Share
Chapter 98
Kaugnay na kabanata
One Rebellious Night Chapter 99
"Bakit ako ang sisisihin ng pamilya nila?" tanong ko kay Dad. "Dahil nangyari ang lahat ng 'to kung hindi dahil sa 'yo, Caroline! Gusto kang kunin ni Ken Salazar pero buhay nila ang nalagay sa alanganin! If Miguel Damien Montevallo is dead, Caroline. You think the Mercedez and Montevallo... will let us live? When their sons are dead?" "No, Dad. Hindi pa patay si Miguel. Buhay pa siya at kailangan niya ang tulong natin!" sigaw ko. "We need to leave, Caroline. You are leaving the country. Right now, Caroline. Right now. Right. Now." "I don't understand! Bakit kailangan ko pang umalis ng bansa? Kung ako ang sisisihin nila, willing akong magsalita!" Humigpit ang paghawak ni Daddy sa braso ko. Napalingon ako sa mga tauhan niya. Pinalilibotan nila kami imbes na patayin ang apoy sa lumang bahay at iligtas si Miguel. "Aalis na tayo," sabi ni Daddy. Hinubad niya ang jacket niya at pinasuot ito sa akin."Dalhin siya," utos niya sa mga tauhan niya. "This is kidnapping!" I said
One Rebellious Night Chapter 100
Lumabas ang isa sa mga bodyguards at pinagbuksan ako ng pintuan. I watched him look at the door, refusing an eye contact. Suminghap ako at wala pa sa sariling lumabas. It was like they are waiting for me to completely head out. Nang pumasok na ang bodyguard, napaatras ako dahil umaandar ang sasakyan at humarurot palabas. The door immediately shut right after the car left. And a few seconds after, the whole vessel started moving. Hindi ako makagalaw sa kung nasaan ako. The whole thing just slammed into my face when I woke up just this morning. Inabot ako ng ilang oras sa kinatatayuan ko para lang isipin kung totoo ba o hindi ang nangyayari. I sighed and only moved when I felt my stomach growl from hunger. I rummaged through the bag I have at nakita ko na may mga gamit doon. Isang ticket sa cruise at iilang kakailanganin ko sa ilang araw na paglalakbay. All it looked like they were shoved inside recklessly. Para bang nagmamadali ang kung sino man ang nag-impake noon. It was my first
One Rebellious Night Chapter 101
I cried a lot until I could not cry anymore. Pakiramdam ko ubos na ubos na ang luha ko. Recalling what happened between me and Miguel, I remembered that he was always particular with protection. Napasinghap ako nang naalala ang nangyari sa sasakyan. That was the last time na ginawa namin 'yon. This is all my fault. Kung hindi lang sana nangibabaw ang nararamdaman ko sa mga oras na 'yon, hindi siguro ako mabubuntis. Hindi niya gusto ang batang 'to. He may have wanted me but that does not mean he wants a child with me. Pero ano ang ginawa ko? Hinayaan ko ang sarili kong magpatalo sa nararamdaman ko. I was the one who did this. He never wanted this. Nagsimula na namang mangilid ang mga luha ko nang napagtanto na ang ama ng dinadala ko ay maari ngang nasa panganib. Dahil iyon sa akin. Mas pinili niyang isakripisyo ang buhay niya para sa kaligtasan ko. Then a part of me felt guilty, for thinking that I did not want it. I did not want it because I am not ready. I did not plan to have it a
One Rebellious Night Chapter 102
"Happy birthday, Kalix..." I whispered softly. It's been six years and it's Kalix 5th birthday. Sa apartment lang namin ipinagdiriwang ang birthday niya dahil may lagnat ako. Nagluto ako ng pagkain para sa aming dalawa at nag-bake ng cake. Hinipan niya ang kandila. The fire was extinguished quickly then he clapped his hands, now ready to eat his chocolate cake. Tiningnan ko si Kalix na ngayon ay tinatanggal na ang kandila sa maliit na cake. "Mommy, you should eat, too!" he said. I smiled sweetly at him. "Thank you, Kalix! Mommy would love to have some!" Masaya na rin ako sa tuwing nakikitang masaya ang anak ko. I gave my son everything. I strived hard to become a good mother. I strived to learn how to love. In all these years, that was all I did. I focused so much on him that I felt satisfied with the love I gave him. The love he gives me was more enough for me. To see him thriving and not looking for anything else made me so happy. Pinagmasdan ko siya habang kumakain. I saw her
