sure na sasama ka pa rin sa amin kahit ganiyan ang kalagayan ng paa mo?" nag-aalalang tanong ni Zari habang nakatingin sa paa kong may benda pa rin hanggang ngayon."Nakailang tanong na kayong tatlo, pero hindi na talaga magbabago ang isip ko. Kilala niyo ako, kapag sinabi kong gusto ko, makukuha ko," sagot ko. Pasimple kong sinulyapan si Dior at nakita kong nakatingin lang siya sa mga estudyante na nagbubuhat na ng mga boxes ng relief goods donation na ipamimigay namin sa mga tao na nakatira sa bundok."Fine... pero bubuhatin ka ni Geo, okay?" ani Zari dahilan upang samaan siya ng tingin ni Farrah. "What's your problem, b*tch?""No! It should be Kuya Dior dahil siya ang boyfriend ni Chanel," mataray na ani Farrah habang masama ang tingin kay Zari. Nakapulupot din ang kaniyang kamay sa braso nito dahilan upang mag init ang ulo ko. Kainis. Alam na nga nilang may past silang dalawa tapos ganiyan pa siya kung makal
Kasalukuyan na kaming naglalakad papunta sa maliit na bayan na nasa ibabaw ng bundok. Balita ko, marami raw roon ang mahihirap dahil na rin sa kakulangan sa pera since malayo sila sa kapatagan.Habang naglalakad ako, pakiramdam ko ay may sumasaksak sa akin mula sa likuran. Dahil doon ay pasimple kong nilingon ang tao sa likuran ko at nakita ko ang grupo ng mga babaeng madalas na nang bubully sa akin. Nagtatawanan sila habang nagbubulungan at sumusulyap-sulyap pa sa akin. Kung titingnan sila, iisipin ng ibang tao na may masama silang binabalak sa akin.Hindi ko na lang sila pinansin at pinagpatuloy ang aking paglalakad kahit medyo kumikirot na naman ang sugat ko sa paa."Excuse us!" madiin at mataray na sambit ng isang tinig. Dumaan siya sa gilid ko at hinawi ako paalis dahilan upang mapaupo ako sa lupa. Nang tingnan ko ang dinaanan niya kanina, nakita kong maluwag pa naman ang daan doon ngunit sinadya pa rin niyang dumaa
DIOR's POVKasalukuyan akong naglalakad habang nililinga-linga ang aking ulo at paningin upang hanapin si Chanel. Nawala kasi siya sa paningin ko kanina noong nag sintas ako. Natanggal kasi ito at nang lingunin ko si Chanel, nawala na ito sa paningin ko. Kahit magkagalit kami ngayon as a couple, hindi mababago ang katotohanan ako ang bodyguard niya kaya binabantayan ko pa rin siya.Imbes na pababa ng bundok ang lakad ko, papanik muli sa bundok ang ginagawa ko. Mabuti na lamang at hindi ko napapansin ng mga professors dahil sa ginagawa ko. Iniisa-isa ko rin ang mukha ng mga kaklase namin upang makita si Chanel ngunit nakarating na ako sa huling estudyante, pero hindi ko pa rin siya makita.Ako na lang mag-isa ang narito dahil medyo napalayo na sila sa akin dahil patuloy pa rin ang paglalakad nila pababa. Muli kong nilibot ang aking paningin ngunit wala akong nakita na kahit anong bakas ni Chanel.
