Napamura siya nang napagtantong hindi niya ako mapipigilan sa ginagawa ko. He exploded in my mouth. Pumutok siya sa bibig ko. Nanatili ako roon upang tiyakin na linisin ko siya. Wala siyang magawa habang nakaupo sa kanyang upuan, ramdam pa rin ang hagupit ng kanyang pagsabog. Umahon ako. Dinilaan ko ang aking mga labi at nakita siya na tila walang magawa. Nakatagilid ang kanyang ulo sa kanyang upuan habang tinitigan ako ng mabigat na mga mata. Hinaplos niya ng maayos ang aking buhok at kagat ang kanyang mas mababang labi. Without ado, I pulled my panties out of me, I am wearing a skirt. I put it on my compartment then I rode while he's still very erect. "What the hell, Caroline -" I cut him off with a moan. I was extremely wet, so he slid into me easily, even though he's huge. I winced as I sat on his lap. He was inside of me completely. He filled me so much that just putting him in made me convulse with pleasure. Then, I started thrusting on him, riding him up and down. I was los
Tahimik kong tinahak ang daan pabalik ng mansiyon pagkatapos kong kunin ang ibang mga gamit ko sa condo. Ang bigat-bigat ng mga mata ko, gusto na namang pumatak ng mga luha ko. Napasinghap ako habang iniisip ang huling mga salitang binigkas ni Miguel bago niya ako tinalikuran. "If cutting me off helps improve your life in any way, I support it. If you do not see the value of having me by your side, I will not try to convince you. Akala ko mahal mo rin ako. Ginamit mo lang pala ako. Oo, bodyguard lang ang trabaho ko but it does not mean na hindi kita kayang buhayin. Nakakainsulto ka, Caroline." I am his first girlfriend but it does not mean I should be his last. He can easily replaced me, as he should. If he finds someone else, it would be real. He would like her how he liked me, or more. He would love her and she would there for him. Samantalang ako ay magpapakasal sa taong hindi ko naman gusto. But what if I will like Alexander eventually? Kapag nakalimutan ko na si Miguel at itin
Itinaas ko ang kamay ko upang ipakita ang engagement ring na ibinigay ni Mommy sa akin kanina. Napapikit ako sa sunod-sunod na pagkuha ng mga litrato sa amin. Hindi na ako magtataka kung nasa headlines na naman kami ng mga balita. "Miss Caroline, totoo po bang may relasyon kayo ng former bodyguard mo?" "Miss Caroline, if you are engage, bakit po kayo pumatol sa personal bodyguard niyo? Does it mean that you cheated on your boyfriend?" "For follow up question, may nangyari na po sa -" "Wala kaming relasyon ng former boyguard ko. We're just friends," sagot ko sa mga tanong nila. Inayos ko ang takas kong buhok. "I don't know kung sino ang nagpapakalat ng fake news. Binibigyan nila ng malisya ang pagiging magkaibigan namin." "Totoo po bang ikaw ang nagbayad sa operasiyon ng kapatid niya, Miss Caroline?" Napasinghap ako. Paano nila nalaman ang tungkol doon? Ikinuyom ko ang aking mga palad nang naalala ang sinabi ng isang reporter kanina. Love Rein Dela Vega. Hinawakan ko ng mahigpit
