Chapter 4: PRETENSION

Pauwi na kami at hanggang ngayon ay hindi pa rin kami nagpapansinan dahil sa nangyari kanina. Patuloy rin akong binabagabag ng konsensya ko dahil sa huling sinabi ni Geo bago kami umalis. It’s his first time to act like that. Kahit anong pagtataboy ko sa kanya dati ay hindi siya humiling ng gano’n.

Nang makarating kami sa bahay, tahimik na bumaba ng kotse si Dior at naglakad paalis. 

“Hey!” sigaw ko. Tumigil siya sa paglalakad at kunot-noo akong tiningnan. “Hindi mo ba ako pagbubuksan ng pinto?!” I tried my best to compose myself dahil feeling ko anytime ay sasabog na ako sa inis.

“Wala ka bang kamay? Pagbuksan mo ang sarili mo,” sagot niya at nauna nang naglakad paalis.

Nang mawala siya sa paningin ko, itinapon ko lahat ng mahawakan kong bagay rito sa loob ng kotse.

“I hate you, Dior Gonzales! I swear, I’ll make your life a living hell!” I furiously shouted. Nang makita kong nakatingin sa akin ang guards sa labas ay sinenyasan ko sila na tulungan ako.

Dahil may bali ang paa ko ay hindi naging madali para sa akin ang paglakad kaya pinabitbit ko ang lahat ng gamit ko sa mga guards. Akmang hahakbang pa lang sana ako nang biglang tumunog ang cellphone ko.

“Chanel!” sigaw nito mula sa kabilang linya kaya bahagya kong inilayo ‘yon sa tainga ko.

“Ano ba, Zari? Kung makasigaw ka riyan akala mo nasa kabilang bundok ka,” naiiritang sabi ko, pero tanging pagtawa lang niya ang narinig ko.

“Hoy, babae! Bakit hindi mo sinasabi sa akin na may boyfriend ka na pala?!” sigaw niya. “Kung hindi ko pa nakitang umiinom ng alak si Geo ay hindi ko pa malalaman! Alam mo ba na iniwan ko pa ‘yong ka-date ko para lang damayan siya dahil sa kagagahan mo?!” 

“A-ano?! Where is he? Is he alright?” sunod-sunod kong tanong. This is all my fault. Sana ay hindi ko na lang sinabi ‘yon sa kanya. 

“Pinauwi ko na, sis. Kawawa nga kanina, iyak nang iyak. Ano na naman ba’ng ginawa mo roon? Palagi mo na lang sinasaktan si Geo,” pagpapagalit niya sa akin, dahilan upang mapairap na lang ako.

“I-I have to go, Zari. I’ll talk to you tomorrow,” paalam ko at binabaan na siya ng tawag.

Nanghihina akong sumandal sa hamba ng hagdan. Sana pala ay hindi ko na lang sinabi sa kanya ‘yon lalo na’t hindi naman talaga totoo.

I’m aware na may feelings siya para sa akin, pero palagi kong pinapamukha sa kanya na hindi ko masusuklian ‘yon. But why do I feel that I did the right thing to end this unrequited love? 

Tama…tama ang ginawa mo, Chanel. Kung magpapatuloy siyang umaasa na balang-araw ang masusuklian ko rin ang pagmamahal niya, mas masasaktan siya kung hindi ko maibibigay ang inasahan niya. Kaya mas maganda kung habang maaga pa, tatapusin ko na ang kahibangang ito, pero paano?

“Manang, pwede pong pahandaan ninyo ng pagkain si Chanel? Pakidala na rin po sa kwarto niya,” sabi ng isang pamilyar na tinig. Agad akong napalingon sa direksyon nito at nakita ko si Dior na kausap ang mayordoma.

Sumilay ang ngiti sa aking labi habang nakatingin kay Dior, ngunit agad ding nawala ‘yon nang lumingon siya sa akin. Agad akong nag-iwas ng tingin at napahawak sa dibdib. Napakabilis ng tibok ng puso ko…dahil sa kaba.

