Kabanata 5

Halos atakihin si Abigail sa puso ng makita siyang hubad. Pero hindi siya nabagabag at ipinakita ang maganda niyang katawan sa kanya.

Oo, magkasama silang natulog at maraming ginawang mga bagay sa kama. Pero wala siyang maalala sa lahat ng mga iyon. Ang mayroon lang siya ay mga bakas sa katawan niya. Ang makita siya ngayon ng maliwanag ay bago at ang sarap sa pakiramdam.

Dahil hindi niya maialis ang mga mata niya sa kanyang katawan, nanlaki lalo ang mga mata niyang hanga habang sinusundan siya sa pinto. Mukhang wala sa bokubularyo niya ang pagpipigil. Pero aaminin niya dahil may karapatan siyang ipakita nag katawan niya.

Perpekto siya.

Mula sa puwesto niya, malaya niyang napapanood ang pagkilos ng mga muscle niya sa bawat kilos. Ang sarap sa mga mata na makita ang likod niya. Simula sa malapad niyang mga balikat pababa sa bewang niya at pababa pa sa dalawa niyang matambok na puwet hanggang sa maskulado niyang mga binti, walang bakas ng taba. Puro muscle siya. Napakasarap ng katawan niya, sa sobrang sarap naglalaway na siya.

Ito ang sarap na inenjoy niya kagabi, na sayang lang, dahil hindi niya maalala ang karamihan dito.

Masyado siyang abala ng makarinig siya ng tunog ng lock at nahimasmasan siya bigla.

“Ang mga tao dito ay mahilig pumasok ng walang abiso,” bulong niya matapos ilock ang pinto. Kuntento na siya sa ginawa niya, tumalikod siya at bumalik sa kama.

“Kailangan mo ilock ang pinto mo kung gusto mo ng privacy dito,” dagdag niya, sinasabi ito sa kanyang sarili kaysa kay Abigail.

Naririnig niya na nagsasalita siya kanina tungkol sa pang-aabala pero masyadong intersado ang isip niya sa magandang tanawin.

Masyado siyang abala sa pagsuri sa kabuuan ng kanyang katawan ng mapansin niya nag tato sa dibdib niya. Imahe ng sumisigaw na lobo ay perpektong nasa dibdib niya. Ang nakakatakot na hayop ay natatakpan ang kanang dibdib niya at at nagtatapos ito sa kanyang shoulder blades.

Ang ganda niya tignan sa tato niya. Para siyang sinaunang mandirigma o kaya Greek God.

Isang Greek God na naligaw sa pagpunta sa Olympus at ngayon ay nakatayo sa harapan niya sa kuwarto ng hotel.

“Uhmm…” kinailangan niyang linawin ang lalamunan niya para maging malinaw ang kanyang isip. Maraming bagay tungkol sakanyan ang nagiging dahilan para madistract siya.

Ngayon naintindihan na niya kung bakit naubos ang lakas niya. Malaki siya. Napakalaki. At kalahati pa lang ang tigas niya habang napalilibutan ng buhok. Dahil sa kakaiba niyang laki, siguradong magwawala ito kahit saan pumasok.

“Pambihira, buo pa ba ang ari ko?” bulong niya sa sarili habang tumitingin pababa. Tumigil pa siya mentally para suriin ang katawan niya para sa kung anong kakaiba na maaaring makita sa katawan niya.

Hindi maaaring tinanggap niya ang lalakeng ito ng walang nangyaring masama sa kanya. Ito siguro ang dahilan kung bakit matindi ang sakit sa pagitan ng mga hita niya kaninang pagkagising niya.

“Gusto mo ba na maligo na muna?” natigil ang mga masasama niyang naiisip ng marinig ang kanyang boses.

Sinusubukan niyang intindihin ang sinabi niya pero ibang bagay ang nasa isip niya. Pero ang mga mata niya ay nakatitig sa malaking halimaw na makikita sa ibaba ng kanyang tiyan sa bawat kilos niya.

Pagkakataon nga naman at ang mga mata niya ay nakatutok dito na ilang dipa lang ang layo mula sa magandang tanawin. Kinailangan niyang lumapit ng makita ang ganda nito.

Ngunit, nahiya siya ng mapansin na nakatingin siya sa kanya, nakatitig ng husto sa maugat niyang kayamanan. At base sa tingin niya sa kanya, alam niyang nahuli siya na nakatingin sa kanya.

“Ahm… bakit hindi ko naalala na nakasama ko yan kagabi?” kaysa sagutin siya, itinuro niya ang nasa pagitan ng mga hita niya.

Kahit siya hindi handa sa kung paano siya nakapagtanong. Nagulat siya sa ikinikilos niya at ang mga mata niya ay umiwas ng tingin. Nakita niya bigla na natutuwa ang mga mata ng lalake sa harap niya.