Mabilis kong ibinalik ang sulat sa loob ng puting envelope kasama ang cheque bago tumakbo palabas ng opisina. Napapatingin ang ibang empleyado sa akin habang luminga-linga ako sa paligid, hinahanap si Miguel. "Ma'am Caroline, tapos ko na po kayong ipagtimpla ng -" "Sino ang nagbigay nito sa 'yo?" tanong ko kay Lena. "Ibinigay lang po kasi 'yan sa guard, Ma'am. Hindi ko po alam kung sino ang -" Dali-dali akong tumakbo patungong elevator. Halos mabangga ko na ang ibang empleyadong nakakasalubong ko. Napamura ako nang nakitang puno ang unang elevator na huminto. Wala akong ibang choice kundi dumaan sa hagdanaan. Hinahabol ko ang aking paghinga nang nakarating ako sa ground floor. Luminga-linga ako sa paligid pero kahit anino niya ay hindi ko nakita. Kinapa ko ang cellphone ko nang naramdaman ang pag-vibrate nito. Dali-dali kong tiningnan kung sino ang nag-text. From: 0910****011 I'm sorry for tarnishing your image. I never realized that loving you would be so challenging. I believ
Mabilis lumipas ang mga araw. Tanging bahay at opisina lang ang routine araw-araw. Pinagbawalan akong pumunta sa iba't ibang lugar ni Daddy dahil 'yon ang gusto ni Mommy. Para silang nandidiri sa akin dahil pumatol daw ako sa former bodyguard ko at nakikipaghalikan sa iba't ibang lalaki. "Ma'am Caroline, pinapasabi po pala ni Sir Samson baka pwede ka ba raw dumalo sa isang Art Auctions mamayang gabi," sabi ni Lena pagkatapos niya akong ipagtimpla ng kape. "Ako talaga ang dadalo? Why?" tanong ko at sumimsim ng kape. "May meeting daw kasi siya mamaya sa mga investors ng kompanya, Ma'am. Si Ma'am Glenda naman ay nasa Belgium pa kasama ang kapatid niyo." "Anong oras ba magsisimula ang event?" tanong ko habang abala sa pagpirma ng mga dokumento. "By 7pm, magsisimula raw ang event. Imbitado rin po pala ang pamilyang Mercedez. Gusto po ni Sir Samson na sumabay ka sa kanila patungo roon." Huminto ako sa pagpirma at nag-angat ng tingin kay Lena. "Is it mandatory to attend the event?" "Y
Nakatingin ang lahat sa kaniya habang tinataas ang paddle. Kumuha ako ng tissue at pinunasan ang sarili ko. "Miguel?" sambit ni Alexander nang napagtanto kung sino ang katabi ko. "We have an opening bid of 500,000 pesos. Do I hear 600,000 pesos?" tanong ng Auctioneer. "600,000," sabi ni Alexander at itinaas ang paddle niya habang nakatingin pa rin kay Miguel. "600,000 from Mr. Mercedez -" "One million." Itinaas ni Miguel ang paddle niya. Hindi ko alam kung ano ang i-re-react ko. Bakit siya nagsasayang ng pera sa isang lumang painting? Bumaba ang paningin ko sa pangalang nasa table niya. "Miguel Damien Montevallo..." Bumaling ulit ako kay Alexander nang itaas niya ulit ang paddle niya. "Two million!" Nakita kong ngumisi si Miguel bago siya tumingin sa amin. Napalunok ako ng ilang beses. Sobrang laki ng pinagbago niya. Hindi halatang isa siyang bodyguard. "Look at him, Caroline. Ang bilis niyang nakahanap ng ipapalit sa 'yo. Naka-jackpot ang gago, mukhang Sugar Mommy ang ipina
Parang nalaglag ang mga panga naming lahat sa gulat. Hindi ko maialis ang paningin ko kay Miguel. "S-Siya ang anak niyo?" Hindi makapaniwalang tanong ni Tita Portia habang tinuturo si Miguel. "Paano kayo nagkaroon ng anak kung wala kayong asawa, Don Ernesto?" "Portia, matagal na kaming hiwalay ng asawa ko. Ang alam ng media ay isa akong matandang binata. Anyway, huwag muna nating pag-usapan 'yan. Ikinagagalak ko kayong makita ulit." Tumingin siya kay Miguel. "Hijo, hindi mo naman sinabi sa akin na kilala mo pala sila." "Hindi ko rin alam na magkakilala kayo, Dad," sagot ni Miguel. Napansin ko ang pag-iba sa ekspresiyon ng mukha nina Tito Rafael at Tita Portia. Bakas sa mga mukha nila ang hindi pa rin makapaniwala. "Kung hindi ninyo masasamain, mauuna na kaming umalis sa inyo," sabi ni Don Ernesto. Nanatili kaming nakatingin sa kanila habang naglalakad paalis hanggang sa hindi na namin sila nakita. Parang nakabalik lang ako sa sarili ko nang naramdaman ko ang pag-vibrate ng cellp