Nang makaalis na si Dior ay paika-ika akong pumunta sa elevator ng bahay at pumunta sa harap ng kwarto niya. 

Kakatukin ko na ba siya? Nandito kaya siya? Papayag kaya siya sa io-offer ko sa kabila ng pagwawalang ginawa ko sa kotse kanina? Syempre papayag siya, I’ll pay for his service naman e. I’m sure na tatanggapin niya agad ‘yon, total ay mukha naman siyang pera. 

Akmang kakatok na sana ako nang biglang bumukas ang pinto ng kwarto niya. Agad akong lumayo at parehong nanlalaki ang aming mga mata habang nakatingin sa isa’t isa. 

Nang makabawi ako ay huminga ako nang malalim at muli siyang hinarap. Saktong pagtingin ko sa kanya ay natuklasan kong nakatingin din siya sa akin. Hinawakan ko nang mahigpit ang crutches ko at hirap na naglakad palapit sa kanya. Nilinis ko muna ang aking lalamunan bago nagsalita.

“About what happened earlier...Hindi ko pinagsisisihan ang pagwawala ko sa kotse, linisin mo ‘yon dahil ‘yon ang gagamitin ko bu–” tumigil ako sa pagsasalita nang ma-realized kong hindi ‘yon ang ipinunta ko rito. Nakita ko namang kumunot ang noo niya habang nakatingin sa akin. “Fine, I’m sorry dahil sinabi kong boyfriend kita, even though it’s not true at hindi man lang ako nag-ask for your permission.” Napayuko ako dahil sa kahihiyan. Tumikhim siya kaya mas lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko. 

“Okay lang, ano ba. Trabaho kong protektahan ka kahit manliligaw mo pa sila,” natatawang aniya. Hindi ko pa rin inaangat ang ulo ko dahil may gusto pa akong hilingin sa kanya. Medyo makapal ang mukha ko kung maga-attitude ako habang may hinihingi akong pabor. Baka mamaya ay hindi niya ako pagbigyan.

“B-but...I hope we can continue to pretend that we’re in a relationship, so that Geo will stop pestering me,” nauutal at nahihiyang sabi ko. Namayani ang katahimikan pero mayamaya lamang ay nakarinig ako ng pag-ubo kaya napatingin ako sa kanya. “A-are you okay?” 

“A-ano’ng sinabi mo?” tanong niya habang hinihimas ang dibdib upang matigil siya sa pag-ubo. “Magpapanggap tayo na boyfriend mo ako?” Tumawa siya at tumango naman ako. “Why did you choose me to be your boyfriend? Are you insulting me? Look at me, mukha akong mahirap, well, totoo naman. Kapag magkatabi tayo, magmumukha akong basura sa tabi mo. In short, we can’t be together dahil langit ka at lupa ako. Maraming huhusga sa atin kahit pa sabihing fake relationship lang ‘to.”

“You’re overreacting, Dior,” sabi ko at bumuntong hininga. “To be fair, I will pay for your service.”

Humawak siya sa baba niya habang hinihimas ito at nakatingin din siya sa itaas na parang nag-iisip. Mayamaya lamang ay dahan-dahan siyang tumingin sa akin habang nakangisi na parang may masamang binabalak. Kahit kinakabahan ay nilakasan ko pa rin ang loob ko.

“Fine, papayag na ako,” aniya. Tiningnan ko siya habang nakangiti at kulang na lang ay kuminang na ang mga mata ko dahil sa tuwa. “Ayoko ng pera, but in one condition, susundin mo lahat-lahat ng gusto ko kahit ayaw mo. Okay ba ‘yon?”

Walang pag-aalinlangan akong tumango at sumang-ayon nang hindi pinag-iisipan. Desperada na talaga akong tapusin ang kahibangan ni Geo. Ayoko ng masaktan siya nang dahil sa akin. He deserves someone who’ll love him that way he loves her…and that’s definitely not me.

