"SANDRA! Sandra!" Nagulat pa ako sa biglang pagtawag ni Inez kaya napatingin ako sa kanyang malalaki ang ngiti. Kumikislap ang mga mata at punong-puno ng tsokolate ang mukha, ang ngipin ay hindi na masyadong makita dahil sa kulay ng kanyang kinakain. "Ibinili ako ni Tita Danice ng tsokoleyt! Bumaba din kami doon sa may malaki at malamig na tindahan! Grabe Sandra, ang ganda!" Punong-puno ng energy niyang sinabi. Ibinaba ko muna ang dala ko para madaluhan siya dahil muntik pang masubsob dahil sa sobrang ligalig. Dahil abala siya sa pagkukwento sa "Ang lamig-lamig, Sandra! May hagdan na umaandar! May malalaking maynika! May malaking penguin! Mas malaki pa sa'kin—ay, ellow po!" Bigla niyang ibinaluktot ang kanyang ulo sa aking gilid upang masilip ang kung sino mang lalaki sa aking likod. "Gandang gabi, po!" Halos hindi na makita ang kanyang mga mata dahil sa sobrang laki ng kanyang ngiti. "Kaybigan ka ni Sandra po?" Tanong niya at muling ibinalik sa akin ang tingin, "kaybigan mo, Sandra
"SANDRA, may malaking bahay raw si Papa! Alam mo ba 'yun?" Excited na kwento ni Inez habang kumakain na kami. Napatingin ako kay Elias. "Gusto ko ring pumunta roon, Sandra! Gusto ko makita ang bahay ni Papa!" Nangunot ang aking noo, mas dumiin ang aking titig sa lalaking patay-malisyang ngumunguya. Ang kanyang tingin ay nasa pagkain at sa anak lamang."Yes, baby. My house is your house as well." Ani Elias at pinunasan ang gilid ng labi ni Inez nang kumalat ang sauce ng spaghetti roon. "Eat slowly, love... wala kang kalaban..." He chuckled. Tuwang-tuwa sa anak niya. Ay, hindi ba siya natutuwa sa akin? Ako nagluwal niyan, hoy! Sperm lang ambag mo! "Dito ka po matutulog kasama ko, Papa?" Tanong ng bata, matamis ang ipinukol niyang ngiti sa kanyang ama. Halos hindi na kita ang mga mata nito sa sobrang pagkakangiti, iyong tipo ng ngiti na hindi ka makahihindi. Mula kay Inez ay bumaling ang tingin ko kay Elias—na siyang pagbaling din pala niya sa akin kaya biglaan ang naging tagpo ng a
"BILISAN natin, Danice baka kung ano ng nangyari kay Inez!" Hindi magkandamayaw kong paalala sa kaibigan. Nasa loob na kami ngayon ng elevator at kasalukuyan akong nakaupo sa sahig. "Kasalanan ko 'to, eh. Kasalanan ko lahat 'to. Kung hindi ko lang sana hinayaang magkita ang dalawa edi sana hindi niya nakuha si Inez sa akin..." Gusto kong ihampas ang ulo ko sa pader dahil sa katangahan. Walang ibang sisisihin kundi ako. Hinayaan kong makuha niya ang anak ko. Kung sana, kung sana ay hindi na lang ako natulog at binantayan ko sila buong magdamag, hindi sana nangyari ito. "Stop blaming yourself, Cassandra." Anang tinig ni Danice. "Ginawa mo lang ang sa tingin mong deserve ng anak mo. Hindi mo kasalanang hindi tumupad sa pangako si Elias at basta na lang itinakas ang bata." "Hindi Danice, eh. Kasalanan ko ito. Kasalanan ko lahat." Patuloy kong sisi sa aking sarili. Hinding-hindi ko mapapatawad ang lalaking iyon kapag may hindi magandang nangyari kay Inez. Nang makarating kami sa mism