"Chanel, come here. Kuya has a surprise for you.""Really, Kuya? What's that?""Come here and see it for yourself."Tinakpan niya ang mga mata ng kapatid gamit ang mga maliliit niyang kamay. Inakay niya ito palabas ng kanilang bahay at huminto na nang marating nila ang lugar na inihanda niya."Kuya, bakit ang tagal? I'm so excited na, oh.""Okay. Open your eyes, Princess."Dahan-dahang iminulat ng batang babae ang kaniyang mga mata at tiningnan ang nasa kaniyang harapan. Noong una ay tanging malabong rebulto lang ng isang tao ang kaniyang nakikita kaya kinusot niya ang kaniyang mga mata hanggang sa luminaw na ito.Muli siyang tumingin sa taong nasa kaniyang harapan at nakita ng kaniyang mga mata ang mukha ng isang batang lalaki. Ngumiti siya rito at kumaway pa ngunit nakat
After a week na pag stay ko sa hospital, finally ay nakalabas na rin ako. Noong una ay napa-paranoid pa ang mga kaibigan ko at ayaw akong palabasin ngunit nang doctor na ang nagsabi, pumayag na rin sila.Kasalukuyan akong nakahiga sa aking kama kasama si Dior. Nakahiga ako sa kaniyang braso habang pareho kaming abala sa pagpindot ng kaniya-kaniya naming mga cellphone.Ilang sandali lamang, pareho kaming napaiktad nang biglang tumunog ang cellphone ko. Sinagot ko ang tumatawag doon ngunit bago pa man ako makapagsalita ay biglang may sumigaw mula sa kabilang linya dahilan upang ilayo ko sa aking tainga ang cellphone ko."Hello, Chanel. Nandyan ka pa ba?" tanong ni Zari. Muli kong nilapit sa aking tainga ang cellphone ko at sumagot sa kaniya. "Magkita-kita tayo rito sa mall bago mag sembreak.""Bakit naman ako sasama sa inyo?" taas-kilay na tanong ko. As if naman na makikita nila ako through voice
"Chanel, dalian mo na riyan. Naghihintay na sina Tita sa baba. May ibibigay pa raw sa 'yo bago tayo umalis," ani Dior mula sa labas ng aking kwarto habang patuloy pa rin sa pagkatok.Inis ko namang kinuha ang kwintas ko at isinuot iyon. Nang matapos ako roon ay agad ko nang inayos ang mga gamit kong nakakalat pa at inilagay iyon sa loob ng aking maleta. Kahit one week lang ako roon, marami pa rin akong dinalang damit para palagi akong may extra. Wala kasi akong mauutusan doon para ipaglaba ako. Ayaw kasi akong pagsamahin ng mga katulong ni Mommy.Nang matapos akong mag-ayos ng mga gamit at sarili ko, binitbit ko na iyon palabas. Paglabas ko, naabutan ko si Dior sa harap ng pinto ng kwarto niya at bored na nakatingin sa akin. Naglakad naman siya palapit sa akin at kinuha ang mga gamit ko. Ipinaiwan ko lang ang hand bag ko dahil naroon ang mga pangunahing mga gamit ko.Pagkababa namin, naabutan namin sina Mommy at Daddy sa
"Heather?" sambit ng isang tinig. Nang lingunin ko iyon, nakita ko ang isang pamilyar na tao. "Ano'ng ginagawa mo rito?" nagtatakang tanong ko habang nakatingin sa lalaking nasa harapan ko. "Danielle, right?" "Oo! Mabuti na lang at natatandaan mo pa ako," nakangiting aniya. "Dito kami nakatira at dito na ulit ako nagtatrabaho." "Nagtatrabaho?" takang tanong ko at tumango naman siya. "Oo. Mula bata pa lamang ako, dito na nakatira sa Alemanya Leona ang pamilya namin. Dito na ako lumaki at dito na rin ako nagbinata. Dating tauhan ang mga magulang namin sa bahay na ito at nang mamatay sila ay kami na ang pumalit sa kanilang dalawa," pagkukwento niya. "Aalis na kami, Ate." Tumango naman sa kaniya 'yung babaeng mataray. Iginaya niya ako pasakay roon sa golf cart at sumakay ako roon. Nang makasakay ako roon, pinaandar na niya ang golf cart at sinimulan na niyang patakbuh
"Ito na 'yung picture ng first love ko. Ito lang ang tanging litratong nasa akin. Ito na lang ang pinanghahawakan ko para mahanap siya. Umaasa ako na kahit malayo na ang mukha niya rito sa picture na ito ngayon dahil malaki na siya, sana ay makita ko pa rin siya kahit sa malayo lamang," ani Danielle at mababakas sa kaniyang tono ng boses ang lungkot. "Heather, this is Chanel Ganza." Mas nagulat ako nang banggitin niya ang pangalan ko. So, alam na pala talaga niya ang pangalan ko mula dati pa? Ngayong nagkita ulit kami, ang pagkakakilala niya sa akin ay si Heather at hindi niya alam kung ano ang surname ko. Ang alam niya ay anak ako ng business partner nina Daddy, without knowing na ako na 'yung matagal niyang inaasam-asam na makita at makasama. Hindi ko alam kung maaawa ba ako sa kalagayan niya o hindi. Gusto ko siyang tulungan para mahanap ang first love niya, pero paano ko magagawa iyon kung mismong ako ang hinahanap niya? Kung kanina,