-

Maaga akong nagising at bumaba sa sala. Naabutan ko si Dior sa kusina habang kumakain ng sandwich niya. Nang makita niya ako ay dali-dali siyang sumunod sa akin at mukhang labag pa sa loob niya.

Mayamaya lamang ay tumigil ako sa paglalakad at tumingin sa kanya. “Bitbitin mo ‘tong mga gamit ko,” utos ko dahilan upang tumigil siya sa pagnguya.

“Hindi mo ba nakikitang kumakain–” huminga na lang siya nang malalim at padabog na kinuha ang gamit ko. Nang talikuran ko siya ay agad na sumilay ang isang tagumpay na ngiti. I told you, I’ll make your life living in hell, kahit nanghihingi ako ng favor sa ‘yo.

Mabilis naman kaming nakarating sa school at katulad nang dati ay ako ang nagbukas ng pinto para sa sarili ko. Akmang sesenyasan ko pa lang sana si Dior na ‘wag nang lumabas ngunit huli na dahil nasa tapat na siya ng pinto ng passenger’s seat. Pinagbuksan niya ako at kinuha ang mga gamit ko sa loob ng sasakyan.

Nagtataka ko siyang tiningnan at nang makita niya ako ay umiling-iling lang siya.  “I thought I’m not a baby para buhatin ng iba ang mga gamit ko?” 

Saglit siyang tumingin sa akin bago itinuon ang atensyon niya sa pagkuha ng crutches ko. Nang makuha ay inabot niya sa akin ‘yon.

“Assuming,” bulong niya at saka ko tinanggap ang binigay niyang crutches sa akin. “Hindi ko sinabing ako ang magbubuhat nito. Tinutulungan lang kita sa paglabas dahil may pilay ka, pero ikaw ang magbibitbit nito ‘pag nakalabas ka na riyan.” 

“I hate you! Ganyan mo pala itrato ang girlfriend mo, ha!” inis na sigaw ko, pero nang ma-realized ko ang sinabi ko ay agad akong napayuko.

Ilang sandali lamang ay agad akong nakarinig ng mga bulungan. Nang ilibot ko ang aking paningin ay nakita ko ang mga schoolmates kong nakatingin sa amin at napahinto sa kani-kanilang ginagawa. 

Nahihiya akong tumikhim at sinamaan sila ng tingin. “What are you looking at?!” sigaw ko dahilan upang umiwas sila ng tingin.

Palihim akong napangiti dahil doon at akmang tatayo na sana ngunit itinulak ako ni Dior paupo at saka ako inalayan ng kamay. Kunot-noo ko siyang tiningnan at sinenyasan niya akong tanggapin ‘yon kaya napapailing ko na lang na tinanggap ‘yon. Nang makalabas ako ay umalis na siya para mag-park ng kotse.

“Chanel!” sigaw ni Zari habang tumatakbo palapit sa akin. “Oh my gosh, Chanel! Ano’ng nangyari sa ‘yo? Bobita ka talaga, hindi ka nag-iingat!”

“Manahimik ka nga, Zari. Bakit hindi ka gumaya sa mga babaeng ‘yan? Takot sa akin kasi isa akong Ganza,” inis kong sabi at inirapan siya.

“Girl, baka nakakalimutan mong ako talaga ang tunay na Chanel Ganza,” aniya at saka humagalpak ng tawa. Napapailing ko na lang siyang tiningnan at saka tinalikuran. Ako na ang nahihiya para sa kanya. “Hoy! Hintayin mo naman ako!” Tumakbo siya parang makasunod sa akin.

“Nakita mo na ba ulit si Geo?” tanong ko sa kanya, dahilan upang mapahinto siya sa paglalakad.

“Hindi pa, girl. Try mo kayang kausapin ‘yong tao, sinaktan mo e,” pangongonsensya niya kaya muli akong naglakad at sumunod ulit siya.