“May sitwasyon ka sa ama mo, lalo pa sa lola mo. Ang ari ko dapat ang hindi mo pinoproblema ngayon,” prangka siyang nagsalita habang nakataas ang kilay.

Kahit na mukha siyang seryoso, hindi mapanglait ang tono niya o kaya sarcastic. Kahit ang tuwa na nakita niya kanina ay batid pa din sa mga mata ni Lam.

Habang hindi inaalis ang mga mata sa magandang tanawin sa pagitan ng mga binti niya, ngumuso siya. Hindi niya naaappreciate na ipinapaalala sa kanya ang problema niya kapag may ineenjoy siya.

“Amg sama mo. Kailangan mo ba talaga ipaalala pa sa akin?” kaysa mahiya, nagreklamo siya habang nakanguso.

“Maligo ka muna,” itinaas niya ang kumot at tumabi sa kanya sa kama. Ang seryoso ng tono niya ay ipinapahiwatig na hindi siya dapat kontrahin.

Huminga siya ng malalim at sinubukan na magfocus. Kahit na ayaw niyang makaharap ang taong pinahahalagahan niya ng sobra, kailangan din niya itong asikasuhin. Kailangan niyang harapin ang lola niya.

“Ang lola ko ay aasahan na may isasama ako na ipapakilala sa kanya,” matapos ang tahimik na pag-iisip, blanko siyang bumulong. Ang naging sagot lang sa kanya ay katahimikan.

Kahit na gusto niya na magkaroon ng madaling paraan para masolusyunan ang problema niya, hindi niya gusto na maging pabigat pa sa kanya.

Hindi niya puwedeng hilingin na maging responsable siya dahil lang may nangyari sa kanila. Desisyon ito ni Abigail noong simula pa lang. At siya ang nagdamay sa kanya dito. Sobra na ang hilingin niya na maging responsable siya. Isa lang naman itong one-night stand.

“Ang inaasahan niya ay waiter,” matapos ang katahimikan, nagsalita siya.

Hindi niya alam kung bakit, pero nakahinga siya ng maluwag ng magsalita siya.

“Oo. Magiging madali ito. Puwede ako pumili ng kahit sinong waiter mamaya,” natawa siya kahit na mabigat ang kanyang pakiramdam.

“Ikakama mo din ba siya para magkaroon ka ng rason para iharap mo siya sa lola mo?” walang emosyon si Lam ng tumawa siya.

“Ano? Hindi, siyempre hindi. Bakit ko iyon gagawin?” defensive siyang sumagot, hindi siya makapaniwal sa naisip niya.

Pero patuloy lang siyang nakatitig sa kanya at makalipas ang ilang sandali, hindi na siya mapakali. Huminga siya ng malalim at ngumiti ng mapait.

“Pabigat lang ako sa iyo siula kagabi. Pasensiya na at nadamay kita dito,” paliwanag niya pero wala siyang sagot.

Matapos makita na wala siyang pakielam, hindi maganda ang pakiramdam niya. Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang asahan pero base sa reaksyon niya, hindi siya natutuwa.

“Sobra na ang idamay ka pa dito. Hindi ko gusto na pilitin ka pa,” dagdag niya, sinusubukan niyang sabihin ang totoo.

“Dinamay mo na ako dito. Wala akong plano na makielam sa buhay ninyo ng pamilya mo. Pero dahil malalaman din naman ng buong lungsod na ikinama ko ang tagapagmana ng pamilya Sandoval, wala akong pagpipilian kung hindi maging lalake. Sapat na nga ang problemang ibinigay mo sa akin kaya huwag mo akong insultuhin sa pagdedesisyon para sa akin!” matapos ang katahimikan niya, malamig siyang nagsalita.

Alam na niya ang nakakaintriga niyang ugali pero nagulat pa din siya sa awtoridad na ipinakita niya sa kanya. Nagulat siya sa kanyang lamig pero mas nagulat siya noong natakot siya. Naaapektuhan siya ng kanyang ugali sa paraang hindi niya inaasahan.

“Harapin na natin ang lola mo sa ngayon. Hanggang sa makaisip ako ng paraan para tumakas sa gulo kung saan mo ako ipinasok, huwag kang umarteng matalino,” dagdag niya habang galit. Nasindak siya sa dating niya at utos.

“Maligo ka na ngayon,” seryoso niyang dagdag, hindi niya gusto makipagtalo.

Natanga siya at napatitig sa kanya sandali. Walang waiter sa family owned hotel ang maglalakas loob na utusan siya. Pero ginawa niya ito. Ang nakakagulat pa dito ay pakiramdam niya hindi siya nabastos pero gusto niyang sundin ang utos.

“Sige,” mahina niyang sagot habang unti-unting bumabangon.