Mabilis akong lumayo sa kaniya at tinalikuran siya. Ngunit bago pa ako makaalis ay hinawakan niya ang braso ko. Napalunok ako nang bigla siyang umupo, hinawakan ang parte ng gown na napunit. "What are you doing?" tanong ko nang nakitang pinunit niya ang gown ko. Nagmukha na itong dress pagkatapos niyang tanggalin ang ibang tela hanggang tuhod ko. Hinarap niya muli ang babae. "Ibigay mo sa akin ang cheque," utos niya rito. Nakataas ang kilay ng babae at mabilis na ibinasok sabra niya ang chequeng ibinigay ko sa kaniya. "Ayaw mong ibalik sa kaniya?" pagbabanta ni Miguel. Napalunok ako nang nilapitan niya ang babae. Napapaatras naman ito. "Hindi ko binabawi ang cheque. Ibinigay ko 'yon sa kaniya dahil nadumihan ang suot niyang dress," singit ko. "Ibibigay mo ba ang cheque o ako mismo ang kukuha ng 'yan sa loob ng bra mo?" pagbabanta ni Miguel. "Sige, subokan mo. Ipapapulis kita!" pagbabanta ng babae. Napalingon ako sa paligid, nakatingin na silang lahat sa amin. Tinakpan ko ang
Hi, everyone! I just uploaded the epilogue. Balak ko sanang dagdagan ng special chapters, pero baka huwag na lang. Gusto niyo? HAHAHAHA I'm planning to write a novel sa mga anak kasi nila. Kung sisipagin, gagawan ko ng story sina Kalix, Marco, Morgan, at Maximo. So, bali naka-series po siya. What do you think? Kindly comment below your suggestions. Thank you!🥹🤍 To all my readers who read this book until the end, maraming salamat sa pagsubaybay ng kwentong pag-ibig nina Miguel at Caroline. Sana patuloy ninyo pa rin akong susuportahan sa mga susunod ko pang mga libro. Pasensiya na po sa mga typographical at grammatical errors. Love, Deigratiamimi 🤍
Abot langit ang sayang nararamdaman ko nang tumugma ang DNA Test Results naming dalawa ni Kalix. Lahat ng hinanakit ko para sa bata ay biglang naglaho. Mas lalo akong naging pursigidong makuha uli ang loob ni Caroline. I want to win her heart again. Itatama ko ang lahat ngayong alam kong may anak pala kami. Worth it lahat ng mga pagtitiis ko. Kaya siguro ako baliw na baliw sa kaniya dahil may koneksiyon pa rin kami sa isa't isa. At 'yon ay ang anak namin. Pinagmasdan ko si Caroline na nakikipagkulitan sa anak namin. Hindi ko mapigilang matawa sa tuwing naaalala ko kung paano ako nag-propose sa kaniya. Sa tindi ng selos ko ay hindi ko mapigilang mag-propose sa kaniya kahit nasa ganoong sitwasyon kami. Gusto kong patunayan sa buong mundo na pagmamay-ari ko lang siya. Wala akong pakialam kung obsess ako sa kaniya. "Dahan-dahan baka mabinat ka," saad ko pagpasok niya sa loob ng kotse. She's six months pregnant. I made sure she would get pregnant right after our wedding. I never expecte