Huminga ako nang malalim at saka ako umikot palayo sa daan na patungo sa classroom namin. Narinig kong nagtanong pa si Zari pero hindi ko na sinagot ‘yon. Nang maramdaman kong sumunod siya sa akin ay sinenyasan ko na lang siya na ‘wag sumunod at wala siyang nagawa kundi sundin ‘yon.

Nang marating ko ay architecture building, sumakay ako sa elevator na patungo sa rooftop. Nang huminto ‘yon at bumungad sa akin at rooftop at mula sa ‘di kalayuan ay may rebulto ng tao na nakatayo at nakadantay sa railings niyon.

“Geo…” pagtawag ko nang makalapit ako sa kanya. Hindi siya lumingon sa akin kaya tinabihan ko na lang siya at tiningnan ang kabuohan ng school sa ibaba.

“It’s just nice to reminisce about our memories,” aniya habang nakatingin pa rin sa ibaba. Nang muli akong tumingin sa kanya ay sakto ring pagtingin niya. “Now, that guy came into your life, is it selfish to wish na sana ako na lang?” Umiwas ako ng tingin at yumuko. Nang marinig ko ang mahinang pagtawa niya ay muli ko siyang tiningnan. “Forget what I said. Act like nothing happened. Ganyan naman palagi,” aniya at iniwan akong mag-isa rito sa rooftop.

This is all my fault. Hindi ko na dapat sinabi sa kanya dati na I like him even though I don’t mean it. I think, doon nagsimula ‘yon.

Tahimik akong nakasandal sa railings ng rooftop habang dinadama ang malamig na simoy ng hangin. Nang maramdaman kong may tumabi sa akin, hindi ko na nilingon pa kung sino ‘yon dahil amoy pa lang niya ay kilalang-kilala ko na agad siya.

“Ang ganda ng view, hindi ba?” tanong ko habang nakangiting pinagmamasdan ang kabuohan ng school sa ibaba.

“Oo, ang ganda,” sagot niya. Nang tingnan ko siya ay nakita kong nakatingin siya sa akin habang nakangiti ngunit agad din siyang umiwas ng tingin. Natawa na lang ako nang makitang namumula ang magkabila niyang pisngi.

“We’re going back to the Philippines tomorrow, are you ready?” tanong niya at tumango naman ako kahit hindi niya nakikita dahil nakatuon ang paningin niya sa ibaba. 

We are studying here in New York kung nasaan ang main branch ng school namin. It looks like a carbon copy of our school branch in the Philippines.

“I like you, Geo,” I said while looking at him. Mas lalong namula ang pisngi niya at hindi ko alam kung dahil ba ‘yon sa lamig o kilig.

“R-really?” nauutal na tanong niya, dahilan upang mapatawa ako at umiling.

“Look at your face, it’s priceless!” sabi ko habang tumatawang nakaturo sa mukha niya. “Now, we’re even. Nakaganti na rin ako dahil sa paggamit mo sa akin sa mga babaeng nagkakagusto sa ‘yo.”

“It’s not funny to make fun of my feelings, Nelle,” seryosong aniya. 

“Hindi rin nakakatuwa na ginagawa mo akong girlfriend tuwing may niloloko kang babae,” inis kong sagot. Umiling na lang siya at iniwan akong mag-isa rito sa rooftop.

Akmang bubuksan ko na sana ang pinto ng classroom namin nang makasalubong ko si Dior. Nang makita ako ay parang nakahinga siya nang maluwag at hinigit ako palapit sa kanya at niyakap. 

Agad kong narinig ang singhapan ng mga nanonood sa amin kaya pinilit kong itinutulak si Dior palayo ngunit mas malakas siya kaysa sa akin kaya sumuko na lang ako at hinayaan siyang yakapin ako.

“Akala ko kung ano nang nangyari sa ‘yo. Pinag-alala mo ako.”