MARAHAS akong nagpakawala ng buntong hininga nang basta na lang ako pinatayan ng antipatikong lalaking iyon. I am not yet done! Ang bastos niya para patayan ako ng tawag. Pigil ang inis kong ibinalik ang cellphone sa guwardiya.Sapo ko ang aking noong nagsimulang maglakad nang pabalik-balik. Malakas ang kalabog ng aking dibdib sa galit sa taong iyon. Galit na galit ako sa mga sandaling ito. Galit ako dahil hindi siya sumunod sa usapan. Ang linaw-linaw ng napagkasunduan namin tapos heto ang gagawin niya? I know that he is a fucking bastard but how could he do this to me?! To his daughter! Hindi ba niya alam na nagwawala ang malditang maliit na iyon kapag nagigising nang wala ako?! "Please, Sandra, calm down..." Tawag pansin ni Danice. "Kanina pa ako nahihilo sa kakaparoo't parito mo, eh." Tumigil ako at hinarap ang kaibigan. Nilapitan niya ako at hinawakan ang magkabilang kamay. "I know that you are worried about your daughter right now but don't you trust him this time? I'm sure nam
MALAKAS ko siyang itinulak nang magising ako sa katotohanan. Nanlalaki ang aking matang napatitig sa lalaking napahiga sa carpeted floor at muntik ng maumpog ang ulo sa babasaging center table kung hindi lang niya ginamit ang kanyang mga kamay upang itukod. Bahagyang gumapang ang kaba sa aking dibdib ng isang dangkal na lang ang layo ng kanyang ulo sa center table. At dahil wala namang disgrasyang nangyari, itinuloy ko ang panlilisik ng mata sa kanya. Nahigit ko ang aking paghinga dahil napigil ko iyon kanina nang halikan niya ako.Oo! Hinalikan niya ako! Naglapat ang mga labi namin! Mga labing hindi naman dapat na maglapat pero dahil sa tarantadong lalaking ito ay nangyari! "Hayop ka!" Iyon na lamang ang lumabas sa aking mga labi sa dami ng mga salitang gusto kong isumbat sa kanya. "Wala akong pakialam sa pesteng terms and conditions mo na iyan! Ibalik mo sa akin ang anak ko at magiging maayos tayo!" Mabilis akong tumayo at iniwanan siya upang magtungo sa mahabang hagdan. Hindi ma
"OH, ANO? Nasaan na ang inaanak ko?" Iyon kaagad ang salubong na tanong sa akin ni Danice nang makalabas ako sa bahay ni Elias nang hindi kasama ang anak ko. Walang buhay akong tumayo kanina mula sa pagkaka-upo at saka parang tinangay ang kaluluwa ko at muntik pang mapagulong sa hagdan kung hindi lang ako nakahawak sa railings. Ni hindi ko na nga alam kung gaano akong katagal na nakaupo lagi. Basta na lang akong tumayo at bumaba ng hagdan. Tiningnan ko lang ang kaibigan at isang beses na umiling. Umawang ang kanyang labi at agad na rumihestro sa kanyang mga mata ang kalituhan. Ngunit kahit gusto niyang magtanong ay hindi na lamang niya pinilit. Siya na rin ang pumara ng taxi dahil kung ako pa ang hihintayin niya, mas gusto kong maglakad. Hahayaan ko ang aking mga parang dalhin ako kahit saan. Mabawasan lang itong sakit na nararamdaman ko. Nang may tumigil na taxi sa harapan namin ay nagpatulak na lang ako basta kay Danice, gusto kong bumalik sa loob ng bahay at sugurin ulit si Eli
I HAD to walk as fast as I could or else I would not be able to control myself from crawling back to her and just let her do whatever she wants; and that is to take our daughter away from me. I don't want that to happen. I don't want to be away from my daughter again. Never.Natagpuan ko ang sariling isinasarado ang pintuan ng aking opisina na katabi lamang ng aking kwarto kung saan natutulog si Inez Isabelle, ang anak namin. Gusto ko mang puntahan ang natutulog naming anak ay mas ninais kong hindi na lang at baka magambala ko ang pagtulog niya. Naupo ako sa aking swivel chair atsaka nagsalin ng whisky sa baso. Napapikit ako habang dinadama ang alak sa aking lalamunan. I took a heavy breathe as I massage the bridge of my nose while thinking about the condition that I gave.Will she really do anything for our daughter? Three days. I gave her three days to decide whether staying here or she won't be seeing our daughter ever again. And I swear it. I will not let her see my daughter unl