One Rebellious Night Chapter 103
Nakahinga ako ng maluwag nang nakitang maliit lang ang sugat sa tuhod ni Kalix. Tapos na itong gamotin. Binigyan ako ng doktor ng resita sa gamot na iinomin niya at gamot na ipapahid sa tuhod niya para mabilis itong gumaling. "Be careful next time, Kalix," bilin ko sa kaniya pag-uwi namin sa apartment. Pinaupo ko muna siya sa couch at pinlay ang paborito niyang palabas dahil magtitimpla ako ng gatas. Pagkatapos kong painomin ng gatas si Kalix, sumagi sa isipan ko si Seb. Hindi ko alam kung namamalikmata lang ba ako. Sigurado ako na si Seb ang nakita ko kanina sa park. Hindi ako pwedeng magkamali. "Mommy, someone is calling," sabi ni Kalix kaya naagaw niya ang atensiyon ko. Pagtingin ko sa screen ng cellphone, nakita ko ang pangalan ni Daddy. Bumuntong hininga muna ako bago sinagot ang tawag. "Yes, Dad?" tamad kong sagot. Nasanay na kasi ako na sa tuwing tumatawag siya ang palagi niyang bukambibig ay ang pagpapadala ng pera. Kaya gusto kong maghanap ng trabaho para hindi na ako n
One Rebellious Night Chapter 104
"Marunong ba 'tong magsalita ng wikang Filipino ang anak mo?" tanong ni Grandma habang pinagmamasdan si Kalix na lumakain ng pasta. "Yes, Grandma. But he's fluent in English and Portuguese. Nasanay kasi siya sa ganoong lengguwahe. You can talk to him naman using Filipino language," sagot ko at ipinagpatuloy ang pagkain. Mag-isa na lang sa buhay si Grandma. Maaga kasing namatay si Grandpa dahil nagkasakit ito. Tanging mga katulong lang ang kasama niya sa bahay. "Granny, do you know where my father is?" Napahinto ako sa paghuhugas ng pinggang nang narinig ko ang tanong ni Kalix kay Grandma. Naglalaro sila ng mga blocks. Sinulyapan ko sila. Nahuli kong nakatingin si Grandma akin. Tiningnan niya ako ng nagtatanong. "Kalix, can you go to our room? May pag-uusapan lang kami ni Grandma," singit ko at niligpit ang mga laruan niya. Agad naman akong sinunod ng anak ko. "Hindi niya ba alam kung sino ang ama niya, hija?" tanong ni Grandma pagbalik namin sa sala. Tinabihan niya ako sa couch.
One Rebellious Night Chapter 105
"What the hell are you talking about?" Hinawakan ni Daddy ng mahigpit ang braso ko. "They are watching us. Mamaya na ako magpapaliwanag," bulong ko. Kahit labag sa loob ko na manatili pa rin ako sa conference room hanggang sa natapos si Ate Cecile sa speech niya. "You're a disgrace!" galit na sigaw ni Daddy pagpasok namin sa opisina niya. "Bakit mo pa kasi pinauwi ang babaeng 'to, Samson?! Tahimik na ang buhay natin nang wala siya!" Tinaponan ako ng masamang tingin ni Mommy bago siya umupo sa couch. "Manang-mana ka talaga sa ina mo, Caroline. Malandi! Kahit kaninong lalaki ka na lang nagpapatira!" "Pinauwi ko siya dahil launching sa posisyon ni Cecile. Pero nagdala na naman siya ng problema sa pamilya natin." Napabuga ng hangin si Daddy. Tinakpan ko naman ang tenga ni Kalix. "Ginawa ko ang lahat para maprotektahan ang buhay mo, Caroline. Tapos ito ang igaganti mo sa akin? Magdadala ka ng anak? At kaninong lalaki ka naman nagpabuntis? Hindi kita pinaalis ng bansa para sirain mo a
One Rebellious Night Chapter 106
Pumara ako ng taxi patungo sa condo ko. Habang nasa Pilipinas pa kami, doon muna kami titira pansamantala. Hindi kami pwedeng tumira sa bahay ni Grandma dahil makikita ko na naman si Daddy kapag bibisita siya. Nakapagdesisyon na ako na kalimutan sila bilang pamilya ko. Magsisimula ako ulit gamit ang sarili kong mga paa at kamay. Maghahanap ako ng trabaho. Bubuhayin ko si Kalix mag-isa. Wala namang masama kung single mother ako. Marami namang single mother diyan na naging successful sa buhay. Nairaos nila ang kahirapan kahit mag-isa lang sila."Are you okay, Mommy? Is that your family? They're all bad people! I don't like them!"Tumango ako at pinisil ang pisngi ng anak ko. "I don't like them, too, but I had no choice. They're my family. Mommy is tired of them, Kal. Just don't think about them. We will not force them if they don't like you.""I have you, Mommy. You're my only family. I won't leave you." Yumakap ng mahigpit si Kalix sa akin."Thank you so much, Kal," I whispered.Nanati
Pinakabagong kabanata