She's happy with someone else now. Hindi ko kayang sirain ang pamilya niya. Nakita ko lang siyang masaya kasama ang ibang tao, bigla akong natakot. Umatras lahat ng katapangan kong bawiin siya. Pakiramdam ko, kapag binawi ko siya uli, sisirain ko lang ang binuo niyang pamilya. "Babalik na ako sa Pilipinas. Bantayan niyo siya ng maigi. Masaya na ako kapag alam kong nasa mabuti siyang kalagayan," mapait kong saad kay Seb bago siya tinalikuran. Years had passed. Hindi ko pa rin siya nakakalimutan kahit ilang babae naang naka-date ko. Araw-araw ko pa rin tinatanong sa mga tauhan ko ang tungkol sa buhay niya. I'm madly in love with her. I helped her family regain the popularity and increase their sales. Nag-invest ako sa kompanya nila ayon sa plano. Napag-alaman ko kasi na pagmamay-ari pala ng ina niya ang Brooks Industries. Nakasulat ito sa last will ng yumaong ama ni Tita Roxanne. Pero binago nila ang pangalan ng kompanya. Abala ako sa pagbabasa ng mga reports nang bigla na lang puma
Simula nang nakita ko ang sekretong kwarto na 'yon sa CR nila. Halos araw-araw ko ng binibisita si Cecile. Mas lalo ko pang ginalingan ang pagpapanggap na interesado ako sa kaniya para hindi niya mahalata na iba pala ang pakay ko. "Seb, I need your help," diretsong sabi ko nang sagotin niya ang tawag ko. "Mamayang gabi. Sabayan mo akong pumunta sa bahay nila Cecile. Gusto kong tingnan ang laman ng sekretong kwarto na 'yon. Baka nandoon si Caroline. Ikaw na ang bahala kung papaano mo patutulogin ang mga tauhan nila." Desidido na akong makita at mapasok ang kwarto na 'yon. Pakiramdam ko nandoon si Caroline. Baka itinago nila sa loob. Pagsapit ng gabi, dumiretso na ako sa bahay nila Cecile. Doon na ako naghaponan. Habang abala siya sa kinakain niya, palihim ko namang inilagay ang gamot pangpatulog sa juice niya. "How's the food?" tanong niya at inilagay sa mesa ang cellphone niya. Ininom niya ang juice niya. "Delicious," tipid kong sagot at hinawakan ang kamay niya. Hinaplus-haplos
Miguel's POV I am holding her hands habang naglalakad kami patungo sa puntod ni Mama. It's been five years since she passed away, pero parang kahapon lang nangyari ang lahat. Mula nang nawala siya, halos araw-araw ko siyang binibisita. "Bakit hindi mo sinabi sa akin ns matagal na pa lang patay si Tita Mary?" tanong ni Caroline pagkatapos niyang ayosin ang mga bulaklak. Humiga naman sa damohan si Kalix. "You never ask," tipid kong sagot. Napabuntong-hininga si Caroline at umupo sa tabi ko. "Can you tell me what happened?" Saglit akong napatitig sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ko at pinaglaruan ito. "It was a long story, Caroline. But to make the story short, before she died she kept looking for you because she want to give you the last will of your grandfather. Ang buong akala kasi ni Mama, matagal na ring patay si Tita Roxanne. Sa kaniya kasi iniwan ang last will bago siya kinidnap ng sarili niyang kapatid. When I woke up, wala na si Mama. So, I promised her to find you no m
I glanced inside his room impatiently when I realized he had no plan of letting me in after we escorted Kalix to Don Ernesto's room."Aren't you going to let me in?" He looked pained as he opened the door wider. I glared at him, slightly offended that it seemed to pain him to let me in. I entered his room and sat on the bed. I furrowed my brow when I caught him staring at me."Why does it seem like you're forcing yourself to let me in here?" I couldn't hide my disappointment. I crossed my arms and walked towards him. Mas lalong kumunot ang noo niya habang palapit ako. The way he looked at me, even in his dimmed lights, made me realize that he was desiring something so much. He is fighting it so hard. He swallowed and open his mouth to speak but he didn't continue. "Miguel?" I probed. I saw how his eyes tore off from my body painfully. I smirked and started walking towards him. Pakiramdam ko gusto niyang umatras, pero nang nakita ang pagngiti ko, alam niyang gagamitin ko ang pag-at