Kahit na maingat ang kilos niya, nakaramdam siya ng sakit sa mga binti niya kung saan naubusan siya ng hininga. Tumigil siya sandali para huminga ng malalim, umaasa na mababawasan nito ang sakit.

Ngunit, nagulat siya ng buhatin siya ng malakas na mga bisig. Hindi nagtagal, nagkadikit ang mga balat nila habang isinama siya sa banyo. Pareho silang hindi nabagabag sa pagiging hubad.

Napakamisteryoso niya, sabay na malamig at mahinhin.

“Okay ka lang ba na maligo ng mag-isa?” mahina niyang tanong habang ibinababa siya sa shower. Nataranta pa siya lalo ng tumama sa puwet niya ang bagay sa pagitan ng mga hita niya.

“Ahm, oo, okay lang ako,” kailangan niyang linawin ang lalamunan niya bago siya nakapagsalita. Nakakapanindig balahibo ang lapit nila sa isa’t isa.

“Tawagin mo na lang ako kapag tapos ka na. Hindi ko na isasarado ang pinto,” bulong niya bago siya iniwan ng mag-isa.

Dahil naiwan siya mag-isa sa tahimik na banyo, ipinikit niya ang kanyang mga mata habang humihinga ng malalim. Sa loob ng maikling panahon, mukhang nabaliktad ang buhay niya.

Maraming nangyari simula kagabi. Kakaiba ito pero kasabay noon, nakakasabik. Kahit na hindi na siya lasing, medyo panaginip pa din ang pakiramdam niya. Ang pagkakaroon ng guwapo at makisig na lalake sa labas ng banyo ay dream come true.

Sa kuwarto, si Lam ay hinanap ang mga damit nila na nasa sahig. Halos kunin na niya ang lahat ng mapansin niya ang isang bagay sa tabi ng side ng kama ni Abby.

May mga puti na mantya at may kakaibang mantya sa tela. Ang kama ay puno ng bakas ng nangyari kagabi maliban sa mga marka sa katawan niya.

Sumarado ng mahigpit ang panga niya at huminga siya ng malalim habang patuloy na nakatitig.

“Puta”, bulong niya habang napa facepalm siya. Nagkamali siya.

Agad niyang inilagay ang mga damit sa upuan sa tabi bago isinuot ang kanyang boxers.

Ilang hakbang lang at nakarating siya sa kama. Mabilis niyang inilagay ang mga bedsheets sa sahig at agad na inalis ang mga may mantya. Tumingin siya sa ilalim at nakahinga ng maluwag dahil hindi ito umabot sa bed cover.

Parang eksperto niyang tinupo ang mga maduming bedsheets at inilagay ito sa tabi bago inayos ang kama at pinalitan ang bedsheets na tila walang nagbago dito. Pagkatapos, tumungo siya sa basurahan at inalis ang trashbag na walang laman. Pagkatapos, inilagay niya sa loob ang mga bedsheets na may mantya bago itinago sa isang lugar na hindi mahahanap, kahit ang housekeep hindi ito makikita.

Sakto at narinig niyang tumigil ang tunog ng tubig sa shower.

Natapos na si Abby sa shower niya.

Kahit na sinabihan siya kanina, nagulat pa din siya ng pumasok bigla si Lam sa banyo. Habang natataranta, naramdaman niya ang init ng mga pisngi niya, nanatili siyang hindi kumikilos habang tinutuyo siya. Ininda niya ang malapitan niyang pagsuri.

Nararamdaman niya ang matindi niyang titig sa kanyang hubad na katawan lalo na ng punasan siya pababa mula sa balikat patungo sa kanyang braso.

Sinundan ni Abigail ang bakas ng tato sa balat niya. Isang minimalist na flower vine na nagsimulas a likod ng tenga niya pababa sa kanyang leeg, patuloy pa ito sa kanyang shoulder blades, dumaan ito sa buong braso niya at abot sa likod ng palad niya kung saan ito bumilog.

“Ang ganda”, narinig niyang bulong ni Lam habang pinadadaan ang kanyang daliri sa tato at kinilabutan siya.

“Salamat. Hindi lahat naaappreciate ito. Ang iba nadudumihan kapag nakikita ito dahil babae daw ako,” sagot niya kahit na hirap siyang magsalita.

“Obra maestro ito. Walang bagay na madumi pagdating sa art,” mahina niyang sagot habang nakatingin sa mga mata niya. Hindi niya itinatago ang interes niya at pakiramdam ni Abigail ang tiyan niya ay nagtatatalon.

Apektado siya ng husto sa hawak niya pero mas natutuwa siya ng marinig ang masasabi niya sa kanyang tato.

“Lalo na ang nasa puwet mo,” husky ang boses niya ng sinabi niya. Naging malalim ang boses niya habang sinusundan ng tingin ang pagiging hubad niya at nakatitig ng mabuti.