KASALUKUYAN akong nagliligpit ng ilang gamit ko dahil naisipan kong umuwi na muna ng Sta. Cruz dahil dalawang araw lang ang pinayagan nilang leave ko. Noong araw na iyon kasi ay desidido ako at malaki ang tiwala ko na sandaling-sandali lamang kami rito dahil ipakikilala ko lang naman ang anak ko sa ama niya at pagkatapos ay uuwi na rin kami. Ganoon, sobrang dali. Pero hindi ko inaakalang ganito akong paglaruan ng tadhana.Ang tindi, gusto lang namang makilala ng bata ang ama niya pero heto at kinuha pa siya sa akin. Wala ng ibang sisisihin pa kundi ako, kung hindi sana ako nagpadala sa kagustuhang magkita ang dalawa ay sana kasama ko pa ngayon ang anak ko. Tatlong araw? Aanhin ko naman ang tatlong araw na ibinigay niya sa akin upang magdesisyong titira ako kasama niya kung ibang-iba na ang buhay namin ngayon kumpara noon? Kung noon ay pwedeng-pwede niya akong hilahin kung saan at kusa akong sasama. Pero ngayon ay hindi na pwede, marami na akong kailangan ikonsidara. Ang trabaho ko,
“NAKU, pasensya na po at iyan ang inabot ninyo kay sir!” Anang babaeng sa tingin ko’y nasa mid-twenties na. Hindi gaanong katangkaran, medyo malaman at morena beauty. “Ako nga pala si Ria. Magtatatlong taon na ako rito mula nang magkasakit ang inay ko. Kailangan ko kasi ng pera tsaka mabait si sir, malaki pa magpasahod. Hihi.” Matunog siyang humagikhik at tinanaw pa ang entrada ng hagdanan na para bang nakikita niya pa ang lalaking iyon. “Ikaw? Anong pangalan mo?” Humugot ako ng malalim na hininga bago sumagot. “Sandra, ako si Sandra.” Tipid ko siyang nginitian. Trienta minutos na ang nakalilipas nang maganap ang katarantaduhan ng gagong Elias na iyon, hanggang ngayon ay nanginginig pa rin ako sa pinaghalong takot at galit sa kanya. Kapag talaga nagtagpo kami ng lalaking iyon hindi ako magdadalawang isip na bigyan siya ng black eye. Wala akong pakialam kung sesantehin niya ako ngayon din, makaganti lang ako sa ginawa niya. Trienta minutos akong naupo at umiyak sa hagdan nang datnan
MY NOSE scrunch as I roamed my eyes outside of the van. Parang napapalayo na kami sa kabihasnan. Parang hindi naman ito ang ini-imagine kong bahay ng artista! Ang alam kong bahay ng artista ay nasa syudad, iyong nagtataasang building at maraming guards na subdivision! Pero ito, hindi! Sobrang layo! O baka naman kaya malayo kasi hindi talaga mayaman si Elias at palabas lang lahat! Oo palabas lang para magustuhan siya ng mga tao! “Nandito na po tayo, ma'am…” anang driver at saka bumaba at pinagbuksan ako ng pinto. Kumunot ang noo ko at napalingon nang tuluyang makababa. Bumungad sa akin ang pilak na malaking gate. Gate pa lang iyon at wala pa akong nakikitang bahay! “Maghintay lamang po kayo ng kaunti ma'am at parating na ho ang golf cart na maghahatid sa inyo sa mansion ni sir.” Anang driver na siguro ay napansin ang paglulumikot ng mata ko. Napatango-tango ako at hindi na rin nagsalita. Masyadong malayo ang lugar na ito sa kabihasnan ngunit bahagyang gumaan ang pakiramdam ko