"Isasama ko si Kalix sa opisina. Doon na rin kami kakain ng breakfast," sabi ni Miguel pagkatapos niyang ayosin ang necktie niya. Sinilip ko si Kalix sa kaniyang likuran. Nakapagbihis na rin ito. "Kalix, stay here. Your Dad won't be able to work properly if you go with him.""Mommy, I'll go with Dad," Kalix rolled her eyes. "No. Hindi ka pwedeng sumama sa kaniya," pag-uulit ko at inilagay sa ibabaw ng mesa ang gatas. "Drink your milk." "Drink your milk first, Kalix, so we can go," saad ni Miguel pagkatapos niyang ubosin ang kape niya. "Yes, Dad," tugon ni Kalix. Umupo siya sa harapan ko pero nasa kay Miguel pa rin ang paningin niya. "Miguel, baka makaabala si Kalix sa 'yo -" "Never siyang nakakaabala sa akin, Caroline. Gusto niya rin namang sumama," malamig niyang saad. Ngumiti na lang ako ng pilit at nilingon ang anak namin. "Huwag kang malikot doon. Pupuntahan kita roon mamaya para sabay na tayong mag-lunch." "Sa labas kami kakain ni Kalix. Huwag kang mag-aksaya ng oras para
Huminga ako ng malalim pagkatapos kong ligpitin ang mga gamit ko. Pasado alas sais na ng gabi pero hindi pa rin tumatawag si Miguel sa akin. Umuwi na rin ang ibang mga empleyado. Kinuha ko ang cellphone ko at dinial ang numero niya. Ring lang ito nang ring. Nag-text na lang ako sa kaniya na magta-taxi na lang ako pauwi sa condo ko. Hindi ako pwedeng gabihin sa pag-uwi dahil naghihintay ang anak namin sa bahay. Hindi kakain ng haponan si Kalix ng wala ako o hindi niya kami kasama. Papasok na ako sa loob ng elevator nang pag-vibrate ang cellphone ko. Agad kong sinagot ang tawag nang nakita ang pangalan ni Ate Norma. "Mommy, where are you?" tanong agad ni Kalix sa akin. "I'm on my way home, Kal," I replied and pressed the ground floor button."Make it quick, Mom. I'm hungry," Kalix said."Yes, Kalix. If you can't wait any longer, go ahead and eat first. You might get a stomach ache again. I'll end the call now. I love you," I said. Napatingin ako sa labas nang napansing marami pang t
Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ni Miguel matapos kong basahin ang liham ni Daddy para sa akin. Paulit-ulit siyang humihingi ng kapatawaran sa akin. Para akong nawalan ng tinik sa puso nang mabasa ko sa liham niya ang salitang mahal niya ako. Gusto niya lang ako bigyan ng magandang kinabukasan pero sa maling paraan niya ito nagawa. Hindi niya inisip kung ano ang mararamdaman ko. Nagsisisi siya dahil mas binigyan niya ng atensiyon si Cecile. Hindi ko rin siya masisisi dahil pareho naming hindi alam ang totoo na anak pala sa labas si Cecile. Bumuhos lalo ang mga luha ko nang naramdaman ang mahigpit na yakap ni Miguel habang hinahaplos niya ang likod ko. "At last, nakita ka niya bago siya namatay, Caroline," bulong ni Miguel at hinalikan ang buhok ko. "Baka ikaw lang ang hinihintay niya. Sa ngayon, makakapagpahinga na siya ng maayos. Hindi na siya masasaktan pa at magtitiis sa sakit niya. He died peacefully because you forgave him." "Ang hirap tanggapin. Hindi ko aakalain na 'yon n