Nanatiling nakatitig ang mga mata niya sa puso na tinusok ng palaso, ilang inches ang taas mula sa ari ni Abigail na manipis ang buhok.

Hindi niya mapigilan na mataranta habang nag-iinit ang mga pinsgi niya. Naging pink ng kaunti ang mga pisngi niya hindi dahil sa init ng shower pero dahil sa tindi ng titig niya.

Makikita ang pagnanasa sa mga mata ni Lam at hindi mapigilan ni Abigail na masabik. Pero matapos ang tense na katahimikan, wala siyang ginawa. Kaswal niyang binalot si Abigail ng tuwalya, natapos ang titigan nila. Habang mga bastos na ideya ang sumasagi sa isip niya, napasimangot siya sa loob-loob niya sa kahihiyang nangyari.

Tulad ng ginawa niya kanina, binuhat niya pabalik si Abigail kahit na nahihiya siya at tahimik.

Nabigla siya ng tulungan siya ni Lam na magdamit. Hindi pa siya nagiging ganito kaintimate kahit na kanino. Lalo na mula sa taong hindi niya lubos na kilala. Taong ikunukunsidera niyang naka one-night stand lang niya.

“Magpahinga ka. Maliligo muna ako,” bulong niya habang iniipon ang mga damit niya at naglalakad pabalik sa banyo.

Nakasunod ang mga mata ni Abigail sa kanya hanggang sa pumasok siya.

“Masyado kang masipag para sa isang one-night stand,” mapait ang ngiti niya habang tahimik. Hindi na ganoon kasakit ang katawan niya kumpara kanina. Nakatulong ng husto ang mainit na shower sa kanya.

Hindi nagtagal ang paghihintay niya sa kanya. Nakalabas din siya agad ng banyo at may damit na.

“Kailangan ko magbihis. Hindi ako puwede makipagkita sa lola mo ng ganito ang suot ko,” anunsiyo niya ng makalapit siya.

“Babayaran kita para sa kagabi at ngayon,” bigla niyang sinabi. Hindi siya makaisip ng ibang paraan para bayaran siya.

Pero nagkaroon ng delikadong kinang sa mga mata ni Lam ng magsalita si Abigail. Para siyang binubutas ng matindi niyang titig. Sobrang delikado at halos mapalunok siya sa takot.

“Naglalakad ka na disgrasya at walang tigil ka sa pang-aabala sa akin. Pero hindi ko kailangan ang pera mo. Hindi ba’t nilinaw ko na ito kagabi?” malamig niyang sagot.

Habang nakatitig sa parehong mga mata na nag-aalab kagabi, nanigas si Abigail, sumuko siya sa kabang nararamdaman niya.

“Hindi ko sinasadya na insultuhin ka…” napalunok siya ng madiin bago tumigil.

“Ahm… nag-aalala lang ako sa hindi bayad mo na oras ng shift. Hindi ka nakapagtrabaho dahil sa akin, kaya nag-iisip ako ng paraan para bayaran ang nawala sa iyo,” dahil nababalisa siya sa delikadong dating sa paligid niya, maingat siyang nagpaliwanag.

Pero hindi gumaan ang mood niya dito.

“Masyado kang nag-aalala sa mga walang kuwentang bagay,” malamig niyang sagot.

“Hindi walang kuwenta ang pera. Lahat tayo nagtatrabaho para kumita. Ito ang dahilan kung bakit ka nandito sa lungsod tulad ng sinabi mo,” maingat niyang sinabi.

“Tatanggapin ko lang ang pera na napagtrabahuhan ko. Hindi ko kailangan ng limos kahit na kanino,” singhal niya.

“Hindi ito limos. Babayaran kita para sa serbisyo mo,” kahit na kinakabahan hindi siya makapaniwala sa inassume niya.

Pero noong tumigil si Abigail, napansin niya ang mapanghamak na ngisi ni Lam habang nakataas ang mga kilay niya.

“Kabilang ang performance ko sa kama?” makiktia ang pagiging sarcastics a boses niya kung saan kinakabahan siyang napalunok. Hindi it nakakatuwa pero kasabay nito, nakakasabik.

Simula ng magkita sila, hindi nabigo ang lalake na guluhin ang isip niya. Natatakot siya sa kanyang presensiya pero kasabay nito, ito ay bagay na hinahanap hanap niya.

“Well, siyempre, kung sa tingin mo na dapat ko ito isaalang-alang,” arogante sagot ni Abigail habang nahihirapan siyang tumitig sa malamig niyang mga mata.

Naging tahimik at tense ang titigan nila ng matagal. Parehong hindi gusto na magpatalo.

Nabalisa siya ng ngumiti ng nakakatakot si Lam.

“Maniwala ka sa akin, Abigail Marie Fuentebella Sandoval, walang tao sa mundo ang makakaafford sa akin,” ngumiti siya.