"I JUST want to remind you that once you start working with him, you are not allowed to mention it to anyone. And that, as well, was stated in your contract. Nagkakaintindihan ba tayo?" Allison said in a stern, professional voice. Lumunok ako at saka tuwid na umupo saka siya magaang nginitian. "Noted, Ma'am. I won't do anything that can harm Mr. Villacaza..." Kahit pa man gusto kong masuka sa kapangitan ng ugali ng hinayupak na iyon pero hindi naman sa puntong kaya ko siyang ipahamak. Lalo pa at siya na ngayon ang trabaho ko. Wait, parang ang laswa pakinggan. Sa kanya na ako magtatrabaho, siya na ang magpapasahod sa akin. "Alright, that's nice to hear, then. Starting tomorrow, you'll be with him wherever he is." Aniya na ikinanlaki ng mata ako! "Pagod na pagod na ako sa pagiging gala ng lalaking 'yon." Dagdag ni Ma'am Allison at minasahe pa ang sentido na para bang isang malaking batang pasaway ang tinutukoy niya.Wait... Kung simula bukas ay naroon ako kung nasaan siya, paano ang
TATLONG araw na ang nakalilipas simula nang mangyari ang kahindik-hindik na araw na iyon. Oo, matatawag kong kahindik-hindik ang mga iyon dahil sa damuhong 'yon!"Alam mo, Sandra. Sa tuwing nakikita ko ang videos ni Theo James, si Elias na ang nakikita ko! Oh My God! He's just so freaking good looking! Hindi ko talaga masisisi ang ibang babae na niluluhuran siya at halos hagkan na ang mga paa because I, too, would do that!" Anang talanding babaitang kumakain ng chicken sandwich. She was scrolling on her phone and everytime there's a video of Theo James appearing on a certain application, she'll shreik and showed it to me.Jusko, kulang na lang malaglag ang panty niya!"Tsk. Tigilan mo mga iyang pagkilig-kilig mo sa lalaking iyon, yes maybe he's freaking hot pero sobrang bastos naman! Tss. Aanhin naman niya ang kaguwapuhan niya gago naman?" Simangot ko, umaasang kakampihan ng kaibigan but the brute even screamed more!"Ahhh! Gustong-gusto ko 'yon! If he'd do that to me, luluhod pa ako
"WILL you please calm down?" Anang babaeng tinawag ni Elias na Ally kanina. Napahawak siya sa kanyang noo na para bang hindi ito ang unang beses na ginawa iyon ng lalaking 'to. "Please have a seat, Miss Cariño let's review your documents—" "What?!" Pagtututol ni Elias, ewan ko ba sa lalaking ito at parang pinaglihi yata sa lamang lupa. "No! I don't want her to work with me! I don't like her to be near me!" Aniya na para bang mayroon akong nakakadiring sakit. Kinuha ni Miss Ally ang folder ko at hindi pinansin si Elias. Umismid ako. "Hindi ko naman ipipilit ang sarili ko sayo, ah! At ikaw lang din naman na ipinaglihi sa diablo, ay huwag na!" Umirap ako. I heard gasps. "Huh! How dare say that to me! Alam mo bang ako si Elias Damian Villacaza?! I am the highest paid actor in the country!" Pagmamayabang niya. My forehead creased. I rolled my tongue on my lips and stared at him from head to toe kahit pa ang kalahati ng kanyang katawan ay nasa likod ng lamesa. Yes, alright. He's gwap
HANGGANG sa makarating sa eskwelahan ay iyon ang bumabagabag sa akin. Gusto ko, gustong-gusto kong makahanap ng trabaho o kaya kahit part time para sa pang-araw-araw kong gastusin. Kaya lang ay parang too-good-to-be true naman ang sahod. Baka naman tactics lang nila iyon para maraming mag-a-apply at kapag natanggap na ay roon biglang sasabihin kaya ganoon na lang kalaki ang sahod dahil all around? Hindi lang P.A kundi katulong din maging sa paglilinis ng kung ano-ano? O baka masyadong pasaway ang artistang iyon kaya ganoon? Bumabawi na lang sa pera?Nahilot ko ang aking sentido. Tsk, masyado na akong nadala sa ipinakita ng aking Tiya kaya ganito na lamang ako kung mag-isip. Nakakatakot, nakakatakot magtiwala ulit. Pero kailangan ko ng trabaho. "Hey, province girl! Do this for me!" Anang maarteng tinig sa aking harapan, walang pakialam na ibinagsak ang mga papel sa arm chair ko. Kasalukuyan na kaming nasa classroom at wala ang Prof dahil nagka-emergency raw. Kaya ngayon ay nakatung
"WHAT the hell, happened to you?!" Danice blurted out in horror as she scans my whole being.Nasa labas ako ng apartment niya. Ilang minuto nang makarating ako rito ay saka ko pa lamang siya tinext. Ang akala ko ay wala siya rito ngayon kaya naisip ko ng maupo muna sa labas ng apartment niya at maghintay hanggang sa makarating siya. "A-ano..." Nilunok ko ang bikig sa aking lalamunan nang maalala na naman ang sinapit ko. Gustuhin ko mang ngumawa at isumbong sa kanya ang lahat, ayaw ko na siyang gambalain pa. Pinaglaruan ko ang aking mga daliri at kinagat ang pang-ibabang labi. "L-Lumayas na ako kila Tiya, eh... Pwede bang dito na muna ako? Pangako, makikihati ako sa lahat ng bayad! Hindi rin ako burara! Marunong akong maglinis, maglaba, pati sa research mo kung gusto mo ay gagawin ko libre na—" "Wait, wait, wait! Hold up, Cassandra!" Kunot noo niyang sinabi at itinapat ang kanyang palad sa aking mukha. "You're talking too much. There's something wrong with you!" Aniya. Nag-iwas ako
TRIGGER WARNING: RAPE*****"BITAWAN mo ako, hayop ka!" Marahas akong nagpumiglas sa marahas niyang pagkakahawak sa akin. "Tulong! Tulungan ninyo ako! Ate Irine, tulong!" Pagsisisigaw ko kahit na mas malabo pa sa tubig baha na marinig ako dahil sa sobrang lakas ng pagdagungdong ng tugtog sa buong bahay. "Stupid woman! Kahit ano pang sigaw mo, no one will ever hear you! No one!" Malakas niyang sigaw sabay angat ng kanyang kamay at malakas akong sinampal dahilan upang bumagsak ako sa sahig. "Matagal na akong nagtitimpi sa'yo, malandi ka! You're so hard to get na parang hindi ka isang bayarang babae!" Nagtatagis ng kanyang mga bagang at nanlilisik ang mga matang nakadungaw sa akin. Hindi alintana ang hapdi sa aking pisngi, sinikap ko ang sariling gumapang palayo sa halimaw na ito. Kailangan kong makalayo sa kanya, kailangan kong makaalis sa lugar na ito! Mala-halimaw siyang nagpakawala ng halakhak nang makita ang ginagawa ko. "What?! You're trying to escape?! Do you think you can? Dre
"WOAH! Jollibee chicken is the best! Kahit yata aaraw-arawin ko ito ay hindi ako magsasawa!" Saad ko na may pagpikit pa ng mga mata habang ninanamnam ang lasa ng manok."Same here! Hinding-hindi ako magsasawang kumain rito!" Malawak ang ngiting sinabi ni Danice. "Dadalhin ko si Albert dito! I'm sure he'll love what I love!" Umismid ako sa sinabi niya at sandaling tumigil sa pagnguya. Did I just heard her mentioned a name of a man? Albert... Nanlalaki ang mata kong napatingin sa kanya na kalaunan ay ganoon din siya nang para bang may napagtanto. Tuluyan ko ng ibinaba ang manok sa aking plato at saka pinanliitan ng mata ang kaibigan. "Oh my gosh! Goodness! Sorry, sorry, sorry! I forgot to tell you!" Natataranta niyang sinabi sa akin, nagpalingon-lingon pa siya sa palagid at tinakpan ang kanyang bibig. "Oh my god! Sorry, Sandra-dear... I got carried away! It slipped out of my mind! Promise, hindi ko intensyong hindi sabihin sa'yo, but I always tell him about you naman so maybe... I am